وقتی یک شئ عظیم مثل کهکشان یا سیاهچاله بین منبع نوروناظرزمینی قرار میگیرد،درفضا و نور اطراف،خمیدگی ایجاد میکند و ذره بینی ایجاد میشود که میتوان بخش های بسیار دور وقدیمی کیهان را ببینیم.
سرنوشت ستارهها، میتواند یک کوتوله سفید، ستاره نوترونی و یا یک سیاهچاله باشد. تنها ستارههای بسیار پرجرم هستند که پس از مرگشان از خود یک سیاهچاله ستارهای باقی میگذارند.
این روند که به عنوان روند اختلال جزر و مدی(TDE) شناخته میشود، باعث میشود کوتوله سفید در جهتهای متفاوتی کشیده و فشرده شود. اختلال جزر و مدی میتواند انفجار ِ عظیم الکترومغناطیسی ایجاد کند که ما میتوانیم برخی از سیگنالهای موج گرانشی آن را بر روی زمین مشاهده کنیم. همچنین این انفجارها میتوانند ستارگان کوتوله سفید را تغییر دهند.
نظریۀ جدید اخترشناسان نشان می هد که برخی سیاهچالهها قادرندستارههای
مرده را حداقل برای چند ثانیه احیا کنند.
سرنوشت ستارهها، میتواند یک کوتوله سفید، ستاره نوترونی و یا یک سیاهچاله باشد. تنها ستارههای بسیار پرجرم هستند که پس از مرگشان از خود یک سیاهچاله ستارهای باقی میگذارند.
این روند که به عنوان روند اختلال جزر و مدی(TDE) شناخته میشود، باعث میشود کوتوله سفید در جهتهای متفاوتی کشیده و فشرده شود. اختلال جزر و مدی میتواند انفجار ِ عظیم الکترومغناطیسی ایجاد کند که ما میتوانیم برخی از سیگنالهای موج گرانشی آن را بر روی زمین مشاهده کنیم. همچنین این انفجارها میتوانند ستارگان کوتوله سفید را تغییر دهند.
نظریۀ جدید اخترشناسان نشان می هد که برخی سیاهچالهها قادرندستارههای
مرده را حداقل برای چند ثانیه احیا کنند.