بازیگر جنجالی سینما که در سال‌های اخیر بیشتر در امور خیریه و بشردوستانه فعالیت می‌کرد در ۷۹ سالگی درگذشت.
الیزابت تیلور ستاره‌ای که سال‌ها به دلیل حاشیه‌های زندگی‌اش مورد توجه بود پس از تحمل دوره‌ای طولانی چهارشنبه درگذشت. سیمای تیلور در سینما در نقش زنانی ضربه‌پذیر اما جسور شکل گرفت، زنانی که تلاش می‌کنند سهم خود را از زندگی به دست بیاورند، حتی اگر روزگار نخواهد با آنها همراهی کند.
الیزبات تیلور متولد بیست وهفتم فوریه ۱۹۳۲ لندن از ۱۲ سالگی به شهرت رسید، با وجد زندگی پرفراز و نشیبش انسانی خوش اقبال بود، شهرت و محبوبیت توامان داشت، با کارگردان‌های بزرگ زمان خود همکاری کرد و سه بار جایزه اسکار به دست آورد.
در دوران حیاتش شناخته شده بود و هرگز مثل بسیاری از ستاره‌های سینما فراموش نشد، پیری و کم‌کاری‌اش در سینما از نفوذ و خبرسازی‌اش کم نکرد، کم کاری در قامت ستاره سینما را با فعالیت‌های انسان‌دوستانه علیه فقر و بیکاری و بیماری جبران کرد و اجازه نداد فاصله گرفتن از سینما او را به حاشیه ببرد.
الیزابت تیلور در بیش از ۵۰ فیلم بازی کرد و برای فیلم‌های "باترفیلد ۸" محصول ۱۹۶۰ و "چه کسی از ویرجینا ولف می‌ترسد؟" محصول ۱۹۶۶ اسکار گرفت. "چه کسی از ویرجینا ولف می‌ترید" برای سینما دوستان ایرانی یک فیلم کالت است.
او در سال ۱۹۹۳ اسکار افتخاری بشردوستانه جین هرشولت را دریافت کرد.
به کارنامه این بازیگر که نگاهی بیندازیم تعداد فیلم‌های ماندنی کم نیستند: "پدر عروس" ساخته وینسنت مینه‌لی، "مکانی در آفتاب" ساخته جرج استینوس، "آخرین باری که پاریس را دیدم" به کارگردانی ریچارد بروکس، "غول" ساخته جرج استیونس، "گربه روی شیروانی داغ" ساخته ریچارد بروکس، "ناگهان، تابستان گذشته" و "کلئوپاترا" هر دو به کارگردانی جوزف منکه‌ویچ و "رام کردن زن سرکش" ساخته فرانکو زفیره‌لی برخی از فیلم‌های این بازیگر مشهور بودند. آخرین حضور او بازی در اپیزودی از سریال "خدا، شیطان و باب" در سال ۲۰۰۱ بود.
الیزابت تیلور از آن دسته بازیگران سینما بود که هرگز نسل‌های بعد نتوانستند سیمای او را تکرار کنند، شاید دوره زنانی چون او گذشته بود، زنانی که اقتداری شکننده را همراه با غروری غریب به تصویر می‌کشیدند، زنانی که نمی‌خواستند اجازه بدهند دنیا آنها را نابود کند. به نظر می‌رسد تیلور در زندگی شخصی پرفراز و نشیبش هم همین‌گونه بود، شکننده اما جاه طلب.
——————————————
منبع : مهر
