متفرقه مبانی موسیقی نظری

[Sahel.mohagheghi]

موسیقی علمی است که از تمامی قواعد و اصطلاحات موسیقایی گفت و گو می کند، بنابراین دانستن آن برای همه موسیقی دانان لازم است.
مهم ترین عاملی که می توان گفت، پایه و اساس جدی در آموزش موسیقی است،سُلفِژ می باشد که از دو بخش عمده تشکیل می شود:
۱- قسمت عملی
۲-قسمت نظری یا علمی
قسمت عملی شامل خواندن و تلفظ نت ها به شکل آوازی و وزن خوانی بوده و قسمت نظری شامل شناخت کلیه علامت ها و قواعدی است که به منظور اجرای دقیق موسیقی و به تدریج ابداع شده اند تا بتوان شناخت هنری که بیشتر جنبه عاطفی دارد و واقعیتی درونی است را با این علامت ها و قواعد به شناخت علمی تبدیل کرد.

در تعریف کلی می توان گفت موسیقی هنر بیان احساسات به وسیله صداهاست.
مهم ترین عوامل تشکیل دهنده موسیقی، صدا و ریتم هستند.
صدا نتیجه حرکات ارتعاشی است که به وسیله گوش احساس می شود.صداهایی که دارای ارتعاشات نامنظم هستند را صداهای غیر موسیقایی و آن هایی که متناوب بوده و دارای ارتعاشات منظم هستند و با شرایط ویژه ای تولید می شوند را صداهای موسیقایی می نامیم.
صدا ها دارای چهار ویژگی هستند:
۱- نواک: صداها‌ در سطوح مختلفی از زیر و بمی قرار دارند.در این میان صدای نازک تر را《زیر》و صدای کلفت تر را《بم》می گوییم.
۲- شدت(دامنه ): به اختلاف قوت و ضعف میان صداها گفته می شود
۳- دیرَند(کشش صوتی ): به مدت زمانی که یک صدای موسیقایی امتداد پیدا می کند، دیرند می گویند که در موسیقی علائمی برای آن ها در نظر گرفته شده است.
۴- طنین، رنگ یا تِمبر صدایی: کیفیتی که دو صدای یکسان از دو ساز غیر مشابه، مانند ویلن و پیانو را متفاوت نشان می دهد را گویند.