Darvin26
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2019/06/27
- ارسالی ها
- 771
- امتیاز واکنش
- 6,821
- امتیاز
- 704
روتر چیست؟
طبیعی است که اغلب افراد علاقه‌ای ندارند سراسر خانه‌ی خود را با کابل‌های اترنت سیم‌کشی کنند. روتر اینجا به کار می‌آید. نام «روتر» (Router) از فعل انگلیسی to Rout به معنی «تعیین کردن مسیر» گرفته شده است. روتر گجتی مستقل است که با استفاده از کابل به پورت اترنت مودم متصل می‌شود و اطلاعات شبکه و اینترنت را به صورت بی‌سیم یا باسیم به گجت‌های دیگر هدایت میکند. روترها معولا یک پورت اترنت اختصاصی با رنگ متمایز دارند که برای اتصال فیزیکی به مودم (WAN یا Wide Area Network) به کار می‌رود. علاوه بر این معمولا چهار پورت اترنت دیگر هم روی روتر برای اتصال گجت‌ها با سیم (LAN یا Local Area Network) در نظر گرفته می‌شود.
بدین ترتیب، روتر در واقع اطلاعات را از طریق یک خط ارتباطی از مودم دریافت میکند و آن‌ها را بین چهار پورت اترنت و همچنین به صورت بی‌سیم از طریق باندهای ۲.۴ و ۵ گیگاهرتز بین گجت‌های مختلف تقسیم میکند. بدون توجه به تبلیغاتی که صورت می‌گیرد، هنوز اتصال باسیم از اتصال بی‌سیم سریع‌تر است. بنابراین ما باز هم توصیه می‌کنیم اگر دوست دارید مطمئن باشید که از تمام پهنای باند اتصال خود بهره می‌برید، از پورت اترنت استفاده کنید. ولی طبیعتا امکان استفاده از اتصال باسیم روی گوشی هوشمند وجود ندارد و رد کردن کابل از کنار تمام دیوارهای خانه هم زیبا نیست.
البته لازم به تذکر است که با استفاده از پورت اترنت نمی‌تواند از اتصال اینترنت ۸ مگابیت در ثانیه انتظار رسیدن به سرعت ۱ گیگابیت در ثانیه را داشته باشید. هیچ عصای جادویی نمی‌تواند پهنای باندی را که سرویس‌دهنده‌ی اینترنت شما ارائه می‌دهد بیشتر کند. با این حال می‌توانید در شبکه‌ی داخلی خود، فایل‌ها را بین کامپیوترهایی که با کابل به روتر متصل هستند با سرعتی تا ۱ گیگابیت در ثانیه رد و بدل کنید. حتی با توجه به نوع روتر و قابلیت‌های گوشی‌های موبایل، ممکن است هنگام نقل و انتقال بی‌سیم اطلاعات بین گوشی‌ها هم به سرعت‌های بسیار بالایی برسید.
روترها از نظر اندازه و قیمت تنوع فوق‌العاده زیادی دارند و برخی از آن‌ها ادعاهای اغراق‌آمیزی می‌کنند. از نظر اتصال بی‌سیم، روتر ممکن است دو یا حتی تعداد بیشتری آنتن خارجی داشته باشد. هر چه روتر تعداد بیشتری آنتن را مانند پاهای یک عنکبوت مرده در هوا برافراشته باشد، قیمت آن بالاتر می‌رود. قطعا آنتن‌های بیشتر می‌تواند سطح پوشش شبکه را بیشتر کند، ولی سرعت اتصال شما به عواملی نظیر فاصله از روتر و تکنولوژی به کار رفته برای اتصال بستگی دارد.
در حال حاضر، استاندارد رایج اتصال بی‌سیم، استاندارد Wireless AC است. اولین نسخه‌ی این استاندارد امکان برقراری سه «جریان داده» (stream) ورودی و سه جریان داده‌ی خروجی (۳X3) روی باند ۵ گیگاهرتز با سرعت ۴۳۳ مگابیت در ثانیه را می‌دهد. در کنار این جریان‌ها، سه جریان ورودی و سه جریان خروجی Wireless N هم با سرعت ۲۰۰ مگابیت در ثانیه روی باند ۲.۴ گیگاهرتز امکان‌پذیر است. در آخرین به روز رسانی مشخصات استاندارد Wireless AC که Wave-2 نام‌گذاری شده است، برای ایجاد پهنای باند بیشتر، یک جریان چهارم هم اضافه شده است. اما مشکل این است که گوشی‌های هوشمند معمولا تنها از یک (۱×۱) یا دو (۲×۲) جریان ورودی/خروجی پشتیبانی می‌کنند و به همین دلیل نمی‌توانند از تمام ظرفیت این روترها بهره ببرند.
طبیعی است که اغلب افراد علاقه‌ای ندارند سراسر خانه‌ی خود را با کابل‌های اترنت سیم‌کشی کنند. روتر اینجا به کار می‌آید. نام «روتر» (Router) از فعل انگلیسی to Rout به معنی «تعیین کردن مسیر» گرفته شده است. روتر گجتی مستقل است که با استفاده از کابل به پورت اترنت مودم متصل می‌شود و اطلاعات شبکه و اینترنت را به صورت بی‌سیم یا باسیم به گجت‌های دیگر هدایت میکند. روترها معولا یک پورت اترنت اختصاصی با رنگ متمایز دارند که برای اتصال فیزیکی به مودم (WAN یا Wide Area Network) به کار می‌رود. علاوه بر این معمولا چهار پورت اترنت دیگر هم روی روتر برای اتصال گجت‌ها با سیم (LAN یا Local Area Network) در نظر گرفته می‌شود.
بدین ترتیب، روتر در واقع اطلاعات را از طریق یک خط ارتباطی از مودم دریافت میکند و آن‌ها را بین چهار پورت اترنت و همچنین به صورت بی‌سیم از طریق باندهای ۲.۴ و ۵ گیگاهرتز بین گجت‌های مختلف تقسیم میکند. بدون توجه به تبلیغاتی که صورت می‌گیرد، هنوز اتصال باسیم از اتصال بی‌سیم سریع‌تر است. بنابراین ما باز هم توصیه می‌کنیم اگر دوست دارید مطمئن باشید که از تمام پهنای باند اتصال خود بهره می‌برید، از پورت اترنت استفاده کنید. ولی طبیعتا امکان استفاده از اتصال باسیم روی گوشی هوشمند وجود ندارد و رد کردن کابل از کنار تمام دیوارهای خانه هم زیبا نیست.
البته لازم به تذکر است که با استفاده از پورت اترنت نمی‌تواند از اتصال اینترنت ۸ مگابیت در ثانیه انتظار رسیدن به سرعت ۱ گیگابیت در ثانیه را داشته باشید. هیچ عصای جادویی نمی‌تواند پهنای باندی را که سرویس‌دهنده‌ی اینترنت شما ارائه می‌دهد بیشتر کند. با این حال می‌توانید در شبکه‌ی داخلی خود، فایل‌ها را بین کامپیوترهایی که با کابل به روتر متصل هستند با سرعتی تا ۱ گیگابیت در ثانیه رد و بدل کنید. حتی با توجه به نوع روتر و قابلیت‌های گوشی‌های موبایل، ممکن است هنگام نقل و انتقال بی‌سیم اطلاعات بین گوشی‌ها هم به سرعت‌های بسیار بالایی برسید.
روترها از نظر اندازه و قیمت تنوع فوق‌العاده زیادی دارند و برخی از آن‌ها ادعاهای اغراق‌آمیزی می‌کنند. از نظر اتصال بی‌سیم، روتر ممکن است دو یا حتی تعداد بیشتری آنتن خارجی داشته باشد. هر چه روتر تعداد بیشتری آنتن را مانند پاهای یک عنکبوت مرده در هوا برافراشته باشد، قیمت آن بالاتر می‌رود. قطعا آنتن‌های بیشتر می‌تواند سطح پوشش شبکه را بیشتر کند، ولی سرعت اتصال شما به عواملی نظیر فاصله از روتر و تکنولوژی به کار رفته برای اتصال بستگی دارد.
در حال حاضر، استاندارد رایج اتصال بی‌سیم، استاندارد Wireless AC است. اولین نسخه‌ی این استاندارد امکان برقراری سه «جریان داده» (stream) ورودی و سه جریان داده‌ی خروجی (۳X3) روی باند ۵ گیگاهرتز با سرعت ۴۳۳ مگابیت در ثانیه را می‌دهد. در کنار این جریان‌ها، سه جریان ورودی و سه جریان خروجی Wireless N هم با سرعت ۲۰۰ مگابیت در ثانیه روی باند ۲.۴ گیگاهرتز امکان‌پذیر است. در آخرین به روز رسانی مشخصات استاندارد Wireless AC که Wave-2 نام‌گذاری شده است، برای ایجاد پهنای باند بیشتر، یک جریان چهارم هم اضافه شده است. اما مشکل این است که گوشی‌های هوشمند معمولا تنها از یک (۱×۱) یا دو (۲×۲) جریان ورودی/خروجی پشتیبانی می‌کنند و به همین دلیل نمی‌توانند از تمام ظرفیت این روترها بهره ببرند.
