dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ حالا میگی چی‌کار کنم؟
پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
از ما می‌پرسند وقتی بعضی از مجری‌های تلویزیون که سال‌ها می‌آیند توی تلویزیون و برای مردم حرف‌هایی می‌زنند و چون می‌روند به خلوت در معرض باد قرار می‌گیرند یا تهش می‌روند یک کشور دیگر پناهنده می‌شوند و حرف‌های خنده‌دار سیـاس*ـی می‌زنند یا چرا خود خبرگزاری‌ها و مسئولانی که به تیپ جوان‌ها گیر می‌دادند دم انتخابات زیرسبیلی رد می‌کنند و همه‌چیز یادشان می‌رود تا بعد از انتخابات که دوباره از اول گیر بدهند به جوان‌ها یا بعضی از اساتیدی که خودشان را به اعتقادات مردم گره می‌زدند، اما بعد به اتهامات وابستگی به خارج در بازداشت هستند یا وقتی مدیران رده‌بالای سیـاس*ـی سابق به اتهام فساد اقتصادی دستگیر می‌شوند و وثیقه ۲۰میلیاردی و ۵۰ میلیاردی (از کجاش را ما نمی‌دانیم) می‌گذارند و می‌آیند بیرون یا وقتی یک‌دفعه خبر می‌آید که یک دختر خردسال گم شده و بعد معلوم می‌شود اثرش در خانه همسایه قدیمی‌‌شان پیدا می‌شود،
آن‌هم به چه وضعی یا وقتی خبر می‌رسد دوتا فوتبالیست را محروم کردند، اما وزیر فلان دولت قبلی که رسما با وزیر فلان رژیم جعلی دیدار و مذاکره داشته الان مثل شاخ شمشاد سر جاش نشسته یا وقتی خبر می‌رسد که بعضی از اعضای شورای شهر و بعضی از مدیران شهرداری و بعضی از مدیران دولت یا حقوق‌های عجیب گرفته‌اند یا املاک عجیب خورده‌اند یا وقتی خبر می‌رسد که آمبولانس نتوانسته به کمک جان حادثه‌دیدگان برود، چون مردم جلوی آمبولانس را گرفته بودند تا باهاش عکس سلفی بیندازند یا وقتی خبر می‌رسد فلان مجری تلویزیون باافتخار می‌گوید اجازه نمی‌دهد زن ورزشکارش برود در مسابقات جهانی شرکت کند و باید بماند خانه آشپزی کند یا... یا... خلاصه از ما می‌پرسند وقتی حجم چنین خبرهایی زیاد می‌شود چه‌کار کنیم؟
١- از شدت ناراحتی خودمان را بکشیم؟
٢- در اینترنت صفحه راه بیندازیم و لایک جمع کنیم؟
٣- بگوییم فقط تقصیر مسئولان است و حق را بدهیم به مردم که هر کاری می‌خواهند بکنند؟
٤- بگوییم فقط تقصیر مردم است و حق را بدهیم به مسئولان که هیچ‌کاری نکنند؟
٥- بغ‌بغو؟
٦- برویم خارج و بودجه بگیریم و شبکه ماهواره‌ای راه بیندازیم؟
٧- عدد ۳ را به نشانه اعتراض بفرستیم به برنامه ۹۰؟
٨- برویم برج میلاد کنسرت حاجیلی و با شنیدن ربابه ربابه، غم‌هامان را فراموش کنیم؟
پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
از ما می‌پرسند وقتی بعضی از مجری‌های تلویزیون که سال‌ها می‌آیند توی تلویزیون و برای مردم حرف‌هایی می‌زنند و چون می‌روند به خلوت در معرض باد قرار می‌گیرند یا تهش می‌روند یک کشور دیگر پناهنده می‌شوند و حرف‌های خنده‌دار سیـاس*ـی می‌زنند یا چرا خود خبرگزاری‌ها و مسئولانی که به تیپ جوان‌ها گیر می‌دادند دم انتخابات زیرسبیلی رد می‌کنند و همه‌چیز یادشان می‌رود تا بعد از انتخابات که دوباره از اول گیر بدهند به جوان‌ها یا بعضی از اساتیدی که خودشان را به اعتقادات مردم گره می‌زدند، اما بعد به اتهامات وابستگی به خارج در بازداشت هستند یا وقتی مدیران رده‌بالای سیـاس*ـی سابق به اتهام فساد اقتصادی دستگیر می‌شوند و وثیقه ۲۰میلیاردی و ۵۰ میلیاردی (از کجاش را ما نمی‌دانیم) می‌گذارند و می‌آیند بیرون یا وقتی یک‌دفعه خبر می‌آید که یک دختر خردسال گم شده و بعد معلوم می‌شود اثرش در خانه همسایه قدیمی‌‌شان پیدا می‌شود،
آن‌هم به چه وضعی یا وقتی خبر می‌رسد دوتا فوتبالیست را محروم کردند، اما وزیر فلان دولت قبلی که رسما با وزیر فلان رژیم جعلی دیدار و مذاکره داشته الان مثل شاخ شمشاد سر جاش نشسته یا وقتی خبر می‌رسد که بعضی از اعضای شورای شهر و بعضی از مدیران شهرداری و بعضی از مدیران دولت یا حقوق‌های عجیب گرفته‌اند یا املاک عجیب خورده‌اند یا وقتی خبر می‌رسد که آمبولانس نتوانسته به کمک جان حادثه‌دیدگان برود، چون مردم جلوی آمبولانس را گرفته بودند تا باهاش عکس سلفی بیندازند یا وقتی خبر می‌رسد فلان مجری تلویزیون باافتخار می‌گوید اجازه نمی‌دهد زن ورزشکارش برود در مسابقات جهانی شرکت کند و باید بماند خانه آشپزی کند یا... یا... خلاصه از ما می‌پرسند وقتی حجم چنین خبرهایی زیاد می‌شود چه‌کار کنیم؟
١- از شدت ناراحتی خودمان را بکشیم؟
٢- در اینترنت صفحه راه بیندازیم و لایک جمع کنیم؟
٣- بگوییم فقط تقصیر مسئولان است و حق را بدهیم به مردم که هر کاری می‌خواهند بکنند؟
٤- بگوییم فقط تقصیر مردم است و حق را بدهیم به مسئولان که هیچ‌کاری نکنند؟
٥- بغ‌بغو؟
٦- برویم خارج و بودجه بگیریم و شبکه ماهواره‌ای راه بیندازیم؟
٧- عدد ۳ را به نشانه اعتراض بفرستیم به برنامه ۹۰؟
٨- برویم برج میلاد کنسرت حاجیلی و با شنیدن ربابه ربابه، غم‌هامان را فراموش کنیم؟
