معرفی ساز آشنایی تصویری با تاریخچه ساز گیتار

[*SAmiN]

در قرن 17 ام، ششمین رج به گیتار battente اضافه شد و گیتارسازان در سرتاسر اروپا از این رویه پیروی کردن. ترتیب شش رج به تدریج جای خود را به شش سیم تک داد و به نظر می رسد دوباره ایتالیایی ها تغییر ایجاد کردند. (بر خلاف آ«چه به نظر می رسد، می توان گفت گیتار شش سیمی مدل توسعه یافته گیتار 12 سیمی است).

در ترنزیشن از 5 جفت سیم به 6 تک سیم، به نظر می رسد که حداقل برخی از سازهای 5 جفت سیمی موجود به الگوی سیمی جدید تغییر یافته اند. این کار نسبتا ساده بوده است زیرا تنها مستلزم تعویض (یا دوباره کار کردن) شیطانک یا پل و وصل کردن چهار حفره برای پیچ تنظیم بوده است. یک گیتار پر نقش و نگار فوق العاده توسط یک استاد آلمانی به نام Joakim Thielke از هامبورگ به این روش تغییر یافت. (توجه داشته باشید که این ساز تنها 8 فرت جدا از بدنه دارد).

در اوایل قرن 19 ام شاهد تغییر شکل در گیتارهای مدرن هستیم. کمر بدنه ها باریکتر شده اند!

 

[*SAmiN]

گیتار کلاسیک مدرن وقتی سازنده اسپانیایی، آنتونیو تورس در حدود سال 1850، اندازه بدنه را افزایش و ابعاد را تغییر داد، شکل فعلی خود را پیدا کرد. طراحی او اساسا حجم، صدا و تصویر ساز را اصلاح کرد که تا به امروز بدون تغییر باقی مانده است.

گیتارهای الکتریک و سیم های فولادی​

تقریبا در همان زمان که تورس شروع به ساخت گیتارهای Fan-braced در اسپانیا کرد، در میان مهاجران آلمانی، کریستین فردریچ مارتین، شروع به ساخت گیتارهای با x-braced کرد. سیم های فولادی برای اولین بار حدودا در سال 1900، به طور گسترده در دسترس قرار گرفتند. این سیم ها نوید گیتارهای بلندتری را می دادند اما کشش افزایش یافته برای سبک fan-braced تورس بیش از حد بالا بود. مدل x-braced تقویت کننده نتیجه یکسانی داشت و سریعا به استاندارد صنعت گیتار سیم فولادی ربا رویه تخت تبدیل شد.

 

[*SAmiN]

در پایان قرن نوزدهم میلادی، اورویل گیبسون، شروع به ساخت گیتارهای صفحه کمانی با حفره صدای بیضی شکل شد. او گیتار سیم فولادی با بدنه ای که بیشتر شبیه یک ویولن سل بود را ساخت. با این طراحی این امکان فراهم می شود تا صفحه بالایی ارتعاش آزادانه تری داشته باشد و در نتیجه حجم صدای بیشتری تولید کند. طراح اوایل دهه 1920، لوید لوار، به گیبسون ملحق شد و با هم گیتار صفحه کمانی جاز را به شکل آشنای امروزی اش همراه با حفره های اف، پل شناور و سیم گیر نوع ویولن سلی در آوردند.

گیتار الکتریک در اواخر دهه 1920 یعنی زمانی که پیکاپ ها به گیتارهای جاز و هاوایی اضافه شدند، به وجود آمدند اما تا قبل از سال 1936 که گیبسون مدل ES150 را معرفی کرد و چارلی کریستین آن را مشهور کرد، موفقیت چندانی نداشتند.

با ظهور تقویت کننده ها، امکان منسوخ شدن جعبه صدا به طور کلی شدت گرفت. در اواخر دهه 1930 و اوایل 1940 چندین هنرمند در برهه ای از زمان به آزمایش های مختلفی در این زمینه پرداختند و هنوز هم این اختلاف نظر وجود دارد که آیا لس پائول، لئو فندر، پائول بیگسبی اولین گیتار بدنه تو پر (Solid-body) را ساختند یا اُ-دبلیو اپلتون این کار را انجام داد.

منبع : سازی ها