SHahRAshOB
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/02/06
- ارسالی ها
- 1,543
- امتیاز واکنش
- 22,715
- امتیاز
- 861
درود به تمام نگاه دانلودی های عزیز
زبان و ادبیات فارسی، با هزاران آثار گران سنگ در زمینه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین های دور و نزدیک بوده است. با وجود حوادث و رویدادهای پرتب‌وتاب و گاه ناخوشایند، باز هم این زبان شیرین و دلنشین در دورترین نقاط جهان امروزه حضور و نفوذ دارد.
این حضور و نفوذ تا بدانجا شد که روز بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت شهریار، شاعر معاصر ایرانی (۱۲۸۵ تا ۱۳۶۷) ، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ملی شعر و ادب پارسی، نامیده شده است.
دوبیتی کوتاه و عاشقانه شهریار
تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی
گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت
به شرط آن که گـه گاهی تو هم از من کنی یادی
سیدمحمدحسین بهجت‌تبریزی که با نام هنری «شهریار» شناخته می‌شود، در تاریخ یازدهم دی‌ماه سال ۱۲۸۵ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد و پس از ۸۲ سال زندگی پربرکت برای ادبیات و فرهنگ ایرانی معاصر، در سال ۱۳۶۷ هجری‌شمسی در تهران درگذشت و پیکرش در مقبره‌الشعرای تبریز به‌خاک سپرده شد.
دیوان شهریار مجموعه‌ای ارزشمند از انواع شعر فارسی همچون غزل و قصیده و قطعه و رباعی و شعر نو در حال‌وهوا‌های عاشقانه و عارفانه و مذهبی و اخلاقی و موضوعات دیگر است. شهریار یکی از مهم‌ترین شاعران مکتب رمانتیسیسم ایرانی است و شعرش در عین حال که استادانه سروده شده، به‌زبان عموم مردم است و هر کس با هر سطح سوادی که دارد در مرتبه خویش می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.
بهترین جلوه هنر شهریار در ادبیات فارسی، سرودن غزل‌های عاشقانه بسیار زیبا و با عاطفه‌ای صادقانه و تأثیرگذار است. او همچنین یکی از مهم‌ترین شاعران آذری‌زبان معاصر است و منظومه «حیدربابا»ی شهریار یکی از جاودانه‌ترین شعر‌ها در این زبان است.
کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست
کاروان آمد و از یوسف من نیست خبر
این چه راهیست که بیرون شدن از چاهش نیست
ماه من نیست در این قافله راهش ندهید
کاروان بار نبندد شب اگر ماهش نیست
خواهم اندر عقبش رفت و بیاران عزیز
باری این مژده که چاهی بسر راهش نیست
روز ملی شعر و ادب فارسی و همچنین روز بزرگداشت شاعر گرانقدر شهریار گرامی باد.
با تشکر
«کادر مدیریت انجمن نگاه دانلود»
زبان و ادبیات فارسی، با هزاران آثار گران سنگ در زمینه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین های دور و نزدیک بوده است. با وجود حوادث و رویدادهای پرتب‌وتاب و گاه ناخوشایند، باز هم این زبان شیرین و دلنشین در دورترین نقاط جهان امروزه حضور و نفوذ دارد.
این حضور و نفوذ تا بدانجا شد که روز بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت شهریار، شاعر معاصر ایرانی (۱۲۸۵ تا ۱۳۶۷) ، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ملی شعر و ادب پارسی، نامیده شده است.
دوبیتی کوتاه و عاشقانه شهریار
تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی
گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت
به شرط آن که گـه گاهی تو هم از من کنی یادی
سیدمحمدحسین بهجت‌تبریزی که با نام هنری «شهریار» شناخته می‌شود، در تاریخ یازدهم دی‌ماه سال ۱۲۸۵ هجری‌شمسی در تبریز متولد شد و پس از ۸۲ سال زندگی پربرکت برای ادبیات و فرهنگ ایرانی معاصر، در سال ۱۳۶۷ هجری‌شمسی در تهران درگذشت و پیکرش در مقبره‌الشعرای تبریز به‌خاک سپرده شد.
دیوان شهریار مجموعه‌ای ارزشمند از انواع شعر فارسی همچون غزل و قصیده و قطعه و رباعی و شعر نو در حال‌وهوا‌های عاشقانه و عارفانه و مذهبی و اخلاقی و موضوعات دیگر است. شهریار یکی از مهم‌ترین شاعران مکتب رمانتیسیسم ایرانی است و شعرش در عین حال که استادانه سروده شده، به‌زبان عموم مردم است و هر کس با هر سطح سوادی که دارد در مرتبه خویش می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.
بهترین جلوه هنر شهریار در ادبیات فارسی، سرودن غزل‌های عاشقانه بسیار زیبا و با عاطفه‌ای صادقانه و تأثیرگذار است. او همچنین یکی از مهم‌ترین شاعران آذری‌زبان معاصر است و منظومه «حیدربابا»ی شهریار یکی از جاودانه‌ترین شعر‌ها در این زبان است.
کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست
با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست
کاروان آمد و از یوسف من نیست خبر
این چه راهیست که بیرون شدن از چاهش نیست
ماه من نیست در این قافله راهش ندهید
کاروان بار نبندد شب اگر ماهش نیست
خواهم اندر عقبش رفت و بیاران عزیز
باری این مژده که چاهی بسر راهش نیست
روز ملی شعر و ادب فارسی و همچنین روز بزرگداشت شاعر گرانقدر شهریار گرامی باد.
با تشکر
«کادر مدیریت انجمن نگاه دانلود»
