آسیا معرفی کشور ایران و مناطق دیدنی آن

ATENA_A

کاربر نگاه دانلود
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2018/02/17
ارسالی ها
23,992
امتیاز واکنش
29,350
امتیاز
1,104
معبد آناهیتا از بناهای مشهور شهر باستانی بیشاپور در شهرستان کازرون است.

این بنا به صورت مکعبی است که هر یک از اضلاع آن نزدیک ۱۴ متر است و از سنگ‌های تراشیده شده با ابعاد مختلف و بدون ملات به صورت دو جداره ساخته شده است. این بنا با الهام از سبک معماری دوره هخامنشی ساخته شده است که به وسیله بست‌های آهنی به یکدیگر قفل و بند شده‌اند. معبد آناهیتا فاقد سقف مسطح بوده است. این معبد را در عمق ۶ متری از زمین‌های اطراف خود ساخته‌اند تا آب رودخانه شاپور به درون آن سرازیر شود. معبد بیشاپور سمبل یک پرستشگاه آب است و می‌توان آن را جایگاه نوازش با آب دانست. یعنی تنها عنصری از عناصر چهارگانه که به الهه ناهید منسوب است. نماد جانوری این ایزدبانو به شکل گاو می‌باشد که در اطراف معبد، به صورت قرینه یکدیگر قرار گرفته است. این معبد نه تنها از نظر معماری، بلکه از نظر رعایت دستگاه‌های تنظیم و تقسیم و کنترل آب نیز فوق‌العاده است.

%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-1.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-2.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-3.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-4.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-5.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-6.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-8.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-9.jpg


%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF.jpg


=
 
  • پیشنهادات
  • ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    دریاچه فامور(پریشان) یکی از زیباترین و بزرگترین دریاچه‌های آب شیرین ایران و خاورمیانه است که در بخش جره و بالاده شهرستان کازرون قرار گرفته است. این دریاچه به نامهای مور، پریشان و فامور نیز شناخته شده‌است.

    این دریاچه بین ۵۱ درجه و ۴۴ دقیقه و ۵۱ درجه و ۵۱ دقیقه طول شرقی و ۲۹ درجه و ۳۲ دقیقه و ۳۰ ثانیه عرض شمالی واقع شده‌است. مساحت آن ۴۳۰۰ هکتار و ارتفاع آن از سطح آب‌های آزاد ۸۲۰ متر است. حوزه آبریز آن ۵/۲۶۶ کیلومتر مربع است و بیشترین مساحت را در اردیبهشت ماه دارد. این دریاچه در کنوانسیون رامسر به عنوان تالاب بین‌المللی ثبت گردیده‌است و در تقسیم بندی مناطق جزء منطقه حفاظت شده محسوب می‌گردد.

    دور تا دور این دریاچه را کوه احاطه کرده‌است فاصله دریاچه نسبت به کوه از طرف شمال حدوداً ۴ الی ۵ کیلومتر می‌باشد و از طرف جنوب حدوداً ۵۰۰ متر می‌باشد. فاصله دریا تا کوه (از طرف شمال) روستای مالکی(قلات نیلو دهپاگاه، هلک، پریشان)، روستای عرب فامور، روستای سی سخت و در قسمت شرق قلعه نارنجی، جروق و در جنوب قلعه نرگس زار و در غرب دریاچه روستای شهرنجان، زوالی و ایازآباد قرار دارند. این دریاچه از جمله اکوسیستمهای پایداری است که در اثر عوامل تکتونیک بوجود آمده میلیونها سال است که شرایط خود را حفظ نموده‌است و دارای ۴ گونه ماهی بومی به نام‌های ماهی زردک، ماهی سرخه، ماهی پرک و مار ماهی آب شیرین و همچنین چند گونه ماهی وارداتی نظیر ماهی کپور، ماهی فیتوفالک و آمورمی باشد که در سال ۱۳۶۸ به دریاچه وارده شده‌است. تنها کپور معمولی با شرایط تالاب سازش پیدا کرده و دوگونه دیگر مشکلات عدیده‌ای را در تالاب به وجود آورده‌اند.

    این دریاچه بر اثر سوزاندن بخشی بزرگی از نیزارهای اطرافش به علت عملیات راهسازی در معرض خطر است.در طی این آتش سوزی‌ها هزاران قطعه لاک پشت و پرنده مهاجر از بین رفته‌اند. همچنین بخش اعظم این دریاچه به علت خشکسالی های اخیر خشک شده است.

    %D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86-1.jpg


    %D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86-2.jpg


    %D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86-3.jpg


    %D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86-4.jpg


    %D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B4%D8%A7%D9%86.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    موقعیت

    به فاصله 12 کیلومتر از شهر کازرون به سوی شیراز در استان فارس، شهر باستانی بیشاپور قرار دارد. در مقابل بیشاپور دره زیبایی است که به آن تنگ چوگان گفته میشود. جاده آسفالته به طول 6 کیلومتر دره را به روستای تنگ چوگان متصل میکند، از این روستا با 5/1 ساعت کوهپیمایی میتوانیم به دهانه غار برسیم.

    معرفی

    غار شاپور بر روی دیواره کوهی که دشت تنگ چوگان را به شکل نیم دایره در بر گرفته، زایش یافته است. دیوارههای ورودی تنگه پوشیده از نقش برجستههایی تراشیده شده بر روی سنگ هستند که هر یک بخشی از تاریخ دوره ساسانیان را به نمایش گذاشتهاند. در سمت راست ورودی تنگه آثار قلعهای، که گویا محل نگهبانی از شهر بیشابور بوده است، به چشم میخورد. کف دره بستر رود شاپور است که آب آن از طریق کانالهایی متعدد به داخل شهر منتقل میشده است.

    ساختمان

    غار، درون کوهی با کانیهای زایش یافته است. دهانه غار طولی برابر با 30 متر و ارتفاعی برابر با 15 متر دارد. قبل از ورود به درون غار در سمت چپ دخمهای قرار دارد که بخشی از آن دست ساخته است. حدود 10 متر بعد از ورودی غار مجسمه 7 متری شاپور اول ساسانی جلوه گری میکند. غار از چند بخش تشکیل شده است: بخش اول نسبتاً هموار است و با طولی حدود 80 متر به لبه پرتگاهی منتهی میشود. دو طرف دیوارهای این بخش را حجاری و صاف، و گویا برای کندن نقشهای برجسته و یا نوشتن آماده کرده بودند که نیمه تمام ماندهاند و بر روی تاقچههای بزرگ آنها چیزی به چشم نمی خورد. در سمت چپ انتهای این بخش دو آب انبار به فاصله 5/0 متر از هم در داخل سنگ کندهاند که هر یک حدود یک متر عمق دارد. ابعاد یکی 4×3 متر و دیگری 5/1×2 متر است و هر دو پلهای برای دسترسی به آب دارند. آبی که از سقف به کف غار میچکیده در این حوضها جمع میشده و نیاز ساکنان را تأمین میکرده است. در سمت چپ آب انبارها یک آبشار سنگ زیبا و در پشت آن زیباترین چکنده و چکیدههای بزرگ به چشم میخورند. سپس گودالی بسیار بزرگ به قطر تقریبی 100 متر، که نسبت به کف تالار اول حدود 30 متر عمق دارد، قرار دارد که بیننده را به یاد دریاچهای خشک شده میاندازد. برای ورود به انتهای غار باید از پرتگاه بگذریم و با صعود از سربالایی گودال وارد دالان نسبتاً وسیع دیگری شویم. در انتهای سمت چپ گودال، محلی مسطح قرار گرفته که بخشی از آن دست ساخته است و گویا محل ذبح قربانی و اجرای مراسم بوده. سقف غار در این تالار حدود 40 متر و بلندترین فضای آن است. با گذر از این تالار وارد دالانی وسیع میشویم که تا انتهای غار ادامه دارد. طول غار از دهانه تا انتها حدود 450 متر است. غار دو شعبه دیگر دارد که از چندان وسعیت برخوردار نیستند.

    ویژگی

    غار شاپور از غارهای تاریخی بسیار پراهمیت ایران است. به نظر میرسد غار قبل از دوران ساسانیان از مکانهای مذهبی و آیینی ساکنان آن منطقه بوده و به مانند غار باباجابر و نیاسر مراسمی در آن جا انجام میشده است. از آن جا که اردشیر و شاپور اول روش وحدت مذهبی را میان مردم اجرا میکردند، از این رو اردشیر برای محو اعتقادات گذشته مردم منطقه نیاسر، آتشکدهای بزرگ هم جوار غار نیاسر میسازد و شاپور هم دستور ساختن مجسمه اش را درون این غار میدهد. پژوهش باستان شناسی بیشتر در هر دو غار، مسئله را روشن خواهد ساخت.
    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    آرامگاه کوروش بزرگ، مهم ترین اثر مجموعه ی پاسارگاد؛ که در دوره ای به « مشهد مادر مقدس » شهرت داشت، از سال ۱۸۲۰ به بعد به عنوان آرامگاه کوروش، شناسایی شد. بنای آرامگاه، میان باغ های سلطنتی قرار داشت و از سنگ های عظیم که درازای بعضی از آنها به هفت متر می‌رسد، بنا شده است.

    کوروش در 529 پیش از میلاد در آرامگاه خود در پاسارگاد دفن شد . اسکندر هنگام عبور از ایران ، بر سر مزار کوروش رفت و دید که دَرِ آرامگاه را باز کرده اموالش را غارت کرده اند. وی برآشفت و عامل آن را که شخصی به نام پولیماک بود، کشت و چون کتیبه ها را که به خط ایرانی از قول کوروش بر سنگ حک کرده بودند خواند، دستور داد تا متن یونانی آن را نیز در زیر متن ایرانی حک کنند .
    آریستوبولوس به عنوان شاهد عینی توصیفی از آرامگاه دارد که آریّان رومی آن را نقل کرده است و همین روایت است که باعث تشخیص آرامگاه کوروش شده است . به دلیل اهمیت درجه اول این روایت عین آن را می آوریم : «در پارس ، آرامگاه کوروش در میان بوستان شاهی واقع بود. در همه جانب این بنا باغی پُر از درختان گوناگون درست کرده بودند که توسط نهرهایی سیراب می شد و از انبوه سبزه پُر بود. خود بنا از دو قسمت تشکیل می شد. قسمت زیرین را با تخته سنگهای مکعبی تراشیده به صورت (سکّویی ) مکعبی برآورده بودند. بالای آن اطاقی ساخته شده بود که از سنگ بود و سقفی نیکو داشت و درِ آن چنان کوچک بود که مردی میانه اندام بسختی می توانست به درون آن وارد شود. در آن اطاق تابوتی زرین گذارده بودند که کالبد کوروش در آن نهفته شده بود، و کَتی (تختی ، نیم تختی ) کنار تابوت نهاده بودند که پایه هایش از زر ناب بود و روکشی از پارچة بافت بابل داشت و زیر آن قالیهایی انداخته بودند، سرخ رنگ . بر فراز این نیم تخت هم یک پیراهن و دیگر جامه های بافت بابل گذاشته بودند. شلوارهای مادی ] = شلوار چرمین با زیورهای رنگارنگ و جامه های ارغوانی رنگ آنجاگذارده بودند (بعضی از آنها به رنگهای دیگر هم بود) و نیز شمشیرهایی و گوشوارهای زرین گوهرنشان هم بود ] کونتوس کورتیوس سپری و کمانی سکایی را هم افزوده است و استرابو از پیاله های گرانبهایی که در آنجا دیده بوده اند، یاد می کند . یک میز نیز در میانة اطاق بود. تابوتی که کالبد کوروش را نگه داشته بود، درحد میانی این نیم تخت جای داشت . ساختمان کوچکی در نزدیکی آرامگاه و در میانة باغ ساخته بودند. این ساختمان برای مغانی بود که آرامگاه کوروش را نگهبانی می کردند و این شغل را از زمان کمبوجیه ، پسر کوروش ، پشت به پشت در خاندان خود نگه می داشتند. از کیسة شاهی هر روز یک گوسفند به علاوة مقدار معینی آرد و باده به این موبدان داده می شد و نیز هر ماه یک اسپ نزدشان می فرستادند تا برای کوروش قربانی کنند. آرامگاه کتیبه ای داشت با خط فارسی ] = پارسی باستان [ ، که بر روی آن چنین نگاشته شده بود: «ای مرد! من کوروشم ، پسر کمبوجیه ، که شاهنشاهی پارسی را بنیان گذارد و شاه آسیا بود. پس بر این بنای یادبود من رشک مبر»
    آرامگاه از تخته سنگهای آهکی سفید مایل به زردی ساخته شده است و دو قسمت دارد: سکّوی سنگی توپُر با شش پله ، و اتاقی با سقف شیب دار بر فراز پلة ششم . مقدار زمینی که زیر این بناست ، 156 مترمربع (12*13 متر) است . ارتفاع بنای سنگی آرامگاه 11 متر است . پلة اول 170 سانتیمتر بلندی دارد و پله های دوم و سوم هر کدام یک متر، و سه پلة دیگر هر کدام 55 سانتیمتر. پهنای هر پله حدود نیم متر است . اتاق 5ر3 متر طول و 10ر2 متر ارتفاع دارد. در سمت مغرب این اتاق ، دری سنگی به ابعاد یک متر در 3ر1 متر وجود داشته است .
    درون دو تخته سنگ بزرگی که سقف آرامگاه را می سازد تهی است ، و این امر برخی را به این تصور انداخته است که شاید قبر اصلی کوروش و زنش در همین حفرة درون سقف بوده است (سامی ، 1375 ش ، ص 45ـ47؛ نیز رجوع کنید به فرصت شیرازی ، ص 229). آرامگاه کوروش در ایران تنها یک نمونة تقریباً مشابه دارد و آن «گوردختر» در بُزپَر (بزپار) در صد کیلومتری جنوب غربی کازرون است که از دورة آخر هخامنشی است و احتمالاً آرامگاه کوروش جوان ، پسر داریوش دوم ، بوده است ( رجوع کنید به شهبازی ، 1350 ش ، ص 92ـ99؛ ایرانیکا ، ذیل r” ¦ “Bozpa ). در دورة اتابکانِ فارس (مظفریان ) پیرامون آرامگاه ، مسجدی ساخته بودند و در دیوار جنوب غربیِ اتاقِ آرامگاه ، محرابی کَنده و آیاتی از سورة فتح به خط ثلث نقر کرده بودند .

    راه شاهی در دورة هخامنشی از شمال به جلگة مرغاب وارد می شده و از روی رودخانة پلوار می گذشته و از کنار آرامگاه به تنگ بلاغی می رسیده است.

    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-1.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-2.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-3.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-4.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-5.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-6.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-7.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-8.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4-9.jpg


    %DA%A9%D9%88%D8%B1%D9%88%D8%B4.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    منطقه تنگ بستانک طی مصوبه شماره ۱۹۴ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ ۱۳۷۸/۱۰/۱۵ با مساحت ۱۴۹۶۰ هکتار بعنوان منطقه حفاظت شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است.

    منطقه حفاظت شده تنگ بستانک معروف به بهشت گمشده در فاصله ۱۲۰ کیلومتری شیراز در منطقه کامفیروز واقع گردیده است.

    منطقه ای عمدتا با پوشش جنگلی و کوهستانی با میانگین ارتفاعی بین ۱۷۰۰ تا ۳۷۰۰ متر. دارای اقلیم ایرانی تورانی دارای تابستان های خشک و زمستان های بسیار سرد که با ریزش برف و یخبندان همراه می باشد. میانگین درجه حرارت منطقه بین ۱۴ – ۱۶ درجه و متوسط بارندگی آن ۴۷۹/۴۲ میلی متر می باشد.

    تیپ اراضی منطقه بر اساس مساحت (هکتار) و درصد:

    کوهها: ۱۱۶۴۸ هکتار با ۷۶/۱ درصد از کل منطقه
    تپه ها: ۱۷۶۵ هکتار با ۱۶/۹ درصد از کل منطقه
    فلاتها و تراسهای فوقانی: ۷۴۴ هکتار با ۴/۸۵ درصد از کل منطقه
    دشتهای دامنه ای: ۳۰۷ هکتار با ۲ درصد از کل منطقه
    واریزه های بادبزنی: ۹۸ هکتار با ۰/۶۴ درصد از کل منطقه
    مسکونی: ۶۲ هکتار با ۰/۴ درصد از کل منطقه

    جاذبه های اکوتوریستی: وجود روستاهای زیبای جنوب تنگ بستانک مانند ساران و کهکرون با چشمه های زیبا و سابقه ای هزاران ساله از جاذبه های این منطقه می باشد. موقعیت جغرافیائی اثر طبیعی تنگ بستانک در مجموعه شبکه گردشگری محور شمال و شمال غرب استان و امکان ارتباط جاده‌ای که با یادمان های تاریخی تخت‌ جمشید، نقش رستم و پاسارگارد از یک طرف و چشم‌اندازهای طبیعی آبشارمارگون و تنگ براق از طرف دیگر، امتیاز ویژه‌ای برای بخش ایرانگردی و جهانگردی استان فارس است که در خور توجه و اهمیت می باشد.

    وضعیت اجتماعی منطقه:


    زراعت: میزان سطح اراضی زیر کشت آبی و دیم در منطقه ۱۵۷۶ هکتار می باشد که ۱۲۲۷ هکتار به اراضی آبی و ۳۵۳ هکتار به اراضی دیم اختصاص دارد. زراعت آبی شامل: گندم، جو، لوبیا و شلتوک و ترکیب کشت دیم شامل: گندم، عدس، جو و نخود می باشد.

    باغداری: بطور کلی میزان سطح اراضی باغی در منطقه ۳۶۷ هکتار می باشد که بالاترین میزان باغ آبی متعلق به روستای کهکران و کمترین مربوط به آب باد می باشد.

    دامداری: دامداری در منطقه به صورت سنتی و به صورت نگهداری در کنار منازل مسکونی صورت می پذیرد. در منطقه ۴۰۰۵ راس گوسفند و بره، ۳۰۲۵ راس بز و بزغاله و ۴۹۴ راس گاو و گوساله وجود دارد.

    %D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9.jpg


    %D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-1367735428.jpg


    %D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%B4%D8%AA-1367735428.jpg


    %DA%AF%D9%85%D8%B4%D8%AF%D9%87-1367735427.jpg


    %DA%AF%D9%85%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%AA%D9%86%DA%AF-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%DA%A9-1367735428.jpg


    %DA%AF%D9%85%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2-1367735428.jpg


    %DA%AF%D9%85%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3-1367735428.jpg


    %DA%AF%D9%85%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%AF%D8%B4%D8%AA-1367735428.jpg


    %D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%B4%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%B2-1367735428.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    ارگ کریم خان در مرکز شهر شیراز قرار دارد. این ارگ در دوره سلطنت سلسله زندیه ساخته شده‌است و پس از اینکه کریم خان زند شیراز را به عنوان پایتخت خود و این مکان را به‌عنوان مکان زندگی خود انتخاب نمود به ارگ کریمخان معروف شد.

    ارگ کریم خانی در شمال شرقی شیراز و در میدان شهدا (با نام سابق میدان شهرداری) واقع شده است. مساحت ارگ برابر 4000 متر مربع و واقع در مرکز محوطه ای به مساحت 12800 متر مربع است. این ارگ چهار دیوار بسیار بلند دارد که به وسیله 4 برج خشتی 14 متری به هم متصل گشته اند و هر یک از این برج های خشتی زاویه 90 درجه دارند. کاشی کاری سردر ورودی در زمان قاجار به ارگ اضافه شده است.

    ساخت ارگ بین سالهای ۱۷۶۶ و ۱۷۶۷ میلادی انجام شد و کریمخان بهترین معماران زمان خود را جهت ساخت آن بکار گرفت. او همچنین بهترین مصالح را از داخل و خارج کشور تهیه نمود و ساخت بنا را بسرعت پایان برد. این بنا در دوره زندیه به‌عنوان محل استقرار حکومت و در دوره قاجاریه به‌عنوان محل زندگی فرمانداران محلی استفاده گردید. همچنین عبدالحسین میرزا فرمانفرما حکمران فارس دستور به بازسازی مینیاتورهای نقاشی شده در این بنا را صادر کرد.

    در زمان سلسله پهلوی از ارگ به‌عنوان زندان استفاده شد. در سال ۱۳۵۰ این ارگ به اداره فرهنگ و هنر وقت واگذار شد. این بنای عظیم اکنون تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی جمهوری اسلامی ایران اداره می شود و از چند سال پیش کار مرمت این بنا آغاز شده‌ است تا به عنوان موزه بزرگ فارس مورد استفاده قرار گیرد.



    آدرس :میدان شهدا

    زمان : صبح تا عصر




    %D8%A7%D8%B1%DA%AF.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-8.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-6.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-5.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-3.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-2.jpg


    %D8%A7%D8%B1%DA%AF-1.jpg
     
    آخرین ویرایش:

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    تهران ساحل ندارد. سر و ته شهر را که بزنید یا کویر است و یا کوه. جنگل و ساحل برای آن طرف کوه هاست. اما نباید سراغ آن طرف بروید، 180 درجه مسیر را عوض کنید و روانه فرودگاه امام خمینی شوید. نه، قرار نیست سواحل دریای جنوب و یا دریاهای اروپایی را غرب آسیا را بگیرید، می خواهیم آدرس یک دریاچه را در کویر جنوبی تهران بدهیم. درواقع یک پیشنهاد خوب برای آب بازی داریم؛ نرسیده به فرودگاه امام، در کیلومتر 18 اتوبان تهران قم، دریاچه ای هست که همه امکانات تفریحی سواحل کیش، قشم، ترکیه، امارات و خلاصه هر مقصد گردشگری دور از تهران را دارد؛

    =
    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-1.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-2.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87.jpg

    در مجوعه تفریحی ورزشی فشافویه، امکانات خوبی وجود دارد، از اسکی روی آب، جت اسکی، قایق سواری، کایاک سواری، تا ATV (موتورهای چهار چرخ)، پیست اتوموبیلرانی، پینت بال، سوارکاری و تفریحات ورزشی و مهیجی از این دسته.

    روزی که جت اسکی آمد
    قرار نبود فشافویه یک دریاچه تفریحی و گردشگری باشد، اما زمانی که در این منطقه دریاچه مصنوعی ساخته شد، آنهایی که از بوجود آمدن آن خبر داشتند، روزهای تعطیل روانه فشافویه می شدند تا کمی تفریج کنند. این ماجرا به سال 85 بر می گردد. در همین زمان و تا سال 86 حتی برخی از مردم، با جت اسکی های شخصی، در دریاچه فشافویه تفریح می کردند. این اقبال مردمی، باعث شد شرکت آب اسکی فشافویه تاسیس شود و امکاناتی برای تفریحات آبی در دریاچه به فشافویه بیاورد. اسفند 87، این اتفاق افتاد. البته تا تابستان 88، خبری از بلیت فروشی و عضوگیری نبود. فعالیت های عمرانی در اطراف دریاچه تا تیرماه 88 طول کشید.
    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-3.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-4.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-5.jpg

    محسور شدن از یک سو با کوه، مکان تفریحی جذابی را بوجود آورده است. که هم فرصت تفریحات دریایی فراهم است و هم می توان پیک نیک خوبی را در یک روز تعطیل داشت. دریاچه 7 هکتاری فشافویه، اکنون روزانه تا 300 مراجعه کننده دارد که عمدتا برای ورزش های آبی به آنجا می روند. البته اگر در روزهای تعطیل و یا آخر هفته به فشافویه بروید، تا هزار و 500 نفر را می توانید بشمرید که دنبال جت اسکی و اسکی روی آب و باقی تفریحات آبی هستند.
    در فشافویه جت اسکی های قدرتمندی وجود داردو عموم آنها 1500 سی سی حجم موتور دارند. همچنین قایق های شاتل و دونات، بنانا و کایاک هم وجود دارد. با وجود اینها فکر می کنید تا چه حدی می توانید هیجانتان را کنترل کنید؟
    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-6.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-7.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-8.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-9.jpg

    زمستان هم فشافویه بروید
    گفتنی نیست، حتما حواستان هست که در پاییز و زمستان باید برای لـ*ـذت بردن از تفریحات آبی، باید فضاهای سرپوشیده را انتخاب کنید. پس تا اول آبان بیشتر فرصت ندارید به دریاچه فشافویه بروید. اما از آبان تفریحات دیگری در انتظار شماست؛ پینت بال، تیرو کمان، سوارکاری، تراپ، اتومبیلرانی و … . پیست اتومبیلرانی فشافویه، تاکنون سه مسابقه ملی بزرگ را به خود دیده است؛ مسابقات اتومبیلرانی قهرمان کشوری آبان 88 (خودروهای دو دیفرانسیل)، استانی اسفند 88 و قهرمان کشوری اردیبهشت امسال.
    اگر حوصله ندارید تنها فشافویه بروید، برخی آژانس های مسافرتی، تورهای ویژه را برگزار می کنند که اتفاقا خوش هم می گذرد.
    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-10.jpg

    حق عضویت بدهید، تخفیف بگیرید
    برای استفاده از امکانات تفریحی و ورزشی فشافویه می توانید هر وقت خواستید، به جنوب تهران بروید، اما باید هر دفعه هزینه زیادی بدهید. اما اگر علاقه داشته باشید، می توانید برای یک سال 450 هزار تومان بدهید و از تخفیف های مختلفی استفاده کنید؛
    عدم دریافت ورودی
    استفاده از تخفیف و خدمات ویژه مجموعه (وسایل خاص، آموزش خاص و … )
    جدا شدن نوبت اعضا از سایر بازدیدکنندگان در سرویس دهی
    کلاسهای آموزشی و تورهای ویژه
    نگهداری و حراست دستگاه یا وسیله تفریحی با 30% تخفیف
    تعمیر و سرویس دستگاه یا وسیله تفریحی با حداقل هزینه
    20% تخفیف برای نمایشگاه ها، کنسرت و برنامه های مشابه
    خرید وسایل ورزشی (لباس ها یا دستگاه یا وسیله تفریحی) با 10% تخفیف

    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-12.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-13.jpg


    %D9%81%D8%B4%D8%A7%D9%81%D9%88%DB%8C%D9%87-14.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    برج طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری در استان تهران قرار دارد. این برج از آثار به جا مانده از دوره‌ي سلجوقیان است و در سال 1310 با شماره 147 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌ است.

    برج طغرل با مساحتی بالغ بر 48 متر مربع و ارتفاعی در حدود 20 متر و با اسکلتی خشتی و آجری به صورت استوانه‌ای افراشته، خودنمايی می‌کند که نمای داخلی آن به صورت استوانه است.

    این برج شبیه عقربه‌های ساعت بوده و می‌توان از روی تابش آفتاب روی کنگره‌های آن زمان را تشخیص داد. در ضلع شمالی و جنوبی برج دو سردر با معماری طرح رازی ساخته شده است و تقریباً تا ارتفاع 4 متری برج دیوارها به صورت توپ تا قطر دیوارهای حدود 1.5 متر تشکیل شده و دیوارهای بالای ارتفاع 4 متر به صورت تو خالی طراحی شده و وسط آن پلیکانی وجود دارد که درب آن در همان ارتفاع در ضلع شمالی بنا خودنمايی می‌کند که رابطی بین قسمت‌های تحتانی و فوقانی برج می‌باشد.

    درب‌ها و قوس‌های رازی که فشار فوق‌العاده‌ای را تحمل می‌کند و تو خالی بودن دیوارهای فوقانی به استحکام بنا کمک کرده و جنس خشت به کار رفته در برج که از زاج و خاک و سفیده‌ی تخم مرغ است بر استحکام آن می‌افزاید. از ویژگی‌های جالب و منحصر به فرد این برج، کاربرد آن به عنوان یک ساعت آفتابی عظیم است.

    بدین صورت که شيارهای دور تا دور برج به گونه‌ای طراحی شده که با طلوع آفتاب در سمت شرق بنا، کم‌کم یکی از کنگره‌ها روشن می‌شود و آفتاب به درون آن می‌تابد. با گذشت نیم ساعت از طلوع خورشید، نصف کنگره روشن می‌شود و با گذشت یک ساعت از طلوع خورشید، یک کنگره به طور کامل روشن می‌شود. به همین ترتیب با گذشت دو ساعت دو کنگره و با گذشت سه ساعت سه کنگره روشن می‌شود، تا اینکه لحظه‌ای فرا می‌رسد که خورشید روی نصف النهار منطقه و در بیشترین ارتفاع خود از افق قرار می‌گیرد. در این هنگام خورشید دقیقاً بالای سر در جنوبی برج قرار می‌گیرد، زیرا درب‌های برج کاملاً شمالی – جنوبی بوده و روی نصف‌النهار واقع است.

    اختلافات فراوانی میان کارشناسان و مورخان درباره‌ی شخصیت مدفون در این بنا وجود دارد. عده‌ای آن را آرامگاه طغرل بیک سلجوقی می‌دانند و در مجمل‌التواریخ اینگونه آمده‌ است که « سلطان طغرل‌بیک شهر ری وفات رسید و تربتش آنجا برجاست ».

    مورخ نامی ترکیه، فارق سومر نیز محل دفن طغرل را همین مکان می‌داند. عده‌ای دیگر از نویسندگان این مکان را محل دفن خلیل سلطان از فرزندان تیمور لنگ و همسر او شادالملک در قرن پانزدهم می‌دانند.

    در کتاب جامع ری باستان تالیف حسن کریمیان نیز آمده‌ است که گروهی این بنا را منتسب به فخرالدوله می‌دانند.

    استاد سید محمد طباطبایی با توجه به تحقیقات مفصلی که پیرامون این اثر تاریخی و شخصیت مدفون در آن داشته‌ است این بنا را متعلق به ابراهیم الخواص می‌داند.

    پیکر محمد طباطبایی پس از مرگ در جوار این برج در سال ۱۳۷۱ به خاک سپرده‌ شد.

    reboarrto9.jpg


    reboarrto8.jpg


    reboarrto7.jpg


    reboarrto5.jpg


    reboarrto4.jpg


    reboarrto3.jpg


    reboarrto2.jpg


    reboarrto1.jpg


    reboarrto.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    ماسوله در ۵۵ کیلومتری رشت در استان گیلان قرار دارد . این شهر در ناحیه‌ ای کوهستانی و جنگلی در دامنه ‌ای صخره ‌ای با وسعت ۱۶ هکتار و ارتفاع ۱۰۵۰ متر از سطح دریای آزاد ساخته شده ‌است . ماسوله در ۳۲ کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن قرار دارد و از غرب به خلخال ، از شمال به ماسال و از جنوب به طارم محدود است .
    این شهر طی شماره ۱۰۹۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است .
    این شهرک هم اکنون رویارو با مسائلی مانند ریزش سنگ ، سیل ، رانش زمین ، زمین‌لرزه ، تصرف به منظور توسعه عمرانی و انسانی و تخریب و … می ‌‌باشد .
    زبان مردم ماسوله تالشی است . ماسوله دارای محله‌ های ریحانه بر ، خانه بر ، مسجد بر ، کشه سر و اسد محله است .
    قلل مهم ماسوله عبارت‌ اند از : شاه‌ معلم ( شامولوم ) ، آسمان کوه ، لاسه سر ، تروشوم و کله قندی . که قله شاه معلم با ارتفاع ۳۰۵۰ متر بلند ترین نقطه استان گیلان می ‌باشد .

    تاریخ

    حدود هشتصد تا هزار سال پیش مردمانی از نقاط مختلف سرزمین گسترده ایران به دلائل نا معلومی به منطقه ماسوله كوچ كردند . برخی از مردمان محلی نیز از منطقه ای به نام كهنه ماسوله واقع در 6 كیلومتری شمال غرب این شهر با این افراد همراه شدند . طی كاوش های انجام شده از محوطه باستانی كهنه ماسوله سفالینه هائی متعلق به قرون پنجم تا هشتم هجری قمری بدست آمده است كه دقیق ترین مستندات قابل توجه تاریخی می باشند .
    در ۱۰ کیلومتری بالاتر از ماسوله جدید ، ماسوله قدیم با آثار و بازمانده‌ های انسانی از قبیل سنگ کوره و … در منطقه‌ ای گسترده پراکنده شده است که جزء آثار باستانی بشمار می ‌آیند.

    معماری ماسوله
    ماسوله دارای معماری منحصر به فردی است . محوطه جلوی خانه ‌ها و پشت بام‌ ها هر دو به عنوان پیاده رو استفاده می‌ شوند. خیابان‌ های کوچک و پله‌ های بسیار به هیچ وسیله نقلیه موتوری اجازه ورود نمی‌ دهد . معماری ماسوله در یک جمله توصیف می ‌شود : حیاط ساختمان بالایی پشت بام ساختمان پایینی است . ساختمان‌ ها معمولاً از دو طبقه تجـ*ـاوز نمی ‌کنند.

    masole1.jpg


    masole2.jpg


    masole3.jpg


    masole4.jpg


    masole5.jpg


    masole.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    تپه هگمتانه که شهری زیرزمینی را در خود جای داده است، در قسمت شمالی و در بافت قدیمی شهر همدان در انتهای خیابان اکباتان قرار دارد. این تپه باستانی 3 هزار سال قدمت دارد و با مساحت حدود 30 هکتار، وسیع‌ترین تپه باستانی ایران است (با در نظر گرفتن بخش‌هایی که جزو محدوده تپه باستانی بوده اما اکنون ساختمان‌های مسکونی بر روی آن ساخته شده، مساحت آن به بیش از 40 هکتار نیز می‌رسد). این محوطه باستانی با توجه به اشاره‌های تاریخی و برداشت‌های اولیه باستان‌شناسان و پژوهشگران، دربرگیرنده آثاری از دوره‌های تاریخی مختلف به ویژه ماد، هخامنشی و اشکانی می‌باشد.

    این تپه در طول یک صد سال اخیر بارها مورد حفاری باستان‌شناسان داخلی و خارجی قرار گرفته است. پیشینه حفاری‌های علمی این تپه به سال 1913 میلادی برمی‌گردد که هیئتی فرانسوی از طرف موزه لوور پاریس به سرپرستی شارل فوسی، کاوش‌هایی در تپه هگمتانه انجام داد اما نتایج این کاوش‌ها هیچ‌گاه منتشر نشد. در طی 10 فصل حفاری انجام شده از سال 1362 تا 1378 خورشیدی که حدود 14 هزار مترمربع از این تپه مورد کاوش قرار گرفت، یکی از کهن‌ترین دوره‌های تمدن بشری نمایان شده است. همچنین یک حصار طولانی به ارتفاع 9 متر و دو برج عظیم و کم‌نظیر در درون آن کشف شده است. در کاوش‌های علمی که در طول این سال‌ها به سرپرستی آقای دکتر محمدرحیم صراف به انجام رسید، یک شهر بزرگ از نوع شهرهای شطرنجی در داخل تپه هگمتانه شناسایی شد. ساخت و سازهای این شهر باستانی عبارت است از معابری به فاصله‌های مساوی و موازی یکدیگر که در حدّفاصل آن‌ها، واحدهای ساختمانی کاملاً مشابه و قرینه یکدیگر احداث شده است. این مجموعه کم‌نظیر علاوه بر تأسیسات آبرسانی، دارای حصاری خشتی به قطر حدود 10 متر است که در فواصل معین دارای برج‌هایی عظیم است. سازه اصلی شهر باستانی از خشت خام و در بخش‌هایی، از آجر تشکیل یافته است.

    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%87.jpg


    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%872.jpg


    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%876.jpg


    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%879.jpg


    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%8714.jpg


    در طول حفاری‌های انجام شده، آثار ارزشمند و بی‌نظیری کشف شده که اغلب متعلق به دوران هخامنشیان و نیاکان آن‌هاست که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

    * لوح زرین به نام آریارامنه: این لوح قدیمی‌ترین اثر تاریخی است که تاکنون کشف و شناخته شده است و اکنون در موزه برلین در آلمان نگهداری می‌شود. ابعاد آن 12×8 سانتی‌متر، مشتمل بر 10 سطر با متن پارسی باستانی و به خط میخی است. این لوح متعلق به آریارامنه (=آریارمن) پسر کوچک چیش‌پیش و نواده هخامنش (مؤسس سلسله هخامنشی) می‌باشد که قسمتی از آن از بین رفته و ترجمه آن چنین است:

    «آریامنه شاه بزرگ، شاه شاهان شاه پارس پسر چئیش پیش شاه نوه هخامنش. آریامنه شاه می‌گوید: این کشور پارس که من دارم و دارای اسب‌های خوب و مردان نیک است، اهورامزدا آن را به من عطا فرموده است. از مرحمت اهورامزدا من شاه این کشورم. آریامنه می‌گوید: اهورامزدا مرا یاری کرد».

    * لوح زرین به نام آرشام: لوحی زرین به ابعاد 8×13 سانتی‌متر به خط میخی و زبان پارسی باستان که ترجمه آن چنین می‌باشد:

    «آرشام‌شاه، شاه شاهان پارس، پسر اریارامنه، شاه هخامنشی. ارشام می‌گوید: اهورامزدا خدای بزرگ که بزرگ‌ترین خدایان است مرا شاه کرد او به من سرزمین پارس را عطا فرمود که مردم نیکو و اسبان خوب دارد از مرحمت اهورامزدا این سرزمین را دارا هستم. اهورامزدا مرا و خانه مرا حفظ کند و این سرزمین را که دارا هستم نگاهدارد.»

    این لوح در اختیار مجموعه شخصی مارسل ویدال آمریکایی است.

    * الواح زرین و سیمین داریوش: در سال 1307 خورشیدی ضمن پِی کنی دیوار خانه‌ای در محله قدیمی «سرقلعه» (یکی از نقاط مربوط به تپه هگمتانه)، لوحی زرین و لوحی سیمین پیدا شد. این دو لوحِ تقریباً مستطیل شکل به ابعاد 18/8×19 سانتی‌متر به خط میخی و به سه زبان پارسی باستانی، بابلی و عیلامی نوشته شده است. محتوای هر دو لوح یکی است و ترجمه آن‌ها چنین است:

    «داریوش شاه بزرگ. شاه شاهان، شاه کشورها پسر ویشتاسب هخامنشی، داریوش می‌گوید: این است کشوری که من دارم از سکستان آن سوی سغد تا کوشا (حبشه) از هند تا سارد (آسیای صغیر) که آن را اهورامزدا بزرگ‌ترین خدایان به من داده است. اهورامزدا مرا و خاندانم را پاس دارد.»

    کشف این الواح معلوم می‌دارد که داریوش کبیر (512-484 قبل از میلاد) همچنان که در تخت جمشید و شوش کاخ‌های بزرگی بنا کرده بود، در هگمتانه نیز کاخی به همان عظمت بنیاد نهاده بود. لوح نقره‌ای در موزه کاخ مرمر و دیگری در موزه ایران باستان در تهران نگهداری می‌شوند.

    * لوح زرین به نام داریوش دوم: این لوح زرین به ابعاد 20/5×18/5 سانتی‌متر، در 23 سطر و به خط میخی نوشته شده است. این لوح در گذشته خارج از کشور نگهداری می‌شد که توسط موزه ایران باستان خریداری گردید و اکنون جزو گنجینه‌های موزه ایران باستان است. لوح دیگری به ابعاد 16/2×13 سانتی‌متر یافت شده که دارای 29 سطر به خط میخی می‌باشد و در سال 1331 خورشیدی خریداری شد و در حال حاضر در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.

    * لوح زرین به نام اردشیر دوم: این لوح به نام اردشیر دوم پسر داریوش دوم هخامنشی به ابعاد 13×13 سانتی‌متر است. این لوح دارای 20 سطر و به خط میخی است که بر روی زر ناب حک گردیده است.

    * کوزه نقره‌ای به نام خشایارشا (پسر داریوش اول): این کوزه از نقره است که قطر دهانه‌ آن 7/5 سانتی‌متر و ارتفاع بلندترین قسمت آن 12 سانتی‌متر است. این کوزه که در گذشته در خارج از کشور نگهداری می‌شد اکنون در موزه ایران باستان قرار دارد. در قسمت سالم مانده از بدنه آن این جمله ناقص به خط میخی خوانده می‌شود: «… شاه که برای سرای شاهی درست نمود».

    * بشقاب نقره نقش برجسته متعلق به اردشیر اول: این بشقاب که طول دهانه آن 20 سانتی‌متر است، توسط موزه ایران باستان خریداری و به کشور بازگردانده شد.

    * بشقاب یا جام نقره به نام اردشیر اول: این جام که قطر دهانه آن 26/7 سانتی‌متر است، دارای کتیبه‌ای به خط میخی و به زبان پارسی باستان، به نام اردشیر اول می‌باشد که ترجمه آن چنین است:

    «اردشیر شاه بزرگ، شاه شاهان شاه کشورها پسر خشایارشاه، شاه خشایارشاه پسر داریوش هخامنشی که این جام سیمین را برای کاخ پادشاهی خود درست کرد.»

    این بشقاب در اختیار موزه متروپولیتن نیویورک است.

    * لوح زرین به نام داریوش دوم: لوح کاملی از طلا به طول 20/5 و عرض 18/5 سانتی‌متر که مشتمل بر 23 سطر به خط میخی و به زبان پارسی باستان می‌باشد. ترجمه این لوح که در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود، چنین است:

    «خدای بزرگی است اهورامزدا که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید که مردم را خلق فرمود که به مردم شادی داد. که داریوش را شاه نمود. یگانه شاه از میان شاهان بسیار و یگانه فرمانروا از میان فرمانروایان بسیار من. داریوش شاه بزرگ شاه شاهان شاه کشورهایی که ملت‌های بسیار دارد. شاه این سرزمین بزرگ دوردست پهناور پسر اردشیر شاه. اردشیر پسر خشایارشاه خشایارشاه پسر داریوش شاه همامنشی. داریوش شاه گوید اهورامزدا این کشور را به من عطا فرمود. از مرحمت اهورامزدا من شاه این سرزمین هستم- اهورامزدا مرا و خانه مرا و سلطنتی را که به من عطا فرموده حفظ کند.»

    * لوح زرین به نام داریوش دوم: این لوح دارای ابعاد 3×13 سانتی‌متر است و ترجمه آن چنین می‌باشد:

    «خدای بزرگی است اهورامزدا که بزرگ‌ترین خدایانست که این سرزمین را آفرید که آن آسمان را آفرید که مردم را خلق فرمود که برای مردم شادی آفرید که اردشیر را شاه کرد یک شاه از میان شاهان بسیار و یک فرمانروا از میان فرمانروایان بسیار.

    اردشیر شاه بزرگ شاه شاهان شاه کشورها، شاه این سرزمین می‌گوید من پسر داریوش داریوش پسر اردشیر شاه، اردشیر پسر خشایارشاه

    اردشیر گوید به لطف اهورامزدا من شهریار این سرزمین دور و وسیع هستم اهورامزدا مرا و سلطنتی را که به من عطا فرموده و خانه مرا حفظ فرماید».

    * ستونی سنگی مربوط به اردشیر دوم: علاوه بر لوح‌های زرین، قطعه ته ستونی از سنگ دارای نوشته‌ای به نام اردشیر دوم در همدان کشف گردید که اکنون در انگلستان نگهداری می‌شود و ترجمه آن چنین است:

    «می‌گوید اردشیر شاه بزرگ شاه شاهان شاه کشورها شاه این سرزمین پسر داریوش شاه. داریوش پسر اردشیر شاه. اردشیر پسر خشایارشاه و خشایارشاه پسر داریوش شاه، داریوش پسر ویشتاسب هخامنشی این کاخ را به لطف اورمزدا و ناهید و مهر من ساختم اورمزدا و ناهید و مهر را از همه بدی‌ها حفظ فرمایند. و آنچه من ساخته‌ام از گزند و آسیب محفوظ دارند».

    و بسیاری اثر ارزشمند دیگر …
    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%878.jpg


    %D8%AA%D9%BE%D9%87-%D9%87%DA%AF%D9%85%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%8711.jpg


    نا به نظر تاریخ‌نویسان و محققین تپه هگمتانه از مهم‌ترین آثار تاریخی همدان و تاریخ ایران محسوب می‌شود. مسافرینی که از جاده قزوین- تهران به همدان می‌رسند، قبل از ورود به شهر پس از مشاهده شکوه و هیبت توأم با زیبایی نمونه و بی‌نظیر الوند کوه از دور، اولین منظره‌ای که توجه آنان را جلب می‌کند، تپه هگمتانه و خانه‌های ساخته شده بر فراز و اطراف آن است.

    هگمتانه به معنی محل تجمع می‌باشد و در منابع باستانی به صورت «هگمتانه»، «اکباتان»، «امدانه» و «همدان» ثبت شده است.
     

    برخی موضوعات مشابه

    بالا