متفرقه بهترین فیلم های پلیسی و معمایی

[_BlackStar_]

سرگیجه
(Vertigo (1958
کارگردان: آلفرد هیچکاک | بازیگران: جیمز استوارت، کیم نواک و هنری جونز

امتیازِ راتن‌تومیتوز: ۹۴ | امتیازِ متاکریتیک: ۱۰۰ | امتیازِ آی‌ام‌دی‌بی: ۸/۳

«سرگیجه» فیلمی نوآر، هیجانی، روانشناسانه و معمایی به‌کارگردانی آلفرد هیچکاک است. این فیلم به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما شناخته می‌شود و در سال ۱۹۵۸ براساس رمان فرانسوی «از میان مردگان»، اثر بوالو-نارسژاک ساخته شد. داستان فیلم دربارهٔ شخصیتی با نام جان اسکاتی فرگوسن است که به‌دلیل ترس از ارتفاع و مشکلی که در یک تعقیب‌وگریز به‌دلیل همین ترس از ارتفاع برایش به‌وجود آمد و باعث مرگ همکارش شد، از کار برکنار می‌شود. گاوین الستر، دوست قدیمی اسکاتی از او خواهش می‌کند مراقب زنش باشد و از دور او را کنترل کند، چون زنش مادلین درگیر اختلالات روانی است و کارهایی می‌کند که هر لحظه او را به‌مرگ نزدیک می‌کند؛ ارتباط اسکاتی با مادلین و عشق عجیبی که میان این دو شکل می‌گرد داستان فیلم را شکل می‌دهد.

تأکید و وسواس هیچکاک در انتخاب رنگ لباس هر شخصیت و رنگ کلی هر لوکیشن با انتخاب دو رنگ سبز که با حضور شخصیت مادلین معنا پیدا می‌کند و قرمز که هشداری برای اسکاتی است، اعجاب‌آور است. هیچکاک فیلم «سرگیجه» را شخصی‌ترین فیلم کارنامه‌اش خوانده ‌است؛ فیلمی که یکی از مضامین مورد علاقهٔ هیچکاک، یعنی عشق به‌مثابهٔ یک وسواس را بررسی می‌کرد​

شاهکار معمایی و سرگیجه‌آور آلفرد هیچکاکِ تعلیق‌ساز، از همان تیتراژ ابتدایی نشان می‌دهد که این فیلم از آن دست فیلم‌هایی است که می‌توان با خیال راحت از کیفیت کار، تا انتها پای آن قفل شد. اما طبق روال همیشگی، متأسفانه این فیلم در زمان اکران موفقیت چشمگیری نداشت، ولی بعد از گذشت کمی بعد از اکران و تا همین لحظه، در اکثر فهرست‌های برترین فیلم‌های تاریخ سینما در صدر قرار دارد. فیلم معمایی هیچکاک کم نوآوری در زمینهٔ فیلم‌برداری ندارد و در همان سکانس اول برای نشان دادن ترس از ارتفاع شخصیت اسکاتی، حرکات متمایز دوربین را در اثر متوجه می‌شویم که تا انتها ادامه پیدا می‌کند. فیلم قاب‌بندی‌های بسیار زیبایی دارد و به‌جرئت می‌توان گفت یکی از زیباترین آثار هیچکاک در میان کارنامهٔ کاری درخشان وی است و تصویری عاشقانه است که فرم و تکنیک حرف اول را در آن می‌زند. فیلم با استفاده از بازیگری‌های دقیق و تجسم بصری قدرتمند هیچکاک که شاید این‌جا بهتر از هر نقطه‌ٔ دیگری دلیل توجه کم‌نظیرش به‌استوری‌بردها و به‌دنبال آن تسلط عالی‌اش روی همه‌ٔ سکانس‌ها حتی پیش از آغاز فیلم‌برداری‌شان، مشخص باشد، عمقی انکارناپذیر و لایق تحسین پیدا می‌کند. تأکید و وسواس هیچکاک در انتخاب رنگ لباس هر شخصیت و رنگ کلی هر لوکیشن با انتخاب دو رنگ سبز که با حضور شخصیت مادلین معنا پیدا می‌کند و قرمز که هشداری برای اسکاتی است، اعجاب‌آور است. هیچکاک فیلم «سرگیجه» را شخصی‌ترین فیلم کارنامه‌اش خوانده ‌است؛ فیلمی که یکی از مضامین مورد علاقهٔ هیچکاک، یعنی عشق به‌مثابهٔ یک وسواس را بررسی می‌کرد.

بازیگران اصلی این فیلم روانشناسانه و معمایی، جیمز استوارت و کیم نواک بودند و استوارت بار دیگر هنر خود را به‌رخ کشید و احتمالاً مردی که هیچکاک دوست داشته از وجه ظاهری جای وی می‌بود، همین استوارت دوست‌داشتنی بود که همکاری دیگری با یکدیگر داشتند و باز هم نتیجهٔ همکاری این دو مردِ بزرگ سینمای کلاسیک، به‌خلق فیلمی متفاوت و شاهکار ختم شد. این فیلم براساس فیلم‌نامه‌ای از آلک کوپل و ساموئل ا. تایلور ساخته شد. موسیقی متن «سرگیجه» از برنارد هرمان، تدوین آن از جرج توماسینی و مدیریت فیلم‌برداری آن برعهده رابرت بورکز بود. گفتنی است این فیلم نامزد دریافت دو جایزهٔ اسکار در بخش بهترین صدا و بهترین طراحی هنری در سال ۱۹۵۹ شد. از شاهکاری به‌شاهکاری دیگر می‌رویم برای پایان‌دادن به‌فهرست بهترین فیلم‌های معمایی.

سایت دانلود رمان نگاه دانلود

دانلود رمان های عاشقانه

 

[_BlackStar_]

روانی
(Psycho (1960
کارگردان: آلفرد هیچکاک | بازیگران: آنتونی پرکینز، جنت لی، ورا مایلز، جان گوین و مارتین بالسام

امتیازِ راتن‌تومیتوز: ۹۶ | امتیازِ متاکریتیک: ۹۷ | امتیازِ آی‌ام‌دی‌بی: ۸/۵

بله، شاهکاری دیگر از هیچکاک. به‌صدر فهرست بهترین فیلم‌های معمایی تاریخ سینما رسیدیم و مقام اول را به‌شاهکار فراموش‌نشدنی آلفرد هیچکاک، فیلمی که ترسناک و روانشناسانه است و داستانی معمایی دارد، فیلم «روانی» که همواره جزو بهترین فیلم‌های تاریخ سینما نیز بوده تقدیم می‌کنیم. از داستان بگوییم که شخصیت ماریون کرین به‌امید تسهیل کار ازدواجش با شخصیت سم لومیس، پول‌های کارفرمایش را می‌دزدد و از شهر محل سکونتش خارج می‌شود و بین راه در متلی با نام بیتس که جوانی با نام نورمن بیتس اداره‌اش می‌کند، به‌استراحت می‌پردازد. شخصیت نورمن هنگام صرف شام فرصت حرف‌زدن با ماریون را پیدا می‌کند و به‌او می‌گوید که همراه مادرش که وضعیت روحی و روانی درستی ندارد و نمی‌توان وی را تنها گذاشت، در خانهٔ کنار متل زندگی می‌کند. شب هنگام که ماریون از سرقت خود پشیمان به‌نظر می‌رسد، پیش از خواب به‌حمام می‌رود و زیر دوش، به‌ظاهر به‌دست مادر نورمن به‌قتل می‌رسد. نورمن آثار قتل را پاک می‌کند و جسد ماریون و خودروی وی را در باتلاق می‌اندازد. در ادامه سم به‌همراه خواهر ماریون، لی‌لا و یک کارآگاه خصوصی با نام آربوگاست به‌جستجوی ماریون می‌آیند و از اینجا به‌بعد باید معمای قتل و مادر نورمن حل شود. سکانس «قتل زیر دوش حمام» در فیلم «روانی»، سکانسی برای ابدیت است و چشمان وحشت‌زدهٔ جنت لی که نقش ماریون را ایفا کرد، در ذهن هر کسی که یک بار هم فیلم را دیده باشد، حک می‌شود و این سکانس دارای چنان اهمیتی در تاریخ سینما است که در بسیاری از دانشکده‌های سینمایی جهان تدریس می‌شود.

همچون تمام آثار آلفرد هیچکاکِ بزرگ که تعلیقی هستند و وی استاد تعلیق، «روانی» نیز مملو از حسِ تعلیق در باکیفیت‌ترین نوع آن در میان فیلم‌های هیچکاک است. معماسازی هم عشق هیچکاک و وی عاشق بازی با مخاطب تا آخرین لحظه بود و در این فیلم طوری به‌داستان رازآلود خود پایان می‌دهد که دود از سر مخاطب بلند می‌شود. عقدهٔ ادیپی نورمن، پاسخی غیرمنتظره، شجاعانه و البته دردناک برای نورمن به‌سؤالات تماشاچی در طول فیلم بود​

نورمن بیتس به‌عنوان آنتاگونیست اصلی «روانی»، تصویری هولناک از قاتل در انسانی‌ترین شکل ممکن است و ایدهٔ بکر هیچکاک برای خلق این شخصیت همچنان مورد استفاده در فیلم‌های بسیاری است که مستقیم و غیرمستقیم ما را به‌یاد نورمن بیتس می‌اندازند و درواقع نورمن، مرجع قاتلان سینما است. «آنتون چیگور» بی‌رحم فیلم No Country for Old Men (جایی برای پیرمردها نیست)، «وینسنت» خونسرد فیلم Collateral (وثیقه)، «جان دو» باهوش فیلم «هفت» و بسیاری از شخصیت‌های قاتل معروف سینما، ریشه در نورمنِ «روانی» دارند. آنتونی پرکینز نقش شخصیت نورمن را بی‌نظیر ایفا کرد و حالات صورت و چشمانِ نافد این بازیگر، به‌خاص‌ترین قاتلِ سینما، بُعدی متفاوت بخشید که تا ابد ماندگار است و از آن الهام گرفته می‌شود.


هیچکاک که یکی از طرفداران سینمای اکسپرسیونیسم آلمان بود، با کمک جان ال. راسل که فیلم‌برداری کار را برعهده داشت، همان فضای رعب‌آور اکسپرسیونیستی را در «روانی» ایجاد کرد و خانهٔ نورمن و مادرش از همان ابتدا ترس و سؤال را برای تماشاچی ایجاد می‌کرد. از طرفی هیچکاک در این فیلم شیوهٔ روایت داستانی را که معمولاً در فیلم‌های وی ثابت بود، تغییر داد و شخصیتی که گمان می‌رفت شخصیت اصلی تا انتها باشد، درابتدای کار حذف می‌کند و تمرکز تماشاچی روی نورمن می‌رود و کم‌کم علاقمند به‌روایت داستان بر محوریت او می‌شود. همچون تمام آثار این کارگردانِ بزرگ که تعلیقی هستند و وی استاد تعلیق، «روانی» نیز مملو از حسِ تعلیق در باکیفیت‌ترین نوع آن در میان فیلم‌های هیچکاک است.

معماسازی هم عشق هیچکاک و وی عاشق بازی با مخاطب تا آخرین لحظه بود و در این فیلم طوری به‌داستان رازآلود خود پایان می‌دهد که دود از سر مخاطب بلند می‌شود. عقدهٔ ادیپی نورمن، پاسخی غیرمنتظره، شجاعانه و البته دردناک برای نورمن به‌سؤالات تماشاچی در طول فیلم بود. توجه هیچکاک به‌جزئيات شخصیتی نورمن بی‌نظیر است و کافی است به‌تته‌پته افتادن نورمن در مقابل کارآگاه و بازی با انگشتانش وقتی سؤالی از وی می‌شود توجه کنید که اشاره به‌ضمیر ناخودآگاه وی دارد که رسوایش می‌سازد و وسواس نورمن هم نشانی دیگر از آنچه است که وی کنترلی روی ناخودآگاه ندارد که نباید هم داشته باشد، برخلاف تمام نقشه‌هایی که به‌دقت می‌کشید و اجرا می‌کرد. فیلم پر از نماد است، از کوه گرفته تا پرندهٔ خشک‌شده و... که دیگر وارد آن نمی‌شویم و خود مقاله‌ای جدا می‌طلبد. برنارد هرمن که در ساخت موسیقی متن فیلم‌های North by Northwest (شمال از شمال غربی)، فیلم The Man Who Knew Too Much (مردی که زیاد می‌دانست) و فیلم «سرگیجه» نیز با آلفرد هیچکاک همکاری کرده بود، این قسمت مهم فیلم «روانی» را برعهده داشت که به‌خوبی توانست حسِ ترس و سردرگمی را القا کند.

فیلم «روانی» هم ترسناک است، هم جنایی و هم معمایی و می‌تواند در هر فهرستی در ردهٔ بهترین‌ها و ۳ انتخاب برتر باشد. این فیلم موفق به‌کسب جایزهٔ اسکار نشد، اما در بخش‌های بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین کارگردانی هنری/سیاه‌وسفید و بهترین فیلم‌برداری/سیاه‌وسفید نامزد دریافت جایزه شده بود. فیلم «روانی» از سوی بنیاد فیلم آمریکا در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینما، به‌انتخاب منتقدان در رتبهٔ ۱۸ قرار دارد و شخصیت نورمن بیتس نیز جزو برترین شخصیت‌های شرور تاریخ سینما محسوب می‌شود و در فهرست «۱۰۰ سال، ۱۰۰ شرور و قهرمان» بنیاد فیلم آمریکا که فهرستی از ۵۰ تا از برترین قهرمان‌ها و ۵۰ تا از برترین شرورهای تاریخ سینما است، آن هم به‌انتخاب منتقدان سینما، در رتبهٔ ۲ قرار دارد. فیلم «روانی» در گیشه نیز عملکردی فوق‌العاده از خود برجای گذاشت و با بودجهٔ ۸۰۰ هزار دلاری، فروش ۵۰ میلیون دلاری داشت.

سایت دانلود رمان نگاه دانلود

دانلود رمان های عاشقانه