MASUME_Z
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/04/18
- ارسالی ها
- 4,852
- امتیاز واکنش
- 29,849
- امتیاز
- 1,120
فریور خراباتی در روزنامه ایران نوشت:
خبر صادرات«آبگوشت» به کشورهای دیگر انصافاً خبر مسرت بخشی بود، اینکه ما حداقل می‌توانیم یک چیزی به کشورهای دیگر صادر کنیم در مقایسه با دورانی که دسته بیل و گندم و زنجبیل را هم وارد می‌کردیم، جای بسی خشنودی است.بنده فکر می‌کنم حالا که واحد فروش نفت«بشکه» است، واحد فروش«آبگوشت» را هم«قابلمه» در نظر بگیریم.نفت براساس انواع آن قیمت‌گذاری می‌شود، مثلاً نفت «برنت دریای شمال» و نفت «وست تگزاس» به‌عنوان ملاک قیمت‌گذاری سبد نفت اوپک محسوب می‌شوند، برای صادرات«آبگوشت» هم می‌توانیم بر روی«دیزی سنگی» میزان«دنبه در آبگوشت» و «پیاز و دوغ آبگوشت» را به‌عنوان معیار قیمت‌گذاری سبد صادرات آبگوشت تعیین کنیم.
در عین حال یکی از بخش‌هایی که ما به صورت خودجوش در آن برنامه‌ریزی درست و دقیقی داریم، بحث تکدی‌گری است.خوشبختانه در این زمینه با دسته گل‌هایی که در دوران گذشته به آب داده شد، همین طور که تورم بالا رفت، نرخ تکدی گری هم بالا رفت و امروز به جایی رسیده‌ایم که تکدی گری به صورت دو شیفت در شهرهای کلان و غیرکلان انجام می‌شود.
در عین حال ما در واردات متکدی نیز در این مدت بسیار فعال بوده‌ایم و از کشورهایی نظیر پاکستان توانسته‌ایم متکدی وارد کنیم.خلاصه داریم به سمتی می‌رویم که دیگر هیچ چهارراهی بدون فال فروش و متکدی باقی نماند. در واقع یک زمانی مدارس ما دو شیفت بودند، الان چهارراه هایمان دو شیفت شده‌اند. حالا این آبگوشت‌ها را در قابلمه به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم، آنها نیز در قابلمه‌های خالی به جای نبات و شکلات، برایمان تکدی می‌گذارند و برمی گردانند.
خلاصه یک جاده ابریشم جدیدی راه افتاده که آبگوشت می‌فرستیم، متکدی تحویل می‌گیریم.حالا در این میان ممکن است عده‌ای دلواپس شوند و فریاد بزنند که چرا آبگوشت به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم؟ پس عزت ملی چه می‌شود؟ در پاسخ به این عزیزان باید بگوییم که بالاخره در صادرات آبگوشت یک سود اقتصادی وجود دارد، اما در دعوت از پادشاه قبیله آدم خوارهای مقیم مرکز کالاهاری با مبلغ دو میلیون دلار، وجداناً هیچ سودی نهفته نبود!
خبر صادرات«آبگوشت» به کشورهای دیگر انصافاً خبر مسرت بخشی بود، اینکه ما حداقل می‌توانیم یک چیزی به کشورهای دیگر صادر کنیم در مقایسه با دورانی که دسته بیل و گندم و زنجبیل را هم وارد می‌کردیم، جای بسی خشنودی است.بنده فکر می‌کنم حالا که واحد فروش نفت«بشکه» است، واحد فروش«آبگوشت» را هم«قابلمه» در نظر بگیریم.نفت براساس انواع آن قیمت‌گذاری می‌شود، مثلاً نفت «برنت دریای شمال» و نفت «وست تگزاس» به‌عنوان ملاک قیمت‌گذاری سبد نفت اوپک محسوب می‌شوند، برای صادرات«آبگوشت» هم می‌توانیم بر روی«دیزی سنگی» میزان«دنبه در آبگوشت» و «پیاز و دوغ آبگوشت» را به‌عنوان معیار قیمت‌گذاری سبد صادرات آبگوشت تعیین کنیم.
در عین حال یکی از بخش‌هایی که ما به صورت خودجوش در آن برنامه‌ریزی درست و دقیقی داریم، بحث تکدی‌گری است.خوشبختانه در این زمینه با دسته گل‌هایی که در دوران گذشته به آب داده شد، همین طور که تورم بالا رفت، نرخ تکدی گری هم بالا رفت و امروز به جایی رسیده‌ایم که تکدی گری به صورت دو شیفت در شهرهای کلان و غیرکلان انجام می‌شود.
در عین حال ما در واردات متکدی نیز در این مدت بسیار فعال بوده‌ایم و از کشورهایی نظیر پاکستان توانسته‌ایم متکدی وارد کنیم.خلاصه داریم به سمتی می‌رویم که دیگر هیچ چهارراهی بدون فال فروش و متکدی باقی نماند. در واقع یک زمانی مدارس ما دو شیفت بودند، الان چهارراه هایمان دو شیفت شده‌اند. حالا این آبگوشت‌ها را در قابلمه به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم، آنها نیز در قابلمه‌های خالی به جای نبات و شکلات، برایمان تکدی می‌گذارند و برمی گردانند.
خلاصه یک جاده ابریشم جدیدی راه افتاده که آبگوشت می‌فرستیم، متکدی تحویل می‌گیریم.حالا در این میان ممکن است عده‌ای دلواپس شوند و فریاد بزنند که چرا آبگوشت به کشورهای دیگر صادر می‌کنیم؟ پس عزت ملی چه می‌شود؟ در پاسخ به این عزیزان باید بگوییم که بالاخره در صادرات آبگوشت یک سود اقتصادی وجود دارد، اما در دعوت از پادشاه قبیله آدم خوارهای مقیم مرکز کالاهاری با مبلغ دو میلیون دلار، وجداناً هیچ سودی نهفته نبود!
