دلنوشته ♦قهوهـ ـی سرد :)

[- کـیـمـیا -]

زنها وقتی دلتنگ میشن دوست دارن داستانی که هزاربار واسه کسی تعریف کردن را باز هم تعریف کنن
تا حالشون خوب شه اما اگه سکوت کردن
یعنی نمیخوان که حالشون خوب شه
-روزبه معین

 

[- کـیـمـیا -]

هر کسی شاید یه آهنگ داشته باشه که مدت هاست نمی تونه اون رو گوش بده!
یه آهنگ که گذشته رو واست تداعی می کنه و
دلت نمی آد اون رو پاک کنی،
میذاری اون گوشه کنارها بمونه،
گاهی آهنگ ها لبریز از خاطره میشن و حرمت پیدا می کنن.
مثل بعضی از آدم ها،
درسته که شاید دیگه نتونی اون ها رو ببینی و باهاشون حرف بزنی،
اما از زندگیت پاک نمیشن، چون فراموش شدنی نیستن، اون ها همیشه یه جای امن گوشه ی دلت دارن.

-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

برای گم شدن همیشه نباید توی کوچه پس کوچه های غربت باشی!
گاهی وقت ها توی اتاق خودت، میان تک تک خاطراتت گم میشی؛
اون وقت باید خیلی به عقب برگردی تا خودت را پیدا کنی، خیلی.
-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

آدم ها جدا از عطری که به خودشون می زنن،
عطر دیگه ای هم دارن که اتفاقا تاثیر گذارتر هم هست،
عطر چشم هاشون،
عطر حرف هاشون،
عطری که فقط مختص شخصیت اون هاست و
متاسفانه در هیچ مغازه ی عطر فروشی پیدا نمیشه.

-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

خیلی خوبه، خیلی خوبه که عقربه های ساعت اینوری می چرخن!
یه لحظه فکر کن عقربه ها بر عکس می چرخیدن، اون وقت ما با یک جر و بحث الکی با هم آشنا می شدیم و
بعدش کلی خاطره دو نفره داشتیم، کلی جاها رو می گشتیم، کلی حرف می زدیم و ناگهان حس می کردیم به هم علاقه مندیم.
آخر سر هم با یه لبخند زیبا از هم جدا می شدیم!
با این که بعد از یه دعوا با هم آشنا بشیم می تونم کنار بیام، اما این که به هم لبخند بزنیم و جدا بشیم خیلی وحشتناکه!
الکی نیست که عقربه های ساعت اینوری می چرخن...

-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

این رو فهمیدم که مردهای هنرمند نه ریش و سبیل متفاوتی دارن،
نه اخلاق عجیبی و نه سعی می کنن حرف های گنده بزنن.
اتفاقا بیشترشون آدم های ساده ای هستن و دست های زمختی هم دارن.
چیزی که یه مرد رو تبدیل به یک هنرمند می کنه دوست داشتن واقعی یک زنه.
به نظر من عشق بزرگترین اثر هنری هست که یه هنرمند می تونه خلق کنه!
-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

دفترچه تلفن من پر از اسم های جور واجوره!
اما وقتی دنبال کسی می گردم که باهاش چند کلمه بتونم حرف بزنم،
می بینم که به صورت مفتضحانه ای هیچ کس رو ندارم و
اون اعدادی که جلوی اسم ها نوشته شده مثل اعدادی که روی یه چک بی محل نوشته شده، بی ارزش و مسخره هستند!
-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

هیچ فراری بدون نقشه نمیشه، اگه بخوای فرار کنی باید مدت ها روی فرارت فکر کنی،
این که چطور بری و چه وقت بری، مخصوصا اینکه بخوای از یه رابـ ـطه فرار کنی.
گاهی وقت ها پیدا کردن راه فرار آسون نیست، راه فرار مثل یه دریچه پنهان می مونه وسط یه جنگل تاریک.
وقتی که دیدم داره میره فهمیدم واسه پیدا کردن راه فرارش خیلی تلاش کرده،
نمی تونستم از رفتن منصرفش کنم، چون اون راه رو پیدا کرده بود و بالاخره یه روز می رفت.
- پس چی کار کردی؟
- نشستم کنار دریچه، سیگارم رو روشن کردم و رفتنش رو دیدم.
- بعدش رفتی خونه؟
- نه، یه پاکت سیگار کشیدم، گفتم شاید برگرده.
- بعدش چی؟ رفتی خونه؟
- آره رفتم خونه و همه عکس هاش رو جمع کردم.
- سوزوندی؟
- نه، گذاشتم تو انبار.
- چرا نسوزوندی؟
- دیوونه شدی؟ شاید برگرده!

-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

زندگی مثل یه پل معلق وسط یه دره عمیق می مونه، ما هم وسط این پل گیر کردیم.
یه دسته ای راه مستقیم رو انتخاب می کنن و جلو میرن،
یه دسته ای هم خلاف جهت حرکت می کنن،
اما اشتباه نکن! اون هایی که خلاف جهت میرن بازنده نیستن،
بازنده اون هایی هستن که دستشون رو به میله های پل گرفتن و دارن پایین رو نگاه می کنن، می ترسن، می ترسن...
-روزبه معین

​

 

[- کـیـمـیا -]

آدم یک روز چشم هایش را می بندد و دست هایی را رها می کند،
با چشم های بسته دست های دیگری را می گیرد،
با چشم های بسته سعی می کند همه چیز را فراموش کند،
با چشم های بسته حرف می زند، می خندد، راه می رود،
و در آخر با چشم های بسته سقوط می کند!
پس از آن چشم هایش را باز می کند،
با چشم های باز راه می رود اما دیگر سقوط نمی کند،
با چشم های باز کم حرف می زند، کم می خندد،
و همه چیز را مو به مو به یاد می آورد،
اما با چشم های باز دیگر می ترسد که دست هایی را بگیرد، می ترسد...
-روزبه معین

​