تاریخ اروپا در قرن نوزدهم شامل دو بخش اساسی بود : نخست تبدیل نظامهای سلطنت استبدادی به مشروطه و همچنین ، گسترش ملیگرایی و ناسیونالیسم. این موارد همگی از نتایج انقلاب کبیر فرانسه محسوب می شوند. ناسیونالیسم یکی از مهم ترین عوامل شکلگیری جغرافیای مدرن اروپا بوده است. نقشه سیـاس*ـی اروپا در میانه قرن نوزدهم با رشد ملیگرایی دچار تغییرات فراوانی شد.
تشکیل کشور ایتالیا از ثمرات رشد ملیگرایی در قرن نوزدهم بود
تشکیل کشورهایی همچون بلژیک در اروپای غربی ، ایتالیا در اروپای جنوبی ، آلمان و مجارستان در اروپای مرکزی ، یونان و بلغارستان و صربستان و رومانی در شرق اروپا مهم ترین برآیندهای رواج ناسیونالیسم بود.
این روند به دو صورت انجام شد : برخی از ملل علیه حاکمان خود شورش کرده و استقلال خویش را بدست آوردند مانند بلژیک و ملل بالکان که هرکدام استقلال خویش را به ترتیب از هلند و عثمانی کسب کردند.
در برخی ملل مانند آلمان و ایتالیا – به دلیل سابقه طولانیِ تفرقه میان ایالات – وحدت کامل حاصل نشد اما نظامهای فئودالی کارآمدی تاسیس شد. وحدت این دو کشور – که از مهم ترین وقایع تاریخ معاصر اروپا به حساب می آید – تقریباً از سال ۱۸۵۹ تا ۱۸۷۱ به انجام رسید.
تشکیل کشور ایتالیا از ثمرات رشد ملیگرایی در قرن نوزدهم بود
تشکیل کشورهایی همچون بلژیک در اروپای غربی ، ایتالیا در اروپای جنوبی ، آلمان و مجارستان در اروپای مرکزی ، یونان و بلغارستان و صربستان و رومانی در شرق اروپا مهم ترین برآیندهای رواج ناسیونالیسم بود.
این روند به دو صورت انجام شد : برخی از ملل علیه حاکمان خود شورش کرده و استقلال خویش را بدست آوردند مانند بلژیک و ملل بالکان که هرکدام استقلال خویش را به ترتیب از هلند و عثمانی کسب کردند.
در برخی ملل مانند آلمان و ایتالیا – به دلیل سابقه طولانیِ تفرقه میان ایالات – وحدت کامل حاصل نشد اما نظامهای فئودالی کارآمدی تاسیس شد. وحدت این دو کشور – که از مهم ترین وقایع تاریخ معاصر اروپا به حساب می آید – تقریباً از سال ۱۸۵۹ تا ۱۸۷۱ به انجام رسید.