گل و گیاه آموزش کاشت مخلوط انواع گیاهان علوفهای

[dinaz]

آموزش کاشت مخلوط انواع گیاهان علوفهای

1-کشت مخلوط علف گندمی بلند (آگروپایرون النگاتوم) – یونجه

با هدف افزایش عملکرد علوفه و سازگاری، نسبتهای خالص و مخلوط ۲۵-۷۵، ۵۰-۵۰،۲۵ – ۷۵ یونجه زراعی و علف گندمی بلند به دو روش مخلوط کردن همزمان بذرها در مرحله ی کاشت (Mix Cropping) و کشت مجزا در خطوط کنار هم (Inter cropping) در شرایط دیم در ایستگاه تحقیقات همند آبسرد (دماوند) از مهرماه سال ۱۳۸۸ به مدت دو سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این تحقیق صفات ارتفاع گیاه، تعداد ساقه، عملکرد علوفه خشک و صفات کیفی علوفه شامل درصد پروتئین خام، درصد ربوهیدراتهای محلول، درصد هضم پذیری، خاکستر کل، درصد ADF و NDF توسط دستگاه مادون قرمز نزدیک NIR اندازه گیری شد.


سودمندی کشت مخلوط از طریق محاسبه نسبت برابری زمین LER برای عملکرد علوفه و عملکرد ماده خشک قابل هضم، پروتئین خام و کربوهیدراتهای محلول محاسبه گردید. نتایج نشان داد که کشت مخلوط یونجه اگروپایرون (با نسبت ۵۰-۵۰) با میانگین عملکرد ۱۴۷۲ کیلوگرم در هکتار دارای عملکرد بیشتری نسبت به سایر تیمارهای کشت مخلوط بود. ولی تفاوت معنی داری با کشت های خالص یونجه و آگرو پایرون نداشت.


همچنین مشخص شد که با افزایش نسبت یونجه در کشت مخلوط بر کیفیت علوفه ی مخلوط افزوده می شود، ولی تفاوت معنی داری بین کشت مخلوط ۵۰ -۵۰ با یونجه خالص از لحاظ کیفیت علوفه مشاهده نشد. از لحاظ عملکرد پروتئین خام، نتایج نشان داد که تیمار کشت خالص به با عملکرد ۲۸۲ کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد پروتئین خام را داشت، ولی به لحاظ آماری تفاوت معنی داری با تیمار مخلوط ۵۰-۵۰ که دارای عملکرد ۲۱۶ کیلو این در هکتار بود، نداشت.


نسبت برابری زمین (LER) در تیمار ۵۰-۵۰ درالگوی کشت(Mix cropping) برای عملکرد علوفه ی خشک، ماده خشک قابل هضم، عملکرد پروتئین خام و عملکرد کربوهیدراتهای محلول به ترتیب ۱/۱۰، ۱/۱۲، ۱/۰۷ ۱/۲۰ بود که نشان دهنده ی برتری این تیمار با الگوی فوق بود.​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشت مخلوط علف گندمی بلند (آگروپایرون النگاتوم) – یونجه

 

[dinaz]

2-کشت مخلوط یونجه – (شبدر قرمز، علف باغ، علف پشمکی و علف فستوک پابلند)

در آزمایشی جهت تعیین رقابت و چگونگی تولید علوفه چند گونه از گندمیان و بقولات علوفهای به صورت خالص و مخلوط که به مدت دو سال در مرکز تحقیقات کشاورزی کوشکک انجام گرفت، تیمارها شامل کشت یونجه (edicago sativa) شبدر قرمز (Trifolium Pratenes) علف باغ (Dactylis glomerata) علف پشمکی نرم ( Bromus inermis ) علف فستوک پابلند (Festica arundinceae Schreb) به صورت خالص و هر کدام از گندمیان و بقولات به صورت مخلوط بودند. نتایج نشان داد که یونجه ی خالص و مخلوط های آن با گندمیان در سال اول با پنج چین و در سال دوم با هفت چین علوفه دارای بالاترین عملکرد کل ماده ی خشک بودند و با تیمارهای گروه شبدر قرمز و مخلوط های آن تفاوت معنی داری داشتند.


در تیمارهای گروه یونجه و مخلوط های آن بالاترین عملکرد ماده خشک مربوط به مخلوط های یونجه – علف پشمکی و یونجه – علف فستوک در سال دوم بودند. عملکردهای کل ماده خشک در سال دوم استقرار گیاهان بیشتر از سال اول بودند. به طور کلی، شرکت گندمیان علوفه ای سبب بهبود عملکرد تجمعی، به ویژه در سال دوم استقرار شد.


رشد و نمو شبدر قرمز در رقابت با گندمیان کمتر از یونجه بود. درصد ترکیب گونهای هم علف پشمکی و هم علف فستوک در حالت مخلوط با یونجه کم بود، ولی در مخلوط با شبدر قرمز افزایش یافت. علف باغ در مخلوط ها از قدرت رقابت ضعیفتری نسبت به علفهای پشمکی و فستوک در هر دو سال برخوردار بود و به نظر نمیرسد بتواند با یونجه در شرایط اقلیمی منطقه رقابت کند. در عین حال در سال دوم در مخلوط با شبدر قرمز بخش عمدهای از علوفه ی مخلوط را تشکیل داد.


در کشت مخلوط یونجه – علف پشمکی، یونجه به عنوان گیاه غالب و در کشت مخلوط شبدر قرمز- علف پشمکی، علف پشمکی نرم به عنوان گیاه غالب شناخته شد. در مجموع، مخلوطهای علوفهی یونجه – علف پشمکی و یونجه – علف فستوک، عملکرد کل ماده ی خشک بیشتری در هر دو سال تولید کردند. و به نظر میرسد در بلندمدت بهتر بتوانند در شرایط منطقه دوام بیاورند. (بحرانی و کاظمینی، ۱۳۸۶)​

 

[dinaz]

3- کشت مخلوط یونجه – (علف گندمی، دم روباهی)

نجفی و محسنی گزارش دادند در طرح مقایسه ی تولید علوفه در کشت مخلوط یونجه با دو گونه گرامینه که در شرایط دیم در ایستگاه تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری در منطقه ارس باران انجام شد، تیمارها در کشت مخلوط (Bromus inermis) با (Medicago sativa) به صورت یونجه خالص، ۷۵ درصد یونجه ۲۵ درصد بروموس اینرمیس، ۵۰ درصد یونجه با ۵۰ درصد بروموس اینرمیس و ۱۰۰ درصد بروموس اینرمیس، در نظر گرفته شدند. ترکیب تیمارها در مخلوط Medicago sativa با


Agropyron elongatum نیز به صورت بالا و دو شکل کرتی و خطی کشت شدند. تجزیه و تحلیل آماری نشان میدهد که تفاوت معنی داری بین کشت خالص با کشت مخلوط در سالهای مختلف وجود دارد و از سال دوم تولید علوفه در تیمارهای مخلوط نسبت به کشت خالص افزایش نشان میدهد. در نتیجه بهترین ترکیب تیمار در کشت یونجه با بروموس، تیمار خالص یونجه با تولیدی برابر ۶۵۸/۰۴ کیلوگرم علوفه خشک در هکتار شناخته شده و در کشت مخلوط آگروپایرون با یونجه ترکیب تیمار ۲۵ درصد یونجه و ۷۵ درصد آگروپایرون با ۱۴۳۶۱۶ کیلوگرم علوفه خشک در هکتار بیشترین تولید را نسبت به سایر تیمارها داشت. (نجفی و محسنی، ۱۳۷۶)

​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشت مخلوط یونجه – (علف گندمی، دم روباهی)

 

[dinaz]

4- کشت مخلوط جو – یونجه

به منظور بررسی تغییرات میزان بانک بذر خاک یونجه های یک ساله و تأثیر آن بر زادآوری طبیعی آنها و تولید حداکثر ماده خشک در مرحله ی مرتعی سیستم تناوبی جو- یونجه یکساله تحقیقی در دو منطقه خرم آباد و کنگاور به صورت دیم اجرا شد.


تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از:


نحوهی برداشت علوفه در دو سطح:

• عدم برداشت علوفه در دوره های رشد.
• برداشت علوفه در مرحله ی آغاز گلدهی یونجه ی ۱ ساله
• سیستمهای کشت مخلوط در سه سطح
• کشت خالص یونجه یک ساله به میزان ده کیلوگرم در هکتار
• کشت مخلوط یونجه یک ساله و جو به ترتیب به میزان ۱۰ و ۵۰ کیلوگرم بذر در هکتار
• کشت مخلوط یونجه یک ساله و جو به ترتیب به میزان ۵ و ۵۰ کیلوگرم بذر درهکتار

نتایج نشان داد که برداشت علوفه در هر سه سیستم کشت باعث کاهش معنی دار عملکرد ماده ی خشک کل و تولید بذر یونجه ی یک ساله و به دنبال آن کاهش ذخیره ی بذر خاک شد. در تیمار نه تنها علوفه ی بیشتری نسبت به کشت خالص یونجه تولید شد، بلکه به مقدار کافی بذر برای ذخیرهی بذری غله – لگوم تولید گردید. (شعبانی و همکاران، ۱۳۸۳)​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشت مخلوط جو – یونجه

 

[dinaz]

5-کشت مخلوط قره یونجه – علف باغ

در گزارشی که بخش تحقیقات اصلاح و تهیه ی نهال و بذر مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی ارائه نمود به منظور تعیین مناسبترین ترکیب کشت مخلوط قره یونجه با علف باغ از لحاظ عملکرد در مقایسه با کشت خالص هر یک از این دو علوفه آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی دکتر نخجوانی ارومیه که دارای بافت خاک سبک و از نظر حاصلخیزی ضعیف میباشد صورت پذیرفت.


عوامل اصلی آزمایش شامل: یونجه ۱۰۰ درصد و علف باغ صفر درصد، یونجه ۸۰ درصد و علف باغ ۲۰ درصد، یونجه ۶۰ درصد و علف باغ ۴۰ درصد، یونجه ۵۰ درصد و علف باغ ۵۰ درصد به صورت دو ردیف در میان، یونجه ۴۰ درصد و علف باغ ۶۰ درصد، یونجه ۲۰ درصد و علف باغ ۸۰ درصد، یونجه صفر درصد و علف باغ ۱۰۰ درصد و عوامل فرعی آزمایش شامل برداشت در چینهای هر سال بود. نتایج سال اول نشان داد ترکیبهای متفاوت کشت مخلوط یونجه – علف باغ در هر چهار چین نشان میدهد که نسبتهای کشت مخلوط دارای عملکردهای متفاوت میباشد و بیشترین میزان عملکرد یعنی حدود ۲۲ تن علوفه خشک در هکتار از ترکیب ۵۰ درصد یونجه با ۵۰ درصد علف باغ که به صورت یک ردیف در میان کشت شده بودند به دست آمد.


از مقایسه محصول علوفه ای خشک چین ها نیز مشخص شد که در مجموع چین اول با تولید ۵ / ۵ تن علوفه ی خشک در هکتار بالاترین و چین چهارم با تولید ۳ تن علوفه خشک در هکتار، کمترین میزان محصول را تولید کرده اند. در سال دوم آزمایش​

 

[dinaz]

6- کشت مخلوط یونجه – علف گندمی خزنده

در تحقیق دیگری که در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان توسط یوسفی و همکاران صورت گرفت، عملکرد اقتصادی (محصول سرپا) کشت مخلوط یونجه دیم کریساری و آگروپایرون دزرتروم بررسی گردید، در این گزارش نسبتهای مختلف اختلاط گونه یونجه دیم رقم کریساری (Medicago sativa) و گونه علف گندمی (Agropyron desertorum) با کشت خالص این گونه ها از نظر عملکرد علوفه و تولید اقتصادی در طی چهار سال مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل دو سطح تراکم بذر ۱۰ و ۱۵ کیلوگرم در هکتار با درصد اختلاط صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد از هرگونه و از گندم سرداری به عنوان شاهد در برآورد اقتصادی استفاده شد. آزمایش در ایستگاه تحقیقات منابع طبیعی شمال خراسان (سیساب) اجرا شد.


میانگین چند ساله بارندگی در ایستگاه فوق ۲۷۹ میلیمتر گزارش شده است. بارندگی در سال ۱۳۷۲ به میزان ۳۵۹ میلیمتر، بیش از میانگین چند ساله بود. در سالهای ۱۳۷۳، ۱۳۷۴، ۱۳۷۵ بارندگی سالانه به ترتیب ۲۲۹، ۱۸۸ و ۲۰۰ میلیمتر از میانگین بارندگی چند ساله محل اجرای طرح کمتر بود.


میزان سبز شدن و استقرار گیاهچه در سال اول حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد بود. گیاهچه های آگروپایرون تا مرحله پنجه زنی رشد نمودند و با شروع فصل تابستان رشدشان متوقف شد. یونجه ها در کلیه تیمارها تا ارتفاع ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتری رسیدند. آگروپایرونها از اواخر مهر شروع به رشد کردند و در ماههای زمستان رشد آنها خیلی کند و سرعت رشد آنها در ماههای بهار بیشتر شده بود. در اواخر خرداد با برداشت علوفه چین اول رشد آنها متوقف گردید.


یونجه ها از اواسط اسفند شروع به رشد نموده و رشدشان را تا برداشت چین اول ادامه دادند. در خردادماه، بعد از برداشت چین اول، مجددا شروع به رشد کرده و در اواخر خرداد رشد آنها متوقف شده است. در سال دوم (۱۳۷۳) بیشترین عملکرد علوفه خشک را تیمارهای ۲۵ درصد آگروپایرون ۷۵ درصد یونجه و خالص آگروپایرون به ترتیب با ۲۳۶۳ و ۲۴۷۴ کیلو گرم و کمترین عملکرد علوفه خشک را تیمارهای خالص یونجه و ۲۵ درصد یونجه ۷۵ درصد آگروپایرون با ۱۴۹۳ و ۱۴۰۳ کیلو گرم به ترتیب تولید نمودند که اختلاف معنی داری از نظر عملکرد و بین تیمارها وجود دارد. ​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشت مخلوط یونجه – علف گندمی خزنده

 

[dinaz]

7-کشت مخلوط یونجه – علف چمنی (لولیوم)

در گزارش نهایی طرح تحقیقاتی بررسی اثر کشت مخلوط یونجه و لولیوم بر عملکرد کمی و کیفی علوفه که در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال بختیاری صورت گرفت، تعیین مناسب ترین نسبت کاشت در کشت مخلوط این دو گیاه و اثر آن بر عملکرد کمی و پروتئین علوفه بررسی شد. تیمارها شامل نسبت های مختلف بذر یونجه و لولیوم به طریق جایگزینی به ترتیب عبارت اند از (۱۰۰ و 0)، (۸۰ و ۲۰)، (۶۰ و ۴۰)، (۲۰ و ۸۰)، (۰ و ۱۰۰) و دو تیمار افزایشی (۱۰۰ و ۲۵)، (۱۰۰ و ۵۰ درصد بودند.


نتایج آزمایش نشان داد که در تعدادی از تیمارهای مخلوط به روش جایگزینی افزایش عملکرد در سال اول (۱۳۸۳) مشاهده گردید. در مجموع دو سال از تیمار لولیوم ۲۰ درصد یونجه ۸۰ درصد بیشترین عملکرد علوفه خشک برداشت شد. در تیمارهای سری افزایشی عملکرد علوفه نسبت به تیمارهای یونجه خالص کاهش نشان داده بیشترین عملکرد علوفه در چین های دوم و سوم طی دو سال حاصل شد. و در تیمارهایی با نسبت کمتر بذر لولیوم بیشترین متوسط عملکرد علوفه در چینها حاصل شد. ارتفاع ساقه یونجه در تیمارهایی با نسبت بیشتر یونجه کمتر بود.


در مقابل تعداد ساقه یونجه در واحد سطح در این تیمارها بیشتر بود. مقادیر پروتئین با افزایش نسبت لولیوم کاهش نشان داد و در تیمار یونجه خالص بیشترین مقدار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر کمتر لولیوم می تواند در سری جایگزینی کشت مخلوط تا حدودی افزایش تولید به دنبال داشته باشد و تراکم بوته های یونجه در سالهای بعد را کمتر تحت تأثیر قرار دهد. در تیمارهای افزایشی، کاهش عملکرد نسبت به کشت خالص یونجه قابل مشاهده بود که به دلیل رقابت و تراکم بذری زیادتر در کرت ها می باشد. (نوربخشیان و همکاران، ۱۳۸۶)​

 

[dinaz]

8- کشت مخلوط یونجه – جو

تحقیقی برای تعیین تاریخ های کاشت و نسبت های مناسب اختلاط یونجه و جو در کشت مخلوط، در ایستگاه خیرآباد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان با آب و هوای نیمه خشک و سرد اجرا شد. پلات اصلی، تاریخ های کاشت ۲۵ شهریور، ۵ مهر و ۱۵ مهر و پلات فرعی نسبت های جو خالص، یونجه خالص و کشت مخلوط یونجه و جو به نسبت های ۳۰ کیلوگرم یونجه – ۲۰ کیلوگرم جو، ۳۰ کیلوگرم سانحه – ۴۰ کیلوگرم جو، ۳۰ کیلوگرم یونج- ۶۰ کیلوگرم جو و ۳۰ کیلوگرم یونجه-۲۰ کیلوگرم جو بود.​

 

[dinaz]

9- کشت مخلوط یونجه

(فستوکا،علف باغ، علف چمنی) در گزارش های پروژه تحقیقاتی، بررسی اثرات کشت مخلوط یونجه با گراسهای چند ساله بر عملکرد کمی و کیفی و ارزیابی اقتصادی آن که در مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج انجام شد، جهت دستیابی به نسبت مناسب کشت مخلوط یونجه رقم همدانی (L Medicago satira.) با گراس های چند ساله فستوکا ( Festuca L arundinacea.) علف باغ (L Dactylis glomerata.) و علف چمنی ری گراس (L multiflutrom Lolium) از نظر عملکرد کمی و کیفی علوفه، در مقایسه با کشت خالص آنها آزمایشی به مدت دو سال و نیم از سال ۱۳۸۵ (سال استقرار) صورت گرفت. تیمارها شامل نسبت های مختلف بذر مخلوط شده یونجه و گیاهان همراه شامل ۱۰۰-. یونجه خالص) و ۷۵-۲۵، ۵۰-۵۰، ۲۵-۷۵- و ۰-۱۰۰ یونجه – گیاه همراه می باشد.


نتایج دو سال نشان داد بین نسبت های اختلاط از نظر صفت عملکرد علوفه تر و خشک اختلاف معنی داری وجود دارد. بیشترین عملکرد علوفه تر و خشک مجموع چین ها طی دو سال مربوط به نسبت های ۲۵ درصد یونجه + ۷۵ درصد فستوکا و ۲۵ درصد یونجه + ۷۵ درصد لولیوم به ترتیب با عملکرد تر ۱۰۰/۵۰ و ۹۲/۵۰ تن در هکتار و عملکرد خشک ۲۵/ ۸۹ و ۲۵ / ۱۴ تن در هکتار است.


همچنین با تجزیه داده های دوساله مشخص گردید بین نسبت های اختلاط در صفات کیفی درصد ماده خشک قابل هضم، درصد فیبر شوینده در محیط اسیدی، پروتئین خام، فیبر خام و هیدرات کربن محلول در آب تفاوت معنی داری وجود دارد. به طوری که بهترین تیمارها از نظر صفات کیفی اندازه گیری شده شامل کشت های خالص به ترتیب لولیوم، فستوکا و سپس علف باغ بیشترین درصد قابلیت هضم (۶۴، ۶۳/۵۷ ، ۶۱/۲۲ درصد میانگین در سال) نسبت ۷۵درصد یونجه +۲۵ درصد لولیوم با کمترین میزان فیبر شوینده در محیط اسیدی ( ۲۶ / ۸۷ درصد) نسبت کشت لولیوم خالص با ۱۴/۰۹ درصد با بالاترین درصد هیدرات کربن محلول در آب.


نسبت ۵۰درصد یونجه +۵۰درصد علف باغ ( ۲۰/۳۹ ) بالاترین درصد پروتئین، نسبت های ۲۵ درصد یونجه + ۷۵درصد علف باغ ( ۳۴/۰۷ ) و ۵۰درصد یونجه + ۵۰درصد علف باغ ( ۳۴/۱۱ ) با کمترین درصد فیبر خام بودند. همچنین نتایج بررسی اقتصادی جایگزینی کشت مخلوط بجای تک کشتی با استفاده از تکنیک بودجه بندی جزیی نشان داد که جایگزینی تیمار (مخلوط یونجه و فستوکا به میزان ۱۵۳/۷۵ کیلوگرم در هکتار) توسط سایر تیمارها غیر اقتصادی بوده است.


سود خالص این تیمار انتخابی ۴۳/۸ میلیون ریال در هکتار می باشد که از سایر تیمارها بیشتر است. همچنین براساس عملکردهای خشک به دست آمده، نسبت برابری زمین (LER) نشان می دهد که در کل کشت های مخلوط نسبت به کشت های خالص مزیت و برتری چشمگیری داشته اند و در مجموع تیمارهای کشت مخلوط یونجه با علف باغ بیشترین افزایش را در LER نشان دادند و در کل تیمار ۷۵ درصد یونجه – ۲۵ درصد علف باغ، باعث افزایش LER به مقدار ۱/۶۲ شده که علت را می توان به مواردی از جمله ایجاد شرایط نوری مناسب برای رشد علف باغ توسط یونجه و فراهم بودن فضای کافی برای رشد یونجه نسبت داد.​

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

کشت مخلوط یونجه

 

[dinaz]

10-کشت مخلوط جو – شبدر

برسیم به منظور تعیین مناسب ترین ترکیب کشت مخلوط جو و شبدر برسیم آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب توسط محمدی و همکا ران (۱۳۹۱) به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی کشت مخلوط عبارت بودند از درصدهای مختلف بوته ی جو و شبدر یکساله در روی هر ردیف ۱۰۰ درصد جو- ۰ درصد شبدر (کشت خالص جو)، ۹۰ درصد جو- ۱۰ درصد شبدر، ۸۰ درصد جو- ۲۰ درصد شبدر، ۷۰ درصد جو- ۳۰ درصد شبدر، ۶۰ درصد جو- ۴۰ درصد شبدر، ۵۰ درصد جو- ۵۰ درصد شبدر – ۴۰ درصد جو- ۶۰ درصد شبدر، ۳۰ درصد جو- ۷۰ درصد شبدر، ۲۰ درصد جو- ۸۰ درصد شبدر، ۱۰ درصد جو ۹۰ درصد شبدر و ۰ درصد جو ۱۰۰ درصد شبدر (کشت خالص شبدر).


نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد شبدر در سیستم تک کششی (۸/۳ تن در هکتار) و کمترین آن در کشت مخلوط با نسبت ۹۰-۱۰ شبدر – جو (۱/ ۲ تن در هکتار) به دست آمد. در گیاه جو نیز طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، درصد پروتئین، عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک به طور معناداری تحت تأثیر نسبتهای کشت قرار گرفتند. کاهش نسبت بوته های جو به شبدر سبب کاهش ۸۷ درصدی عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک شد.


وزن هزار دانه نیز از ۴۵/۵۲ گرم به ۳۹ گرم کاهش پیدا کرد. نسبت برابری زمین کل (بر اساس عملکرد دانه جو و عملکرد علوفه شبدر) نیز در همه ی موارد بالاتر از یک بود. و در نسبت ۶۰-۴۰ (شبدر – جو) هرچند با اختلاف غیر معنی دار با بقیه الگوهای کشت ولی در بالاترین مقدار خود قرار داشت ( ۱ / ۰۷). کاهش درصد تراکم بوته های جو نسبت به بوته های شبدر در محاسبهی نسبت برابری زمین براساس علوفه در هر دو محصول نیز سبب کاهش معنی دار نسبت برابری زمین در گیاه جو به کمتر از یک شد.


نتایج به طور کلی نشان داد که بهترین الگوی قابل توصیه برای کشت مخلوط جو و شبدر برسیم در این ناحیه، الگوی کشت ۶۰ درصد شبدر و ۴۰ درصد جو در روی هر ردیف در هر دو حالت تولید علوفه از هر دو محصول و تولید دانه از جو و علوفه از شبدر برسیم می باشد.​