- عضویت
- 2017/02/07
- ارسالی ها
- 5,830
- امتیاز واکنش
- 35,457
- امتیاز
- 1,120
- سن
- 20
دانشمندان نوید می دهند که سده بیست و یکم, گواه انقلاب واقعی در نظام ارتباطات فضایی خواهد بود که در طی بیست سال آینده منجر به تغییر مفاهیم زندگی بشر خواهد شد, مثلاً آموزش و بهداشت و دیگر خدمات ضروری به برکت ارتباطات برتر و از میان خلاء با شتاب و کارایی والایی انجام خواهد گرفت
دانشمندان نوید می دهند که سده بیست و یکم، گواه انقلاب واقعی در نظام ارتباطات فضایی خواهد بود که در طی بیست سال آینده منجر به تغییر مفاهیم زندگی بشر خواهد شد، مثلاً آموزش و بهداشت و دیگر خدمات ضروری به برکت ارتباطات برتر و از میان خلاء با شتاب و کارایی والایی انجام خواهد گرفت. شبکه های اطلاعاتی با افق های دورتر و فراگیرتر گسترش خواهد یافت تا همه عرصه های تجاری، صنعتی، کشاورزی، علمی و رفاهی را دربرگیرد. طی چند سال آینده شبکه هایی از ماهواره ها در فضا گسترش خواهند یافت که شماره شان به هزاران هزار می رسد و کاربردهای گوناگونی خواهند داشت.
تا اویل سال ۱۹۶۰ میلادی غیر از چند ارتباط محدود که توسط دستگاه بی سیم برقرار شده بود مسئله انتخاب وجود نداشت و به علت ظرفیت کم و تقاضا برای ارتباطات بیشتر، انباشته بودن طیف های فرکانسی و ضعف سیستم انتقال صوتی تنها وسیله ارتباطی بین قاره ای کابل تلفنی زیردریایی بود. اما در سال ۱۹۶۰ میلادی یعنی تقریباً سه سال بعد از پرتاب اولین سفینه شوروی، آمریکایی ها نخستین قمر مصنوعی مخابراتی را در مدار زمین قرار دادند که قطر این قمر بزرگ ۳۰ متر بود و در ارتفاع ۱۵۰۰ کیلومتری زمین گردش می کرد. این قمر مجهز به نوعی آینه بود که امواج را از ایستگاه های فرستنده می گرفت و به ایستگاه های گیرنده که به علت کروی بودن زمین نمی توانستند آنها را به صورت مستقیم دریافت کنند منعکس می کرد. به این ترتیب اولین ارتباط آزمایشی به وسیله ماهواره بین دو نقطه دوردست آمریکا یعنی از کالیفرنیا تا نیوجرسی برقرار شد و قسمت اعظم انرژی اشعه ای که از ایستگاه فرستنده ارسال می شد در فضا پخش و تنها قسمت کوچکی از آن توسط ماهواره منعکس می شد و برای اینکه اشعه منعکس شده قابل استفاده شود لازم بود به وسیله ایستگاه عظیم و پرقدرتی تقویت شود که نتیجه کار مطلوب نبود به همین دلیل آمریکایی ها شروع به ساختن قمر مصنوعی مخابراتی جدیدی کردند که امواج را به وسیله آنتن هایی از زمین دریافت و پس از تقویت به سوی ایستگاه های گیرنده زمینی ارسال کند. و اندیشه استفاده از ماهواره ها به صورت رله برای ارتباطات راه دور ابتدا از سوی نویسنده معروف داستان های علمی -تخیلی و یکی از بنیانگذاران انجمن انگلیسی بین ستاره ها آرتورسی کلارک مطرح شد و در مقاله ای در اکتبر سال ۱۹۴۵ میلادی مجله جهان بی سیم چاپ شد که این مقاله سرآغازی برای شروع فعالیت های جدی ارتباطات ماهواره ای شد.
● فعالیت های کلارک
کلارک با درنظر گرفتن سه ماهواره در ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتری از سطح زمین و روی محیط مدار دایره ای شکل دور کره زمین به فواصل مساوی از هم، پوشش ارتباط ماهواره ای تمام سطح زمین را میسر می ساخت. بعد از چاپ مقاله کلارک طی ده سال سه اختراع مهم انجام شد که مورد استفاده آنها در ساخت ماهواره ها است؛ اولی سلول های خورشیدی است که تبدیل کننده انرژی نوری خورشید به الکتریسیته هستند، دوم انواع مختلف ترانزیستور و سوم لامپ تقویت موج رادیویی بوده است. در واقع این نوع تقویت کننده ها با طیف وسیع فرکانس و بازدهی حدود ۲۰ الی ۴۰ درصد از معمولی ترین نوع تقویت کننده در امواج مخابراتی ماهواره ای محسوب می شوند.
دانشمندان نوید می دهند که سده بیست و یکم، گواه انقلاب واقعی در نظام ارتباطات فضایی خواهد بود که در طی بیست سال آینده منجر به تغییر مفاهیم زندگی بشر خواهد شد، مثلاً آموزش و بهداشت و دیگر خدمات ضروری به برکت ارتباطات برتر و از میان خلاء با شتاب و کارایی والایی انجام خواهد گرفت. شبکه های اطلاعاتی با افق های دورتر و فراگیرتر گسترش خواهد یافت تا همه عرصه های تجاری، صنعتی، کشاورزی، علمی و رفاهی را دربرگیرد. طی چند سال آینده شبکه هایی از ماهواره ها در فضا گسترش خواهند یافت که شماره شان به هزاران هزار می رسد و کاربردهای گوناگونی خواهند داشت.
تا اویل سال ۱۹۶۰ میلادی غیر از چند ارتباط محدود که توسط دستگاه بی سیم برقرار شده بود مسئله انتخاب وجود نداشت و به علت ظرفیت کم و تقاضا برای ارتباطات بیشتر، انباشته بودن طیف های فرکانسی و ضعف سیستم انتقال صوتی تنها وسیله ارتباطی بین قاره ای کابل تلفنی زیردریایی بود. اما در سال ۱۹۶۰ میلادی یعنی تقریباً سه سال بعد از پرتاب اولین سفینه شوروی، آمریکایی ها نخستین قمر مصنوعی مخابراتی را در مدار زمین قرار دادند که قطر این قمر بزرگ ۳۰ متر بود و در ارتفاع ۱۵۰۰ کیلومتری زمین گردش می کرد. این قمر مجهز به نوعی آینه بود که امواج را از ایستگاه های فرستنده می گرفت و به ایستگاه های گیرنده که به علت کروی بودن زمین نمی توانستند آنها را به صورت مستقیم دریافت کنند منعکس می کرد. به این ترتیب اولین ارتباط آزمایشی به وسیله ماهواره بین دو نقطه دوردست آمریکا یعنی از کالیفرنیا تا نیوجرسی برقرار شد و قسمت اعظم انرژی اشعه ای که از ایستگاه فرستنده ارسال می شد در فضا پخش و تنها قسمت کوچکی از آن توسط ماهواره منعکس می شد و برای اینکه اشعه منعکس شده قابل استفاده شود لازم بود به وسیله ایستگاه عظیم و پرقدرتی تقویت شود که نتیجه کار مطلوب نبود به همین دلیل آمریکایی ها شروع به ساختن قمر مصنوعی مخابراتی جدیدی کردند که امواج را به وسیله آنتن هایی از زمین دریافت و پس از تقویت به سوی ایستگاه های گیرنده زمینی ارسال کند. و اندیشه استفاده از ماهواره ها به صورت رله برای ارتباطات راه دور ابتدا از سوی نویسنده معروف داستان های علمی -تخیلی و یکی از بنیانگذاران انجمن انگلیسی بین ستاره ها آرتورسی کلارک مطرح شد و در مقاله ای در اکتبر سال ۱۹۴۵ میلادی مجله جهان بی سیم چاپ شد که این مقاله سرآغازی برای شروع فعالیت های جدی ارتباطات ماهواره ای شد.
● فعالیت های کلارک
کلارک با درنظر گرفتن سه ماهواره در ارتفاع ۳۶ هزار کیلومتری از سطح زمین و روی محیط مدار دایره ای شکل دور کره زمین به فواصل مساوی از هم، پوشش ارتباط ماهواره ای تمام سطح زمین را میسر می ساخت. بعد از چاپ مقاله کلارک طی ده سال سه اختراع مهم انجام شد که مورد استفاده آنها در ساخت ماهواره ها است؛ اولی سلول های خورشیدی است که تبدیل کننده انرژی نوری خورشید به الکتریسیته هستند، دوم انواع مختلف ترانزیستور و سوم لامپ تقویت موج رادیویی بوده است. در واقع این نوع تقویت کننده ها با طیف وسیع فرکانس و بازدهی حدود ۲۰ الی ۴۰ درصد از معمولی ترین نوع تقویت کننده در امواج مخابراتی ماهواره ای محسوب می شوند.