dinaz
کاربر نگاه دانلود
استفاده از ظرفیت‌های ایجاد شده توسط خانم موگرینی
طنز؛ یه عکس یادگاری! که خودتم نداری!
احمدرضا كاظمي در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
پریروز بود که در همین ستون، پس از انتشار تصاویر عکس‌های تکی، سلفی و گروهی برخی نمایندگان با خانم موگرینی؛ محبوبیت ایشان در بین سیاست‌مردان ایران را به محبوبیت «روبرتوباجو» در بین جوانان دهه شصتی تشبیه کردم و البته تاکید داشتم که همه ما موگرینی گیرمان نمی‌آید وگرنه عباس جدیدی‌های خوبی هستیم! اما بعد از انتشار آن طنز عده‌ای از هم‌وطنان این قیاس را مع‌الفارق دانستند و ناراحت شدند و به من گفتند فلان نماینده محترم که از عکس گرفتن با خانم موگرینی با آن سر و شکل ابراز پشیمانی کرده بود را چرا دیگر سوژه کردید و این عزیزان چه دخلی به عباس جدیدی دارند اصلا.
در این راستا بنده هم عذرخواهی می‌کنم اصلا، خدایی الان که فکرش را می‌کنم می‌بینم پشت این اتفاق پتانسیل‌های زیادی نهفته است که میتوان از آن بهره جست. بهره‌ای که کاملا دوطرفه است و هم به درد طرف غربی می‌خورد هم به درد ما. مثلا من شخصا اگر جای خانم موگرینی بودم بعد از اینکه می‌فهمیدم این‌قدر Fan و طرفدار پروپاقرص در بین رجال سیـاس*ـی ایران دارم به خودم لقب «جِي.لو عالم سیاست» را می‌دادم. از فردا هم پیج اینستاگرامم را پابلیک می‌کردم، توی بیوگرافی هم شعر «یه عکس یادگاری! که خودتم نداری» مازیار فلاحی را می‌نوشتم؛ نامردم اگر در ظرف دو هفته پیجم کمتر از 1.2M فالوئر پیدا نمی‌کرد! حالا از طرف دیگر این اتفاق برای جوانان ما هم می‌تواند نویدبخش باشد. واقعا شما یک بار دیگر آن تصویر را نگاه کنید.
روبرتوباجو که خوب است، من بعید می‌دانم اگر فردا کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی هم به تهران بیایند و روی چمن‌های اطراف برج آزادی شروع کنند به روپایی زدن؛ این‌قدر آدم دورشان جمع شود و کسی این همه ذوق و شوق برای گرفتن عکس با آن‌ها داشته باشد. این اوضاع فقط یک جوان زیرک و باهوش می‌خواهد تا بتواند از این آب گل‌آلود ماهی که هیچی، نهنگ بگیرد. من شخصا اگر این ریش و سیبیل دست و پایم را نبسته بود همین فردا صبح کمی رنگ موی طلایی و یک لنز آبی می‌گرفتم، پوستم را هم با کرم کمی گندمی‌رنگ می‌کردم و خودم را به عنوان «بدل موگرینی» در فضای مجازی مطرح می‌کردم. قطعا وقتی که بدل مسی در جامعه این‌قدر اهمیت دارد و حتی تازگی ابعاد بین‌المللی هم پیدا کرده، بدل خانم موگرینی خیلی بترکان‌تر خواهد شد!
طنز؛ یه عکس یادگاری! که خودتم نداری!
احمدرضا كاظمي در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
پریروز بود که در همین ستون، پس از انتشار تصاویر عکس‌های تکی، سلفی و گروهی برخی نمایندگان با خانم موگرینی؛ محبوبیت ایشان در بین سیاست‌مردان ایران را به محبوبیت «روبرتوباجو» در بین جوانان دهه شصتی تشبیه کردم و البته تاکید داشتم که همه ما موگرینی گیرمان نمی‌آید وگرنه عباس جدیدی‌های خوبی هستیم! اما بعد از انتشار آن طنز عده‌ای از هم‌وطنان این قیاس را مع‌الفارق دانستند و ناراحت شدند و به من گفتند فلان نماینده محترم که از عکس گرفتن با خانم موگرینی با آن سر و شکل ابراز پشیمانی کرده بود را چرا دیگر سوژه کردید و این عزیزان چه دخلی به عباس جدیدی دارند اصلا.
در این راستا بنده هم عذرخواهی می‌کنم اصلا، خدایی الان که فکرش را می‌کنم می‌بینم پشت این اتفاق پتانسیل‌های زیادی نهفته است که میتوان از آن بهره جست. بهره‌ای که کاملا دوطرفه است و هم به درد طرف غربی می‌خورد هم به درد ما. مثلا من شخصا اگر جای خانم موگرینی بودم بعد از اینکه می‌فهمیدم این‌قدر Fan و طرفدار پروپاقرص در بین رجال سیـاس*ـی ایران دارم به خودم لقب «جِي.لو عالم سیاست» را می‌دادم. از فردا هم پیج اینستاگرامم را پابلیک می‌کردم، توی بیوگرافی هم شعر «یه عکس یادگاری! که خودتم نداری» مازیار فلاحی را می‌نوشتم؛ نامردم اگر در ظرف دو هفته پیجم کمتر از 1.2M فالوئر پیدا نمی‌کرد! حالا از طرف دیگر این اتفاق برای جوانان ما هم می‌تواند نویدبخش باشد. واقعا شما یک بار دیگر آن تصویر را نگاه کنید.
روبرتوباجو که خوب است، من بعید می‌دانم اگر فردا کریستیانو رونالدو یا لیونل مسی هم به تهران بیایند و روی چمن‌های اطراف برج آزادی شروع کنند به روپایی زدن؛ این‌قدر آدم دورشان جمع شود و کسی این همه ذوق و شوق برای گرفتن عکس با آن‌ها داشته باشد. این اوضاع فقط یک جوان زیرک و باهوش می‌خواهد تا بتواند از این آب گل‌آلود ماهی که هیچی، نهنگ بگیرد. من شخصا اگر این ریش و سیبیل دست و پایم را نبسته بود همین فردا صبح کمی رنگ موی طلایی و یک لنز آبی می‌گرفتم، پوستم را هم با کرم کمی گندمی‌رنگ می‌کردم و خودم را به عنوان «بدل موگرینی» در فضای مجازی مطرح می‌کردم. قطعا وقتی که بدل مسی در جامعه این‌قدر اهمیت دارد و حتی تازگی ابعاد بین‌المللی هم پیدا کرده، بدل خانم موگرینی خیلی بترکان‌تر خواهد شد!
