من اولین کاری که میکنم گریه کردنه. هیچوقت اجازه نمیدم کسی گریه کردنمو ببینه. میرم تو اتاق بالشتو میزارم رو زمین مثل بچه ها چمپاته میزنم یا زانوهامو بغـ*ـل میکنم و اشک میریزم تا وقتی حالم خوب بشه. آهنگ هم که بزارم بدتر برای دردهای نداشته امم زار میزنم
خب همه ی ادما تنهایی رو ترجیح میدن
من اگه ناراحت باشم تو خودم میریزم سر درد میگیرم
اما اگه علاوه بر ناراحتی حرصم بخورم بشددددت به طرف مقابلم که حرصم داده تیکه میندازم
البته خودم بدم میادا ولی خب دسته خودم نیست
جوری رفتار میکنم انگار با طرف هیچ مشکلی ندارم و بهترین دوستمه!
اما اگه ارزش داشته باشه انقد فکر میکنم و مینویسم و آهنگ گوش میدم تا سرم درد بگیره و بخوابم...
اما اگه خیلی مهم باشه
جوری از لحاظ روانی و روحی آزارش میدم که التماسم کنه که رهاش کنم...اتفاق افتاده که میگم...