شعر •■مرثیه‌ی جدایی■•

[کوکیッ]

من چیز‌های زیادی از دست داده ام
هیچ کدامشان
مثل از دست دادن تو نبود
گاهی یک رفتن
تمامت را با خود می‌‌ برد
و تو تا آخر عمر در به در دنبال خودت می‌‌ گردی

 

[کوکیッ]

چه فرقی می کند دنیا تو را پَر داده یا من را
جدایی حاصلش مرگ است، اگر از لاله لادن را …

 

[کوکیッ]

کسی از دام چشم و موی تو بیرون نخواهد رفت
که من عمریست سرگردانم این تاریک و روشن را
تو را این قطره های اشک روزی نرم خواهد کرد
که آب آهسته و آرام می پوساند آهن را
منم آن ایستگاه پیر تنهایی که می داند
نیاید دل سپرد این عابران گرم رفتن را
تو را بخشیدم آن روزی که از من رد شدی، آری
که پُل ها خوب می فهمند معنای گذشتن را

 

[کوکیッ]

پرستو ها چرا پرواز کردید
جدایی را شما آغاز کردید
خوشا آنان که دلداری ندارند
به عشق و عاشقی کاری ندارند
خداحافظ برای تو رهایی
برای من فقط درد جدایی
خداحافظ برا تو چه آسان
ولی قلبم ز واژه اش چه سوزان

 

[کوکیッ]

بايد به آغـ*ـوش عکس هايت پناه برد
از شر شب های مطلقاً بی تو …!

 

[کوکیッ]

ساز هم با نفس گرم تو آوازی داشت
بی تو دیگر
سر ساز و دل آوازم نیست

 

[کوکیッ]

شرمم کشد
که بی تو نفس میکشم هنوز
تا زنده ام
بس است همین شرمساری ام

 

[کوکیッ]

بی تو …
هیچ میشود
تمامِ من …!​

 

[کوکیッ]

به خدایی که در این نزدیکی ست
من تو را
باز تو را با همه تنهایی خود می خواهم

 

[کوکیッ]

او می‌ رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می‌ رود