عشق واقعی آدم رو به خدا نزدیک تر می کنه،انسان تر و پاک تر می کنه.
آدم واسه خوشبختی عشقش هر کاری می کنه و می گـه عشقم خوشبخت باشه حتی اگه با من نباشه،واسه عشقش حرمت قائله و بهش احترام می ذاره و حرفی نمی زنه و کاری نمی کنه که عشقش رو اذیت کنه،واسه رسیدن به عشقش به خودش به عشقش به دیگران آسیب نمی زنه و از راهش وارد می شه،اهل دروغ و دو رویی و خــ ـیانـت نیست،وعده های الکی نمی ده و خود واقعیش رو بهش نشون می ده و می شناسونه،اون رو همونطور که هست می پذیر و سعی نمی کنه تغییرش بده مگر چیز نادرستی در وجودش باشه و این تغییر دادنه رو هم با راه و روش درست انجام می ده،گذشت داره،وفادار حالا هر اتفاقی که بیفته،خودش رو به عشقش تحمیل نمی کنه،خودخواه نیست،متعهد و مسؤلیت پذیر،روش غیرت داره،ازش مراقبت می کنه،وقتی کنارشی احساس آرامش و امنیت می کنی نه ترس و استرس و ... ،عاشقی مثل نماز خوندن می مونه وقتی نیت کردی دیگه حق نداری و نمی تونی به چیز دیگه ای فکر کرده یا نگاه کنی،خلاصه یه عشق واقعی یه عاشق واقعی رو این شکلی می کنه.
جلو هیشکی باهات تعارف نداشته باشه عشقشو بهت هرروز بگه و ثابت کنه و تنها کسی ک براش مهم باشه فقط عشقش باشه . جلو بقیه پزتو بده.هرچی بگی برخلافش انجام نده