من زیاد از کسی ناراحت نمیشم یعنی خیلی سخت ناراحت میشم اینو همه کاربرای انجمن میدونن چون تا حالا هیچوقت با کسی دعوام نشده ولی وقتیم از دست کسی ناراحت بشم تا آخر عمرم یادم میمونه و دلم با طرف دیگه صاف نمیشه بزرگترین لطف اون شخص هم میتونه این باشه که دیگه جلوی چشمام آفتابی نشه وگرنه بدجوری حالش رو میگیرم اصلا هم خشن نیستم
وقتی ناراحت هستم کافیه یه مداد سیاه و کاغذ بهم بدن تا نقاشی کنم بعد از چند دقیقه آروم میشم.
در مورد بقیه هم گوشم رو در اختیارشون قرار می دم و میشم سنگ صبور.
از اونجایی که هیچ کس درکم نمیکنه و وقتی میخوام حرف بزنم همش یه جواب رو اعصابی میدن ترجیح میدم تنها باشم.یه کم با خودم و خدا حرف بزنم و گریه کنم خیلی آروم میشم و انرژی میگیرم بعدشم یه آهنگ امید جهان یا حامد پهلان میذارم و بزن و برقص راه میندازم واسه خودم
والا از بدو تولدم همینجوری بودم
اگر هم دوستم ناراحت باشه اول به حرفاش گوش میدم.وقتی که حس کنم بغض کرده بغلش میکنم تا با گریه آروم بشه و آخر که آروم تر شد حرفای امیدوار کننده بهش میزنم.