تخصصی_شبکه DNS چیست؟

[✵BlackShadow✵]

قطعاً همگی با آدرس‌ها و دامنه‌هایی مانند

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

آشنایی داریم. این نوع آدرس‌ها در سطوح پایین‌تر شبکه کاربردی ندارند و در سطوح پایین، همه‌ی ارتباطات از طریق آدرس IP انجام می‌شود؛ البته IP آدرس وبسایتی که قصد استفاده از آن را داریم. خب حالا نوبت به DNS که خلاصه‌شده‌ی عبارت "Domin Name System" به معنای «سیستم اسم دامنه» است می‌رسد که مانند یک دفترچه تلفن هوشمند و پیشرفته، مطابقت دامنه‌ها را با IP آدرس آن‌ها دارد.

Please, ورود or عضویت to view quote content!

دی‌ان‌اس یک سیستم جهانی است که از یک دیتابیس بسیار بسیار بزرگ به صورت توزیع‌شده تشکیل شده و وظیفه‌ای دارد این است که آدرس سایت‌ها (برای مثال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

) را با IP آن‌ها تطابق دهد. دلیل این امر این است که در پروتکلی که در ارتباطات اینترنت از آن استفاده می‌شود یعنی TCP/IP برای برقرارشدن ارتباط بین دوطرف به IP آن‌ها نیاز است.
برای درک بهتر می‌توان گفت که شما برای دسترس به هر سایتی دو روش دارید: 1- استفاده از دامنه آن سایت 2- استفاده از IP آدرس آن سایت. البته از دید شبکه و کامپیوتر این دو روش یکی هستند ولی از دید کاربران عادی متفاوت هستند. اگر شما بخواهید از گوگل استفاده کنید می‌توانید به آدرس

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

مراجعه کنید و یا به IPv4 گوگل یعنی 216.58.210.206 مراجعه کنید. در هر دو صورت شما به صفحه اول گوگل هدایت خواهید شد اما استفاده از کدام یک برای شما آسان‌تر است؟ استفاده از آدرس و دامنه سایت و یا استفاده از IP؟ مسلماً استفاده از آدرس سایت آسان‌تر است و آدرس‌ها به اصطلاح User Friendly هستند. (اگر خلاف این است، از این به بعد برای استفاده از گوگل به 216.58.210.206 مراجعه کنید!)
هدف اصلی ساخت سرویس DNS نیز همین آسان‌تر شدن کار است. ما آدرس دامنه را وارد کرده و سپس مرورگر ما با یکی از سرورهای DNS پیش‌فرض ارتباط برقرار کرده و آدرس IP نظیر آن دامنه را دریافت می‌کند. سپس مرورگر با توجه به نوع پروتکل به پورت 80 و یا 443 آن آی‌پی وصل می‌شود و پس از ترجمه‌ی صفحات وب، آن را به ما نشان ‌می‌دهد.
هدف از پیدایش سرویس DNS هم همین است. ما آدرس دامنه را وارد می‌کنیم، مرورگر ما در پشت پرده با یکی از سرورهای DNS تنظیم شده یا پیشفرض ارتباط برقرار کرده و آدرس آی پی نظیر آن دامنه را دریافت می‌کند. پس از آن، مرورگر قادر خواهد بود تا به پورت 80 یا 443 (پیشفرض) آن آی پی وصل شده و صفحات وب را به کاربر نشان دهد.

 

[✵BlackShadow✵]

مرورگرها، بازی‌ها و هر برنامه دیگری که قصد ارتباط با اینترنت را داشته باشد، ابندا نام دامنه را دریافت می‌کند سپس آن را با کمک توابع تحلیلگر نام (Name Resolver) به سرور DNS مشخص و یا سرور DNS پیش‌فرض شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنتی (ISP) می‌فرستد. حال در این مرحله دو حالت داریم:
1- آدرس IP نظیر آن دامنه در دیتابیس آن سرور DNS وجود دارد.
که در این حالت، سرور DNS آدرس IP را به کاربر برمی‌گرداند.
2- این آدرس IP در آن سرور DNS خاص وجود ندارد.

Please, ورود or عضویت to view quote content!

اما در این حالت، سرور DNS دیگری را مطلع کرده و IP را از آنجا درخواست می‌کند. خب در این مرحله نیز دو حالت بالا را داریم و اگر بازهم IP نظیر آن پیدا نشد، سرور DNS دیگری را مطلع می‌کند و به همین ترتیب تا زمانی که آدرس IP مذکور یافت شود، این پروسه ادامه دارد.
در پایان این پروسه، آدرس IP در اختیار برنامه قرار می‌گیرد و می‌تواند به آن وصل شود و اقدام به تبادل داده کند. البته باید گفت که آدرس IP کاربر (شما) از طریق «هدر» (Header) بسته‌ها به سرور ارسال می‌شود؛ پس در راه بازگشت مشکلی وجود ندارد.
پس مثالی می‌زنیم که همه شما حداقل یک بار برایتان اتفاق افتاده است.
فرض کنید می‌خواهیم برای بار اول به دامنه

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

متصل شویم. در این حالت چون بار اولی است که می‌خواهیم به این دامنه متصل شویم، پس مرورگر ما این دامنه را نمی‌شناسد و در حافظه Cashe خود ندارد. پس به سرور DNS مشخص‌شده یا سرور DNS شرکت IP متصل می‌شود و از آن‌ها درخواست می‌کند تا آدرس IP دامنه

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

را بازگردانند. در اینجا اگر در آن سرور DNS مقدار IP نظیر این دامنه وجود داشت، بازگردانده می‌شود و صفحه اول

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بالا می‌آید، در غیراین‌صورت از یک سرور دیگر درخواست می‌کند و این کار (درخواست از یک سرور دیگر در صورت موجود نبودن IP نظیر دامنه در آن سرور) تا زمانی که سرور DNSی یافت شود که IP مذکور را در دیتابیس خود داشته باشد، ادامه می‌یابد و در پایان مقدار دریافتی به مرورگر شما ارسال می‌شود و صفحه اول

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بالا می‌آید.
ولی این پایان ماجرا نیست و مرورگر به صورت خودکار اقدام به ذخیره‌ی این IP آدرس می‌کند تا در اتصالات بعدی دوباره نیازی به درخواست از سرور DNS نداشته باشد. اگر دقت کنید ما با پروتکل HTTPS به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

متصل می‌شویم و حتی اگر اقدام به تایپ این پروتکل نکنید به دلیل استفاده از فناوری SSL، مرورگر این پروتکل را انتخاب می‌کند و پورت پیشفرض پروتکل HTTPS مقدار 443 است. پس مرورگر به آدرس IP دریافت شده با پورت 443 وصل شده و درخواست صفحات وب را می‌کند.

منبع: تیم اسکارت نگاه دانلود