معرفی ساز معرفی ساز ویولن

[☂Baran]

ویولن ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو سازهای زهی آرشه ای است.

برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار میگیرد و با آرشه که در دست راست نوازندهاست نواخته میشود.

کوک سیم های ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).

اصوات سیم های مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل می دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن را اجرا نماید.

تاریخچه ویلن

تاریخچه ویلن در اروپا به قرن ۹ میلادی باز میگردد.بسیاری معتقدند که ویولن نمونه تکمیل شده ساز رباب است. رباب سازی است که بعدها وقتی به اروپا آورده شد و تغییراتی در آن بوجود آمد به نام ربک در اروپا شهرت گرفت. برخی بر این باورند که ساز ویلن متعلق به یک امپراطوری هند در حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد بودهاست و برخی دیگر ریشه ان را در افریقا و حتی کشورهای عربی میدانند.[نیازمند منبع] فرمهای اولیه دارای سوراخی بودند که بر روی ساز قرار داشت اما بعدها این سوراخ از بدنه سازها حذف شدند و این ساز با چهار سیم سر اغاز ساز ویلن تکامل یافته در سالهای اینده شد. در اروپا از قرن ۱۱ به بعد ساز ویلن به صورت تکامل یافته دیده میشود. برخی ایرانیان بر این باورند که این ساز از ساز ایرانی کمانچه مشتق شده است.


سازندگان

از اولین سازندگان ویولن میتوان به گاسپارو برتولونی ایتالیایی نام برد، که در برخی موارد وی را مخترع این ساز میدانند. از شاگردان مشهور گاسپارو برتولونی آندره آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویولن در سطح جهان یعنی آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را پرورش داد. تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صوت بتواند با ویولنهای آنتونیو استرادیواریوس برابری نماید.

تاکنون بیش از سه سده از اختراع اولین نمونه ویولن توسط گاسپارو برتولونی میگذرد و در این مدت با وجودی که کشفیات جدیدی در علوم فیزیک و شیمی نمودهاند نه تنها نتوانستهاند در ساختمان ویولن تغییری بدهند بلکه از رموز کار سازندگان قدیم نیز چیزی درک نکردهاند.

نوازندگی ویولون

نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی بسیار پر اهمیت است. وجهه جهانی ویولن را میتوان در سازگاری آن با فرهنگهای مختلف و حضور این ساز در موسیقی ملل مختلف دید.

محل قرار گرفتن ویلن بر روی سطح شانه و در نزدیکی گردن نوازنده است.

 

[Eyna.sh]

پیشینهٔ ساز

ویولن یک ساز ظریف و فرنگی است و طبق نمونه*های که ساخته می*شود از 58 قطعه مختلف که به طرز دقیقی با هم جور شده*اند و وزن آن در حدود 400 گرم می باشد و ابتدا توسط سازنده ایتالیایی گاسپارو برتولونی اختراع شده است.

از شاگردان مشهور گاسپارو برتولونی آ آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویولن در سطح جهان را پرورش داد یعنی آنتونیو استرادیواریوس ایتالیا ایتالیایی.

تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صوت بتواند با ویولن*های آنتونیو استرادیواریوس برابری نماید. جلا و ظاهر خوش ویولن استرادیواریوس چیزی در حد کیفیت خورشید که روی پوست ابریشمی تابیده باشد است و هم چنین نرمی و لطافت خاص و منحصر به فرد یا می*توان گفت پختگی.

یکی از کارهای استرادیواریوس ایجاد ویولن کنسرت است که با طنین نیرومند خود در کنسرتها مقام ارجمند دارد و موسیقی بیشتر از این لحاظ مدیون استرادیواریوس می باشد.

تاکنون بیش از سه سده از اختراع اولین نمونه ویولن توسط گاسپارو برتولونی میگذرد و در این مدت با وجودی که کشفیات جدیدی در علوم فیزیک و شیمی نموده*اند نه تنها نتوانسته*اند در ساختمان ویولن تغییری بدهند بلکه از رموز کار سازندگان قدیم نیز چیزی درک نکرده اند.

ویولن از کجا آمد است؟

عده کثیری از تاریخ نویسان موسیقی منشا آن چیزی را که ما امروزه به نام ویولن می شناسیم از ایتالیا، در سالهای 1496 تا 1505 میدانند.

تا سالها پس از ساخت این ساز، از آن تنها برای همراهی سایر سازها استفاده میشد، چرا که موسیقیدانها به ضعف رنگ آمیزی موسیقی توسط سازهای بادی پی بـرده بودند و نیاز به سازی با رنگ صدای جدیدتر داشتند.

اواسط قرن 17 بود که ویولن بعنوان یک ساز solo مطرح شد، البته این ساز ابتدا فقط در محافل رسمی و اشرافی نواخته میشد اما بتدریج به پای به محافل طبقه متوسط و عادی نیز گذاشت.

روایت های دیگری نیز راجع به این ساز وجود دارد. اگر به زمانهای قدیم بازگردیم در سرزمینهای اسلامی اعراب، سازی بوده بنام Rebab که تنها یک سیم داشته (البته برخی ریشه Rebab را هند نیز می دانند). بتدریج با گذشت زمان و پیشرفت علم و موسیقی، اعراب به تعداد سیم های آن افزودند و ساز دیگری بنام Rebec بوجود آمد.

جالب هست که بدانید خیلی زود ایرانیها و ترک ها این ساز را برای خود بومی کردند و سبک ها و روشهای مخصوص به خود برای کوک کردن و نواختن آن ابداع کردند.

قطعات ویولون

خرک (در جلو)، گریف (جسم سیاه*رنگ در عقب) و سیم*های ویولون

قسمت*های ساز ویولن عبارت*اند از:

آرشه: یا کمان ترکه*ای چوبی است که رشته*های موی دم اسب در طول آن کشیده شده و به دو سر آن ثابت شده است.
تنه: جعبه*ای که ما بین طبله (تخته روئی)، زیره (تخته زیرین) و جدارهای طرفی محصور شده است. در روی طبله سیم*ها، چوب آبنوس تکیه گاه سیم*ها، خرک، سیم*گیر و دو شکاف قرینه به شکل f قرار دارد.
دسته یا گردن: در واقع دنباله چوب آبنوس تکیه سیم هاست که محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ویولن قادر است در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند.انتهای دسته به جعبه کوچکی ختم می**شود که سیم*ها در درون آن به دور گوشی*های کوک پیچیده می**شوند.
خرک: بین سیم*ها و طبله ویولن قرار گرفته و فشار سیم*ها آن را عمودی نگه*می*دارد. نقش خرک آن است که ارتعاش سیم*ها را به طبله و به جعبه ویولن منتقل کند. و نیز در داخل جعبه میله*ای چوبی تقریباً زیر خرک، اندکی بلندتر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل گرده ماهی، طبله و زیره را حفظ کند.
گریف: از آبنوس ساخته شده و در طول گردن ویولن چسبیده است و تا میانهٔ جعبهٔ ساز ادامه دارد. گریف جایی است که نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می*چسباند و به این ترتیب طول سیم را کوتاه می*کند و نت*های مختلف را می*نوازد.
سیم گیر: از آبنوس ساخته شده و در فاصله اندکی از خرک تا آخر تنه ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا پلاستیک به دکمه*ای که در قسمت پائین جدار تعبیه شده بند می**شود.
سیم*ها: سیم*ها از جعبه کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب آبنوس تکیه*گاه سیم*ها ادامه یافته، از روی خرک عبور کرده و در سیم*گیر مهار می*شوند. سیم*های ویولن قبلا از روده گوسفند (زه) ساخته می**شد. امروزه در سیم*های بم*تر، روی روده سیم فلزی نازکی می**پیچند و در سیم*های زیرتر از مفتول فلزی تنها استفاده می**شود.
نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ، به طور جمعی و چه در ارکستر مجلسی و انفرادی آنقدر پر اهمیت است که آن را «شاه سازها» گفته*اند. در یک پارتیتور موسیقی ارکستری، ویولن*ها از تمام سازهای دیگر کمتر سکوت دارند.

نخستین سازندگان معروف ویولن درایتالیا پیدا شدند. گاسپارو داسالو نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین ویولن*ها در شهر کرمونا ساخته شدند. آندره اماتی و فرزندش نیکولا اماتی و شاگردش آنتونیو استرادیواریوس، بهترین ویولن*های دنیا را تاکنون ساخته اند.

ویولون ساز زهی آرشه*ای است. این ساز کوچک*ترین عضو خانواده ویولن است.
برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می*گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می**شود.
سیم*های ویولن از زیرترین تا بم*ترین سیم به ترتیب زیر کوک (ساز) می**شوند: می سیم اول، لا سیم دوم، ر سیم سوم، سل سیم چهارم.
بنابراین اصوات سیم*های مجاور نسبت به*یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل می**دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص ایرانی و هر موسیقی دیگر را حاصل کند.
جالب این که در عربی ویولون را با نام فارسی «کمان» می*نامند.


نوازندگی ویولون

نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی آنقدر پر اهمیت است که آن را شاه سازها گفته اند. وجهه جهانی ویولن را می*توان در سازگاری آن با فرهنگهای مختلف دید.
این ساز هیچ محل ثابت و ساکنی به عنوان تکیه گاه ندارد و خود نوازنده نیز چنین وضعی دارد جز در آن نقاطی که پایش زمین را لمس می*کند. دستهای نوازنده باید تا حد زیادی انعطاف*پذیر و قوی و دارای حالت فنری باشد و همیشه در سطح شانه یا در حدود آن سطح به کار گرفته شوند
برای دستیابی به نوازندگی بهداشت هم خیلی مهم است: پاکیزگی- برانگیختن جریان خون به کمک اختلاف دما- مالش پوست با دستکش زبر- حرکتهای ورزشی خاص- استراحت متناوب

​

 

[جولیک]

*ویولن:

ویولن،ساز زهی و آرشه ای است. این ساز،کوچک‌ ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است.
برای نواختن ،معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می‌شود.
کوک سیم‌های ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
اصوات سیم‌های مجاور نسبت به‌یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل می‌دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن را اجرا نماید.

تاریخچۀ ویولن:
تاریخچه ویولن در اروپا به قرن ۹ میلادی باز می‌گردد. بسیاری معتقدند که ویولن نمونه تکمیل شده ساز رباب است.رباب سازی است که بعدها وقتی به اروپا آورده شد و تغییراتی در آن به‌وجود آمد به نام ربک در اروپا شهرت گرفت. برخی بر این باورند که ساز ویولن متعلق به یک امپراطوری هند در حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد بوده است و برخی دیگر ریشه آن را در آفریقا و حتی کشورهای عربی می‌دانند.فرم‌های اولیه دارای سوراخی بودند که بر روی ساز قرار داشت اما بعدها این سوراخ از بدنه سازها حذف شدند و این ساز با چهار سیم سرآغاز ساز ویولن تکامل یافته در سال‌های آینده شد. در اروپا از قرن ۱۱ به بعد ساز ویولن به صورت تکامل یافته دیده می‌شود.

سازندگان:
از اولین سازندگان ویولن می‌توان به گاسپارو برتونولی ایتالیایی نام برد، که در برخی موارد وی را مخترع این ساز می‌دانند. از شاگردان مشهور گاسپارو برتولونی،آندره آماتی بود که او هم بهترین سازنده ویولن در سطح جهان یعنی آنتونیو استرادیواری ایتالیایی را پرورش داد. تا کنون کسی در جهان پیدا نشده که نه تنها بتواند هنر او را تکمیل نماید بلکه قادر نبوده ویولنی بسازد که از حیث زیبایی و صوت بتواند با ویولن‌های آنتونیو استرادیواریوس برابری نماید.
تاکنون بیش از سه سده از اختراع اولین نمونه ویولن توسط گاسپارو برتولونی می‌گذرد و در این مدت با وجودی که کشفیات جدیدی در علوم فیزیک و شیمی نموده‌اند نه تنها نتوانسته‌اند در ساختمان ویولن تغییری بدهند بلکه از رموز کار سازندگان قدیم نیز چیزی درک نکرده‌اند.

بخش‌های ویولن:

خرک(در جلو)، گریف(جسم سیاه‌رنگ در عقب) و سیم‌های ویولن
این ساز از ۵۸ قطعه مختلف ساخته می‌شود. وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم می‌باشد.

• آرشه:
  یا کمان ترکه‌ای چوبی است که رشته‌های موی دم اسب در طول آن کشیده شده و به دو سر آن ثابت شده‌است.
• جعبۀ طنینی(جعبه رِزونانس):
• جعبه‌ای است که از سه بخش صفحه رویی، صفحه زیرین و زوارهای دور تشکیل شده‌است. در این ساز گریف از جنس آبنوس (به دلیل ضریب تراکم در نتیجه استقامت بالا) خرک از جنس چوب افرا و سیم گیر از سه چوب مختلف (Boxwood, Rosewood, Ebonyy) می‌باشد.
• دسته یا گردن:
• در واقع دنباله چوب آبنوس تکیه سیم هاست که محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ویولن قادر است در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند.انتهای دسته به جعبه کوچکی (جعبۀ کوک) ختم می‌شود که سیم‌ها در درون آن به دور گوشی های کوک پیچیده می‌شوند.
• خرک:
• پلی‌ست بین سیم‌ها و جعبه طنینی.نقش خرک تقسیم راه سیم‌ها،نگه داشتن سیم‌ها با ارتفاع خاص برای عبور بر روی جعبه طنینی و انتقال ارتعاشات سیم‌ها به جعبه طنینی.در داخل جعبه طنینی استوانه چوبی کوچکی قرار دارد (تقریباً در زیر محلی که خرک قرار دارد)،که نقش آن انتقال ارتعاشات به صفحه زیرین ساز و مانعی در جهت عدم شکسته شدن صفحه رویی ساز از فشار سیم‌ها و خرک است.
• گریف:
• از آبنوس ساخته شده و در طول دسته ویولن چسبیده‌است و تا میانهٔ جعبهٔ ساز ادامه دارد. گریف بخشی است که نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می‌چسباند و به این ترتیب طول سیم را کوتاه می‌کند و نت‌های مختلف را می‌نوازد.
• سیم گیر:
• از آبنوس، باکسوود و یا رُزوود ساخته شده و در فاصله اندکی از خرک تا آخر تنه ویولن کشیده شده‌است. با زهی تنیده از جنس روده، نایلون، رشته های منعطف فلزی و یا الیاف کربن ساخته میشود و به دکمه‌ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می‌شود.
• سیم‌ها:
• سیم‌ها از جعبه کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب آبنوس تکیه‌گاه سیم‌ها ادامه یافته،از روی خرک عبور کرده و در سیم‌گیر مهار می‌شوند.
• انواع اصلی سیم‌ها:
• سیم های زه (Gut) فلزی (Steel) مرکب مصنوعی (Synthetic)
• زه:
• سیم زه از رشته های بلند شسته شده،ساییده شده و آری از جرم، پرز و مژکهای سطحی، که با هنر خاصی در کشش بالا، در ضخامت های بسیار دقیق تابیده و (کار دست) ساخته می‌شد.سیم های زه در میزانهای کشش مختلف نیز تولید می شوند.این سیم ها ویژگی صدایی و قابلیت اجرایی ستودنی و خاص خود را دارند و با و جود فراگیر شدن نسل جدید سیم های مدرن (مرکب مصنوعی و تمام فلزی) طرفداران خود را دارند و در میان نوازندگان حرفه ای همچنان محبوب هستند.
• شخصیت صدایی:
  وصف شخصیت، جنس صدایی و پاسخ سیم ها به واسطه صفت ها و اصطلاحات توصیفی بیان میشود و به گونه ای دریافت شخصی است.با این وجود برخی خواص صدایی سیم زه عبارت اند از: صدای پر طنین، نافذ، صادق و گرم با فرکانس های فرعی ساده (simple overtones)، پاسخ دهی محدودتر و کشش بالاتر (نسبت به سیم های مرکب مصنوعی).در اجرای اصیل آثار باروک معمولاً از سیم زه (و همچنین ویلن باروک) استفاده می شود.
• نقاط ضعف:

از مشکلات سیم های زه میتوان به مواردی مختصر اشاره کرد: 1- سیم زه نو برای دست یابی به کوک ثابت، به زمان زیادی نیاز دارد. 2- در اثر تغییر دما یا رطوبت هوای محیط واکنش سریع دارد، که نتیجه آن نوسان دایمی در کوک ساز است. 3- این سیم ها از روده(بافت بیولوژیکی) تشکیل شده اند و با گذر زمان رطوبت و چربی طبیعی موجود در خود را رفته رفته از دست می دهد. که بایستی این فقدان را با روغن مخصوص سیم های زه جبران کرد.

• فلزی:
• مرکب مصنوعی:

امروزه در سیم‌های بم‌تر، روی روده سیم فلزی نازکی می‌پیچند و در سیم‌های زیرتر از مفتول فلزی تنها استفاده می‌شود.
نقش این ساز چه در ارکسترها،به صورت گروه‌نوازی و چه در ارکستر مجلسی و حتی به صورت تک نوازی پر اهمیت است و بیشترین نقش را در ارکستر بر عهده دارند.نخستین سازندگان معروف ویولن از ایتالیا هستند.گاسپارو داسالو نخستین ویولن حقیقی را ساخت،اما معروف‌ترین ویولن‌ها در شهر کرمونا ساخته شدند.آندره آماتی و فرزندش نیکولا آماتی و شاگردش آنتونیو[BCOLOR=rgb(252, 252, 255)] [/BCOLOR]استرادیواری،بهترین ویولن‌های دنیا را تاکنون ساخته‌اند.

نوازندگی ویولن:
نقش این ساز چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی بسیار پر اهمیت است.وجهه جهانی ویولن را می‌توان در سازگاری آن با فرهنگ‌های مختلف و حضور این ساز در موسیقی ملل مختلف دید.
محل قرار گرفتن ویلن بر روی سطح شانه و در نزدیکی گردن نوازنده‌است.
دست چپ در نوازندگی ویلن

موقعیت نت ها در دستان اول (پوزیسیون یک) ساز ویولن:
نوازنده ویولن با قرار دادن انگشتان دست چپ و فشار و جابجایی انگشتان، طول سیم ها را تغییر می‌دهد که باعث ایجاد نت‌های متفاوت می‌گردد. ویولن پرده بندی ندارد و نوازنده در اثر آموزش و تربیت شنوایی قادر به تشخیص نت های مختلف می‌گردد. درباره نوازندگان مبتدی گاهی، ویولن توسط نوارهای چسبی نازک، پرده بندی می‌گردد که با یادگیری فراگیر، برداشته می‌شود.

ویولن و موسیقی فولکلوریک:
مانند بسیاری از سازهای موسیقی کلاسیک ویولن نیز برای موسیقی محلی در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت. در اواخر دوره رنسانس بهبود فراوانی در شدت صدا، چابکی ساز و رنگ صدای ویولن بویژه در ایتالیا ایجاد شد، تا جایی که نه تنها در موسیقی کلاسیک بلکه در موسیقی‌های محلی نیز بسیار مورد توجه نوازندگان قرار گرفت.در موسیقی شناسی قومی، ویولن بصورت گسترده در اروپا،آسیا وآمریکا مشاهده شده است.

 

[جولیک]

*ویولا(ویولن آلتو)

ویولا (یا آلتو یا ویولن آلتو) سازی زهی و آرشه ای است از خانواده ویولن. ویولن آلتو همانند ویولن نواخته می‌شود ولی چون در پردهٔ پایین تری می‌نوازد بزرگتر است، زه‌های آن ضخیم ترند و آرشه آن سنگین تر است.
ویولا صدای منطقه متوسط سازهای این خانواده را می‌دهد: از ویولن بم‌تر و از ویولن سل زیرتر. از نظر شکل ظاهری مثل ویولن ولی کمی بزرگ‌تر است. چهار سیم ویولا مانند ویولن با فاصله پنجم درست با هم کوک می‌شوند. زیرترین سیم نت لا با بسامد ۴۴۰ هرتز است که به فاصله ششم بزرگ بالای نت دوی وسط پیانو است.
طول ویولا حدود ۵ سانتی متر بیشتر از ویلن است و به همین سبب وسعت صوتی ان بم تر است.
کوک سیم‌های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از: لا (سیم اول) ر (سیم دوم) سل (سیم سوم) دو (سیم چهارم)
سیم‌های ویولا نسبت به سیم‌های ویلن یک فاصله پنجم درست بم تر کوک می‌شوند.
نت این ساز را با کلید دوخط سوم می‌نویسند. دامنه پرده نرمال از دو زیر تا دو میانی است که تا حدود سه اکتاو گسترش دارد. در یک ارکستر نوازندگان ویولا معمولاً جلوی رهبر می‌نشینند و تُن آن را می‌توان از ویلن‌ها تشخیص داد زیرا اغلب ملایمتر هستند. تا چندی پیش ویلن آلتو را سیندرلای خانواده ارکستر تلقی می‌کردند و ساز سولو به شمار نمی‌آمد.

 

[جولیک]

*ویولن سل:

ویلنسل (به فرانسوی: Violoncelle) یا چلو (به انگلیسی: Cello) سازی زهی و آرشه ای از خانواده ویولن است. صدای این ساز در منطقهٔ میانیِ سازهای این خانواده قرار دارد. ویلنسل از ویولن و ویولا (ویلون آلتو)بزرگ‌تر است. در هنگام اجرا، این ساز در بین دو پای نوازنده قرار می‌گیرد و از طرفی دیگر، توسط میله‌ای که در انتهای آن وجود دارد روی زمین استوار می‌شود. این ساز از خانوادهٔ سازهای زهی آرشه‌ای است . استفاده از این ساز در تک‌نوازی‌ها (سلو)، در گروه‌نوازی‌ها، از جمله در ارکسترهای مجلسی و ارکسترهای سفونیک متداول است. این ساز عضو ثابت در ارکسترها به صورت استاندارد می‌باشد که در بخش باسِ زهی‌ها قرار می‌گیرد. همچنین، در بیشتر آنسامبل‌های دیگر نیز حضور دارد. کنسرتوها و سونات‌های فراوان برای ویلنسل نوشته شده‌است.
کوک سیم‌های این ساز به‌ترتیب از زیر به بم عبارت است از: لا (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، سُل (سیم سوم)، دو (سیم چهارم) سیم‌های ویلنسل نسبت به سیم‌های ویولا یک اکتاو بم‌تر کوک می‌شوند.
نت این ساز را به دلیل گسترهٔ صوتی وسیعش با کلیدِ فا خط چهارم (اصوات منطقهٔ بم این ساز)، کلید دو خط چهارم (اصوات منطقهٔ میانیِ این ساز) و کلید سُل (اصوات منطقهٔ زیر این ساز) می‌نویسند.

مشاهیر ویلنسل:

• پابلو کاسالس
• یویو-ما
• آلیسا وایلرستاین
• روستروپوویچ
• پیه-ر فورنیه
• میشا مایسکی

 

[جولیک]

*کنتر باس:

کُنترباس (به فرانسوی: contrebasse) بزرگ‌ترین و بم ترین ساز زهی آرشه‌ای است که یا به وسیلهٔ آرشه، و یا از طریق زخمه زدن (پیتزیکاتو) نواخته می‌شود. امروزه این ساز در موسیقی کلاسیک غربی در دستهٔ سازهای زهی نقش مهمی را در ارکستر ایفا می‌کند. کنترباس نه‌تنها در موسیقی کلاسیک غربی، بلکه در دیگر سبکهای موسیقی مانند جاز،بلوز و راک اند رول کاربرد دارد.
بزرگ‌ترین ساز خانوادهٔ زهی – آرشه‌ای‌ها محسوب می‌شود. دارای بم‌ترین گسترهٔ صوتی در خانوادهٔ زهی – آرشه‌ای‌ها به‌شمار می‌رود. کوک سیم‌های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از:سُل (سیم اول)، رِ (سیم دوم)، لا (سیم سوم)، و می (سیم چهارم). سیم‌های کنترباس برعکس سیم‌های ویولن کوک می‌شوند. این ساز یک اکتاو بم‌ تر از نت نوشته‌شده صدا می‌دهد. نت این ساز را با کلید فا خط چهارم می‌نویسند.
این ساز دارای ۴ سیم است، اما نمونه‌های ۵سیمهٔ این ساز نیز وجود دارد. (کنترباس‌های ۵سیمه قادرند ۴ نت بم‌تر از کنترباس‌های ۴سیمه اجرا کنند) سیم‌های کنترباس با فاصله جهارم درست کوک می‌شوند. اولین سیم کنترباس زیرترین کوک را دارد.

پیشینه:
از کنترباس به عنوان تنها ساز مدرن خانوادهٔ ویولا دا گامبا نام بـرده می‌شود؛ خانواده‌ای که اصلیت اروپایی دارد و در قرن پانزدهم میلادی پدید آمد. به همین خاطر می‌توانیم به این ساز «ویول‌بیس» نیز بگوییم. با این حال، این مسئله که آیا کنترباس مستقیماً از خانوادهٔ ویولا دا گامبا است یا نه، به طور کامل به جواب نرسیده‌است.
تا قبل از سده بیستم میلادی بسیاری از کنترباس‌ها تنها سه سیم داشتند؛ در مقابلِ سازهای معمول خانوادهٔ ویولا دا گامبا که پنج یا شش سیم داشتند، و یا سازهای خانوادهٔ ویولن که چهار سیم داشتند.
پال برن، در کتاب تاریخی از کنترباس، با اشاره به چندین منبع می‌گوید کنترباس به عنوان یک بیس حقیقی در خانوادهٔ ویولون ریشه دارد. وی توضیح می‌دهد، در صورتی که شکل ظاهری کنترباس به خانوادهٔ ویولا دا گامبا شبیه می‌باشد، اما ساختمان داخلی‌اش تقریباً با سازهای خانوادهٔ ویولون برابری می‌کند، و با ساختمان داخلی ویولاها بسیار متفاوت است.

آرشه:

آرشه به سبک فرانسوی

آرشه به سبک آلمانی

مقایسهٔ آرشهٔ فرانسوی (بالا) و آلمانی (پایین)
برای نواختن کنترباس دو مدل آرشه توسط نوازندگان این ساز استفاده می‌شود: ۱- آرشهٔ آلمانی، ۲-آرشهٔ فرانسوی. از نظر ساختمان آرشه، در آرشهٔ فرانسوی، فاصلهٔ بین فراگ آرشه و چوب کمتر از آرشهٔ آلمانی است. (آرشهٔ فرانسوی شبیه به آرشهٔ دیگر سازهای زهی می‌باشد). هرکدام از این دو نوع آرشه دارای تکنیک نوازندگی متفاوت‌اند.

و در نهایت مقایسه تصاویر اعضای این خانواده دوست داشتنی: