دلنوشته بانوي غم

[.SARISA.]

من یک زنم
همانی که اگردلش بشکند
فریادنمیزند
مشت به دیوارنمیکوبد
پشت سرهم سیگار دود نمیکند
فقط گاهی
ممکن است از سرناسازگاری
شبی تا صبح اشک بریزد بیصدا
تا گل لبخندش برای فرداصبح
شکفته شود

 

[آتروپوس]

دلم می خواهد در خیابان بلند بخندم
بدون آنکه انگ خرابی بخورم

 

[هستی علیپور]

مـــــــن

با تمام کنار " او " بودن هایت کنار می آیم

فقط

محض رضای خدا

حاقل دست از سر خواب هایم بردار

لــــــــعنتی

 

[آتروپوس]

 

[آتروپوس]

 

[آتروپوس]

درد آور است که من آزاد نباشم تا تو به گـ ـناه نیوفتی
قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشم هایت می آید
تاسف آور است که باید لباس هایم را با میزان ایمان تو تنظیم کنم !

 

[آتروپوس]

بدن زنان به خودشان تعلق دارد و ناموس هیچ کس نیست
و با بهانه های تعصب و غیرت نیاز به مراقبت خاصی ندارد

 

[.SARISA.]

زن! واژه ایست دو حرفی، اما به اندازه ی جهانی حرف دارد برای گفتن ...
عمق دریای احساسش به کیلومتر ها می رسد، کافیست خنکای احساسش را که حس کنی، تو را غرق می کند در اقیانوس بی انتهای مهربانی و عشقش ...
سیرابت میکند از شوق به زندگی ...
زندگی را باید در زن دید،
آنجا که پیش‌بند گل گلی می‌بندد و زیر لب آهنگی را که خاطره ساز بوده برایش، آرام زمزمه میکند و با عشق غذا را هم میزند ...
زندگی را باید در زن دید، آنجا که تمام پاییزش را وقف بافتن لباس گرم میکند برای زمستانِ سرد تو ...
زندگی را باید در زن دید، آنجا که تمام خستگی های روزش را در پس سرخاب سفید هایش پنهان می کند و لبخندپر مهرش را برای چهره ی خسته ی تو آشکار ...
زندگی را باید در زن دید ...

 

[fAtEmEh.goli]

 

[ToloAm]

آخ که زن بودن چه زخم هایی که ندارد
در نظر دیگران به فجیع ترین شیوه قضاوت می شوند