جالب و دانستنی •●•●عجیب ترین ها●•●•

[BARANA.R]

مرگ ناگهانی

«هنری هال» نگهبان فانوس دریایی اهل انگلیس بود. خانواده او نسل اندر نسل از این فانوس دریایی مراقبت کرده بودند. سوم دسامبر 1755 این فانوس دریایی دچار حریق شد. در این زمان هنری و دو نفر از همکارانش هر چه تلاش کردند موفق نشدند آتش را خاموش کنند، به همین خاطر تصمیم به فرار گرفتند. از آنجا که این فانوس در میان آب واقع شده بود، آنها یک روز در کنار آتش ها و مواد مذاب مانده و روز بعد در کنار خرابه های فانوس دریایی پیدا شده و نجات یافتند.

هنری در آن زمان 94 سال سن داشت اما بسیار سرحال و قوی بود. چند روز بعد و در روز هشتم دسامبر، هنری خیلی ناگهانی از دنیا رفت. مرگ او آنقدر عجیب بود که پزشکان تصمیم گرفتند بدن او را معاینه کنند. علت مرگ چیزی نبود به غیر از تکه ای از سرب گداخته که وارد گلوی هنری شده و به اعضا و جوارح داخلی او آسیب رسانده بود. این تکه سرب هم اکنون در موزه ملی اسکاتلند نگهداری می شود.

 

[BARANA.R]

دریاچه بویلینگ (جوشان)، دومینیکا

این دریاچه دومین دریاچه بزرگ آب جوش است. دمای آب آن حدود 180 تا 197 درجه فارنهایت (82 تا 92 درجه سانتی گراد) است. البته به دلیل جوشیدن مدام این آب و خطراتی که به همراه دارد، درباره دمای مرکز این دریاچه تا به حالی اطلاعاتی به دست نیامده است.

 

[BARANA.R]

اعدام در 17 روز

«میتریداتس» یک سرباز ایرانی بود که در جریان جنگ کانهاکسا خیلی اتفاقی و تصادفی باعث مرگ کوروش دوم شد. او با بر هم زدن تعادل اسب کوروش سبب شد که او بر زمین افتاده و بر اثر برخورد سرش با یک سنگ، جان خود را از دست بدهد. به خاطر چنین اشتباهی دادگاه این سرباز را به اعدام محکوم کرد، اعدامی که 17 روز طول کشید.

برای اعدام میتریداتس، او باید داخل یک قایق قرار می گرفت به طوری که دست ها و پاهایش به شدت کشیده شده و بسته می شدند. سپس قایق دیگری طوری روی این قایق قرار داده می شد که سر، دست ها و پاهای او بیرون می ماندند. در این حالت باید به او غذا داده می شد و اکر از خوردن آن امتناع می کرد باید آنقدر به چشمش ضربه زده می شد تا بالاخره دهانش را باز کرده و غذا را بخورد. به جای آب نیز به او باید شیر و عسل داده می شد. البته نه تنها در گلویش بلکه باید روی صورت او نیز ریخته می شد. بعد از آن باید صورتش دائم در برابر خورشید قرار می گرفت. در این زمان نه تنها به خاطر وجود عسل روی پوستش، صورتش شروع به سوختن می کرد بلکه مگس ها دور او جمع شده و روی صورتش می نشستند. سپس او در همین وضعیت رها شده و آنقدر در میان آب می ماند تا بالاخره بمیرد. 17 روز طول کشید تا میتریداتس در این حالت جان خود را از دست داد.

 

[BARANA.R]

برنده مرده

«فرانک هایس» یک سوارکار حرفه ای بود. کمتر پیش می آمد در مسابقه ای شرکت کرده و برنده نشود. او همیشه موفقیت خود را مدیون اسبش، سوییتی بود و هرگز بدون او در هیچ مسابقه ای شرکت نمی کرد. در سال 1923 و زمانی که در مسابقه ای در پارک بلمونت نیویورک شرکت کرده بود، ناگهان و در میان مسابقه دچار حمله قلبی شد. سوییتی بی توجه به حال فرانک به راه خود ادامه داده و موفق شد از خط پایان گذشته و پیروز شود.

وقتی همه دور سوییتی جمع شدند، از بی حرکتبودن فرانک تعجب کردند. زمانی که فرانک از اسب پایین آورده شد، مشخص شد که مدتی قبل بر اثر سکته قلبی جان خود را از دست داده است. او اولین و تنها کسی بود که پس از مرگ موفق شد برنده مسابقه باشد.

 

[BARANA.R]

مرگ با پوست پرتقال

در سال 1911 «بابی لیچ» موفق شد قایقی شبیه به بشکه ساخته و به وسیله آن به سلامت از آبشار نیاگارا عبور کند. او دومین نفر در دنیا بود که توانست به سلامت از نیاگارا بگذرد و به همین خاطر بود که در دنیا به شهرت رسید.

این کار بابی درست در زمانی بود که بسیاری از کسانی که برای عبور از نیاگارا تلاش کرده بودند هرگز بازنگشته بودند و به همین خاطر لقب «بابی جسور» به او داده شد اما همین بابی جسور که کاری غیرممکن انجام داده و از خطرناکترین آبشار دنیا به سلامت گذشته بود بر اثر اتفاقی بسیار کوچک و پیش پا افتاده جان خود را از دست داد.

ی روز او در حال عبور از یک خیابان در نیوزلند بود، پایش را روی یک پوست پرتقال گذاشته و لیز خورد. بابی آنقدر به شدت زمین خورد که استخوان های پایش از چند ناحیه مختلف شکست. شکستگی پایش آنقدر بد بود که پزشکان مجبور به قطع کردن پای او شدند. همین قطع کردن پا باعث شد تا زخم پای بابی عفونی شده و بالاخره چند روز بعد در اثر قانقاریا درگذشت

 

[BARANA.R]

رودخانه سیتاروم، جاوه غربی، اندونزی

متاسفانه عاملی که این رودخانه را کشنده و خطرناک کرده است، زیاله هایی است که انسان ها در طبیعت رها کرده اند. زباله های غیر قابل تجزیه و مواد شیمیایی مضر موجود در این رودخانه، باعث آلوده شدن آن شده است. بیش از 200 کارخانه پارچه در اطراف این رودخانه قرار دارد که رنگ و مواد شیمیایی خود مانند آرسنیک و جیوه را به داخل آن می ریزند. علاوه بر آن ساکنین این منطقه نیز رودخانه را مانند مکانی برای خالی کردن زباله های خود می دانند که تمام آنها بر کشنده بودن آن های آن تاثیر دارد. هیچ کس آنقدر نادان نیست که از آب این رودخانه بنوشد.

 

[BARANA.R]

سفرل به چرنوبیل

اگجرچه سفر به مناطقی که مورد حمله مواد رادیواکتیویته قرار گرفته برای سلامتی خطرناک است اما بعضی از تورهای گردشگری مسافران را به روستای چرنوبیل می برند تا آنها را با فاجعه اتمی که سال 1986 رخ داد از نزدیک آشنا کنند.

چرنوبیل بدترین حادثه اتمی در طول تاریخ بشر است که هنوز هم در گوشه و کنار این روستا آثار وجود مواد رادیواکتیویته دیده می شود. این روستا امروزه متروکه است و تبدیل به خانه ارواح شده است. البته گروه های گردشگری فقط اجازه ورود به بخش های خاصی از چرنوبیل را دارند.

پس از بازدید از روستا، توریست ها به نیروگاه بـرده می شوند که البته برای مشاهده نیروگاه باید چندین کیلومتر دورتر بایستند و نیروگاه شماره چهار را ببینند.

 

[BARANA.R]

گذرگاه تیان مِن در چین

طول گذرگاه تیان من تنها 60 متر است، اما ارتفاعی نزدیک به یک و نیم کیلومتر دارد. اگر ترس از ارتفاع دارید و روزی مجبور شدید از این مسیر عبور کنید، کمی صبر کنید تا هوا مه آلود شود. در این صورت مه اجازه نمی دهد پایین گذرگاه را به خوبی ببینید و کمی از ترسناک بودن آن می کاهد.

 

[BARANA.R]

پل رودخانه هوتزا در پاکستان

قسمتی از رودخانه «هوتزا» از منطقه ای کوهستانی در شمال پاکستان می گذرد. این منطقه «کاراگورام» نام دارد و منطقه ای مرزی بین پاکستان، هند و چین است. پل معلقی که روی این رودخانه ساخته شده و مردم محلی از آن استفاده می کنند، یکی از پرخطرترین گذرگاه های جهان محسوب می شود. وقتی از روی این پل می گذرید، بعید است بتوانید از تماشای منظره های اطراف لـ*ـذت ببرید.

 

[BARANA.R]

این منظره عجیب، پنجره ابر نامیده می شود. پنجره ابر زمانی پدید می‌آید که دمای آب در ابر پایین‌تر از نقطه انجماد باشد اما آب به خاطر فقدان ذرات هسته‌زای یخ نتواند یخ بزند. این پدیده آن قدر نادر است که بعضی افراد با دیدنش فکر می کنند بشقاب پرنده دیده اند.