مسجد جامع سمنان بنایی بسیار کهن و باارزش در خیابان امام سمنان است. در طول زمان تغییرات و تحولات زیادی در این مسجد بوجود آمده است، اما هم اکنون در آن آثار دوران سلجوقی و تیموری دیده میشود. عقیده بر این است که این مسجد در قرن نخست هجری و بر روی خرابههای آتشکده بنا شده است. مسجد جامع سمنان در طول تاریخ از لحاظ مذهبی، فرهنگی و اجتماعی از ارزش و اعتبار زیادی برخوردار بوده است. سبک معماری این بنا، به شیوه معماری آذری می باشد.
مناره مسجد جامع سمنان یکی از منارهای تاریخی ایران متعلق به دوره سلجوقیان به شمار میرود که در گوشه شمال شرقی مسجد جامع قرار دارد. ارتفاع این منار از سطح زمین ۳۱/۲۰ متر میباشد و از روی بام به ارتفاع ۲ متر کتیبهای با طرح و نقش بسیار زیبا از آجر و با خط کوفی تزئین شدهاست.
چنین استنباط می گردد که در زمان سلطنت شاه عباس کبیر به مردم سمنان به علت داشتن مذهب تشیع از بابت مالیات نقدی سالانه پنج یک تخفیف داده بودند. متن فرمان دوم که در سمت راست ایوان مسجد جامع سمنان نصب است مربوط به دوره سلطنت حسین صفوی است که در سال جلوس خود یعنی ۱۱۰۶هجری قمری برای حاکم خوار و سمنان نوشته و در آن تأکید نموده است که اهالی آن سامان را از قمار و سایر محرمات باز دارد و عموم عامیان و بدکاران را در حضور ریش سفیدان توبه دهد و چنانچه از عمل خود منصرف نشدند در انظار عامه حد بزنند مخصوصا در آخر فرمان نوشته شده است که اهالی و اربابش را از کبوتر پرانی و کرک دوانی و نگاهداشتن گاو و قوچ و سایر حیوانات جهت جنگ و پرخاش ممنوع ساخته و متن فرمان را بر سنگ نقش نموده و در مسجد جامع نصب نمایند.
مناره مسجد جامع سمنان یکی از منارهای تاریخی ایران متعلق به دوره سلجوقیان به شمار میرود که در گوشه شمال شرقی مسجد جامع قرار دارد. ارتفاع این منار از سطح زمین ۳۱/۲۰ متر میباشد و از روی بام به ارتفاع ۲ متر کتیبهای با طرح و نقش بسیار زیبا از آجر و با خط کوفی تزئین شدهاست.
چنین استنباط می گردد که در زمان سلطنت شاه عباس کبیر به مردم سمنان به علت داشتن مذهب تشیع از بابت مالیات نقدی سالانه پنج یک تخفیف داده بودند. متن فرمان دوم که در سمت راست ایوان مسجد جامع سمنان نصب است مربوط به دوره سلطنت حسین صفوی است که در سال جلوس خود یعنی ۱۱۰۶هجری قمری برای حاکم خوار و سمنان نوشته و در آن تأکید نموده است که اهالی آن سامان را از قمار و سایر محرمات باز دارد و عموم عامیان و بدکاران را در حضور ریش سفیدان توبه دهد و چنانچه از عمل خود منصرف نشدند در انظار عامه حد بزنند مخصوصا در آخر فرمان نوشته شده است که اهالی و اربابش را از کبوتر پرانی و کرک دوانی و نگاهداشتن گاو و قوچ و سایر حیوانات جهت جنگ و پرخاش ممنوع ساخته و متن فرمان را بر سنگ نقش نموده و در مسجد جامع نصب نمایند.