باد ستاره ای

[ســ . پــــروانـہ]

جریانی از ذرات باردار بیشتر از جنس پروتون و الکترون که بطور پیوسته از سطح ستاره ها ازجمله خورشید به فضا پرتاب می شوند.ستارگان جوان که در مرحله ورود به رشته اصلی هستند دارای باد ستاره ای قوی هستند که شدت آن حتی به هزاران برابر شدت باد خورشیدی می رسد. این ذرات با ابرهای گازی اطراف ستاره برهمکنش کرده وآنها را یونیده می کنند در نتیجه امواج شوکی در محیط بین ستاره ای ایجاد می کنند. ستارگان پرجرم در حالیکه در رشته اصلی بسر می برند کسر بزرگی از جرمشان را بدین طریق از دست می دهند. یک ستاره با جرم حدود 120 برابر جرم خورشید( در زمان تولد) می تواند تا50 برابر جرم خورشید را در زمانی که در رشته اصلی بسر می برد ماده از دست بدهد. یک ستاره با جرم 60 برابر خورشید در زمان تولد می تواند تا 12 برابر جرم خورشیدماده از دست بدهد و ستارگان پیر که در حال طی مسیر رشته اصلی به سوی غول سرخ شدن هستند نیز دارای باد شدید ستاره ای می باشند.