- عضویت
- 2019/03/07
- ارسالی ها
- 2,669
- امتیاز واکنش
- 15,422
- امتیاز
- 746
- محل سکونت
- یوکوهاما یا هازبین هتل،فرقی نمیکنه:|
مواد معدنی و کوفاکتورها
ویرایش
عناصر معدنی نقش مهمی را در سوختوساز بازی میکنند؛ بعضیها فراوان هستند (مثل سدیم و پتاسیم) در حالی که بعضی دیگر به صورت غلظت در دقیقه عمل میکنند. حدود ۹۹٪ از جرم پستانداران از عناصر کربن، نیتروژن، کلسیم، سدیم، کلر، پتاسیم، هیدروژن، فسفر، اکسیژن و گوگرد تشکیل شدهاست.[۱۸] ترکیبات آلی (پروتئینها، لیپیدها و کربوهیدراتها) اکثراً از کربن و نیتروژن تشکیل یافتهاند، اکسیژن و هیدروژن در حال حاضر به عنوان آب وجود دارند.[۱۸]
عناصر معدنی به عنوان الکترولیتهای یونی عمل میکنند. مهمترین یونها سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، کلر، فسفات و یون آلی بیکربنات هستند. ابقا دقیق شیب یونی در طول پوسته یاخته، فشار اسمزی و پیاچ را حفظ میکند.[۱۹] همچنین یونها برای عملکرد اعصاب و ماهیچهها مهم هستند. الکترولیتها از طریق پروتئینهای غشا سلولی به نام کانالهای یونی به سلول وارد یا از آن خارج میشوند. به عنوان مثال، انقباض عضله به حرکت کلسیم، سدیم و پتاسیم از طریق کانالهای یونی و لوله تی بستگی دارد.[۲۰]
فلزهای واسطه با روی و آهن که فراوانترین آنها هستند، در حال حاضر به عنوان عنصر ردیابی در ارگانیسمها وجود دارند.[۲۱][۲۲] این فلزات در بعضی از پروتئینها به عنوان کوفاکتور استفاده میشوند و برای فعالیتهای آنزیمها از جمله کاتالاز و پروتئینهای حملکننده اکسیژن مثل هموگلوبین اساسی هستند.[۲۱][۲۲] کوفاکتورهای فلزی با اتصال سختی به بخشهای خاصی از پروتئینها متصل هستند؛ اگرچه کوفاکتورهای آنزیمی میتوانند در طول تجزیه اصلاح شوند، آنها همیشه در پایان واکنش کاتالیز به حالت اولیه خود بازمیگردند.
ویرایش
عناصر معدنی نقش مهمی را در سوختوساز بازی میکنند؛ بعضیها فراوان هستند (مثل سدیم و پتاسیم) در حالی که بعضی دیگر به صورت غلظت در دقیقه عمل میکنند. حدود ۹۹٪ از جرم پستانداران از عناصر کربن، نیتروژن، کلسیم، سدیم، کلر، پتاسیم، هیدروژن، فسفر، اکسیژن و گوگرد تشکیل شدهاست.[۱۸] ترکیبات آلی (پروتئینها، لیپیدها و کربوهیدراتها) اکثراً از کربن و نیتروژن تشکیل یافتهاند، اکسیژن و هیدروژن در حال حاضر به عنوان آب وجود دارند.[۱۸]
عناصر معدنی به عنوان الکترولیتهای یونی عمل میکنند. مهمترین یونها سدیم، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، کلر، فسفات و یون آلی بیکربنات هستند. ابقا دقیق شیب یونی در طول پوسته یاخته، فشار اسمزی و پیاچ را حفظ میکند.[۱۹] همچنین یونها برای عملکرد اعصاب و ماهیچهها مهم هستند. الکترولیتها از طریق پروتئینهای غشا سلولی به نام کانالهای یونی به سلول وارد یا از آن خارج میشوند. به عنوان مثال، انقباض عضله به حرکت کلسیم، سدیم و پتاسیم از طریق کانالهای یونی و لوله تی بستگی دارد.[۲۰]
فلزهای واسطه با روی و آهن که فراوانترین آنها هستند، در حال حاضر به عنوان عنصر ردیابی در ارگانیسمها وجود دارند.[۲۱][۲۲] این فلزات در بعضی از پروتئینها به عنوان کوفاکتور استفاده میشوند و برای فعالیتهای آنزیمها از جمله کاتالاز و پروتئینهای حملکننده اکسیژن مثل هموگلوبین اساسی هستند.[۲۱][۲۲] کوفاکتورهای فلزی با اتصال سختی به بخشهای خاصی از پروتئینها متصل هستند؛ اگرچه کوفاکتورهای آنزیمی میتوانند در طول تجزیه اصلاح شوند، آنها همیشه در پایان واکنش کاتالیز به حالت اولیه خود بازمیگردند.