گل و گیاه معرفی درخت زردآلو

[°º¸кยzɠยภº°]

معرفی درخت زردآلو

نام انگلیسی
Apricot

نام علمی
Prunus armeniaca

فارسی رایج
زردالو

فارسی اصیل
ندارد

معیار زیبایی

رنج قیمت

از خانواده
Rosaceae

خاستگاه
احتمالا ارمنستان

 

[°º¸кยzɠยภº°]

این گیاه بومی مناطق چین و سیبری می‌باشد. زردآلو از لحاظ احتیاجات به آب و هوایی شبیه هلو بوده و از درختان مناطق معتدل گرم بشمار می‌آید و سرماهای شدید زمستان را نمی‌تواند تحمل کند.

نیاز سرمایی زردآلو، کمتر از هلو بوده و برای خاتمه استراحت جوانه‌ها به ۹۰۰-۳۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه سانتی‌گراد نیاز دارد. زمستان‌های نسبتاً سرد و تابستان‌های گرم و خشک برای رشد و باروری زردآلو مناسب است. مقاومت زردآلو به سرمای زمستانه در حدود ۲۵- درجه سانتی‌گراد می‌باشد. گل‌های زردآلو همانند هلو قبل از برگ‌ها ظاهر می‌شوند. اما در مناطقی که زمستان‌های گرم دارند، جوانه‌های زردآلو در معرض ریزش قرار می‌گیرند. گل‌های باز شده زردآلو نسبت به سرمای دیررس بهاره حساس بوده و باید در مناطقی که خطر سرمای دیررس بهاره وجود ندارد، اقدام به کشت این درخت نمود. زیرا زردآلو زودتر از درختان میوه دیگر گل‌های خود را باز می‌کند. گرده‌افشانی زردآلو توسط حشرات انجام می‌گیرد. اکثر میوه‌های زردآلو در جانب سیخک‌های دوساله تشکیل می‌شوند و هر سیخک پس از ۳ سال باروری خشک می‌شود. بنابراین با هرس سبک باید تحـریـ*ک به تولید شاخه‌های بارور جدید نمود.

شکل مناسب تربیت برای درختان زردآلو، شلجمی می‌باشد و نهال‌های کشت شده در حدود ۵-۴ سال بعد شروع به محصول‌دهی می‌کنند. اکثر ارقام زردآلو خودبارور بوده و نیاز به رقم گرده‌زا ندارند. خاک‌های سبک لومی‌شنی با زهکشی کامل برای کشت زردآلو مناسب بوده و ریشه‌های آن در برابر غرقاب شدن حساس می‌باشند. برای تکثیر زردآلو از روش پیوند، روی پایه‌های مختلف استفاده به عمل می‌آید. پایه‌های بذری زردآلو در خاک‌های عمیق و زهکشی شده، مناسب هستند و فاصله کشت درختان در روی پایه‌های بذری ۷-۵ متر در نظر گرفته می‌شود. در ضمن در خاک‌های خشک، آهکی و آلوده به نماتد از پایه‌های زدآلو استفاده می‌شود. در زمین‌های سنگلاخ و خشک پایه‌های بادام مناسب است. پایه‌های هلو برای پاکوتاه کردن زردآلو مورد استفاده قرار می‌گیرد اما احتمال ناسازگاری و عدم جوش خوردن محل پیوند همچون عدم اتصال بافت‌های چوب و پوست و شکستگی در محل پیوند ظاهر می‌شود.

آلوی میروبالان که توسط قلمه ریشه‌دار می‌گردد، به عنوان پایه در زمین‌های سنگین و مرطوب برای زردآلو مورد استفاده قرار می‌گیرد اما این پایه به ورتیسیلیوم حساس می‌باشد.

معمولاً در برخی مناطق بر روی پایه میروبالان از میان پایه دگزی استفاده می‌کنند و زردآلوی پیوند شده بر روی این میان پایه، شاخه‌های تاج آویزان حاصل می‌کند اما در چند سال بعدی دوباره شاخه‌ها حالت عمودی به خود می‌گیرند. زردآلو از میوه‌های هسته‌دار بشمار می‌آید و از ارقام مهم زردآلو که در ایران کشت و کار می‌شود می‌توان به زردآلوی شکرپاره و نخجوان اشاره کرد و از ارقام زردآلوی بذری که میوه مناسب ندارند در تهیه برگه (زردآلوی خشک شده) استفاده به عمل می‌آید.