☆ همه چیز درباره نجوم ☆

[*SAmiN]

۱. واحد نجومی: یک واحد نجومی تقریباً ۱۵۰ میلیون کیلو متر یا ۹۳ میلیون مایل می باشد و حدوداً معادل فاصله ی زمین تا خورشید است. این واحد که یکی از واحد های طول است، برای سنجش فواصل اجرام منظومه ی شمسی از یکدیگر بسیار مناسب می باشد. نام دیگر واحد نجومی، یکای کیهانی است و نماد رایج واحد نجومی، AU می باشد.

نام واحد	واحد نجومی
نام های دیگر	یکای کیهانی
نماد	AU
اندازه به کیلو متر	۱۴۹٫۵۹۷٫۸۷۰/۷
اندازه به مایل	۹۲٫۹۵۵٫۸۰۷/۲۷
نام انگلیسی	Astronomical Uni

ادامه ی این مطلب

مثال:
میانگین فاصله ی عطارد تا خورشید: ۰/۳۸۷ AU
میانگین فاصله ی زهره تا خورشید: ۰/۷۲۲ AU
میانگین فاصله ی زمین تا خورشید: ۱ AU
میانگین فاصله ی مریخ تا خورشید: ۱/۵۲ AU
میانگین فاصله ی مشتری تا خورشید: ۵/۲۰ AU
میانگین فاصله ی زحل تا خورشید: ۹/۵۸ AU
میانگین فاصله ی اورانوس تا خورشید: ۱۹/۲ AU
میانگین فاصله ی نپتون تا خورشید: ۳۰/۱ AU
میانگین فاصله ی پلوتو تا خورشید: ۳۹/۵ AU
۲. سال نوری: به مسافتی که نور در مدت زمان یک سال طی می کند، یک سال نوری می گویند. این واحد یکی از واحد های طول است. نماد سال نوری، LY می باشد. همانطور که می دانید نور در یک ثانیه مسافتی حدود ۳۰۰ هزار کیلو متر را طی می کند؛ بنابراین برای این که بفهمیم یک سال نوری چند کیلو متر می باشد، باید محاسبات زیر را انجام دهیم:
۱ دقیقه = ۶۰ ثانیه ۱ ساعت = ۶۰ دقیقه ۱ ساعت = ثانیه ۳۶۰۰ = ۶۰ × ۶۰
۱ شبانه روز = ۲۴ ساعت ۱ شبانه روز = ثانیه ۸۶٫۴۰۰ = ۳۶۰۰ × ۲۴
۱ سال = ۳۶۵ روز ۱ سال = ثانیه ۳۱٫۵۳۶٫۰۰۰ = ۸۶٫۴۰۰ × ۳۶۵
پس در می یابیم که ۱ سال، ۳۱٫۵۳۶٫۰۰۰ ثانیه است و نور در هر ثانیه ۳۰۰ هزار کیلو متر را طی می کند، بنابراین:
۹٫۴۶۰٫۸۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ = ۳۱٫۵۳۶٫۰۰۰ × ۳۰۰٫۰۰۰
پس: ۱ سال نوری = ۹٫۴۶۰٫۸۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ کیلو متر
همچنین اگر بخواهیم این عدد را گرد و ساده تر کنیم، می گوییم: ۱ سال نوری تقریباً معادل ۱۰۱۲ × ۹/۵ کیلو متر است.
وقتی که می گوییم ستاره ای فلان سال نوری با زمین فاصله دارد، این به معنی آن است که این ستاره، فلان سال پیش نوری از خود منتشر کرده و به سمت کره ی زمین فرستاده است که دانشمندان توانسته اند آن را دریافت و متوجه وجود ستاره شوند. برای مثال ستاره ی پروکسیما قنطورس (نزدیک ترین ستاره به زمین بعد از خورشید) در فاصله ی حدود ۴ میلیون سال نوری از ما قرار دارد؛ یعنی اخترشناسان و سپس ما، در حال تماشای وضعیت ۴ میلیون سال پیش این ستاره هستیم و اطلاعاتی از وضع کنونی آن نداریم؛ زیرا نور در حال پیمودن مسیری بسیار طولانیست. (منبع این مثال: وبسایت ویکی پدیا | fa.wikipedia.org) بنابراین اگر اتفاقی بیفتد، مثلاً اگر ستاره ای منفجر شود، ما پس از چند میلیون سال از آن با خبر خواهیم شد!

 

[*SAmiN]

نام واحد	سال نوری
نماد	LY
اندازه به کیلو متر	۹٫۴۶۰٫۸۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰
اندازه به مایل	حدود ۵٫۹۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰
نام انگلیسی	Light Year

مثال:
فاصله ی زمین تا ستاره ی پروکسیما قنطورس: ۴ LY
فاصله ی زمین تا مرکز کهکشان راه شیری: حدود ۲۵٫۰۰۰ LY
فاصله ی ما تا کهکشان آندرومدا: ۲٫۵۰۰٫۰۰۰ LY
فاصله ی سیاره ی کپلر 452b تا زمین: ۱٫۴۰۰ LY
فاصله ی سیاره ی HD 219134b تا زمین: ۲۱ LY
فاصله ی کهکشان PKS B1740-517 تا زمین: ۵٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ LY
۳. پارسِک: پارسِک در واقع فاصله ای است از زمین که اگر از آن فاصله مدار زمین دیده شود، قطر زاویه ای مدار زمین، یک ثانیه ی قوسی باشد. به عبارت دیگر یک پارسک فاصله ای است که در آن فاصله ستاره اختلاف منظری درست برابر با یک ثانیه ی قوسی خواهد داشت. تصادفاً اگر شما در فاصله ی یک پارسک باشید، اندازه ی شعاع مدار زمین یک ثانیه ی قوسی به نظر خواهد رسید. (منبع این تعریف: وبسایت ویکی نجوم | wiki.avastarco.com)

پارسک

* برای مشاهده ی تصویر در ابعاد بزرگ تر، بر روی آن کلیک کنید.
پارسک هم از واحد های طول است. نماد آن، pc است و ۱ پارسک معادل ۳۰/۹ تریلیون کیلو متر، ۳/۲۵۹ سال نوری و ۲۰۶٫۰۰۰ واحد نجومی است.

نام واحد	پارسک
نماد	pc
اندازه به کیلو متر	۳۰٫۹۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰
اندازه به مایل	۱۹٫۲۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰
اندازه به واحد نجومی	۲۰۶٫۰۰۰
اندازه به سال نوری	۳/۲۵۹
نام انگلیسی	Parsec

مثال:
فاصله ی شعاع مدار زمین تا خورشید: ۱ pc
فاصله ی زمین تا ستاره ی شباهنگ: ۲/۶۷ pc
فاصله ی زمین تا ستاره ی آلفا سنتوری: ۱/۳ pc
فاصله ی زمین تا ستاره ی وِگا: ۸/۳ pc
منبع : نجوم و فضا

 

[*SAmiN]

راهنماي انتخاب تلسكوپ
چگونه تلسکوپ مناسبی بخریم ؟؟؟

در چند سال اخیر به دلیل فعالیت مراكزی كه به طور تخصصی به ارائه ابزارها و منابع مورد نیاز رصدگران آسمان پرداخته‌اند، تنوع و فراوانی ابزارهای رصدی موجود در ایران رشد چشمگیری داشته است.​

​

وقتی در سال 1372 پس از دو سه رصد با چشم غیر مسلح و دوربین دو چشمی به دنبال خرید نخستین تلسكوپ خود بودم تلسكوپ 6 سانتیمتری "كهكشان" را، كه در مجله نجوم آگهی آن را یافتم، ابزاری فوق‌العاده می دانستم كه با آن به رویاهای خود در آسمان دست می یابم. در آن سال‌ها جستجوی تلسكوپ مناسب كه با بودجه كم یك رصدگر تازه كار جور باشد دشوار بود. اگر آگهی آن در صفحات مجله نجوم پیدا نمی شد به پرسه زدن در بازار ختم می شد.​

وقتی در سال 1378 آماری از تلسكوپ های موجود در ایران تهیه كردیم، شمار اپتیك های 5اینچی(5/12 سانتیمتری) و بزرگتر، كه استفاده می شدند، فقط به حدود 50 عدد در سراسر كشور می رسید. تصور كنید آمار امروز چگونه باشد؟ صدها تلسكوپ 4 تا 8 اینچی آماتوری در اختیار رصدگران ایرانی است و بیش از صد تلسكوپ 10 تا 12 اینچی و شماری نیز تلسكوپ های بزرگتر كه اغلب در رصدخانه‌ها و انجمن های نجوم استفاده می شوند.​

 

[*SAmiN]

ارائه تلسكوپ های متنوع آماتوری علاوه بر این كه سبب رشد نجوم آماتوری و علاقه به رصد آسمان شده است. انتخاب تلسكوپ مناسب را برای علاقه‌مندان تازه كار و افرادی كه نخستین تلسكوپ خود را تهیه می كنند دشوار كرده است. در این مقاله علاوه بر این كه با انواع تلسكوپ های آماتوری و متداول‌ترین تلسكوپ های موجود در ایران آشنا می شوید، از معیار های شناسایی یك تلسكوپ و روابطی ساده برای تعیین توان تلسكوپ در نشان دادن جزییات كوچك، اجرام كم نور یا اجرام گسترده، عكسبرداری و ... مطلع می شوید.



بزرگنمایی معیار نیست !

مقدار بزرگنمایی نخستین سوالی است كه علاقمندان تازه كار در بررسی یك تلسكوپ مطرح می كنند. این سوال نادرستی است. برخلاف اغلب دوربین های دو چشمی كه بزرگنمایی ثابتی دارند در تلسكوپ‌ها با تعویض چشمی بزرگنمایی را به راحتی می توانیم تغییر دهیم (چشمی عدسی است كه در محل خروج نور، یعنی كانون تلسكوپ، برای ایجاد بزرگنمایی و تصویر نهایی قرار می گیرد). به طور نظری بزرگنمایی را تا هر چقدر بخواهید می توانید افزایش دهید. پس فریب بزرگنمایي‌های چشمگیری را كه روی جعبه تلسكوپ های كوچك نوشته می شود نخورید. بزرگنمایی هر تلسكوپ دست شماست. بزرگنمایی از رابـ ـطه ساده:



فاصله كانونی تلسكوپ

-

فاصله كانونی چشمی



به دست می آید. پس هر چه فاصله كانونی چشمی كمتر باشد (یعنی از چشمی كوچك تری استفاده كنید) بزرگنمایی بیشتر می شود. اما آیا به راستی بزرگنمایی همه جا نیاز است؟ شاید در رصد گودال های ماه یا حلقه های زحل افزایش بزرگنمایی مفید باشد اما در رصدهایی مانند جستجوی یك كهكشان كم فروغ بزرگنمایی زیاد یعنی شكست! با افزایش بزرگنمایی میزان نوری كه به چشم شما می رسد كاهش می یابد، تصویر كم نور و نا‌واضح می شود (هر چند گاهی این كار سبب تاریكی بیشتر زمینه آسمان و افزایش تضاد مناسب می شود).

 

[*SAmiN]

هر چه قطر لوله تلسكوپ شما یا "گشودگی" آن بیشتر باشد نور بیشتری گرداوری می كنید و می توانید در بزرگنمایی های بیشتر تصویر را نورانی و واضح ببینید. پس مهم‌ترین معیار یك تلسكوپ را شناختیم: گشودگی یا قطر دهانه تلسكوپ – یعنی همان قطر عدسی شیئی یا آینه اولیه تلسكوپ كه نقش گرداوری نور را دارد. به طور مثال یك تلسكوپ 10سانتیمتری (4 اینچی) را با تلسكوپ 20 سانتیمتری (8 اینچی) مقایسه می كنیم. اگر مساحت آینه های اصلی آن دو را بر هم تقسیم كنیم می بینیم كه تلسكوپ 20 سانتیمتری100 بار بیشتر از 10 سانتیمتری توان گرداوری نور را دارد. توان گرداوری نور در تلسكوپ‌ها و دوچشمي‌ها از رابـ ـطه ساده:



گشودگی

(-)

قطر عدسی چشمی



كه حداكثر گشودگی چشم انسان را می توان 7 میلیمتر در نظر گرفت. به طور مثال یك تلسكوپ 150 میلیمتری (6 اینچی) 460 برابر چشم انسان نور گرداوری مي‌كند. این تلسكوپ یك كهكشان كم فروغ را چهار بار روشنتر از یك تلسكوپ 3 اینچی نشان می دهد.

علاوه بر این افزایش گشودگی تلسكوپ توان ما در تفكیك را نیز بیشتر می كند. نسبت عدد125 تقسیم گشودگی (به میلیمتر) D/125، یعنی حداكثر زاویه تفكیك‌پذیر را به ثانیه قوس به دست می دهد كه البته در عمل آشفتگی جوی مانع رسیدن به آن می شود. به طور مثال با یك تلسكوپ 6 اینچی (150 میلیمتر) توان تفكیك8/0 ثانیه قوس است، یعنی در رصد ماه گودال‌هایی تا 5/1 كیلومتر را توان تفكیك كرد كه اندازه آنها نصف گودال‌هایی است كه با تلسكوپ 3 اینچی در همان بزرگنمایی و شرایط جوی تفكیك می شود.

 

[*SAmiN]

بازگردیم به بزرگنمایی. اگر دهانه تلسكوپ را افزایش دهیم چقدر قدرت ما را در افزایش بزرگنمایی، تا پیش از آنكه تصویر نا‌واضح شود، بیشتر می كند؟ این ضریب ساده را به خاطر بسپارید: 50 برابر به ازای هر 5/2 سانتیمتر یا هر اینچ از دهانه تلسـكوپ. پس حداكـثر بزرگنمایـی مـفید تلسكوپ 4 اینچی 200 برابر و برای تلسكوپ 8 اینچی 400 برابر است(بدون در نظر گرفتن آشفتگی های جوی كه تصویر را در بزرگنمایی های زیاد نا‌واضح مي‌كند). بنابراین اگر روی جعبه تلسكوپ كوچكی در بازار دیدید كه با خط درشت نوشته شده "x 750" یا اعدادی در این مرتبه، از خرید چنین ابزاری كه كارخانه سازنده آن به فهم شما احترام نگذاشته است پرهیز كنید! با چنین تلسكوپ های 6 یا 7 سانتیمتری كوچكی، كه در ویترین فروشگاه های لوازم تحریر یا دوربین و لوازم عكاسی می یابید، بزرگنمایی مفید، اگر اپتیك تلسكوپ سالم و دقیق باشد و اپتیك به جای عدسی واقعی از پلاستیك نباشد، حداكثر 100 تا 150 برابر است. تلسكوپ‌هایی با عدسی كوچكتر از 6 سانتیمتر، كه ممكن است در بازار بیاید، اغلب در سطح یك اسباب بازی ارزان قیمت ساخته شده اند و تهیه ابزار كوچك تر از 6 سانتیمتر توصیه نمی شود. گرچه زمانی یك تلسكوپ شكستی 6سانتیمتری ابزار مناسب برای شروع بود، امروز اپتیك متداول برای شروع رصد آسمان در ایران تلسكوپ شكستی 8 تا 10 سانتیمتری یا بازتابی 10 تا 15 سانتیمتری (4 تا6 اینچی)است.

اندازه دهانه تلسكوپ های شكستی مرسوم است كه به سانتیمتر گفته می شود و تلسكوپ های بازتابی و كاتادیوپتریك (تركیبی) به اینچ. در نجوم آماتوری امروز ایران دسته بندی تلسكوپ های كوچك، متوسط و بزرگ آماتوری را می توان اینطور دانست: كوچكتر از15 سانتیمتر (6 اینچ) تلسكوپ كوچك، بین 15 تا 20 سانتیمتر (6 تا 8 اینچ) تلسكوپ متوسط، بزرگتر از 20 سانتیمتر تلسكوپ بزرگ (10 اینچ و بزرگتر). مگر گشودگی یا مقدار دهانه تلسكوپ را مهمترین معیار بدانیم، دومین معیار فاصله كانونی (f) است. در تلسكوپ های شكستی و بازتابی ساده فاصله كانونی تقریبا برابر طول لوله تلسكوپ است. فرض كنید دو تلسكوپ 15 سانتیمتری یكی با فاصله كانونی 750 میلیمتر و دیگری 1500 میلیمتر پیش روی شماست. كدام را انتخاب می كنید؟ با دانستن فاصله كانونی و قطر دهانه، نسبت كانونی را به دست مي‌آوریم.

 

[*SAmiN]

فاصله كانونی

- = f

قطر دهانه



در مثال بالا تلسكوپ كوتاه كانون دارای 5/f و تلسكوپ بلند كانون دارای 10/f است. آنهایی كه با عكاسی آشنا باشند می دانند كه این f همان دیافراگم عدسی دوربین است و وقتی بدنه دوربین خود را به تلسكوپی با 5/f وصل می كنید یعنی در حال عكاسی با عدسی تله ای با فاصله كانونی آن تلسكوپ و با دیافراگم برابر نسبت كانونی تلسكوپ هستید. پس بدیهی است كه در عكاسی با تلسكوپ f كم، ورودی نور بیشتر و نور دهی كوتاهتر است.البته چون هیچ فایده ای را بی ضرر نمی یابید با كاهش f وضوح تصویر و دقت فكوس یا كانونی كردن در رصدهایی با بزرگنمایی زیاد كم می شود.

پس هرچه نسبت كانونی كمتر باشد، تلسكوپ شما در گروه اپتیك‌های "سریع" قرار می گیرد كه در عكاسی و رصد اجرام كم فروغ غیر ستاره‌ای مثل سحابي‌ها و كهكشان‌ها ایده آل است. 10/f و بیش از آن در دسته تلسكوپ های "كند" قرار می گیرند كه برای رصد و عكاسی اجرام درخشان تر مناسب اند. (مگر آنكه در مواردی ابزار جانبی برای كاهش f به آنها افزوده شود). با تلسكوپ های سریع (اغلب 4/f تا 5/f) برای افزایش بزرگنمایی باید از چشمی با فاصله كانونی بسیار كم استفاده كرد. این تلسكوپ‌ها اگر از اپتیك بسیار دقیقی برخوردار نباشند یا آینه های شان هم خط نباشند در بزرگنمایی های زیاد در رصد جزئیات سیاره ای تصویر محوی دارند، در حالی كه تلسكوپ های كند برای چنین رصد های فوق‌العاده اند. پس انتخاب شما وابسته به موضوعات رصدی است كه به آنها علاقمندید. اگر قرار است بیشتر زیر آسمان شهر به رصد های ماه و سیارات و ستاره های دوتایی بپردازیدf زیاد بهتر است اما اگر دلباخته رصد و عكاسی از كهكشان‌ها، سحابي‌ها و اجرام گسترده غیر ستاره ای مانند سحابی جبار و خوشه پروین هستید و ابزارتان را دست كم هر دو سه ماه یك بار به زیر آسمان تاریك مي‌برید f كم را انتخاب كنید. انتخاب میان این دو تلسكوپی با نسبت كانونی 6/f تا 8/f است.

 

[*SAmiN]

با دانستن فاصله كانونی تلسكوپ خود می توانید تخمین بزنید كه چه اجرامی در میدان دید تلسكوپ شما دیده می شود. اندازه گیری میدان تصویرتان ساده است. فرض كنیم دو تلسكوپ با فاصله كانونی 500 و 1500 میلیمتر در اختیار است. اول چشمی را انتخاب كنید.فرض كنیم چشمی 20 میلیمتر بیشترین فاصله كانونی است كه دارید (بزرگترین چشمی شما). برای شروع رصد و جستجوی جرم مورد نظر همواره از چشمی با بزرگترین فاصله كانونی استفاده كنید زیرا كمترین بزرگنمایی و بیشترین میدان دید را دارد. در نتیجه موضوع رصدی سریعتر به دام می افتد. خوب با تلسكوپ 500=f میلیمتر شروع كنیم. بزرگنمایی با چشمی 20 میلیمتر فقط 25 برابر است. وسعت میدان دید به درجه از رابـ ـطه ساده:

میدان دید ظاهری چشمی



بزرگنمایی



به دست می آید. میدان دید ظاهری چشمی وقتی آن را به تنهایی مقابل چشمانتان می گیرید تا نمای كوچك شده محیط اطراف را در عدسی ببینید مشخص است. روی بسیاری از چشمی ها این عدد نوشته مي‌شود و اگر هم نبود اغلب چشمی های مرغوب دارای میدان دید ظاهری 50 درجه اند (چشمی های گران قیمت واید و ابرواید میدان دید ظاهری بیشتری دارند). پس 25/50 میدان دید 2 درجه ای را نتیجه می دهد. با چنین میدان دیدی سراسر خوشه پروین یا تمام سحابی جبار و سحابی همسایه آن M43 در تصویر دیده می شود. اما در عوض برای رصد جزییات سیاره ای به چشمی های با f بسیار كم نیاز دارید كه ممكن است كیفیت لازم را نداشته باشند. حالا نوبت به تلسكوپ دوم می رسد. با همان چشمی20 میلیمتر میدان دید شما 3/2 درجه خواهد بود و حالا بهتر است موضوعات رصدی كوچكتری را برای رصد انتخاب كنید.

 

[*SAmiN]

منجمین آماتور با توجه به این موضوعات نتیجه گرفته اند كه تلسكوپ‌هایی با نسبت كانونی5/f تا 8/f ابزاری همه كاره اند. تلسكوپ‌های بازتابی 5 تا 8 اینچی با چنین نسبت كانونی ای بهای بسیار كمتر نسبت به تلسكوپ هم تراز كاسگرین یا شكستی متداول‌ترین انتخاب منجمان آماتور‍‌اند.



انواع تلسكوپ‌ها از نظر اپتیك

سه نوع اصلی تلسكوپ‌های شكستی، بازتابی و كاتادیوپتیك (تركیبی) است. تفاوت اصلی آنها در مسیر نور در لوله تلسكوپ و محل كانون است. در شكستي‌‌ها، كه ساختار به سادگی تلسكوپ گالیله دارند، كانون تلسكوپ و محل قرارگیری چشم در انتهای لوله است.در این تلسكوپ‌ها برای دیدن اجرام بالای سر نیاز است یك منشور یا آینه تخت با زاویه 45درجه، نور را به سمت بالا بفرستد. با این ابزار جانبی چپقی (diagonal) می گوییم. در بازتابي‌های ساده (نیوتنی) كه اغلب تلسكوپ‌هایی با نسبت كانونی كم (سریع) هستند، به جای عدسی شیئی در سر لوله، آینه‌ای در انتهای لوله مسئول گرداوری نور است. در عوض كانون تلسكوپ و محل قرارگیری چشم در سر لوله است و دیگر نیازی به استفاده از چپقی برای دیدن مناظر بالای سر نیست.

 

[*SAmiN]

تلسكوپ‌های شكستی كوچك بر پایه سمت – ارتفاعی برای رصد مناظر زمینی نیز استفاده می شود، اما كاربری تلسكوپ‌های بازتابی بیشتر رصد آسمان است. وقتی با دوربین دو چشمی به آسمان یا مناظر زمینی نگاه مي‌كنید تصاویر وارونه یا برگردان نیستند، همانطور كه به چشم میبینید دیده مي‌شوند اما در تلسكوپ این طور نیست و هم وارونگی و هم برگردان بودن تصویر اتفاق می افتد. در تلسكوپ‌های شكستی، چپقی قرار گرفته در انتهای لوله تصویر وارونه را درست مي‌كند اما تصویر، برگردان جانبی است. در بازتابي‌های نیوتنی، هم وارونه و هم برگردان جانبی است و در كاسگرین‌ها (انواع تركیبی) نیز كه از چپقی استفاده مي‌شود فقط برگردان جانبی است (البته برای رفع این موضوع عدسی مستقیم كننده وجود دارد تا در نیوتني‌ها نیز بتوان تصویر مستقیم را برای مشاهده مناظر زمینی دید اما در رصد‌های نجومی كاربرد چندانی ندارد).

اما نوع تركیبی تلسكوپ‌ها، یعنی كاتادیوپتریك، تقریبا از دهه 1930 وارد جامعه نجوم آماتوری شد و در دو سه دهه اخیر منجمان آماتوری كه توان خرید تلسكوپ‌های گران را دارند بسیار استقبال كرده‌اند. متداول‌ترین نوع تلسكوپ‌های كاسگرین است. در طراحی خلاقانه آنها نور و آینه اولیه در انتهای لوله مي‌رسد. سپس در سر لوله به آینه ثانویه محدب مي‌رسد و به سوی آینه اصلی باز می گردد تا از سوراخی در مركز آن به محل كانون و قرارگیری چشم در انتهای لوله تلسكوپ در پشت آینه اولیه برسد – یعنی محل قرارگیری چشم مانند تلسكوپ‌های شكستی است و در نتیجه برای رصد بالای سر به چپقی نیاز است. در این طراحی رفت و برگشت نور در لوله از یك طرف و قرارگیری آینه محدب ثانویه به جای آینه تخت از سوی دیگر سبب كاهش طول لوله مي‌شود در حالی كه نسبت كانونی تلسكوپ كم نمي‌شود و تصاویر دقیق ایجاد مي‌شوند. قیاس كنید تلسكوپ بازتابی نیوتنی و كاسگرین را كه هر دو به فاصله كانونی1000 میلیمترند در حالی كه لوله تلسكوپ نیوتنی یك متر طول دارد، طول تلسكوپ كاسگیرین فقط 30 سانتیمتر است. مزیت این تلسكوپ‌ها ارائه f بالا با لوله‌‌ای كوتاه، دقت و امكان حمل و نقل آسان است اما نورانیت تصویر اغلب از اپتیك بازتابي‌ای به همان اندازه كمتر است و از سوی دیگر بهای زیاد تلسكوپ‌های كاسگرین بزرگ به نسبت نیوتني‌های بزرگ، منجمان آماتور با بودجه محدود را از خرید آنها منصرف مي‌كند.