- عضویت
- 2017/05/18
- ارسالی ها
- 35,488
- امتیاز واکنش
- 104,218
- امتیاز
- 1,376
سازوکارها
جهش با انتخاب طبیعی دنبال میشود، و جمعیتی تیرهتر ظهور میکند.
از دیدگاه نوداروینی، تکامل زمانی اتفاق میافتد که فراوانی آللها درون یک جمعیت از نژادهای مختلف-که بتوانند با یکدیگر آمیـ*ـزش کنند- تغیر کند.[۶۴] به عنوان مثال، آلل رنگ سیاه در جمعیتی از پروانهها شایع تر میشود. برخی از مکانیزمهایی که میتوانند منجر به تغییر در فرکانس آللها شود عبارتند از: انتخاب طبیعی، رانش ژن، شارش ژن، سفر رایگان ژنتیکی و تورش ناشی از جهش.
انتخاب طبیعی
برای جزئیات بیشتر درباره این بخش از مقاله, انتخاب طبیعی را ببینید.
تکامل به وسیله انتخاب طبیعی فرایندی است که طی آن جهشهای ژنتیکی بهبود دهنده بقا و تولیدمثل، در جمعیت شایع تر میشوند؛ و در نسلهای موفق یک جمعیت باقی میمانند. این سازوکار اغلب «بدیهی» خوانده میشود؛ زیرا ضرورتاً از سه واقعیت ساده زیر پیروی میکند:
مفهوم مرکزی در انتخاب طبیعی، مفهوم سازواری ارگانیسم است.[۷۶] سازواری با قابلیت بقا و تولید مثل ارگانیسم اندازه گرفته میشود؛ که میزان مشارکت آن را در نسل بعد تعیین میکند.[۷۶] سازواری نه با تعداد کلی زادهها، بلکه با نسبتی از نسلهای بعدی که ژنهای ارگانیسم را حمل میکنند؛ تعیین میشود.[۷۷] برای مثال ارگانیسمی که به خوبی زنده بماند و به سرعت تولید مثل کند، اما زادههایی کوچک و ضعیف بر جا گذارد؛ مشارکت ژنتیکی ناچیزی در نسلهای بعدی خواهد داشت، و در نتیجه سازواری اش پایین در نظر گرفته میشود.[۷۶]
رانش ژن
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، رانش ژن و اندازه جمعیت مؤثر را ببینید.
رانش ژن تغییر در فراوانی آللها از نسلی به نسل بعد است؛ که به علت خطای نمونهگیری رخ میدهد.[۷۸] در نتیجه زمانی که نیروهای انتخابکننده غایب یا ضعیف هستند، فراوانی آللها بهطور تصادفی در جهت افزایش یا کاهش «شیفت» پیدا میکند.
شارش ژن
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، شارش ژن، دورگه و انتقال ژن افقی را ببینید.
شارش ژن به معنای تبادل ژنها، خواه بین جمعیتها و خواه بین گونه هاست.[۷۹] بود و نبود شارش مسیر تکامل را از اساس تغییر میدهد. پیچیدگی ارگانیسمها موجب میشود هر دو جمعیت ایزولهای نهایتاً با سازوکاری خنثی ناسازگاریهای ژنتیکی بیابند. بر اساس مدل بتسون-دوبژانسکی-مولر این ناسازگاری حتی زمانی هم که هر دو جمعیت به گونهای یکسان با محیط سازش یابند؛ رخ میدهد.
سفر رایگان ژنتیکی
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، سفر رایگان ژنتیکی، اثر هیل-رابرتسون و رفت و برگشت انتخابی را ببینید.
نوترکیبی به آللهایی از یک رشته DNA امکان جداشدن میبخشد. البته نرخ نوترکیبی پایین است (تقریباً دو بار به ازای هر کروموزوم در هر نسل). در نتیجه لوکوسهای نزدیک به هم روی یک کروموزوم ممکن است همیشه از هم دور نیفتند؛ و لوکوسهای نزدیک به هم تمایل دارند با هم به ارث برسند پدیدهای که به آن اتصال(به انگلیسی: Linkage) اطلاق شدهاست.[۸۰]
تورش ناشی از جهش
برای جزئیات بیشتر درباره این بخش از مقاله, تورش ناشی از جهش را ببینید.
جهش تنها منبعی بزرگ برای گوناگونی ژنی نیست؛ بلکه هرگاه احتمال بروز جهشهای مختلف در سطح مولکولی متفاوت باشد، در تکامل شرکت میکند؛ پدیدهای که به تورش ناشی از جهش شهرت یافتهاست. اگر دو ژنوتیپ برای مثال یکی با نوکلئوتید G و دیگری با نوکلئوتید A، در یک موقعیت یکسان و با ارزش تکاملی یکسان، وجود داشته باشند؛ اما جهشهای G به A بیش از جهشهای A به G رخ دهند؛ آنگاه ژنوتیپ توأم با نوکلئوتید A، تمایل بیشتری به تکامل خواهد داشت.
جهش با انتخاب طبیعی دنبال میشود، و جمعیتی تیرهتر ظهور میکند.
از دیدگاه نوداروینی، تکامل زمانی اتفاق میافتد که فراوانی آللها درون یک جمعیت از نژادهای مختلف-که بتوانند با یکدیگر آمیـ*ـزش کنند- تغیر کند.[۶۴] به عنوان مثال، آلل رنگ سیاه در جمعیتی از پروانهها شایع تر میشود. برخی از مکانیزمهایی که میتوانند منجر به تغییر در فرکانس آللها شود عبارتند از: انتخاب طبیعی، رانش ژن، شارش ژن، سفر رایگان ژنتیکی و تورش ناشی از جهش.
انتخاب طبیعی
برای جزئیات بیشتر درباره این بخش از مقاله, انتخاب طبیعی را ببینید.
تکامل به وسیله انتخاب طبیعی فرایندی است که طی آن جهشهای ژنتیکی بهبود دهنده بقا و تولیدمثل، در جمعیت شایع تر میشوند؛ و در نسلهای موفق یک جمعیت باقی میمانند. این سازوکار اغلب «بدیهی» خوانده میشود؛ زیرا ضرورتاً از سه واقعیت ساده زیر پیروی میکند:
- گوناگونیهای ارثی درون هر جمعیت از ارگانیسمها وجود دارند.
- ارگانیسمها بیش از تعدادی که بتوانند زنده بمانند، فرزند تولید میکنند.
- این فرزندان در توانایی زنده ماندن و تولیدمثل تفاوت دارند.
مفهوم مرکزی در انتخاب طبیعی، مفهوم سازواری ارگانیسم است.[۷۶] سازواری با قابلیت بقا و تولید مثل ارگانیسم اندازه گرفته میشود؛ که میزان مشارکت آن را در نسل بعد تعیین میکند.[۷۶] سازواری نه با تعداد کلی زادهها، بلکه با نسبتی از نسلهای بعدی که ژنهای ارگانیسم را حمل میکنند؛ تعیین میشود.[۷۷] برای مثال ارگانیسمی که به خوبی زنده بماند و به سرعت تولید مثل کند، اما زادههایی کوچک و ضعیف بر جا گذارد؛ مشارکت ژنتیکی ناچیزی در نسلهای بعدی خواهد داشت، و در نتیجه سازواری اش پایین در نظر گرفته میشود.[۷۶]
رانش ژن
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، رانش ژن و اندازه جمعیت مؤثر را ببینید.
رانش ژن تغییر در فراوانی آللها از نسلی به نسل بعد است؛ که به علت خطای نمونهگیری رخ میدهد.[۷۸] در نتیجه زمانی که نیروهای انتخابکننده غایب یا ضعیف هستند، فراوانی آللها بهطور تصادفی در جهت افزایش یا کاهش «شیفت» پیدا میکند.
شارش ژن
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، شارش ژن، دورگه و انتقال ژن افقی را ببینید.
شارش ژن به معنای تبادل ژنها، خواه بین جمعیتها و خواه بین گونه هاست.[۷۹] بود و نبود شارش مسیر تکامل را از اساس تغییر میدهد. پیچیدگی ارگانیسمها موجب میشود هر دو جمعیت ایزولهای نهایتاً با سازوکاری خنثی ناسازگاریهای ژنتیکی بیابند. بر اساس مدل بتسون-دوبژانسکی-مولر این ناسازگاری حتی زمانی هم که هر دو جمعیت به گونهای یکسان با محیط سازش یابند؛ رخ میدهد.
سفر رایگان ژنتیکی
برای جزئیات بیشتر دربارهٔ این بخش از مقاله، سفر رایگان ژنتیکی، اثر هیل-رابرتسون و رفت و برگشت انتخابی را ببینید.
نوترکیبی به آللهایی از یک رشته DNA امکان جداشدن میبخشد. البته نرخ نوترکیبی پایین است (تقریباً دو بار به ازای هر کروموزوم در هر نسل). در نتیجه لوکوسهای نزدیک به هم روی یک کروموزوم ممکن است همیشه از هم دور نیفتند؛ و لوکوسهای نزدیک به هم تمایل دارند با هم به ارث برسند پدیدهای که به آن اتصال(به انگلیسی: Linkage) اطلاق شدهاست.[۸۰]
تورش ناشی از جهش
برای جزئیات بیشتر درباره این بخش از مقاله, تورش ناشی از جهش را ببینید.
جهش تنها منبعی بزرگ برای گوناگونی ژنی نیست؛ بلکه هرگاه احتمال بروز جهشهای مختلف در سطح مولکولی متفاوت باشد، در تکامل شرکت میکند؛ پدیدهای که به تورش ناشی از جهش شهرت یافتهاست. اگر دو ژنوتیپ برای مثال یکی با نوکلئوتید G و دیگری با نوکلئوتید A، در یک موقعیت یکسان و با ارزش تکاملی یکسان، وجود داشته باشند؛ اما جهشهای G به A بیش از جهشهای A به G رخ دهند؛ آنگاه ژنوتیپ توأم با نوکلئوتید A، تمایل بیشتری به تکامل خواهد داشت.