بوشهر معرفی شهر بندر کنگان

[مهربانوی ایرانی]

معرفی شهر بندر کنگان
بندر کَنگان مرکز شهرستان کنگان در استان بوشهر در جنوب ایران واقع شده‌ است. شهرستان کنگان محل اجرای بخش عظیمی از پروژه‌های پالایشگاهی پارس جنوبی است. بندر کنگان از شرق و شمال شرق به شهرستان جم، شمال غرب به شهرستان دیر، جنوب به شهرستان عسلویه در استان بوشهر و از غرب به خلیج فارس منتهی می‌گردد. شهرستان کنگان میزبان عظیم ترین صنایع گاز و پتروشیمی کشور بعنوان پایتخت اقتصادی ایران نامیده می شود.

​

​

نام: بندر کنگان

نام قدیمی: کنگ و کنگ‌ دژ

استان: بوشهر

وجه تسمیه و تاریخچه: بندر کنگان در قرن‌های اول هجری از توابع بندر باستانی سیراف محسوب می‌شده‌ است. بندر کنگان حیات سیـاس*ـی خویش را از دوران مغول و به خصوص صفویان آغاز نموده‌ است. کنگ (با فتح کاف) در واژه به معنای پیشروی آب دریا می‌باشد. کنگان بر پایه نام کهن کنگ و کنگ‌ دژ باستانی زرتشتیان که در کناره کوه و دریا توسط سیاوش ایجاد شد، نامگذاری شده‌ است. وجه تسمیه بندر کنگان را مرتبط با نام کهن کنگ و کنگ دژ می‌دانند.

تقسیمات کشوری: شهرستان کنگان دارای یک بخش (مرکزی)، 3 شهر (کنگان، بنک و سیراف) و 9 روستای دارای سکنه می باشد.

موقعیت جغرافیایی: از شمال به دامنه‌ها و رشته کوهای زاگرس و تپه کنگان، از جنوب خلیج فارس، از غرب به فاصله ۶ کیلومتر روستای بنک و از سمت شرق به سیراف و پارس جنوبی محدود می‌گردد.

منبع:تریپ یار​

 

[مهربانوی ایرانی]

آب و هوا: با آب و هوایی گرم و مرطوب و آتش باد در تابستان و در زمستان سرمای خشک و بهار آن هم یک ماه بیش نیست.

مساحت: با مساحت 595/63 کیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: همسطح با دریا

فرهنگ: با توجه به کشفیات باستانشناسی و مدارک مکتوب تاریخی، مشخص شده است که بخش های گوناگون ایران از جمله استان بوشهر سکونت‌ گاه نژادها و گروه‌ های گوناگونی بوده‌ است. پیش از ورود و استقرار آریائیان در منطقه بوشهر، نژادهای بومی در این سامان می زیسته‌اند و مدارکی که از عصر حجر، کاکولیتیک و برنز (مفرغ) قدیم باقی مانده‌است بر این قضیه گواهی می دهد که علاوه بر نژاد مدیترانه‌ای، نژادهای دیگر مانند: دراویدی، سیاه پوست، سامی، عیلامی، سومری، نوردیک، عرب، لر و بهبهانی در سرزمین بوشهر سکونت داشته‌اند و یا به مرور به این منطقه مهاجرت کرده‌اند؛ و فرهنگهای متفاوتی در آنجا با هم مختلط شده بودند.. امروزه به علّت کمبود امکانات کشاورز بویژه کمبود آب و زمینهای مورد نیاز و نبودن امکانات رفاهی و نیز پایین بودن سطح درآمد کشاورزان، مهاجرت روستائیان به شهرهای استان شدت گرفته‌است. به علّت نزدیک بودن این استان به شیخ نشینهای خلیج فارس، عدّه‌ای از اهالی منطقه، برای کار و امرار معاش به کشورهای واقع در کرانه خلیج فارس و دریای عمان مهاجرت کرده‌اند.​

 

[مهربانوی ایرانی]

آداب و رسوم: عید تلخک یا عید مرده‌ها، مراسم زار (لیوا)، مراسم گل‌گلین و...

جمعیت: براساس نتایج سرشماری سال 1390 شهرستان کنگان به مرکزیت شهرستان کنگان دارای 105626 نفر جمعیت بوده و 6/5 درصد جمعیت استان را تشکیل می دهد.

زبان محلی: مردم منطقه مانند اکثر عربهای جنوب به لهجه عربی خاص این منطقه صحبت می نمایند.

جاذبه های گردشگری: بقعه سید غریب، منطقه ساحلی کوهستان، ساحل آرام و زیبای بندر نای بند، ساحل زیبای بندر تمبک، چشمه تنگ بندر اختر، بندر سیراف، قلعه نصوری، گور دخمه، چشمه روستایی بیدخون، جنگل های حرا بیدخون، دژساسانی و ...

اقتصاد: شهرستان کنگان میزبان عظیم ترین صنایع گاز و پتروشیمی کشور بعنوان پایتخت اقتصادی ایران نامیده می شود. بزرگترین کارخانه سیمان کشور با نام ساروج کنگان با ظرفیت روزانه ۶۰۰۰ تن در کنگان و در حدود ۱۲ کیلومتری شهر کنگان قرار دارد. پیشیه اقتصادی مردم کنگان کشاورزی و ماهیگری و بازرگانی دریایی بوده است. امروزه شهرستان کنگان محل اجرای بخش عظیمی ازپارس جنوبی است. سایت کنگان که بزرگی آن ۲ برابر سایت عسلویه (پارس جنوبی) است در ۱۰ کیلومتری بندر کنگان قرار دارد.

غذای محلی: قلیه ماهی، قلیه میگو و قیمه‌ و...

صنایع دستی: صنایع این استان نیز به دو بخش صنایع دستی و ماشینی تقسیم می شوند و مهمترین آنها‌ را صنایع کشتی و لنج سازی، توربافی، کوزه، سفال، گلیم و گبه و... تشکیل می‌ دهد. نمدمالی، عبا بافی، حصیربافی، سوزن دوزی، زنبیل و سبد، جارو، مشک، قایقسازی، تونیره بافی، و دولچه نیز از دیگر صنایع دستی استان بوشهر هستند.

بهترین زمان بازدید: اواخر زمستان و اوایل بهار​