ELHAM.KY
کاربر اخراجی
جیت کان دو
جیت کان دو (به چینی: 截拳道) یکی از ورزشهای رزمی سرزمین چین است که توسط بروس لی، کونگ فوکار و هنرپیشه معروف سینما پایه گذاری شد.
بیشتر تکنیکهای جیت کان دو براساس هنر رزمی وینگ چون کونگفو طراحی شدهاست، چرا که بروس لی تمرینات کلاسیک رزمی خود را در هنگ کنگ زیر نظر استاد ییپ من استاد بزرگ این سبک انجام داده بود.
فنون وینگ چون در جیت کان دو به شکلی تغییر یافتهاند که کاربردی تر باشند و استفاده از سلاحهای سرد نیز در آن بسیار گستردهتر است. بسیاری از ضربات و حرکات سایر هنرهای رزمی بهآن افزوده شدهاند، به طوری که برخی جیت کان دو را اولین رشته و الگوی هنرهای رزمی ترکیبی میدانند.
روش استفاده از سلاحهای سرد در جیت کان دو بر پایه هنرهای رزمی «دان اینوسانتو» است که بروس لی با آموزش آن و پیدا کردن اشکالات اساسی در فنون این استاد رزمی آن را به شیوه ای با قابلیت کاربردی تبدیل و برای دفاع و حمله تغییرات اساسی زیادی داده است، اما بروس لی اعتقاد به هنر رزمی با استقاده از ضربات دست و پا داشت که از همین رو در گفته ای از ایشان نقل شده: «اگر انسانی با چهار دست و چهار پا به دنیا آمد می توان گفت که ضربات به شکل پیچیده ای قابل تولید است، بنابراین تا زمانی که این گونه نشده فنون کاربردی و اساسی به همین شکل خواهد بود، و بروس لی این هنر رزمی را با نام جیت کان دو و بدون پیشوند و پسوند نام گذاری کرد».
این رشته گاهی جان فان جيت كان دو نیز نامیده میشود؛ اما به نظر خود بروس جيت كان دو هر شخص جيت كان دو خود اوست، پس كلمه جان فان را از ابتدای جيت كان دو حذف نمود.
تفاوتهای جیت کان دو و وینگ چون
یکی از تغییرهای اساسی که بروس لی در سیستم چی سائو وینگ چون انجام داد، شکل ایستادن هنگام انجام چی سائو بود. در وینگ چون پاها روبروی هم و به اندازه عرض شانهها ازهم جدا میباشند، پاشنههابه طرف بیرون و زانوها به طرف داخل قرار میگیرند. به نظر بروس لی این ایستادن باعث کندی و سنگینی حرکت بدن بود و قسمت زیادی از بدن در معرض ضربه حریف قرار داشت، برای همین در جیت کان دو، چی سائو با پای راست یا چپ جلو ایستاده و پاشنه پای عقب بالا انجام میشود.
دیگر تغییر بروس لی روی فوک سائو بود که برخلاف وینگ چون تکنیکهای دست را با پشت دست، ساعد یا بند انگشتان که آنها را غیرطبیعی و موجب زخمی شدن فرد میدانست، انجام نمیداد و ضربات دست را به سبک بوکسورها اجرا میکرد.
ابداع سبک جیت کان دو
پس از سفر بروس لی از هنگ کنگ و عدم دسترسی به استاد ییپ من، او به فکر ایجاد روشی رزمی افتاد. ایده جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد.مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت. با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد، اما معتقد بود که آن مبارزه بیش تر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته است آن طور که انتظار دارد از تکنیک های وینگ چون استفاده کند، به علاوه او دیگر نمیتوانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسنگ ها از استادش دور بود.
او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشتههایش بپردازد. به همین خاطر با تاکید بر «کاربردی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و کارآمدی» به توسعهٔ سیستم جدیدی پرداخت. او شروع به استفاده از روشهای آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روشهای دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.
لی بر آن چه که «روش بی روشی» مینامید بسیار تأکید داشت. ایدهای که بیان گر رهایی از روش های فرمالیته -همان سبک های سنتی- بود. بروس لی احساس میکرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» (آموختههای بروس لی از هنرهای رزمی) نامیدهاست، محدود کنندهاست و به همین خاطر آن را به آن چه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگیهای خاصی برداشت میشد که هر سبکی به نوبه خود ادعا میکند، درحالی که ایدهٔ هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود.
نامواره جیت کان دو. نویسههای چینیگرداگرد نماد تایجیتو میگوید: «از هیچ راه به عنوان راه استفاده نکن، هیچ محدودیتی را محدودیت ندان». پیکانها نمادگر جنبش بیپایان کیهان است.
جیت کان دو (به چینی: 截拳道) یکی از ورزشهای رزمی سرزمین چین است که توسط بروس لی، کونگ فوکار و هنرپیشه معروف سینما پایه گذاری شد.
بیشتر تکنیکهای جیت کان دو براساس هنر رزمی وینگ چون کونگفو طراحی شدهاست، چرا که بروس لی تمرینات کلاسیک رزمی خود را در هنگ کنگ زیر نظر استاد ییپ من استاد بزرگ این سبک انجام داده بود.
فنون وینگ چون در جیت کان دو به شکلی تغییر یافتهاند که کاربردی تر باشند و استفاده از سلاحهای سرد نیز در آن بسیار گستردهتر است. بسیاری از ضربات و حرکات سایر هنرهای رزمی بهآن افزوده شدهاند، به طوری که برخی جیت کان دو را اولین رشته و الگوی هنرهای رزمی ترکیبی میدانند.
روش استفاده از سلاحهای سرد در جیت کان دو بر پایه هنرهای رزمی «دان اینوسانتو» است که بروس لی با آموزش آن و پیدا کردن اشکالات اساسی در فنون این استاد رزمی آن را به شیوه ای با قابلیت کاربردی تبدیل و برای دفاع و حمله تغییرات اساسی زیادی داده است، اما بروس لی اعتقاد به هنر رزمی با استقاده از ضربات دست و پا داشت که از همین رو در گفته ای از ایشان نقل شده: «اگر انسانی با چهار دست و چهار پا به دنیا آمد می توان گفت که ضربات به شکل پیچیده ای قابل تولید است، بنابراین تا زمانی که این گونه نشده فنون کاربردی و اساسی به همین شکل خواهد بود، و بروس لی این هنر رزمی را با نام جیت کان دو و بدون پیشوند و پسوند نام گذاری کرد».
این رشته گاهی جان فان جيت كان دو نیز نامیده میشود؛ اما به نظر خود بروس جيت كان دو هر شخص جيت كان دو خود اوست، پس كلمه جان فان را از ابتدای جيت كان دو حذف نمود.
تفاوتهای جیت کان دو و وینگ چون
یکی از تغییرهای اساسی که بروس لی در سیستم چی سائو وینگ چون انجام داد، شکل ایستادن هنگام انجام چی سائو بود. در وینگ چون پاها روبروی هم و به اندازه عرض شانهها ازهم جدا میباشند، پاشنههابه طرف بیرون و زانوها به طرف داخل قرار میگیرند. به نظر بروس لی این ایستادن باعث کندی و سنگینی حرکت بدن بود و قسمت زیادی از بدن در معرض ضربه حریف قرار داشت، برای همین در جیت کان دو، چی سائو با پای راست یا چپ جلو ایستاده و پاشنه پای عقب بالا انجام میشود.
دیگر تغییر بروس لی روی فوک سائو بود که برخلاف وینگ چون تکنیکهای دست را با پشت دست، ساعد یا بند انگشتان که آنها را غیرطبیعی و موجب زخمی شدن فرد میدانست، انجام نمیداد و ضربات دست را به سبک بوکسورها اجرا میکرد.
ابداع سبک جیت کان دو
پس از سفر بروس لی از هنگ کنگ و عدم دسترسی به استاد ییپ من، او به فکر ایجاد روشی رزمی افتاد. ایده جیت کان دو در سال ۱۹۶۵ در ذهن بروس لی متولد شد.مبارزه با وان جک مان تأثیر بسزایی بر فلسفه مبارزه بروس لی گذاشت. با آن که بروس حریفش را به طرز فجیعی شکست داد، اما معتقد بود که آن مبارزه بیش تر از حد معمول طول کشیده و او نتوانسته است آن طور که انتظار دارد از تکنیک های وینگ چون استفاده کند، به علاوه او دیگر نمیتوانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون بپردازد چون فرسنگ ها از استادش دور بود.
او به سیستمی احتیاج داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشتههایش بپردازد. به همین خاطر با تاکید بر «کاربردی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و کارآمدی» به توسعهٔ سیستم جدیدی پرداخت. او شروع به استفاده از روشهای آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روشهای دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.
لی بر آن چه که «روش بی روشی» مینامید بسیار تأکید داشت. ایدهای که بیان گر رهایی از روش های فرمالیته -همان سبک های سنتی- بود. بروس لی احساس میکرد سیستمی که او «جان فان کونگ فو» (آموختههای بروس لی از هنرهای رزمی) نامیدهاست، محدود کنندهاست و به همین خاطر آن را به آن چه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگیهای خاصی برداشت میشد که هر سبکی به نوبه خود ادعا میکند، درحالی که ایدهٔ هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود.
نامواره جیت کان دو. نویسههای چینیگرداگرد نماد تایجیتو میگوید: «از هیچ راه به عنوان راه استفاده نکن، هیچ محدودیتی را محدودیت ندان». پیکانها نمادگر جنبش بیپایان کیهان است.
آخرین ویرایش توسط مدیر: