VIP دفترچه_//تازه های علم پزشکی//

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

برخی عوارض جانبی آموکسی سیلین نیاز به مراقبت های پزشکی ندارند. این عوارض جانبی با سازگار شدن بدن با دارو به خودی خود برطرف می شوند. به علاوه پزشک نیز راهکارهایی برای پیشگیری و کاهش عوارض جانبی به شما ارائه می دهد. به هرحال در صورتی که هر یک از عوارض زیر ادامه پیدا کرده یا آزار دهنده شدند، به پزشک مراجعه کنید.
عوارض کمتر مشاهده شده آموکسی سیلین
طعم بد، غیر عادی یا ناخوشایند در دهـ*ان
تغییر در حس چشایی
عوارض ناشناخته آموکسی سیلین
آشفتگی
زبان سیاه یا مودار
تغییر در رفتار
گیجی
تشنج
تغییر رنگ دندان ها (قهوه ای، زرد یا خاکستری شدن)
سرگیجه
خواب آلودگی
مشکل در هنگام خواب
ناتوانی در خوابیدن
لکه های سفید در دهـ*ان، گلو یا روی زبان
لکه های سفید با بثورات در محل بستن پوشک در نوزادان
بیشترین عوارضی که در هنگام مصرف آموکسی سیلین گزارش می شود عبارتند از: اسهال، تهوع و جوش های پوستی. توصیه می شود به هیچ عنوان بدون مشورت با پزشک از آنتی بیویتک ها استفاده نکنید.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

پزشكى هسته اى بهتر از راديو درمانى

تصويربردارى به طريق هسته اى و تزريق و خوردن داروهاى هسته اى به هيچ وجه براى بدن مضر نيست. مواد راديواكتيوى كه در پزشكى هسته اى مورد استفاده قرار مى گيرند نيمه عمر خيلى كوتاهى دارند و خيلى زود از بين مى روند. ميزان پرتو تابش شده از اين مواد پائين تر از اشعه X معمول و يا اشعه CT اسكن است و به راحتى از طريق ادرار يا كيسه صفرا حذف و دفع مى شود. در مقايسه راديو درمانى (Radio Therapy) كه با پزشكى هسته اى متفاوت است، با تابش پرتو هاى مختلف يونيزه مثل آلفا، بتا و گاما و اشعه X تمام سلول ها را تحت تاثير قرار مى دهد.
پزشكى هسته اى شاخه اى از علم پزشكى است كه در آن از مواد راديواكتيو براى تشخيص و درمان بيمارى استفاده مى شود. مواد راديواكتيو مورد استفاده يا راديو ايزوتوپ هستند و يا داروهايى كه با مواد راديو ايزوتوپ نشاندار شده اند. داروى راديواكتيو، در روش هاى تشخيصى مواد راديواكتيو به بيمار تزريق مى شود و ميزان اشعه تاييد شده، از بيمار اندازه گيرى مى شود. اكثر روش هاى تشخيصى به كمك يك دوربين اشعه گاما، توانايى تشكيل تصوير را دارند. در موارد استفاده درمانى، مواد راديواكتيو براى درمان مورد استفاده قرار مى گيرند مثل استفاده از يد (۱۳۱) كه در درمان سمى شدن تيروئيد و سرطان تيروئيد مورد استفاده قرار مى گيرد.


روش هاى مختلف استفاده از داروهاى راديواكتيو:



•تزريق درون رگى كه در اسكن هاى مختلفى مورد استفاده قرار مى گيرد.
•تزريق زير جلدى كه معمولاً براى مطالعه سيستم لنفاوى كاربرد دارد.
•تنفسى كه معمولاً براى مطالعه شش ها مورد استفاده قرار مى گيرد. در اين روش از گاز كريپتون (۸۱) و يا ذرات هواى حاوى تكنتيوم (۹۹) استفاده مى شود.
•خوراكى كه معمولاً براى شفاف كردن و متمايز كردن سيستم گوارشى به كار بـرده مى شود.
• كاربردهاى تشخيصى پزشكى هسته اى
در كليه روش هاى تشخيصى، نحوه عملكرد صحيح اندام هاى بدن در مقايسه با يك فرد سالم مقايسه مى شود. اتصال راديو ايزوتوپ ها به ماده يا عضو مورد نظر به تشخيص و شناسايى پرتوهاى تابش شده و اندازه گيرى آنها كمك مى كند. در پزشكى هسته اى براى تشخيص معمولاً از يك سرى از مواد راديواكتيو استفاده مى شود كه يا به صورت گاز هستند و يا مايع كه به بدن تزريق مى شوند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

•مواد راديواكتيو به فرم مايع:


Technetium(99)
ت(131)يا Iodinت(123)
Thallium (201)
Gallium(67)

• مواد راديواكتيو به فرم گازى:
Xenon (133)
Krypton (81)

• تجهيزات لازم براى عكسبردارى

معمولاً پرتوهاى ساطع شده از ماده راديواكتيو داخل بدن، توسط دوربين هاى گاما تشخيص داده مى شوند. به طور معمول، دوربين هاى گاما از آشكارساز گاما مثل يك كريستال فعال يديد سديم كه با يك سيستم تصويرى همراه است، تشكيل شده اند. دوربين هاى گاما از نحوه پراكنش تابش راديواكتيو بر روى آشكارساز گاما تصوير را به وجود مى آورند.وضوح دوربين هاى گاما بين ۴ تا ۶ ميلى متر است كه مى تواند هزاران اشعه گاما را در ثانيه آشكار كند. دوربين گاما هر پرتو گاماى ساطع شده را در دو جهت محور x و y آشكار مى كند و به اين ترتيب تصوير را به وجود مى آورد.در پزشكى هسته اى معمولاً وضوح (dpi) هر تصوير به تعداد پرتوهاى گاماى آشكار شده در آن پيكسل، در واحد زمان گفته مى شود.اساس كار دستگاه هاى مختلف كه از فيزيك هسته اى براى تصويربردارى استفاده مى كنند، ايجاد يك سرى تصوير از برش هاى مختلف بدن و از زاويه هاى متفاوت است كه اين تصاوير با يكديگر ادغام شده و يك تصوير سه بعدى از محل مورد نظر ايجاد مى كنند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

خواندن ذهن و افکار افراد شاید یکی از جالب‌ترین و بزرگ‌ترین اهداف بشر باشد. گروهی از دانشمندان به‌تازگی موفق به انجام این کار در سطوح مقدماتی شده‌اند.
به نظر می‌رسد که دانشمندان یک گام دیگر نیز به توانایی خواندن ذهن انسان نزدیک‌تر شده باشند. این در واقع برداشتی است که پس از انجام یک پژوهش جدید و شناسایی برخی از الگوهای پیچیده‌ی مغزی استنباط می‌شود. الگوهایی که در اینجا اشاره می‌شود، در شکل‌گیری جملات در مغزهای ما نقش دارند.

دانشمندان توانسته‌اند الگوهای مغزی ایجادشده توسط برخی جمله‌های خاص را با دقت‌هایی تا میزان ۸۷ درصد در بررسی اخیری که صورت گرفته، پیش‌بینی کنند. این بررسی برپایه‌ی الفبایی متشکل از ۴۲ مفهوم گوناگون که در بر دارنده‌ی مواردی مثل اندازه، موقعیت مکانی، رنگ‌ها کنش‌ها و سایر المان‌هایی بوده‌اند که در کنار یکدیگر باعث شکل گرفتن افکار پیچیده‌ی انسانی می‌شوند، انجام شده است.

البته باید در نظر داشته باشیم که پژوهشگران دانشگاه کارنجی ملوننمی‌توانند به‌طور دقیق بگویند که شما به‌عنوان فرد آزمایش‌شونده در آن لحظات به چه چیزی فکر می‌کنید؛ دست کم باید بگوییم که آنها فعلا توان چنین کاری را ندارند. بنابراین رازهای ما کماکان در ذهنمان محفوظ هستند. ولی به هر حال سیستم آنها با استفاده از اسکن‌های مغزی دارای توانایی لازم برای رمزگشایی از برخی انواع از افکاری هستند که افراد در ذهن خود در آن لحظات داشته‌اند.

شالوده‌ی اصلی روند تشخیص افکار بر این اصل استوار شده که بخش‌های مختلفی از مغز انسان مسئولیت افکار مختلفی را بر عهده دارند؛ از این رو ممکن است که انواع خاصی از نورون‌ها در حین فکر کردن فرد به یک شی خاص همانند لامپ برقی فعال شوند و به‌عنوان مثال نورون‌های دیگری هم باشند که شاید فعالیتشان مبتنی بر نوع و چگونگی عملکرد ذهنی شما با رنگ‌ها و ماهیت آنها باشد. مارسل جاست، پژوهشگر سرپرست این پژوهش، در این باره می‌گوید:

یکی از بزرگ‌ترین‌ برتری‌هایی که مغز انسان دارد این است که می‌تواند مفهوم‌های مجرد را با یکدیگر ترکیب کرده و در نتیجه افکار پیچیده‌ای را شکل دهد. همین عامل است که باعث می‌شود من به‌عنوان یک فرد مثلا تنها به خوردن موز فکر نکنم؛ بلکه دوست داشته باشم به خوردن موز در یک شامگاه زیبا با دوستانم فکر کنم.

ما در نهایت موفق به توسعه‌ی روشی برای دیدن افکاری به این‌ پیچیدگی در سیگنال‌های fMRI شده‌ایم. یافتن تناظر موجود میان افکار با الگوهای فعالیت مغزی افراد به ما می‌گوید که افکار ما از چه ساخته شده‌اند.

دانشمندان از یک الگوریتم سفارشی‌سازی‌شده برای تجزیه و تحلیل اسکن‌های گرفته شده از ماشین fMRI به‌منظور تعیین این مقوله استفاده کردند که کدام نوع از افکار با کدام دسته از الگوهای مغزی شکل گرفته‌اند.

روند کار مثل این است که شما صدها تصویر از یک سگ را به یک موتور هوش مصنوعی ارائه دهید تا در ادامه ماشین بتواند ماهیت این تصویر را بیاموزد و سپس شما تصاویر جدید به ماشین نشان بدهید تا ماشین در مورد سگ بودن یا نبودن آن تصاویر جدید تصمیم بگیرد.

در مورد پژوهش اخیر، الگوریتم استفاده‌شده از ۲۳۹ جمله و همچنین ۷ نفر داوطلب برای انجام آزمایش تشکیل شده بود. در واقع پیش از اینکه از ماشین خواسته شود تا جمله‌ی ۲۴۰ اُم را رمزگشایی کند، گرفتن ران‌های مختلف از ماشین ما را هر بار با جمله‌های متفاوتی روبرو کرده بود.

یکی از جمله‌های مورد آزمایش این بود: شاهد در طول جلسه دادگاه فریاد زد (the witness shouted during the trial). این جمله هم درگیرکننده‌ی موضوع تفکر و هم دارای یک اختیار عمل است؛ در واقع چیزی که فرد سوژه در حال انجام آن بوده است.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

دانشمندان نشان دادند که الگوریتم آنها می‌تواند پیش‌بینی کند که چنین افکاری با این میزان پیچیدگی، به چه شکلی می‌توانند در مغز انسان در کنار هم یکپارچه شده باشند و برعکس؛ یعنی اینکه روی برخی از ساختارهای فکری مبتنی بر فعالیت عصبی در آن لحظات هم کار کرده‌اند.

شناسایی شدن بلوک‌های سازنده‌ی یک اندیشه به این نحوی که در مغز انسان نشان داده‌‌ شده، کاری است که پیش از این توسط هیچ گروهی از دانشمندان صورت نگرفته بود و پژوهشگران همچنین گزارش می‌دهند که به نظر می‌رسد این بلوک‌های سازنده جدای از زبان بومی افراد یا نوع فرهنگی که آنها درگیرش هستند، با یکدیگر هماهنگی و شباهت دارند. جاست می‌گوید:

روش ما باعث حل مشکل ذاتی فرایند fMRI شده است؛ مشکلی که باعث مخدوش شدن و به نوعی به‌هم ریختگی در سیگنال‌های سرچشمه‌گرفته از رویدادهای مغزی می‌شود که در مقاطع زمانی نزدیک به هم روی می‌دهند؛ رویدادهایی همانند خواندن دو کلمه‌ی پیاپی در یک جمله.

دستاورد فوق برای نخستین بار این امکان را فراهم می‌کند که بتوانیم افکاری با چندین مفهوم را رمزگشایی کنیم. این همان چیزی است که بخش عمده‌ی افکار انسان‌ها از آن تشکیل می‌شود.

البته باید اشاره کنیم که در حال حاضر هم فناوری‌های اسکنی در اختیار داریم که کارهای بسیار باکیفیتی در در زمینه‌ی تشخیص الگوهای بسیار ساده در مغز انسان ارائه می‌دهند؛ برای نمونه افکاری در مورد تصمیم‌های آری یا نه. اما پژوهش اخیری که به آن پرداختیم یک سطح جدید را به میزان پیچیدگی این فعالیت‌ها اضافه کرده است.

الگوریتم جدید می‌تواند الگوهای مغزی مرتبط با افکار افراد در مورد برهم‌کنش‌های اجتماعی یا مثلا نوعی ارتباط یا یک رویداد مرتبط با مکانی خاص را با درجه‌ی بالایی از دقت شناسایی کند.

این بررسی همچنین دانش ما را در زمینه‌ی استفاده از الگوریتم‌های هوشمند برای انجام پژوهش‌های دقیق در مورد الگوهای مغزی انسان را گسترش می‌دهد. سال گذشته بود که دانشمندان از هوش مصنوعی برای مرتبط ساختن الگوهای مغزی خاص با برخی مشخصه‌های خاص در چهره‌ی افراد استفاده کردند. بنابراین نرم‌افزار جدید هم می‌تواند به ما در داشتن فهم و دریافت بهتری پیرامون چگونگی ارتباط برخی فعالیت‌های مغزی خاص با افکارمان کمک کند.

البته به این زودی‌ها قرار نیست که کامپیوترها، اسکنرهای fMRI و دانشمندان متخصص در این زمینه بتوانند به‌طور دقیق به افکار شما در مورد اینکه آیا چای میل دارید یا نه، یا در مورد غذایی که برای صبحانه خورده‌اید دست یابند. این پژوهش با اینکه کار بزرگی محسوب می‌شود؛ ولی تنها گام کوچکی در مسیر آن هدف نهایی برای تشخیص و خواندن افکار افراد محسوب می‌شود؛ کاری که در صورت انجام در آینده خواهد توانست تا برای افرادی که توانایی برقراری ارتباط با محیط به‌طور طبیعی را ندارند، بسیار کمک‌کننده باشد. جاست در پایان اشاره می‌کند:

گام بعدی شاید این خواهد بود که ما بتوانیم موضوعات کلی را رمزگشایی کنیم که یک فرد خاص به آن فکر می‌کند؛ برای مثال زمین‌شناسی یا اسکیت‌سواری. ما در مسیری برای ساختن نقشه‌ای از تمامی دسته‌های دانش در مغز انسان هستیم.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

طبق یک تحقیق جدید، سرانجام ما روزی فرآیند بازسازی بافت قلب انسان را توسعه خواهیم داد؛ آن‌هم با الگو گرفتن از یک شقایق دریایی استارلت بدون ماهیچه و بدون قلب!
شقایق دریای استارلت (با نام علمیNematostella vectensis) این توانایی را دارد که بعد از تکه‌تکه شدن، به چندین ارگانیسم مختلف تبدیل شود و دانشمندان معتقدند این قدرت خارق‌العاده زیستی، به ما می‌آموزد که چگونه بازسازی و بهبود قلب انسان را شبیه‌سازی کنیم.

محققین دانشگاه فلوریدا هنگامی که سیر تکاملی سلول‌های ماهیچه‌ای (همانند آنچه در قلب ما وجود دارد) را مطالعه می‌کردند به این‌گونه از شقایق دریایی برخوردند. این موجود دریایی ژن‌هایی دارد که قادرند سلول‌های قلب انسان و سایر حیوانات را بازسازی کنند. محققی به نام مارک مارتیندل، سرپرست این تیم تحقیقاتی، معتقد است:

چنانچه ما طرز کار فرایندی را که باعث می‌شود ژن‌های سلول‌های قلبی با هم در ارتباط باشند دریابیم، بازسازی ماهیچه‌های قلب انسان نیز امکان‌پذیر خواهد شد. به‌عبارت‌ دیگر، اگر ما در مورد اینکه ژن‌ها چگونه با یکدیگر همکاری می‌کنند تا سلول‌های قلب را بسازند بیشتر بدانیم، سرانجام در آینده قادر به اجرای طرح خود خواهیم شد.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

هنگامی که دانشمندان در حال مطالعه ژن‌های شقایق دریایی استارلت بودند، تفاوت‌هایی در چگونگی برهمکنش و اثر متقابل آن‌ها در مقایسه با ژن‌های سایر حیوانات مشاهده کردند؛ به‌ویژه اینکه در ژن آن‌ها هیچ‌گونه پدیده‌ی حلقه‌ی توقف (Lockdown Loop) وجود ندارد. حلقه‌ی توقف مجموعه علائم زیست‌شیمیایی است که به ژن‌هایی خاص دستور می‌دهد در تمام زمان زندگی جاندار، فعال بمانند و دستورالعملی است که مانع تبدیل شدن ژن‌ها به نوعی دیگر یا استفاده برای عمل دیگر می‌شود.

بازسازی طبیعی قلب انسان به جایگزینی بسیار آرام سلول‌های ماهیچه قلب محدود می‌شود که برای مقابله با صدمات و بیماری‌های مزمن قلبی کافی نیست. هر ضربه و صدمه‌ای به قلب ما اثری دائمی خواهد داشت و به‌جای بازسازی سلول‌های قلبی، باعث ساختن بافت همبند زخم خواهد شد.

حال در شقایق دریای استارلت بدون وجود حلقه‌ی توقف، سلول‌ها قادرند در صورت نیاز به نوع دیگری از سلول تبدیل شوند و قسمت‌های مختلف بدن را بازسازی کنند. این مطالعه همچنین از این فرضیه موجود پشتیبانی می‌کند که اولین سلول‌های ماهیچه‌ای در حیوانات، سلول‌های ماهیچه‌ای قلبی بوده‌اند و از تکامل بافت روده موجوداتی مانند شقایق‌های دریایی طی میلیون‌ها سال به وجود آمده‌اند.

اگرچه شقایق دریایی قلب ندارد؛ ولی بدن آن به صورتی موج مانند و تپنده (همانند ضربان قلب) حرکت می‌کند. مارتیندل عقیده دارد این ژن‌ها مدت‌ها پیش تکامل یافته‌اند و در واقع اجداد ژن‌های کنونی انسانی هستند. چنانچه ما بتوانیم سلول‌های ماهیچه‌ای خودمان را وادار کنیم تا از اجداد دریایی خود پیروی کنند، بازسازی و ترمیم قلب و سایر قسمت‌های بدن امکان‌پذیر خواهد بود. اگرچه رسیدن به این هدف زمان طولانی نیاز دارد، ولی اینک چند سرنخ برای رسیدن به آن در دست داریم.

وادارسازی سلول‌های قلبی انسان به بازسازی، می‌تواند سالانه جان میلیون‌ها نفر را نجات دهد و گامی بزرگ به‌سوی هدف بسیار مهیج بازسازی کامل تمام اندام‌ها در انسان باشد.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

دانشمندان موفق شدند با استفاده از احشای حیوانات، بافتی همانند دستمال کاغذی ایجاد کنند که قابلیت ترمیم و بازسازی اندام‎های آسیب دیده را دارد.
محققان دانشگاه نورث‌وسترن ایالات متحده به صورت اتفاقی توانستند بافتی زیستی همانند دستمال کاغذی ایجاد کنند که ممکن است در آینده نقش مهمی برای کمک به بیماران داشته باشد.

در این روش ابتدا اندام‎های غیرقابل استفاده خوک و گاو از کشتارگاه‎ها جمع‎آوری می‎شود و سپس به کمک شوینده‎های زیستی، سلول‎های این اندام‎ها از بین می‎رود. با این کار مجموعه‎ای از ساختارهای پروتیینی طبیعی و مواد بیوشیمیایی باقی می‎ماند که ماتریکس خارج سلولی نام دارد. سپس مواد باقی‌مانده خشک می‎شوند و به صورت پودر در می‎آیند و در آخر نوار‎های نازکی از آن‎ها ساخته می‎شود.

این نوارها هر کدام منبع خاصی دارند و به همین دلیل مواد تشکیل‌دهنده‌ی‎ آن‎ها متفاوت است. با توجه به اندامی که از آن برای تولید بافت مورد نظر استفاده شده است، می‎توان کاربرد‎های گوناگونی برای این نوار تعریف کرد. به طور مثال نوارهای تولیدشده از بافت تخمدانی می‎توانند هورمون‎های طبیعی بدن انسان را تولید نمایند. با کاشتن این نوارها در زیر پوست بیماران مبتلا به سرطان، می‎توان سطح هورمون‎های آن‎ها را به حالت طبیعی بازگرداند.

این بافت زیستی امکان استفاده به عنوان محرک سلول‎های بنیادی انسان را هم دارد و به ترمیم بافت‎ها کمک می‎کند. از این رو می‎توان در آینده کاربردهای دارویی یا استفاده‎های ابزاری در بخش جراحی برای آن متصور شد. به طور مثال به کمک چنین نواری امکان دارد روند ترمیم جراحت‎ها را تسریع کرد. به دلیل انعطاف پذیری بالا می‎توان از آن به عنوان بافت ترمیمی و جایگزین نیز در جراحی‎ها استفاده کرد.

جالب است بدانید این محصول به صورت اتفاقی کشف شده است. سرپرست این گروه پژوهشی، آدام ژاکوس، در حال کار روی مواد زیستی با قابلیت چاپ سه‎بعدی برای ترمیم استخوان، ماهیچه و عصب بوده است. در هنگام جمع‎آوری مواد باقی‎مانده در محیط کار، وی متوجه سفت شدن آن‎ها به صورت ورقه‌مانند می‎شود. سپس ایده‌ی استفاده از سایر اندام‎ها برای تولید چنین ورقه‎هایی به ذهن او خطور می‎کند.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

رژیم غذایی کم نمک برای سلامت قلب مضر است

محققان در مطالعه‌ای جدید ادعا می‌کنند رژیم غذایی کم نمک می‌تواند برای سلامت قلب خطرناک باشد.
/ به گفته «اندرو منت»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه مک مستر کانادا، محدود کردن نمک دریم غذایی به کمتر از ۳۰۰۰ میلی گرم در روز موجب افزایش ریسک بیماری قلبی مشابه با افراد مبتلا به فشار خون بالا که بیش از اندازه نمک می خورند می شود.
وی در این مورد می گوید: «مصرف بیش از اندازه زیاد یا بیش از اندازه کم سدیم (نمک) برای سلامت مضر است.»
انجمن قلب آمریکا به شدت نسبت به نتیجه این مطالعه منتقد است. به گفته این انجمن، این مطالعه مبتنی بر برآوردهای نادرست مصرف سدیم بوده و افراد نباید بدون دغدغه و نگرانی مصرف نمک غذایی شان را افزایش دهند.
طبق اعلام این انجمن، همچنان مصرف کمتر از ۱۵۰۰ میلیگرم سدیم در روز از تمامی منابع توصیه می شود.
اما منت در این باره می گوید فقط افراد مبتلا به فشار خون بالا باید نگران کاهش مصرف نمک غذایی شان باشند.
به گفته وی، نتایج مطالعه نشان می دهد رژیم غذایی کم نمک موجب افزایش ریسک بیماری قلبی یا سکته تا ۲۶ درصد برای افراد بدون فشار خون بالا و ۳۴ درصد برای افراد مبتلا به فشارخون بالا می شود.
اما برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، رژیم غذایی پرنمک موجب افزایش ریسک ۲۳ درصدی می شود.
طبق این مطالعه، رژیم غذایی حاوی نمک زیاد در صورت عادی بودن فشار خون، به هیچ عنوان موجب افزایش ریسک بیماری قلبی نمی شود.
در این مطالعه، منت و همکارانش نتایج چهار مطالعه مربوط به اندازه گیری مصرف نمک و پیگیری سلامت قلب افراد را جمع آوری کردند. در مجموع بیش از ۱۳۳ هزار فرد از ۴۹ کشور جهان در این مطالعات حضور داشتند.
در هر یک از مطالعات، نمونه ادرار صبح هر فرد برای اندازه گیری میزان نمک مصرفی شان در روز جمع آوری شده بود.
افراد دارای کمتر از ۳۰۰۰ میلیگرم سدیم در ادرارشان در گروه کم سدیم قرار گرفتند، درحالیکه افراد دارای ۷۰۰۰میلیگرم یا بیشتر سدیم در ادرارشان در گروه با سدیم قرار گرفتند./