معرفی ساز آشنایی با ساز نرمه نای

[♥MASTANE♥]

آشنایی با ساز نرمه نای
نَرمهنای (دودوک یا بالابان) یکی از سازهای بادی قدیم شرق است.
نرمهنای دارای نی مخصوص کوچکی است که قمیش خوانده میشود و معمولاً دارای ۹ تا ۱۴ سانتیمتر درازا است. نی کوچک یا قمیش بهوسیله بست چوبی انعطافپذیری احاطه شدهاست که در طول نی متحرک است و بر روی آن میلغزد. این بست برای کوک کردن نرمهنای است، زیرا همین بست ،باز و بسته کردن دهانه نی را کنترل میکند. این نی به وفور در اطراف رود ارس میروید.

اولین و مهمترین چیز به هنگام نواختن نرمهنای طرز به دهان گذاشتن نی کوچک یا قمیش آن میباشد.

پیشینه ساز نرمه نای
بنابر اسناد و مدارک در دسترس، نوعی ساز بادی از خانوادة نی و سرنا دستکم از سدههای نخستین دورة اسلامی در ایران شناخته شده بوده، و در میان مردم بخشهایی از این سرزمین به کار میرفته است.

بالابان به معنای نوعی ساز بادی نیین به صورتهای بَلَبَن، بالَبَن و بالابَن در فرهنگهای لغات ترکی – روسی آمده است. در «لغت آذربایجانی – روسی»، بالابان به معنای ساز بادی نه چندان بزرگ و شبیه زُرنا (= سرنا)، در دائرةالمعارف موسیقی ترکی» بَلَبَن یا نایِ بَلَبَن با اشاره بهمطلب جامعالالحان، نوشته عبدالقادر مراغی و «سازهای ترکی» نوشتة فارمر، سازی بادی شبیه زُرنا، و در «فرهنگ موسیقی ترکی» بَلَبَن ساز بادی شبیه ساز نیین مِی متداول در ارزروم، تعریف شده است.
در فرهنگها و دائرةالمعارفهای روسی واژة بالابان به معنای سازی بادی زبانهدار معمول میان اقوام قفقاز شمالی و ایرانیان آمده است.

بالابان به عنوان سازی بادی و بومی در حوزههای جغرافیایی – فرهنگی آذربایجان ، به ویژه تبریز،ارومیه و زنجان ، و کردستان ایران و برخی جاهای دیگر به کار میرود و گروهی از نوازندگان این مناطق بالابان نوازند. در زبان کردی این ساز را «بالهوان»، و در شوشتری نی را «بَلَبون» (= بلبان) میگویند.

نوازندگان سرشناس ساز نرمه نای
- ژیوان گاسپاریان، ارمنستان
- علیخان صمدوف، جمهوری آذربایجان
​

 

["MERDAS"]

نَرمه‌نای (دودوک یا بالابان) یکی از سازهای بادی قدیم شرق است.

نرمه‌نای دارای نی مخصوص کوچکی است که قمیش ) خوانده می‌شود و معمولاً دارای ۹ تا ۱۴ سانتی‌متر درازا است. نی کوچک یا قمیش به‌وسیله بست چوبی انعطاف‌پذیری احاطه شده‌است که در طول نی متحرک است و بر روی آن می‌لغزد. این بست برای کوک کردن نرمه‌نای است، زیرا همین بست باز و بسته کردن دهانه نی را کنترل می‌کند. این نی به وفور در اطراف رود ارس می‌روید.

اولین و مهم‌ترین چیز به هنگام نواختن نرمه‌نای طرز به دهان گذاشتن نی کوچک یا قمیش آن می‌باشد.



محتویات
[نهفتن]

• ۱پیشینه
• ۲نوازندگان سرشناس
• ۳جستارهای وابسته
• ۴منابع
• ۵پیوند به بیرون

پیشینه[ویرایش]
بنابر اسناد و مدارک در دسترس، نوعی ساز بادی از خانوادة نی و سرنا دست‌کم از سده‌های نخستین دورة اسلامی در ایران شناخته شده بوده، و در میان مردم بخشهایی از این سرزمین به کار می‌رفته است.

بالابان به معنای نوعی ساز بادی نیین به صورتهای بَلَبَن، بالَبَن و بالابَن در فرهنگهای لغات ترکی - روسی آمده است. در «لغت آذربایجانی - روسی»، بالابان به معنای ساز بادی نه چندان بزرگ و شبیه زُرنا (= سرنا)، در دائرةالمعارف موسیقی ترکی» بَلَبَن یا نای‌ِ بَلَبَن با اشاره به‌مطلب جامع‌الالحان، نوشته عبدالقادر مراغی و «سازهای ترکی» نوشتة فارمر، سازی بادی شبیه زُرنا، و در «فرهنگ موسیقی ترکی» بَلَبَن ساز بادی شبیه ساز نیین مِی متداول در ارزروم، تعریف شده است. در فرهنگها و دائرةالمعارفهای روسی واژة بالابان به معنای سازی بادی زبانه‌دار معمول میان اقوام قفقاز شمالی و ایرانیان آمده است . بالابان به عنوان سازی بادی و بومی در حوزه‌های جغرافیایی - فرهنگی آذربایجان ، به ویژه تبریز،ارومیه و زنجان ، و کردستان ایران و برخی جاهای دیگر به کار می‌رود و گروهی از نوازندگان این مناطق بالابان نوازند. در زبان کردی این ساز را «باله‌وان»، و در شوشتری نی را «بَلَبون» (= بلبان) می‌گویند .