اشعار ◀گنجینه بهترین شعرهای کودکانه▶

[کوکیッ]

مامان جونم خوابیده

انگاری خوابی دیده

تو خواب می گـه : نون کجاست ؟

چائی و قندون کجاست

پس کو کجاست شیرینی

کاسه و پارچ و سینی

قاشق و بشقاب چی شد

لیوان پر آب چی شد

خواب می بینه مامان جون

خواب چی ؟ خواب مهمون​

 

[کوکیッ]

شاپرک خانم دوباره

می پرد در خانه ما

باز هم مثل همیشه

می نشیند روی گلها

می روم آهسته بیرون

تا به او چیزی بگویم

حیف او می ترسد از من

می پرد از پیش رویم

می نشیند آن طرف تر

چشم من بر روی بالش

می شود یک شاخه گل

خانه او ، خوش به حالش

کاش می شد او بخوابد

لحظه ای بر دامن من

تا برایش خانه باشد

غنچه پیراهن من​

 

[کوکیッ]

ننه سرما امروز

کیسه ای داشت به دست

خسته از راه رسید

روی یک ابر نشست

ناگهان کیسه او

پاره شد توی هوا

پر شد از پنبه برف

ناگهان خانه ما

بچه ها خندیدند

کوچه ها زیبا شد

باز آدم برفی

همه جا پیدا شد​

 

[کوکیッ]

آی دسته دسته دسته
قفل قفس شکسته
مرگ به شاه ظالم
گفتیم دسته دسته
آی خنده خنده خنده
روی هوا پرنده
شاه فراری شده
آمده وقت خنده
آی غنچه غنچه غنچه
سینی و نقل خنچه
از سفر آمد امام
وا شد دهان غنچه
آی باغچه باغچه باغچه
خورشید روی طاقچه
پیروز شد انقلاب
گل داد باغ و باغچه​

 

[کوکیッ]

قبل از انقلاب
در کلاس ما
عکس شاه بود
رو سیاه بود
باز هم نوشت
مبصر کلاس
روی آن شعار
ناگهان رسید
نوبت بهار
مبصر کلاس
پر کشید و رفت
او شهید شد
تخته ی کلاس
رو سپید شد​

 

[کوکیッ]

یك پله یك پله
وقتی هواپیما
از دور پیدا شد
آغـ*ـوش یك ملت
بر روی او وا شد
یك پله یك پله
می‌آمد او پایین
با چهره‌ای پُر نور
با خنده‌ای شیرین
آرام می‌آمد
دل، بی‌قرارش بود
دریایی از مردم
در انتظارش بود…​

 

[کوکیッ]

می‌خواستم شعری بگویم
شعری برای انقلابم
دیدم كه او دریاست و من
یك قطره ناچیز آبم
دیدم كه باید ابر باشم
از صبح تا شب هی ببارم
تا شاید اشك مادران را
در بیتی از شعرم بیارم
دیدم كه باید رعد باشم
غرنده و پُر شور و غوغا
آن‌وقت در شعرم بگویم
تكبیرها، فریادها را
دیدم كه باید دشت باشم
دشتی پُر از لاله، شقایق
تا از شهادت‌ها بگویم
از قلب‌های گرم و عاشق​

 

[کوکیッ]

دهه فجر اومده
دهه فجر اومده
شور و غوغا اومده
امام خوب ماها
به وطن باز اومده
شاه بد جنس بلا
اون که بود مثل خلا
پا گذاشت به فرار
تا بره از این دیار
آره ای شاه برو
ای امام ما بیا
بعد از این همه بلا
تا بیاد شور و صفا​

 

[کوکیッ]

یه روز تو ماه بهمن
خنده نشست رو ل*ب.ه*ا
چون که اومد به میهن
امام و رهبر ما
میون کوچه هامون
گلدون گل گذاشتیم
پَر می زدیم زشادی
درد و غمی نداشتیم
بیا با هم بخونیم؛
بازم مثل همیشه
شعار اون شهیدان؛
که رو دیوار نوشته
تا خون در رگ ماست؛
خمینی رهبر ماست
تا خون در رگ ماست؛
ایران میهن ماست​

 

[کوکیッ]

آسمان آبی شد
مژده ای تازه رسید
گل من در گلدان
نفسی تازه کشید
شهر ما شد خوشبو
از گل روی امام
یاسمن، سوسن، یاس
ریخت از هر در و بام
باز شد گلباران
خاک ما سرتاسر
ما همه شاد شدیم
تا که آمد رهبر
مثل یک پروانه
رهبر آمد به وطن
شادی و خنده شکفت
مثل گل بر لب من​