اضطراب و تشویش، فرد را ضعیف و فرسوده می*کند ؛ درست مانند یک سنگینی مداوم در ذهن و افکار، مانند چیزی که کاملا درست نیست، و اغلب هم نمی*دانید که آن چیز واقعا چیست. مانند اسید معده، که وقتی معده خالی است آن*را می*سوزاند و احساس گرسنگی را هم دور می*کند، مثل گره کوری که نمی*توانید بازش کنید.
تشویش این حس را به شما می*دهد که ذهن*تان در آتش می*سوزد، به هرچیز کوچکی بیش از اندازه فکر می*کنید و زیاد تحلیلش می*کنید، چیزهایی که به*هم مربوط هم نیستند. گاهی باعث می*شود احساس خستگی و عدم تمرکز داشته باشید، انگارافکارتان باسرعت وحشتناکی در خلاف جهت می*دوند و فرار می*کنند و در طول مسیر بهم برخورد می*کنند.
تشویش این حس را به شما می*دهد که ذهن*تان در آتش می*سوزد، به هرچیز کوچکی بیش از اندازه فکر می*کنید و زیاد تحلیلش می*کنید، چیزهایی که به*هم مربوط هم نیستند. گاهی باعث می*شود احساس خستگی و عدم تمرکز داشته باشید، انگارافکارتان باسرعت وحشتناکی در خلاف جهت می*دوند و فرار می*کنند و در طول مسیر بهم برخورد می*کنند.
