- عضویت
- 2016/08/01
- ارسالی ها
- 2,366
- امتیاز واکنش
- 7,269
- امتیاز
- 606
فلسفه و تمدن کلایک یونان و روم باستان، شالوده فکری و اجتماعی تمدن مغرب زمین را تشکیل می دهد و طی ۲۵۰۰ سال گذشته، همواره فلسفه کلاسیک در بینش ذهنی و کالبد فیزیکی تمدن غرب مشهود بوده است. معماری غرب نیز از این امر مستثنا نبوده و معماری کلاسیک پیوسته در کلیه دوران های تارخی مغرب زمین مطرح بوده است. در سرزمین غرب، معماری یونان و روم باستان به عنوان معماری کلاسیک نامیده می شود. در طی قرون وسطی، معماری رومانسک (رومی وار) و پس از آن معماری رنسانس و باروک، با الهام از معماری کلاسیک عصر باستان طراحی می شدند. در طی قزون ۱۸ و ۱۹ میلادی، معماری نئوکلاسیک (کلاسیک جدید) مهم ترین سبک معماری در غرب بوده است.
در بین دو جنگ جهانی اول و دوم جهانی در قرن بیستم رهبران حکومت های دیکتاتوری در غرب همچون موسولینی، استالین و هیتلر طرفدار معماری نئوکلاسیک و شکوه و عظمت گذشته بودند. سبک نئوکلاسیک که در پی بیش از نیم قرن تفوق معماری مدرن از اوایل قرن بیستم مورد بی توجهی نسبی قرار گرفته بود، به تدریج بعد از انتقاداتی که به سبک مدرن شد، خصوصاً بعد از نمایشگاهی در لندن به نام نابودی خانه های حومه شهر در سال ۱۹۷۵، مجدداً به صورت یک سبک مهم که می تواند پاسخگوی نیازهای جامعه امروزی باشد مطرح شد.
معماری نئوکلاسیک همچون معماران پست مدرن به گذشته توجه دارند، ولی اختلاف عمده بین این دو دیدگاه نسبت به تاریخ وجود دارد. معماری پست مدرن در پی هویت انسان است و تاریخ هر قوم و ملتی از نظر آنها به عنوان بخشی از هویت آن ملت تلقی می شود.لذا معماری پست مدرن، تاریخ فرهنگی و کالبدی و هم چنین دستور زبان معماری هر قومی را در معماری خود در هر منطقه نمایش می دهد. منتها این نمایش به صورت تقلید از موارد فوق نیست، بلکه آنچه که به هویت یک ملت مربوط است در ساختمان های پست مدرن به روز در می آید و بر اساس شرایط زمانی و مکانی به صورت جدید و امروزی شده ظاهر می شود. لذا معماران پست مدرن در تغییر دادن تناسبات، رنگ ها و عملکردهای نمادهای تاریخی به خود تردید راه نمی دهند.
ولی معماری نئوکلاسیک همچون کوینلن تری انگلیسی (یکی از مهم ترین نظریه پردازان سبک نئوکلاسیک) معتقدند که" نظم های کلاسیک، الهاماتی آسمانی و مقدس هستند". لذا تغییر دادن آنها صحیح نیست و هرتغییری در آن باعث تبدیل شدن کمال به نقصان می شود. آنها دلیل اودانگی معماری کلاسیک را در همین می دانند. از نظر معماری نئوکلاسیک، سبک پست مدرن یک مد است، زیرا این سبک اصول جاودانه معماری کلاسیک با طبع، نظر و منطق زمینی تغییر داده شده است.معماران نئوکلاسیک، سبک مدرن را نیز سبکی قابل قبول نمی دانند، چنان که کوینلن تری گفته: مدرنیسم پرهیز از هر روشی است که گذشته و خصوصاً معماری کلاسیک را منبع الهام خود می دانند و معماری کلایسک را به همان گونه که از نظر کالبدی بوده، برای احتیاجات امروزه طراحی می کنند. منتها باید توجه داشت که در داخل این فرم های تاریخی، کلیه وسایل رفاهی امروزی تدارک دیده می شود.
اگر بخواهیم نئوکلاسیک را در یک جمله سبک تعریف کنیم می توان عنوان کرد : نئوکلاسیک، پوسته ای کلاسیک بر روی امکانات مدرن است.
کوینلن تری سوال می کند که چرا مصالح قدیمی صدها سال عمر می کنند، ولی مصالح جدید چنین نیستند و یا چرا ساختمان های قدیمی دلپذیر هستند ولی ساختمان های جدید این طور نمی باشند…
ما در جامعه ای مصرف گرا زندگی می کنیم که از منابع زمینی استفاده کرده و ضایعات را بر جای می گذاریم… شیوه های ساختمان های سنتی نه تنها از نظر زیست اقلیمی صحیح تر می باشند، بلکه از لحاظ زیست اقلیمی صحیح تر می باشند. به این دلیل که به جای مصالح مصنوعی، از متریال طبیعی استفاده شده که با روح و روان انسان سازگارتر می باشد.
میدان پاتر نوستر، واقع در مرکز لندن – جان سیمسون و توماس بیبی
لئون کریر،معمار اهل لوگزامبورگ از دیگر معماران مهم این سبک است. به گفته او نئوکلاسیک گزینه ای در مقابل مدرنیسم نیست، بلکه در تضاد با مدرنیسم و در مقابل جامعه مصرف گرایی است که آن را حمایت می کند. او روش ها و مصالحی که نماد مدرنیسم است ماننداسستاندارد کردن، پیش ساختگی، فولاد بتن و شیشه را به عنوان نشانه های تصنعی از یک حکم جزمی فراگیر می داند که هنوز سعی می کنند انحصاری باشد و هر آنچه را که مطابق آن نیست حذف کنند.
راب کریر، برادر لئون کریر که او نیز از معماران سبک نئوکلاسیک محیوب می شود بر این نظر است که شهرهایی انسان مدار سنتی در اروپا در اثر دو واقعه در قرن بیستم، یعنی جمگ و مدرنیسم، از بین رفتند و به جای آنها شهرهای امروز شکل گرفتند که سنخیتی با انسان و خصوصیات روحی و فیزیکی او ندارند.به طور کلی برادران کریر از ایده کامیلو سیت استفاده می کنند. این ایده، طرح یک فضای ممتد شهری به عنوان یک حجم منفی و ایجاد یک ضربان مهیج برای رسیدن به اوج این تجربه در میدان شهر است. از ساختمان یک کلیسا و یا مدرسه ممکن است برای ایجاد ایده یک نماد شهری بر خلاف طرح های مدرنیست ها شود. معماران مدرن ساختمان های بزرگ عملکردی با فضای آزاد در اطراف آن طراحی می کنند.
طرح پایتخت حکومت نازی ها به سبک نئوکلاسیک توسط آلبرت سپیر، معمار بناها و سیستم شهرسازی آدولف هیتلز
در بین دو جنگ جهانی اول و دوم جهانی در قرن بیستم رهبران حکومت های دیکتاتوری در غرب همچون موسولینی، استالین و هیتلر طرفدار معماری نئوکلاسیک و شکوه و عظمت گذشته بودند. سبک نئوکلاسیک که در پی بیش از نیم قرن تفوق معماری مدرن از اوایل قرن بیستم مورد بی توجهی نسبی قرار گرفته بود، به تدریج بعد از انتقاداتی که به سبک مدرن شد، خصوصاً بعد از نمایشگاهی در لندن به نام نابودی خانه های حومه شهر در سال ۱۹۷۵، مجدداً به صورت یک سبک مهم که می تواند پاسخگوی نیازهای جامعه امروزی باشد مطرح شد.
معماری نئوکلاسیک همچون معماران پست مدرن به گذشته توجه دارند، ولی اختلاف عمده بین این دو دیدگاه نسبت به تاریخ وجود دارد. معماری پست مدرن در پی هویت انسان است و تاریخ هر قوم و ملتی از نظر آنها به عنوان بخشی از هویت آن ملت تلقی می شود.لذا معماری پست مدرن، تاریخ فرهنگی و کالبدی و هم چنین دستور زبان معماری هر قومی را در معماری خود در هر منطقه نمایش می دهد. منتها این نمایش به صورت تقلید از موارد فوق نیست، بلکه آنچه که به هویت یک ملت مربوط است در ساختمان های پست مدرن به روز در می آید و بر اساس شرایط زمانی و مکانی به صورت جدید و امروزی شده ظاهر می شود. لذا معماران پست مدرن در تغییر دادن تناسبات، رنگ ها و عملکردهای نمادهای تاریخی به خود تردید راه نمی دهند.
ولی معماری نئوکلاسیک همچون کوینلن تری انگلیسی (یکی از مهم ترین نظریه پردازان سبک نئوکلاسیک) معتقدند که" نظم های کلاسیک، الهاماتی آسمانی و مقدس هستند". لذا تغییر دادن آنها صحیح نیست و هرتغییری در آن باعث تبدیل شدن کمال به نقصان می شود. آنها دلیل اودانگی معماری کلاسیک را در همین می دانند. از نظر معماری نئوکلاسیک، سبک پست مدرن یک مد است، زیرا این سبک اصول جاودانه معماری کلاسیک با طبع، نظر و منطق زمینی تغییر داده شده است.معماران نئوکلاسیک، سبک مدرن را نیز سبکی قابل قبول نمی دانند، چنان که کوینلن تری گفته: مدرنیسم پرهیز از هر روشی است که گذشته و خصوصاً معماری کلاسیک را منبع الهام خود می دانند و معماری کلایسک را به همان گونه که از نظر کالبدی بوده، برای احتیاجات امروزه طراحی می کنند. منتها باید توجه داشت که در داخل این فرم های تاریخی، کلیه وسایل رفاهی امروزی تدارک دیده می شود.
اگر بخواهیم نئوکلاسیک را در یک جمله سبک تعریف کنیم می توان عنوان کرد : نئوکلاسیک، پوسته ای کلاسیک بر روی امکانات مدرن است.
کوینلن تری سوال می کند که چرا مصالح قدیمی صدها سال عمر می کنند، ولی مصالح جدید چنین نیستند و یا چرا ساختمان های قدیمی دلپذیر هستند ولی ساختمان های جدید این طور نمی باشند…
ما در جامعه ای مصرف گرا زندگی می کنیم که از منابع زمینی استفاده کرده و ضایعات را بر جای می گذاریم… شیوه های ساختمان های سنتی نه تنها از نظر زیست اقلیمی صحیح تر می باشند، بلکه از لحاظ زیست اقلیمی صحیح تر می باشند. به این دلیل که به جای مصالح مصنوعی، از متریال طبیعی استفاده شده که با روح و روان انسان سازگارتر می باشد.
میدان پاتر نوستر، واقع در مرکز لندن – جان سیمسون و توماس بیبی
لئون کریر،معمار اهل لوگزامبورگ از دیگر معماران مهم این سبک است. به گفته او نئوکلاسیک گزینه ای در مقابل مدرنیسم نیست، بلکه در تضاد با مدرنیسم و در مقابل جامعه مصرف گرایی است که آن را حمایت می کند. او روش ها و مصالحی که نماد مدرنیسم است ماننداسستاندارد کردن، پیش ساختگی، فولاد بتن و شیشه را به عنوان نشانه های تصنعی از یک حکم جزمی فراگیر می داند که هنوز سعی می کنند انحصاری باشد و هر آنچه را که مطابق آن نیست حذف کنند.
راب کریر، برادر لئون کریر که او نیز از معماران سبک نئوکلاسیک محیوب می شود بر این نظر است که شهرهایی انسان مدار سنتی در اروپا در اثر دو واقعه در قرن بیستم، یعنی جمگ و مدرنیسم، از بین رفتند و به جای آنها شهرهای امروز شکل گرفتند که سنخیتی با انسان و خصوصیات روحی و فیزیکی او ندارند.به طور کلی برادران کریر از ایده کامیلو سیت استفاده می کنند. این ایده، طرح یک فضای ممتد شهری به عنوان یک حجم منفی و ایجاد یک ضربان مهیج برای رسیدن به اوج این تجربه در میدان شهر است. از ساختمان یک کلیسا و یا مدرسه ممکن است برای ایجاد ایده یک نماد شهری بر خلاف طرح های مدرنیست ها شود. معماران مدرن ساختمان های بزرگ عملکردی با فضای آزاد در اطراف آن طراحی می کنند.
طرح پایتخت حکومت نازی ها به سبک نئوکلاسیک توسط آلبرت سپیر، معمار بناها و سیستم شهرسازی آدولف هیتلز