dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ چرا سندیکا بد است؟
پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
واقعا که اساتید حق دارند با سندیکا و انجمن صنفی و این‌قبیل قرتی‌بازی‌ها حال نکنند، چون اصلا فایده ندارد. به نظر ما تنها انجمن یا سندیکا و صنفی که برای ایران مفید است همین حزب کار است که به‌عنوان بنگاه کوچک زودبازده چند نفر را سر کار گذاشته و آنها راضی‌اند. خلاصه ما در سفرمان به فرانسه متوجه شدیم، سندیکا مفید نیست و شدیدا طرفدار سیاست‌های وزارت کار ایران شدیم. چطوری؟
۱- ما خواستیم اتوبوس سوار شویم و برویم لوور، گفتند رانندگان اتوبوس به دلیل حقوق پایین، اعتصاب کرده‌اند و شهر خوابیده.
۲- گفتیم قطار سوار شویم، آن آقاهه که می‌آید توی واگن و بلیت را سوراخ می‌کند به علت سوبسید، اعتصاب کرده.
۳- پیاده رفتیم موزه، مجسمه‌های پیش از میلاد مسیح به نشانه اعتراض به مجسمه‌های بعد از میلاد مسیح اعتصاب کرده بودند و کف زمین نشسته بودند.
۴- سر ستون تخت‌جمشید هم به نشانه اعتراض اعتصاب کرده بود و روش را کرده بود به دیوار.
۵- رفتیم آب بخوریم، آب قطع بود چون لوله‌کش‌ها به نتایج بازی لیگ فوتبال اعتراض داشتند.
٦- توی هر کوچه فرانسه یک جنبش آغاز به کار کرده بود که شهر را متلاطم کرده بود.
٧- کف روی کاپوچینو هم به علت نداشتن بیمه تأمین اجتماعی و قرارداد استخدام دائم، دست از کف‌کردن برداشته و جامعه فرانسه را نگران کرده بود.
٨- دولت و مجلس و شهرداری فرانسه به‌شدت برای حل مشکلات صنفی بالا و دیگر مردم فرانسه زحمت می‌کشیدند و این خیلی عجیب بود چون دولت و مجلس کارهای مهم‌تری مثل تبلیغات انتخاباتی دارند و دلیلی ندارد وقت گرانبهایشان را صرف مسائل پیش‌پاافتاده‌ای مثل مشکلات مردم کنند.
حرف درشت
با توجه به موارد بالا، ما طرفدار وزارت کار، حزب همیشگی کار و هر چیز سر کاری دیگری هستیم! و در واقع با هر انجمن صنفی و سندیکا مخالفیم، به‌خصوص انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، سندیکای کارگری و هر چیزی از این دست.
پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت:
واقعا که اساتید حق دارند با سندیکا و انجمن صنفی و این‌قبیل قرتی‌بازی‌ها حال نکنند، چون اصلا فایده ندارد. به نظر ما تنها انجمن یا سندیکا و صنفی که برای ایران مفید است همین حزب کار است که به‌عنوان بنگاه کوچک زودبازده چند نفر را سر کار گذاشته و آنها راضی‌اند. خلاصه ما در سفرمان به فرانسه متوجه شدیم، سندیکا مفید نیست و شدیدا طرفدار سیاست‌های وزارت کار ایران شدیم. چطوری؟
۱- ما خواستیم اتوبوس سوار شویم و برویم لوور، گفتند رانندگان اتوبوس به دلیل حقوق پایین، اعتصاب کرده‌اند و شهر خوابیده.
۲- گفتیم قطار سوار شویم، آن آقاهه که می‌آید توی واگن و بلیت را سوراخ می‌کند به علت سوبسید، اعتصاب کرده.
۳- پیاده رفتیم موزه، مجسمه‌های پیش از میلاد مسیح به نشانه اعتراض به مجسمه‌های بعد از میلاد مسیح اعتصاب کرده بودند و کف زمین نشسته بودند.
۴- سر ستون تخت‌جمشید هم به نشانه اعتراض اعتصاب کرده بود و روش را کرده بود به دیوار.
۵- رفتیم آب بخوریم، آب قطع بود چون لوله‌کش‌ها به نتایج بازی لیگ فوتبال اعتراض داشتند.
٦- توی هر کوچه فرانسه یک جنبش آغاز به کار کرده بود که شهر را متلاطم کرده بود.
٧- کف روی کاپوچینو هم به علت نداشتن بیمه تأمین اجتماعی و قرارداد استخدام دائم، دست از کف‌کردن برداشته و جامعه فرانسه را نگران کرده بود.
٨- دولت و مجلس و شهرداری فرانسه به‌شدت برای حل مشکلات صنفی بالا و دیگر مردم فرانسه زحمت می‌کشیدند و این خیلی عجیب بود چون دولت و مجلس کارهای مهم‌تری مثل تبلیغات انتخاباتی دارند و دلیلی ندارد وقت گرانبهایشان را صرف مسائل پیش‌پاافتاده‌ای مثل مشکلات مردم کنند.
حرف درشت
با توجه به موارد بالا، ما طرفدار وزارت کار، حزب همیشگی کار و هر چیز سر کاری دیگری هستیم! و در واقع با هر انجمن صنفی و سندیکا مخالفیم، به‌خصوص انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، سندیکای کارگری و هر چیزی از این دست.
