ضرب‌المثل اشعار و ضرب المثل های مشهدی

[ساینا]

هَمسَیَه كه از هَمسَیَه برمِگِردَه مِگَه گوسَلَهت پایِ سَگِمَه دِندون گریفتَه
همسایه كه از همسایه بر میگردد میگوید گوسالهات پای سگم را دندان گرفته است

به جایی مُرُم كه روی وا ببینُم نِه دِرِ وا
به جایی میروم كه روی گشاده ببینم نه در گشاده

دیفال رَه یگ رویه كاگل كِردَن
دیوار را یك رویه كاهگل كردن
منظور: كار را فقط از یك جنبه در نظر گرفتن

مرد به پارو می اَرَه زن به جارو بِدَر مِنَه
مرد با پارو میآورد و زن با جارو بیرون میاندازد
منظور: مرد با زحمت مال میاندوزد اما زن بیملاحظه خرج میكند

نِه خورده و نِه بـرده گیریفته دردِ گُرده
نه خورده و نه بـرده گرفته درد گرده
منظور: در كار دخالتی نداشته ولی همه زحمات و زیانها متوجه او شده است

نِدار خرِه داش و مرده شور جمتاسه
ندار خری داشت و مردهشوی جام برنجی بزرگی
منظور: ندید بدید است

ماس بریزه جاش مِمَنَه دوغ بریزه جاش چیمَنَه؟
ماست بریزد جاش میماند, دوغ بریزد جایش چه خواهد ماند؟

شعری از اصغر میرخدیوی با لهجهی شیرین مشهدی

[با تشكر از دوست خوبمان نویسندهی محترم "اكسیر" از شهر مشهد كه شعر زیر را ارسال فرمودند.]

در مشهد و فکر کنم خراسان از جاهای دیگهی ایران بیخبرم به سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه شعبان میگن "چراغ برات". مردم به قبور درگذشتگانشون سر میزنن و برای شادی روح اموات، خیرات میکنن. این شعر هم از مرحوم "اصغر میرخدیوی" در مورد مراسم چراغ براته. امیدوارم خوشتون بیاد.

ماه شعبون ماهیه یکسره خیر و برکات
مشدی نیمه ای ماه ره مگه چراغ برات

از سه روز به نیمه مانده، سر خاکا محشره
مین قبرستونا گوش آدم از صدا کره

سور و سات قاریا خوبه و پولی مستنن
سبیل همه شا بسکه چربه، پوز مگردنن

مستنن پولی که الرحمن و یاسین بخنن
دو سه خط نخونده زود در مرن و جیم مکنن

سر قبرا مندزن قالیچه و روشم چراغ
شیخ قاریم نشسته خوش و شاد و سردماغ

ختم قرآنی ره باید بخنه، ای دو سه روز
پولشم خیلی خوبه توش نداره هیچ سوخت و سوز

سر قبرا جوونا لاله و گلدون مذارن
قوم و خویشاش همه هی نقل و نباتم می یرن

ای سه روز تو هر خنه روغن جوشی پخته مره
قبایه که بری مرد خنه دخته مره!

شیرینی سیوا، آجیل و میوه سیوا، حلوا سیوا
خیر و خیراتشم از زنـ*ـا سیوا، مردا سیوا

از شکر، آرد برنج، تر حلوای زعفرونی
همه شم چرب و چیلی و لای لقمه ی نونی

رسم ایه بین گداها همه ره رسد کنن
اما چون خوشمزه یه، نره لاتا یم مستنن

همه ی اهل مشد چراغ برات شادن دگه
اعتقاد درن که مرده هایم آزادن دگه

سر قبرستون و خیر و خیراتاشا، یک طرف
خیر و خیرات میون خنه هاشا یک طرف

ای سه روز تو هر خنه روغن جوشی و حلوایه
که بری هم مبرن، ای رسم از او قدیمایه

باز خوبه همی جوری به یاد امواتشاین
هم خودشا مخورن هم مرده هاشا ره مپاین

سور فراوونه، پلو قیمه و آبگوشت و شله
هر جایم سوری باشه، قیله و قال و غلغله

ای سه روز چراغ براته همه جا ورد زبون
تا شب تولد حضرت صاحب الزمون (ع)

شعر زیر از یك شاعر معروف مشهدی است
كه با لهجهی مشهدی سروده شده

عید نوروز که امد، پشت سرش بهار میه
دوباره گل مشه زنده، تا به اعتبار میه
مگه ای نشاطه که همه ی گلا ره کرده بزک
به تماشاش آدم، یکدفعه یاد یار میه
وقتی یاس ره مبینی اوجور پیچیده به درخت
نا خداگاه یادم از گیسو های سِـگار میه
مرغ بیداره و شب، تو غرق توی خواب نازی
خواب خرگوشی بسه، عید آمده بهار میه


این متن به نقل از کتاب "اشعار مشهدی"، سرودهی شاعر معاصر مشهدی، "مرحوم اصغر میرخدیوی"، در مورد مراسم شب چهارشنبه سوری در مشهد قدیم است.]

شو چارشنبه سوری ولوله یه
سر هر کوچه مگی زلزله یه
شب چهارشنبه سوری ولوله است و انگار سر هر کوچه زلزله است

گله نفتیه که هی هوا مره
بعضی وقتا فتنه هم بپا مره
گلوله ی نفتی رو میندازن بالا، بعضی وقتا هم دعوا میشه

میون هر کوچه آتیش و الو
بچه ها به دور آتیشا ولو
وسط هر کوچه آتیشه و بچه ها دورش جمعن

خرمن بته ره آتیش مزنن
آتیشا را با پاشا پیش مزنن
بوته ها رو آتیش میزنن و با پاهاشون مرتب میکنن

مرن از او دورا دورخیز مکنن
از روی آتیشا هی ورمیجی ین
دورخیز میکنن و از رو آتیش میپرن

مگن ای زردی مو از تو بشه
سرخی تو ای آتیش، از مو بشه
میگن زردی من از تو، سرخی تو از من

زنـ*ـا یم میون حولیا خوشن
بری آتیشا خوشا ره موکوشن
زنها هم اون وسط خوشن و برای آتیش بازی خودشون رو میکشن!

دیره زنگوله دار دست پری
او میون مشغول رقصه، گل زری
پری دایره زنگی دستشه و گل زری اون وسط میرقصه

شور و شادی افتاده تو بچه ها
یکیشا مفته میون آتیشا
بچه ها شادن و یکی میفته تو آتیش

خشتکش الو گیریفته پسره
همه ی کارا او شو، خنده دره
شلوارش آتیش گرفته. همه ی کارهای اون شب خنده داره

زنـ*ـا با خوداشا نیت مکنن
هر کدوم چیزی تو کوزه مندزن
زنـ*ـا با خودشون نیت میکنن و هرکدوم یه چیزی تو کوزه میندازن

بعدش از توی کوزه در میرن
همه شم به فال نیکو مگیرن
بعد از توی کوزه در میارن و همه چیز رو به فال نیک میگیرن

ساعتی بعد تو کوچه پس کوچه ها
سر چارسو و کنار گذرا
چند ساعت بعد تو کوچه ها

زنـ*ـا هی دوتا دوتا با همدگه
ویستادن که رهگذر چیزی بگه
زنها دوتا دوتا می ایستن و به حرفهای رهگذرها گوش میدن

جوونی اگر بخوانه یک غزل
توی او کوچه میفته به هچل
اگه یه جوون رهگذر غزل بخونه توی دردسر میفته

غزلش اگه که شاد شاد بشه
مین شعرش امید زیاد بشه
اگر غزل شاد و پرامید بخونه

با او نیت اونا دربیه جور
مندزه تو دل اونا شوق و شور
و با نیت زنها جور باشه، توی دلشون شادی میندازه

اما وای یه وقته شعره بد بشه
ماجرا ببین کجاها مکشه
ولی وای اگه اون شعر بد باشه، کار به کجاها میکشه!

لنگ کفشه مخوره توی سرش
با قلنبه مزنن توی پرش
با لنگه کفش و مشت میزنن اون رهگذر رو!

تزه از فالگوشی که راحت مشن
چادراشا ره تو روواشا مکشن
تازه وقتی فالگوش ایستادن تموم شد، چادرهاشون رو توی صورتشون میکشن

که کسی نشنسشا توی محل
مگیرن یک کیسه ای زیر بغـ*ـل
تا شناخته نشن و یه کیسه زیر بغلشون میگیرن

یک ملاقه دستشا در خنه ها
به گدایی و به دنبال بچه ها
یه ملاقه میگیرن و با بچه ها در خونه ها به گدایی میرن

گاهیم مردی بری خوشمزگیش
تو چادر مره با یک عالمه ریش
گاهی هم یه مرد چادر سرش میکنه!

ماجرای شو چارشنبه سوری
از قدیم همیشه بوده ایجوری
از قدیم ماجرای شب چهارشنبه سوری اینجوری بوده

 

[cinder]

كوچه پس كوچه مشد بوی امام رضا مِدِه
دیدن گلدسته هاش دلِ آدمِ جلا مِدِه

هر كی كه غصه دِرَه یا گِرِهِی تو كارشَ
مِرَه تُو صحنِ آقا حال و هواش صفا مده

بعضیا بالایِِ سر، سر رویِ سنگا مزارن
اشكاشان كه میچیكَه هر چی مِخَن آقا مده

صبح زود سر كوچه ها هر كی كه از خانه میَه
دس به سینش مِزرَه سلامی به آقا مده

خیلیا مِگَن شما كمتر حرم سر مِزِنِن
آقامان مهربونه سهم ما ره سیوا مده

بعضی ها كه نِمِتِـنَن بی یَن به پابوس آقا
التماس دعا مِگَن دردشانِ شفا مده

ما كه از بچّیگی مان هَمَش میامَدِم حرم
وقت مردن مِدِنِم جوابیِم به ما مده

(عظیم سناوندی)

 

[cinder]

شهر مشد كه شهرباصفایه

بخاطر آقام امام رضایه

هر طرفش كه می بینی، بهشته

رو سَردَراش ،اسم آقام نوشته

هرخیابونی كه مِزِری قِدم

تو كوچه ها هی می بینی دَم بِدَم

مشدیا دست مِزِرَن روسینه

سلام مدن تا آقاشان ببینه

كی گفته كه بچه مشد بِلایه

مِرِ حَرم ، تو فكر كفترایه

منتظرِ چند تا فیشِ غذایه

یا تو نخِ، او گنبدِ طلایه

بچه مشد صادق و با وفایه

كفتر جلدِ حرم آقایه

هرجا بره ، هركجاره ببینه

بازم میه كُنج حرم میشینه

زلال اشكی ،كه رو گونه هاشه

شاهد عشق پاك و بی ریاشه

آرزوشه كه دم دمای مردن

آقا كنارش بیه ، قبل بردن




عُمر

چِشمُمِ بِهَم زِدُم دیدُم كِه كاسه خالیه

دِگِه از آب اَنگورِش فقط دوچیكِه باقیه

وَختی نا اُمید شُدُم از كِرَمِ اوستا كریم

بیخِ گُوشُم یِكی گفت هَمُودوچیكه كافیه

هَوس

دِلُم رِ یِكدِفِه دادُم به یارو

كِه با مِهرِش كُنُم غَمها رِ پارو

نِفَمیدم زِدِه با یِك كُلُوخی

شِكِستِه نِرمِه هاش رِ كِردِه جارو

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

موره میبینی که شر و با صفایُم بچه ی محله ی امام رضایُم
زلزلیم حادثیم بلایم بچه ی محله ی امام رضایُم


هر روز جمعه دلومه مبندم به پینجله طلا و ورمگردُم
کار و بارم ردیفه با خدایم بچه ی محله ی امام رضایُم


به موبگو بیا به قله قاف اصلا مو ره بیزر همونجه علاف!
قرار مرار هر چی بیگی مو پایم بچه ی محله ی امام رضایُم


دروغ ، مرغ نیست مییون ما باهم الان به عنوان مثال تو حرم
چند روزه که تو نخ کفترایم

بچه ی محله ی امام رضایُم


چشم موره گیریفته چنتا کفتر گفته خودش: چنتاشه خواستی وردر
الان درم خادماره مپایم بچه ی محله ی امام رضایُم


کفتراره که بردم از روگنبد مرم مو واز تونخ رفت وآمد
تو نخشه او گنبد طلایم بچه ی محله ی امام رضایُم


گنبده نصب شب مده به دستم او گفته: هر وخ که بییی مو هستم
مویم که قانع و بی ادعایم بچه ی محله ی امام رضایُم


وخته میبینم توی عالم همه ازش میگیرن و مگن واز کمه
گنبدشه اگر بده رضایم بچه ی محله ی امام رضایُم


گنبد وممبد نموخوام باصفا سی ساله پای سفره ای آقا
منتظر یک ژتون غذایم بچه ی محله ی امام رضایُم

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

یَرَه گَه كارِ مو و تو دِرَه بالا می گیرِه
ِ ذره ذِره دِرَه عشقت تو دِلُم جا می گیرِه
روز اول به خودُم گُفتُم ایَم مثل بَقیِ
حالا كم كم می بینُم كار دِرَه بالا می گیرِه
چَن شَبه واز مثِ چهل سال پیش ازای مرغ دِلُم
تو زمستون بِهِنَه ی سِبزهُ و صِحرا می گیرِه
چَن شَبه واز می دوزُم چِشمامِه تا صُبحه به چُخت
یا بِیِك سَم بیخودی مات مِنَهُ، را می گیرِه
تا سحر جُل می زِنُم خواب به سُراغُم نمیاد
هی دِلُم مثل بِچَه بِهَنِه بی جا می گیرِه
موگومِش هرچی كه مَرگِت چیه كوفتی! نِمِگَه
عَوَضِش نِق مِزِنَه ذِكر خدایا می گیرِه
پیری و معركه گیری كه مِگَن كار مویه
دِفتر عُمر داره صفحه پینجاه می گیرِه
اون كه عاشق شده پِنهون مِكِنَه مثل اویَه
كه سِوار شُتُرَ و پوشتِشِه دولا می گیرِه
كُتا كِردَن دامِنارِ تا بیخِ رون، مَشتی عماد!
دیگه مِجنون توی خواب دامنِ لیلا می گیره

عماد خراسانی

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

یگ روز چغکی سلط شله ای بِدید
دَستشه به چینگ گرفت و زود پرید
رفت و نیشست رو یگ درخت توت سفید
که کوچوسگی مکار یگهو او ره دید
کوچوسگ زود یگ نقشه چخچخی کشید
با آپاچیش شلخه کش به زیر درخت رسید
گفت چغک تو که گوشی سیب کُخی دری
بگو الان اسمس و جوک جیدید چی دری
چغک گفت یرگیه اوسکول تو گوشی ندری
اول مری یک گوشی جی ال ایکس مخری
بعد وخه بیا و اینجه بریه مو وَق وَق کوو
گوشیته بگیر دستتو با کیلیتاش تق تق کوو
کوچوسگ گفت چغک! ای خِنه خرابت آباد
ینی الان وخزوم بُروم تا پاساژای احمدآباد؟
نِمِخه دگه تو خودت بخوان بریه مو جوکاته
تا مویم حال کونوم که مشنِفوم صِداته
چغک گفت با همی سلط شله تو سرت بزنوم؟
مخ دلنگون مو از اول دروم حرف مزنوم
کوچوسگ که اوسگولیت خودشه فهمید
همونجه به گور هفت جد و آبادش خندید

نکته : به ای که چغک هم حرف مزد هم سلط شله نمیفتاد شک نکنِن.توانایی چغک مشدی مث پرچم مشد بالااااایـــه !!
گوشی سیب کُخی = گوشی اپل

شاعر محمدرضا ناصری نژاد

تو قلم بیار و کاغذ جوهرش رَ مو مُدُم
یکی دٍٍِِِِِيره بِیِرَه قِر کِمَرِش رَ مو مُدُم

آقا داماد به نِنَش گُف یک و دو نکن با مو
غیر شغلم جِوابایِ دگرِش رَ مو مُدُم

بابایَ از روی ایوون انگاری داد میکشید
تو بگو پیتزا فروشُم موتوِرِش رَ مو مُدُم

شیرینی هم که ِدِگَه مگه حالا کاری دِرَه
آرد و روغن رَ بیاری شکرش رَ مو مُدُم

دو تا کارتَ مُبُری تا خانه عمه بتول
دایی و خاله و مَمَّد پسرش رَ مو مُدُم

خرج مُطربا گُرُونَه اَلِکی پول میگیرن
خوب ِبِرَن ماه عسل پول سِفَرِش رَ مو مُدُم

خونچه و جِهازِ رَم مثل قدیما مُبُرِم
خِرت و پِرتاشِ بیارن نِفَرِش رَ مو مُدُم

.....
حاج خانم چادرشَ روی دِماغِش کشیدهَ
بعدشم یواشکی گفت خِبَرِش رَ مو مُدُم

بابایِ عروس صدا زد سِکینه وَخِز بُرو
جِوابَ ای شا دامادُ پدرش رَ مو مُدُم

.....
کلاس مِشَدیا بالا تر از ای حرفایهَ
ولى باز عروسى شد زود خِبَرش رَ مو مُدُم

شاعر مهدی برهانی

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

نذاربیشتر دهن صابمرده ي* مو وا بشه*
بعد یک عمر زندگي کاسه کوزم جدا بشه

اگه شرني* نمي يري برمان توي خانه
اقلن * نذاريه كم شكركه مونده وابشه

مرغ همسده* ر*به رخت نكشم مو بهتره
بيشترازاي نموخام چشم وگوش تو وا بشه

از كيچن چيكنشم چيزي نموگوم ونپرس
گمونم چند تا تريلي تو پيلوتش جابشه

با هزار معركه خانه خريدي خيرسرت
بری *چارتا مهمونت مشكل كه عيدم جا بشه

مگی خوش باش غزل مشدی برت *موخوانوم
هرکی شعر بافت متنه * قاسم رفیعا *بشه
صابمرده= صاحبمرده
بشه =ب شه
شرنی = شیرینی
اقلن = حداقل
همسده= همسایه
ر( به فتی ر)= را
بری = برای
برت = برای تو
متنه = می تواند
آقای قاسم رفیعا شاعرمشهدی(طرقبه) طنز سرا ودارای
سروده هایی با لهجه ی مشهدی

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

مضامین مشترک المنابع


کارت بـانک من ، ز بـرج اعتبـار ، افتـاده بو د

نیـمـه جـانِ تق و لـق ، تـازه ، به کار افتـاده بود

دفتـری هم داشتـم ؛ شش بـش ریـالاتی ، نه بیش

تـاق بـالا ، تـاقـبــازان خـاکـسـار ، افـتـاده بـود

اسـکـنـاسی ، یـافـتـم ؛ یک پـا زلیـخـایی جگــر

کودکی صد جا شکسته ،, از چنـار افتـاده , بود

گـنـج بـادآور به تـرمیمش کشاندم ؛ کنـج بانک

بـد ، بُـراق آمـد ؛ نگاهـش،بر شکار افتـاده بـود

گفت : بیت المـال را این گـونه ، تـاراجش کنی؟

حفـظ امـوال عمـومی ، خــدشـه دار افتـاده بـود

چک کشیدم ؛ چک کنم ؛ دم، ازخروسی بیمحل

این جرینگی خـرده را، ,دیک, ازبخارافتاده بود

روغنـک پاشیـده شـد ؛ پخش زمین با دست مـن

کاش ! شـد اسکی کنم ؛ بـرفی بهـار، افتـاده بود

نـه یقیـنـم شـد مجـازم ؛ بـرحقیـقـت ، یـا مجــاز

کـاش ! پـا لـغــزیـده ؛ دست مستعــار افتـاده بود

صفرارقامم همه، در, لفت, و شد؛نازک ز لیس

چون چپِ , بـدبـخت دایـم , ازشمـار، افتـاده بود

آن ظـریف اصفهانی ، ,صـافی, آمـد ؛ تـکـه ای

کـم گــرفتـم نکتـه اش ؛ باتـری ز بـار افتـاده بود

قـلب اقـیـانـوس هـم ، حـالش بگـیـری ؛ دق کـنـد

قلب دقـیـانوس تـو ، ارزَ ش ، زکار افتـاده بـود
.......................................................

الف – واژگان : ارز+ــَــ ش ( ارز او ) = پول تبدیلی ( ارزش ) باتری ..= بار، یعنی نیروی الکتریکی در اینجا .
جرینگی خرده = سکه هایی که صدا میدادند .(پول خرده )
بعد نیکل شد کم صدا تر وسربی ، تقلبی نیکل، کلاً؛ بیصدا و ازفرط نازکی برلمس هم نمیافتند ...حفظ اموال .... = هزینه چاپ بعضی از اسکناس ها چند برابر ارزش ریالی آن در بازار است . مثال : اسکناس من باطل شد ؛ و ضرر کردم ؛ چندبرابرمن بانک مرکزی ضرر کرد ؛ تا دوباره چاپ کند . دقیانوس = تلمیح به داستان , اصحاب کهف ,...دیکی از ...= خروسی که حال آواز ندارد .(دیک =خروس) قلب = تقلبی . .لفت = چپ.....و ایهام به چپ ها .. و...... لیس ایهام به (وجود ندارد)تسمیهء آن اینکه: ( در مجلس فرانسه موافق ها طرف راست ، و مخالف ها طرف چپ می نشستند ) مستعار = مَجاز (دروغ ضد حقیقت )و استعاره (عاریه بدلی حقیقت )، دو اصطلاح بدیعی . اند . مَجاز نسبت به استعاره ، از حقیقت دورتر است . ..............
ب - بــد یــع - .اشعارمشترک المنابع .
مثال:(( خدایا ! عاشقان را ، غم مـده ؛ شکرانه اش ، بامن ))
. . .******. . به این بیت پارسی و آذری توجه فرمایید
« پریشان کن سر زلف سیاهت شانه اَش با من
سیه زنجیـرگیسو ، باز کن ؛ دیـوانه اش با من »
که دقیقاً ؛ توسط جناب« واحد » غزلسرا ، به آذری برگردان شده است.(مانند اکثر مضامین دیگر )
« سن زلفین آچ ؛ توک اوزونه ؛ شانه سی ، مندن
زنـجـیـری نشان وئـر منـه ؛ دیـوانه سی ، منـدن »
اشعار استاد شهریار به کرات به آذری، آنهم به شعر در آمد .
ولی درحیـدربابا.کلاً؛ توسط جناب« حامد ماکویی»دقیق ؛یکجا
مثال: بیزدان سورا ، کورسیلارین تو ویندا
(از بعد ما ، به دهکده ء ایل و تبار ما . )
کنـدین ناقیلـلارینـدا ، سوز سویندا .(ناغیل = غلط است )
(بنشسته زیرکرسی؛ وگویند؛ قصه ها )
اما،منظور،اینگونه ها نیست؛ واینها زیبایند.ترجمه معمولیست
,کسی،شعری بزبانی بیگانه بلغورکرده و میسرود,.وبه تبخترگفت به تمام زبانهاترجمه میکنم.ظریفی فرمود:(اززبان پارسی شروع کنید)
غرض مضامینی را بی نام ونشان بکاربردن است.
از قبیل : ..................................................
دلت را ، خانه ی مـا کن ، مصفـا کردنش با من
به ما ، درد دل افشا کن ، مـداوا کردنش با من...........
بیا ؛ تا لیـلی و مجنون شـویم ؛ افسـانه اش بامن
بیا ؛ با من به شهر عشق رو کن ؛ خانه اش بامن...........
گفتم ؛ دلم چو مرغی ست ؛ کز آشیانه دور است
دستی به زلـف خود زد ؛ گفت : آشـیـانـه با من...........
مگـو دیگر ؛ سمـنـدر در دل آتش نمـی ســوزد.......
تو گرمم کن به افسون، گرمی افسانه اش با من
سلام ! ای غـم . سلام ای آشنـای مـهــربـان ! .......
پر پرواز واکن چون پرستو . لانه اش بـا من
نگو دیوانه کو ؟ زنجیر گیسو را ، ز هم وا کن
دل دیــوانـۀ دیـوانــۀ دیـوانـــه اش ، بـا من ...............
اگر در ها به رویت بسته شد ؛ درین خـانه
تـو دق الـبــاب کـن ؛ واکـردنش ، با مـن...............
بـیـا ؛ تـا سر بـه شــانـه ء هـم درد دل کـنـیـم
اگرمویت چو روزم شد؛پریشان.شانه اش، با من .....
بیـا ؛ تـا سر بـه روی شــانـه ء هـم راز دل ، گـوییم
نگـو ؛ دیگـر بـه مـن اندر دل آتش ، نمی سـوزد
تو گرمم کن به افسونت ؛گرمی افسانه اش با من..................
اگر مویت چه روزم شد پریشـان ؛ شـانـه اش با من.............
بیـا ؛ تـا لـیـلی و مجنـون شـویم ؛ افسـانه اش با من
بیا ؛ با من به شهـر عشق رو کن ؛ خـانه اش با من ..........
پریشـان کـن سر زلف سیـاهـت ؛ شـانه اَش ،بامن
سـیـه زنجیـر گیسـو بـاز کن ؛ دیـوانــه اش با من.............
چه تماشایی ا ست ! آن لحظه که می آید
دل بگویـد ؛ به برش گـیـر ؛ اونش با من .............
در این دنیـای وانفسای حسرت زای بی فـردا
خدایا عاشقان را غم مده ؛ شکـرانه اش با من
به طنز :
خدایا مفلسان را غم مده ؛ شکـرانه اش با من.............
به آنان خوشه ای جانانه ده ؛ یارانه اش با من
تمـام عاشقـان را جـای ده ؛ در خـوشه‌ی اول...........
ز بعـد خوشه بندی ثبت در رایانه اش بـا من
اگر خواهد که مستاجر شود ؛ در خانه ای دلباز.
جنون را سوی من بفرست؛ بالاخانه اش با من( مثل بالاخانه را اجاره دادن ) تو اول ناقه‌ی لـیـلای مخلص را سمـنـدی کن( ایهام به اسب و اتوموبیل ) چو پشت رل نشیند ؛عاشق دیوانه‌اش با من.......
به لهجه مشهدی :
توقلم بیار و کاغذ جوهره ش ره مو، مودم *( مو،مو.دوم = من می دهم . )
یکی دیره بیره ؛ قر کمرش ره ، مو مودم(دیره بیر= دایره «ضرب»را بیاور )
به رنگ مذهبی :
اگر عمری گنـه کردی ، مشو ؛ نومید از رحمت
تو نام تـوبـه را بنـویس ؛ امضـا کردنش ، با من...وبسیار ....
ج - موسیقی :
مقایسه عروض و موسیقی .
نت ها ، در موسیقی = مانند حروف در زبان عروض است .
از نت و ترکیبشان ، ردیف و آهنگ می سازیم . = از حروف و ترکیبشان هجا ، و کلمه و سپس شعر می سراییم .
هر نت مقامی دارد ( تعداد ارتعاش )بسامد آن نت = حروف هجا می سازند ؛ و نسبت به یک دیگر کوتاه و بلند است .
نت ها ، هفت تا هستند ؛ که ( از طبیعت یافته ایم ) = حروف در پارسی 299تا( در طول زمان مقرر شد )
نت ها ترتیبی دارند ؛ (بسامد متفاوت ، ) . و برای آهنگ .(انتخاب زیر و بم و تکرار ) = حروف ترتیبی در ساخت هجا و کلمه و نیز کلمات با هم دارند ؛ برای سرودن شعر آهنگین .
نت ها با هم سازشی دارند = حروف هم هماوایی دارند .بعدی.
د - - عروض :
کَر / ت/ با/ ک=کی /* = فا/ ع / لا / تن
من / ز بر/ ج= جی / * = سبب + وتد + سبب
اع /تِ/ با/ رُف / * = ــــ 7 ــــ ــــــ
تا/ د/ بود/ * زحاف حذف رمل دارد . (فاعلن )


شاعر محمد حسن صباغ کلات

دانلود رمان های عاشقانه

 

[cinder]

قیلُ و قال ُ و سَروصدایَه ؛خَنَه ی مَش رِمِضون



یِکیَم رُو پوشتِ بُومبَه و دِرَه مِگَه اَذوُن


زَن مَشتِی کِه آبِستَن بودَه ؛ وَضعِ حَملِشَه



رُوزِ ماهُ و سالِشِه؛ مادَر زَنَه کِردَه نِشون


هَمَگی دَست بِدُعایَن کِه بِچَش پِسَر بِشَه



پِسَر و پِسَر تویِ زَنا شُدَه وِردِ زِبون


مامایِ پیرَه زَنی ؛ بِچَه رِه دُنیا مِی یَرَه



جُفتِ پاش بِدَستِشُو مِگیرَه او رِه سَرنِگوُن


نَه نَه گَه تا بِچَه رِه ؛اُوجُور؛دِلَنگُون مِی بینَه



مِگَه اَلان مُدُوَه اُوجور بِحَلقِ بِچَه خُون


تا صِدای گِریَه بِچَه رِه هَمَه مِشنُفَن



مامایَه زُود مِیذَرَه بِچَه ءِ نُوزادِه مِیوُن


هَمُو دَم دُختَه مِرَه چَشمِ هَمَه بِه مینِ پاش



بِه بینَن صافَه یا یَک چیز‍یَه اونجِه آویزون


اَز قِضا نِوزادَه یَک دُخترِیَه مِثلِ هُلو



زائُو گِریَه مُفتَه چون یَک پِسَری ِ داشته گِمُون


مامایَه مِگَه ماشاالله قِدَمِش مُبارَکَه



دُختَرَه مِثالِ اوُ فِرِشتَه هایِ آسِمُون


خُوش و خوارشُو پُوشتِ چَشمِی بِه او نازُک مِکنَن



یِکیشا مِگَه مَگِر تُحفه آوردَه بِه جِهوُن


مَشتی یَم تا مِشنُوَه کِه دُختَرَه باد مِکِنَه



بُرج زَهرِ مار و اَخمی مِشَه تویِ رُوش عَیُون


اِی خُنُک بازِیا مالِ عَهدِ جاهِلَیتَه



دُشمَنی با زَن و دُختر چِیَه اِی دُور و زِموُن



عَرَبایِ مُوش خَورِ بِیابُونی اِیجور بُودَن



یادِگار ماندَه مِیوُنِ زَنایِ فارسی زِبوُن


اوُلاد، اوُلادَه، چِه فَرقِی مِکِنَه نَر و مَدَش



اوُ بَدَه کِه بِشَه رِند و پَست و پُور مَکر و فُسُون


اَگـه خُوب بِشَه هَمُو دِختَره یَم تاجِ سَرَه



پسَرَم بَدَه اگِر کِه بِشَه شَر و بی بُتون


دُختَری کِه عاقِله و فَهمیدَه یَه و کِمال دِرَه



بِهتَرَه از پِسَرِی کِه خُله و دِرَه جُنون



طالِبِ علم اَگِه بُودَن بِخُدا هَر دُو خوبَن



چیزِی کِه بِشَه عَیون، اورِه چِه حاجَت بِه بَیون


نَسلِ بَد ایشالله تُو کشورِ ایروُن نِبِشَه



چِه خُراسوُن و چِه تِهرونُ و چه شَهر هَمَدون



یَرَه گَه کارِ مو و تو دِرَه بالا می گیرِه


ِ ذره ذِره دِرَه عشقت تو دِلُم جا می گیرِه



روز اول به خودُم گُفتُم ایَم مثل بَقیِ


حالا کم کم می بینُم کار دِرَه بالا می گیرِه



چَن شَبه واز مثِ چهل سال پیش ازای مرغ دِلُم


تو زمستون بِهِنَه ی سِبزهُ و صِحرا می گیرِه



چَن شَبه واز می دوزُم چِشمامِه تا صُبحه به چُخت


یا بِیِک سَم بیخودی مات مِنَهُ، را می گیرِه

تا سحر جُل می زِنُم خواب به سُراغُم نمیاد

هی دِلُم مثل بِچَه بِهَنِه بی جا می گیرِه

موگومِش هرچی که مَرگِت چیه کوفتی! نِمِگَه

عَوَضِش نِق مِزِنَه ذِکر خدایا می گیرِه

پیری و معرکه گیری که مِگَن کار مویه

دِفتر عُمر داره صفحه پینجاه می گیرِه

اون که عاشق شده پِنهون مِکِنَه مثل اویَه

که سِوار شُتُرَ و پوشتِشِه دولا می گیرِه

کُتا کِردَن دامِنارِ تا بیخِ رون، مَشتی عماد!

دیگه مِجنون توی خواب دامنِ لیلا می گیره


عماد خراسانی

یَرَه گَه: علامت اشاره به شخص مقابل است

ایَم : این هم – بَقیِ : بقیه – چَن : چند – واز : باز، باردیگر – مثِ : مثل - بِهِنَه ی : بهانه – چُخت : سقف اتاق - بِیِک : به یک – سَم : سمت - مات مِنَهُ : خیره شدن – جُل زدن : شانه به شانه شدن در خواب -

پینجاه : پنجاه - کُتا کِردَن : کوتاه کردند – دامِنارِ : دامن ها را - بیخِ رونِ : نزدیک ران -

دانلود رمان های عاشقانه