گل و گیاه آشنایی باانواع گیاهان علوفهای تیره گرامینه

[dinaz]

گیاه چچم دائمی(علف چمنی) (Lolium perenne) و ویژگی های گیاه شناسی آن

این گیاه به طور کلی فاقد ریشک است. ساقه ی آن به طور محسوسی تا خورده است و برگهایش به صورت تا شده ای در آمده است. گیاهی است چند ساله، کاملا خشبی که هم زمان با تکامل و رشد به ویژه در دوره های خشکی و گرما این صفت بارزتر می گردد. بهترین روش استفاده از این گیاه احداث چراگاه و کشت مخلوط آن با سایر نباتات است. برگهای این گیاه بسیار کوتاه و سفت می باشد.


این گیاه را می توان در مناطقی که سرمای زمستان شدید و سخت باشد در پاییز کشت نمود. و یا در بهار در نواحی ای که رطوبت به اندازه کافی موجود باشد اقدام به کشت آن نمود. این گیاه به خاک معینی احتیاج ندارد و حتی در مناطقی که خاک . مرطوب است به عمل می آید، ولی در خاک های بیش از حد مرطوب نمی تواند عملکرد رضایت بخشی تولید نماید.


این نبات در خاک های حاصلخیز و غنی از مواد غذایی عملکرد بسیار خوبی تولید می کند. چچم را می توان در پاییز و بهار کشت نمود، چنانچه منطقه ی مورد نظر دارای زمستان های سرد و سخت و خاک زراعی سنگین باشد باید زمان کشت را به بهار موکول نمود. کشت بهاره را باید در اواخر اسفند ماه یا حتی زودتر شروع نمود و معمولا در مناطقی که دارای تابستان معتدل و یا سرد، توأم با نزولات آسمانی کافی باشد اقدام به کشت بهاره می نمایند.


برداشت جهت علوفه ی خشک در مرحله ای که دانه ها شیری یا خمیری شده است صورت می گیرد. علوفه ی خشک این گیاه دارای رنگ سبز روشنی است که نشانه ی ظریف و ساقه های باریک مرغوبیت علوفه می باشد. این گیاه به علت دارا بودن برگهای علوفه ی خشک مرغوبی تولید می کند. رشد سریع زمستانه و بهاره این گیاه پس از گذشت چند ماه از بذر کاری آماده چرا می گردد. چچم را باید در موارد استفاده موقت به صورت مخلوط کشت نمود.​

 

[dinaz]

گیاه علف گندمی (Agropyron sp) و ویژگی های گیاه شناسی آن

انواع این نبات از لحاظ تولید علوفه ی سبز و خشک دارای ارزش فراوانی می باشد. تقریبا حدود ۱۵۰ گونه از این نبات تا کنون شناخته شده که حدود ۱۰۰ گونه آن در قارهی آسیا یافت می شود. اغلب گونه های این نبات در کشورهای همسایه ی ما به میزان فراوانی وجود دارد. تعداد گونه های زراعتی این گیاه فراوان نیست ولی به تنهایی بیش از ۲۰ گونه از آن در نواحی مختلف ایران پراکنده می باشد. این گیاه اکثرا به صورت کشت مخلوط با سایر نباتات جهت احداث چراگاه مورد استفاده قرار می گیرد.

به علاوه برخی از انواع این گیاه را به علت پوشانیدن سطح زمین به وسیله ی ریشه یا چمنی شدن جهت جلوگیری از فرسایش، کشت می نمایند. بذر این گیاه در مدت کوتاه جوانه زده با رشد علف های هرز رقابت می کند. در مناطقی که علف های هرز به میزان فراوانی شایع شده باشد کشت برخی انواع این گیاه نتیجه خوبی بدست خواهد داد. نوسان این گیاه در برابر عوامل محیطی مانند آب و هوا و خاک زیاد بوده، ویژه ی نواحی گرم یا نستا گرم می باشد. تولید علوفه یکی دیگر از مزایای این نبات آبدار و پرپشت بهاره است.​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

گیاه علف گندمی (Agropyron sp)

برخی گونه های گیاه علف گندمی عبارتند از:


(Agropyron elongatum) , (Agropyron intermedium ) (Agropyron desertorum) , (Agropyron cristatum)


سنبلچه های این گیاه دارای چندین گل است که اغلب منفرد و کاملا اصلی چسبیده است. سنبلچه های مذبور روی محور اصلی گل آذین بر روی مفصلی قرار گرفته است. گلومها که مساوی و محکم و دارای چندین رگبرگ است کوتاهتر از اولین گلومل به نظر می آید. سنبلچه ها دارای ریشک است و در برخی گونه ها این ریشک به نوک تیزی تبدیل شده است. گلومل از پشت محدب بوده و دارای ۵ تا ۷ رگبرگ ریشک دار می باشد. طول پالیا برابر طول گلومل است. این گیاهان از انواع نباتات دائمی بوده و دارای ساقه های راست می باشند. اکثرا انواع این جنس جهت تولید علوفه ی سبز مورد استفاده قرار می گیرند.​

منبع:

زراعت مخلوط گیاهان علوفه ای (مهندس امیر باغجری)