معرفی ساز - معرفی ساز تار -

[*~SAEEDEH~*]

معرفی ساز تار
ﺗﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺳﺎﺯﯼ ﭘﺮﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﻭ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺯ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺧﺘﻦ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺟﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ ،ﺟﻠﯿﻞ ﺷﻬﻨﺎﺯ،ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﻟﻄﻔﯽ ﻭ … ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺯ ﭘﺮﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﺮﺟﻮﯾﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﺗﺎﺭ ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ.
ﺗﺎﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺯﻫﯽ ﻣﻀﺮﺍﺑﯽ (ﺯﺧﻤﻪ ﺍﯼ) ﻣﻘﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ، ﭘﻮﺳﺖ، ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ، ﺯﻩ ( ﺭﻭﺩﻩ ﺗﺎﺑﯿﺪﻩ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﯾﺎﻥ) ﻭ ﻓﻠﺰﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩﻭ ﻃﻮﻝ ﮐﻠﯽ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ۹۵ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ، ﻧﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ، ﺗﺎﺭ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺗﺎﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻓﻘﯽ ﺭﻭﯼ ﺭﺍﻥ ﭘﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺎﺭﻃﺮﻑ ﭼﭗ ﻭ ﮐﺎﺳﻪ ﻃﻨﯿﻨﯽ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺳﺮ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻀﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ ﺯﺧﻤﻪ ﻣﯿﺰﻧﺪ.
ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﭘﻨﺞ ﺳﯿﻢ (ﯾﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﺎﺭ) ﺩﺍﺷﺖ. ﻏﻼ‌ﻣﺤﺴﯿﻦ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﯾﺎ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺧﺎﻥ ﺳﯿﻢ ﺷﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ‌ﺭﻭﺩ.​

 

[*~SAEEDEH~*]

اجزای تشکیل دهنده تار:

پوست:
ﭘﻮﺳﺖ ﺗﺎﺭ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺎﺯﮎ ﭘﻮﺳﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺰ ﻭ ﺑﺮﻩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.


خرک:
ﺧﺮﮎ ﻣﻌﻤﻮﻻ‌ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﻄﺎﻧﮏ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ۵ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۲ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭘﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺎﺳﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺷﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻢ ﻋﻤﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺧﺮﮎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺧﺮﮎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺳﺖ، ﺗﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺮﮎ ( ﺩﻭ ﺣﻠﻘﻪ ﺩﺭ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻭ ﯾﮏ ﺣﻠﻘﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ) ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﯿﻢ ﮔﯿﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺑﺪﻧﻪ ﯼ ﮐﺎﺳﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.​

 

[*~SAEEDEH~*]

کاسه طنینی:​

ﮐﺎﺳﻪ ﻃﻨﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺣﺠﻢ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﮔﻼ‌ﺑﯽ ﺷﮑﻞ- ﯾﮑﯽ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ- ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ (ﺩﻫﺎﻧﻪ) ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ. ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺭﺍ « ﮐﺎﺳﻪ » ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺭﺍ «ﻧﻘﺎﺭﻩ» ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺑﺮﺭﻭﯼ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯﮐﺎﺳﻪ ﻭ ﻧﻘﺎﺭﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺧﺮﮎ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﺎﺳﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ. ﺟﻨﺲ ﭼﻮﺏ ﮐﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ‌ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮﺕ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

سرپنچه:
ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﯾﺎ ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻮﮎ ( ﺟﻌﺒﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺎ) ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﻃﻮﻝ ﺩﺳﺘﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﭼﻮﺏ ﮐﺎﺳﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭ، ﺷﺶ ﮔﻮﺷﯽ ( ﺩﺭﻫﺮﻃﺮﻑ ﺳﻪ ﮔﻮﺷﯽ) ﺭﻭﺩ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ

دسته:
ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺎﺭﺍﺯﭼﻮﺑﻬﺎﯼ ﺳﺨﺖ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﺩﻭ ﯾﺎ ﺗﻮﺕ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﯼ ﺗﻮ ﭘﺮﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ۵۰ ﻭ ﻗﻄﺮ ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ۴ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯﻃﺮﻑ ﺟﻠﻮ ( ﻣﺤﻞ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ) ﺻﺎﻑ ﺑﺮﺵ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺸﺖ ﻧﯿﻢ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﻌﯿﻦ، ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺭ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻃﻮﻝ ﺩﺳﺘﻪ ( ﺳﻄﺢ ﺭﻭﯾﯽ) ﺩﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﻧﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﺳﺘﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻊ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﭼﻮﺏ ﺩﺭ ﺍﺛﺮﺗﻤﺎﺱ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺎﺭ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻃﺮﻑ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﺑﻪ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﺗﺎﺭ ﻣﺘﺼﻞ ﺍﺳﺖ.​

 

[*~SAEEDEH~*]

گوشی‌ها:
ﺗﺎﺭ۶ ﻋﺪﺩ ﮔﻮﺷﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﭼﻮﺏ، ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯿﺦ ﺩﺭﺷﺖ ﺳﺮﭘﻬﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻗﺴﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻮﮎ ﮐﺮﺩﻥ، ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﻬﻦ ﺗﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺮ ﺳﯿﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ.

شیطانک
ﻗﻄﻌﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﮐﻢ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﻋﺮﺽ ﺩﺳﺘﻪ ﯼ ﺗﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۲ ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺷﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻢ ﻋﻤﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺎﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ.

دستان‌ها:
ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﻝ ۲۸ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﯼ ﺗﺎﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯﺯﻩ ( ﺭﻭﺩﻩ ﯼ ﺗﺎﺑﯿﺪﻩ ﯼ ﭼﻬﺎﺭﭘﺎﯾﺎﻥ) ﯾﺎ ﻧﺦ ﻧﺎﯾﻠﻮﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﻣﯿﻦ، ﭼﻬﺎﺭ ﯾﺎ ﺳﻪ ﺩﻭﺭ، ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﮔﺮﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺷﯿﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ‌ﯾﯽ ﻃﻮﻝ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﻣﺤﻞ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.

سیم‌گیر:
ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﯾﺎ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺑﺪﻧﻪ ﮐﺎﺳﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺷﯿﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺗﺎﺑﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﯾﺎ ﮔﺮﻩ ﯾﮏ ﺳﺮ ﺳﯿﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ.​

 

[*~SAEEDEH~*]

علائم معمول در تار​

ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﺭ ﻧﯿﺰﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺎﺯﻫﺎ ﺍﺯ ﻋﻼ‌ﯾﻤﯽ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺹ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺗﺮﯾﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ:
* O = ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﺳﯿﻢ (ﺻﻮﺕ ﻣﻄﻠﻖ)
* ˄ = ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﺭﺍﺳﺖ، ﯾﻌﻨﯽ ﺯﺧﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ‌ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
* ˅ =ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﭼﭗ، ﯾﻌﻨﯽ ﺯﺧﻤﻪ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﻻ‌ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
* T =ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﮐﺸﺶ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺖ ﺑﺎ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﺭﯾﺰ
* + =ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﺍﺟﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺖ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻢ ﺑﻢ
* ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎﺭ، ﮐﺸﺶ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﺭﯾﺰ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻧﻮﺍﺧﺘﻦ ﻣﻀﺮﺍﺏ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﯿﺎﭘﯽ، ﻣﺴﻠﺴﻞ، ﻣﺴﺎﻭﯼ ﻭ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺮﯾﻊ ﺭﺍ ﺍﺻﻄﻼ‌ﺣﺎ « ﺭﯾﺰ» ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ﯾﮏ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺳﺒﺎﺑﻪ ﯼ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ۲ﻭ۳ﻭ۴ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ‌ﯼ ﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺳﻮﻡ ﺯﯾﺮ ﺍﻋﺪﺍﺩ، ﻭ ﺳﯿﻢ ﺑﻢ ﺑﺎﻻ‌ﯼ ﺍﻋﺪﺍﺩ، ﻧﯿﻢ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺭﺳﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﺻﻄﻼ‌ﺣﺎﺕ ﺑﺎﻻ‌ ﺩﺳﺘﻪ (ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ)، ﻭﺳﻂ ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺩﺳﺘﻪ (ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺭﻩ) ﺩﺭ ﺗﺎﺭ ﻧﻮﺍﺯﯼ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻼ‌ﯾﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎ ﻭ ﺣﺮﮐﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺌﻮﺭﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻼ‌ﯾﻢ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ.​