آسیا معرفی کشور ایران و مناطق دیدنی آن

ATENA_A

کاربر نگاه دانلود
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2018/02/17
ارسالی ها
23,992
امتیاز واکنش
29,350
امتیاز
1,104
لاهیجان یکی از شهرهای دیدنی و با جاذبه‌های فراوان گردشگری استان گیلان است و در شمال دیلمان قرار دارد
منطقه لاهیجان از شمال به دریای خزر، از شرق به لنگرود، از جنوب به دیلمان، از جنوب غربی به سیاهکل و از غرب به آستانه اشرفیه محدود می‌شود. موقعیت جغرافیایی این شهر در ناحیه کوهپایه‌ای قرار دارد و تپه‌ماهورهای آن را بوته‌های چای پوشانده‌است.

لاهیجان معروف به عروس شهرهای گیلان دارای چشم اندازها و جاذبه‌های طبیعی بسیار زیبا می‌باشد که همجواری شهر با یکی از زیباترین کوه‌های منطقه و دسترسی آسان به آن با چشم اندازهای کوهپایه‌ای شامل باغ‌های سرسبز چای و مزارع برنج و چشمه‌های متعدد آن در سطح ملی و حتی فراملی در بخش گردشگری سرآمد است.

این شهر ساخته‌شده بر سرزمینی هموار و جلگه‌ای است که حاصل رسوبات به جای مانده از رودهای گیلان است. از نظر موقعیت جغرافیایی و ویژگی‌های تاریخی یکی از شهرهای مهم استان گیلان به شمار می‌رود و مدت‌ها مرکز بخش بیه‌پیش این استان بوده‌است.

لاهیجان در سال ۷۰۵ قمری به دست اولجایتو فتح شد و امیر تیمور به آن لشکر کشید. پس از تیمور، سید امیر بیک و نوادگان وی بر شهر لاهیجان حکومت کردند. پس از سقوط حکمرانان کیانی، حاکمان صفوی در این شهر حکومت کردند.

این شهر در زمان اولجایتو ضرابخانه داشته که سکه ضرب می‌کرده است. نمونه‌هایی از سکه‌های دوران ابو سعید بهادرخان اولجایتو، فتحعلی‌شاه قاجار و شاه طهماسب صفوی مشاهده شده که در لاهیجان ضرب شده‌اند.

شهرستان لاهیجان به گواهی تاریخ در گذشته مرکز حکومت بیه پیش بوده و وسعت آن سرزمینی از سفیدرود تا چالوس را در بر می‌گرفته‌است.

شهر لاهیجان از دیرباز کانون بازرگانی ابریشم بوده و بیشترین سهم را نیز در تولید و صادرات آن داشته‌است.

هوشمندانه سفر کنید و برای ، ایران هتل آنلاین در کنار شماست.

حمدالله مستوفی درباره لاهیجان نوشته‌است: «از اقلیم چهارم است. طولش از جزایر خالدات فدک و عرض از خط استوا لح شهری بزرگ است و دارالملک جیلانات آبش از جبال بر می‌خیزد و حاصلش برنج و ابریشم و اندک غله می‌باشد و نارنج و ترنج و میوه‌های گرمسیری فراوان است.»

صنعت چای یکی از مهم‌ترین صنایع کشاورزی این شهر است. نخستین بار چای در ایران توسط حاج محمد حسین اصفهانی به سال ۱۳۰۲ قمری در عصر ناصرالدین شاه قاجار کشت شد که پیشرفتی نداشت و موفقیتی به دست نیاورد.

اما شخصی به نام محمد خان قاجار قوانلو ملقب به کاشف‌السلطنه مشهور به چایکار در سال ۱۳۱۹ قمری چای را در لاهیجان کشت نمود و به بار نشاند. وی در حقیقت پدر کشت چای در ایران به شمار می‌آید.

جاذبه های گردشگری لاهیجان

شهرستان لاهیجان دارای دو بخش رودبنه و مرکزی و ۷ دهستان به نام‌های رودبنه، شیرجوپشت، آهندان، بازکیاگوراب، لفمجان، لیالستان و لیل است.

شهر لاهیجان ۷ محله اصلی دارد. لاهیجان امروز در بخش جنوب شرقی در پای شیخان کوه (شیطان کوه) خود را می‌نمایاند و دیروز در محله‌هایی که نامشان یادآور روزگارانی است که لاهیجان تختگاه فرمانروایان بیه پیش بود.

برخی از محلات لاهیجان بر پایه حرفه افراد آن نامگذاری شده‌است، همانند: میدان و شعربافان، خمیرکلایه و گابنه. و برخی بر پایه نزدیکی به عوارض جغرافیایی هماننده پرده‌سر. و برخی بر پایه نزدیکی به زیارتگاه‌ها بر پا شده‌اند و نام گرفته‌اند همانند: امیرشهید.
مردم لاهیجان بیشتر گیلک هستند و گالش به ساکنین ارتفاعات این منطقه اطلاق می‌شود که آن‌ها هم تیره‌ای از گیلکان بوده و زبان‌شان گیلکی است.

زبان گفتاری مردم لاهیجان، گیلکی (بیه پیش) است که با گیلکی رشت (بیه پس) از نظر آوایی، واژگانی و پاره‌ای ویژگی‌های دستوری تفاوت‌هایی دارد. گیلکی بیه پیش خود از گونه‌ای که در نواحی کوهستانی به آن سخن گفته می‌شود، یعنی گالشی، متمایز است.

آب و هوای آن در بخش جلگه‌ای، معتدل و مرطوب و در قسمت کوهستانی سردسیر و خوش آب و هوا است. در واقع آب و هوای این شهرستان آب و هوای مدیترانه‌ای است.

زیست‌بوم جانوری منطقه لاهیجان بسیار متنوع است.

چهارپایان اصلی: گاو، اسب، گوسفند، میش، قاطر، الاغ، سگ و گربه و گاو میش.
چهارپایان وحشی: پلنگ، خرس، گرگ، روباه، شغال، گربه وحشی، گوزن، آهو، بز کوهی، سمور، خار پشت، سمور آبی، خرگوش، خوک، گراز، سنجاب، کفتار، ببر، …
پرندگان: مرغ، اردک، غاز، بوقلمون به فور در این منطقه دیده می‌شود و همین طور قرقاول و غاز وحشی، خوتکا، چنگر، قوش، بلدرچین، باز، بلبل، سـ*ـینه سرخ، لک‌لک، مرغ ماهی‌خوار، حواصیل، کبوتر، تیهو، جغد، گنجشک، شرستی، دارکوب و …
ماهیان: ماهی سفید، ماهی آزاد، قزل‌آلا، کفال ماهی، ماهی سوف، اردک ماهی، کپور ماهی، اسپلی، ماهی سیم، ماهی شک، کلیکا، اوزون برون، قاس ماهی، قیل ماهی، گاو ماهی، شیبا ماهی، مار ماهی، ماهی ماش، کولی و …

لاهیجان دارای چشم اندازها، مناظر دیدنی و تفریحی بسیاری می‌باشد که از آن جمله می‌توان به جاذبه‌هایی همچون استخر، شیطان کوه، بام سبز، آبشار، باغ ملی، تالاب بین المللی امیر کلایه، باغات سرسبزچای، موزه تاریخ چای، حمام گلشن، قلعه دزدبن و … اشاره کرد.

همچنین تله کابین لاهیجان به طول یک هزار و 550 متر با جذب گردشگران داخلی و خارجی لاهیجان را به عنوان یکی از شهرهای زیبا در تمام دنیا مطرح کرده است.

در ادامه برخی از جاذبه‌های گردشگری لاهیجان معرفی شده‌اند:

بقعه شیخ زاهد گیلانی: با تمام زیبایی معماری و مسیری پر از جاذبه طبیعت گردی، نشان دیگری از زیبایی‌های گردشگری گیلان است. این بنای تاریخی در بیرون شهر لاهیجان و در روستای شیخانه ور، بر سر راه لاهیجان به لنگرود و بر دامنه کوه واقع شده است.

شیطان کوه: این کوه سر سبز که در امتداد سلسله جبال البرز واقع شده و با ارتفاعی نزدیک به 60 متر از درختان و شمشادهای کوتاه و سبز پوشیده شده و در ناحیه شرقی شهر لاهیجان قرار دارد . این کوه بعلت واقع شدن در داخل مجموعه شهری باعث به وجود آمدن چشم اندازهای زیبایی شده و گردشگران زیادی را به سوی خود جلب می کند.

آبشار شیطان کوه: این آبشار زیبا که از بدنه شیطان کوه به پای کوه سرازیر می شود به وسیله پمپاژ آب از استخر تغذیه شده و حوضچه هایی برای تخلیه و حرکت آب در پایین آن احداث شده است .در کنار این آبشار یک راه پلکانی تا قله کوه وجود دارد که گردشگران با پشت سر گذاشتن بیش از 750 پله که از کنار آبشار و پای کوه آغاز شده و از داخل درختان سر سبز می گذرد به قله کوه و بام سبز می رسند.

استخر لاهیجان:در پای شیطان کوه استخری بزرگ به وسعت 17 هکتار قرار دارد که گفته می‌شود به دستور شاه عباس احداث شده است .استخر دارای جزیره ای زیبا می باشد که توسط یک پل به حاشیه جنوبی آن متصل شده است طول حاشیه این استخر نزدیک به دو کیلومتر بوده که در کنار بلواری زیبا قرار دارد که دور تا دور استخر را احاطه کرده و از مراکز دیدنی و تفریحی مهم لاهیجان می‌باشد.

بام سبز: در سال‌های اخیر با طراحی شهرداری لاهیجان ، فضایی در بالای شیطان کوه ایجاد شده که به علت مشرف بودن به شهر به نام بام سبز شناخته می‌شود. این محوطه سبز و زیبا به وسیله گذرگاهی از ورودی کوه و میان درختان به آبشار شیطان کوه متصل می‌شود. مجموعه بام سبز به علت جذابیت و منتهی شدن به مجموعه ارتفاعات مشرف به شهر و باغات چای، تعداد زیادی از دوستداران طبیعت را به خود جذب کرده است. تماشای روزها و شب‌های لاهیجان ازفراز بام سبز، از دیگر جاذبه‌های این مجموعه تفریحی می‌باشد.

تله کابین: تله کابین لاهیجان از دیگر جاذبه های تفریحی می باشد که با کوشش شورای اسلامی شهر و شهرداری توسط شرکت خصوصی احرار، در سال 1384 احداث شده است. طول این تله کابین یک هزار و 550 متر می باشد که از بام سبز به قله تاج خروس کشیده شده و در هر ساعت یک هزار نفر را جا به جا می نماید. این تله کابین دارای دو ایستگاه و پنج دکل بوده و 350 متر در مرتفع ترین نقطه از سطح دریا ارتفاع دارد.احداث پارک مجهز به رستوران، کافی شاپ و انواع غرفه های آلاچیق و ایجاد فضای مناسب برای گردشگران از دیگر برنامه هایی است که برای احداث در ایستگاه‌های تله کابین در نظر گرفته شده است.

پارک بعثت (باغ ملی): این بوستان با وسعتی بیش از یکهزار و200 متر مربع در مرکز شهر لاهیجان قرار دارد.

پارک جنگلی میر صفا: این پارک جنگلی طبیعی در خیابان شقایق (منتهی به دانشگاه آزاد اسلامی) قرار دارد و دارای تعدادی آلاچیق بوده که مورد توجه گردشگران می باشد.

تالاب بین المللی امیر کلایه: این تالاب به وسعت بیش از هزار و دویست هکتار در 40 کیلو متری شمال شهر لاهیجان و در کنار دریای خزر واقع شده و به دلیل نوع خاص اکوسیستم به دور از هر گونه آلودگی زیست محیطی بوده و دارای جاذبه های تفریحی زیادی می باشد.

سواحل امیر آباد: شمالی‌ترین نقطه شهرستان لاهیجان، به دریای خزر و سواحل امیر آباد منتهی می‌شود که از جذابیت‌های زیادی برخوردار است.

روستای بکر و زیبای چی چی نی کوتی: معنی نام این روستای زیبا که چشم اندازهای زیبایی دارد، لانه گنجشک می باشد. با گشت و گذار در جنگل های کوهپایه ای روستای چی چی نی کوتی معنای اصلی طبیعت بکر را درک خواهید کرد. طبیعتی که هنوز از گزند ما آدمیان آسیبی ندیده است و هنوز گونه های جانوری مختلف از جمله خرس قهوه‌ای، شغال و روباه و کفتار و نوعی خوک خاکستری در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند. در ضمن تقریبا در پایان فصل بهار و آغاز فصل تابستان نوعی خاص از تمشک وحشی در بیشه زارهای این روستا می‌روید که قطعا طعم آن را جایی دیگر نچشیده اید.باشد که این طبیعت بکر و زیبا پاک و بکر و زیبا باقی بماند.

lahijan.jpg


lahijan0.jpg


lahijan1.jpg


lahijan2.jpg


lahijan3.jpg


lahijan4.jpg
 
  • پیشنهادات
  • ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    ی تپه‌ها تغییر شکل می دهد، هریک از این تپه ها به نامی شهرت دارند از جمله ریگ جن، تخت عباسی و غیره. صحنه‌های زیبا و افسونگر سراب از جلوه‌های بدیعی است که تنها در مناطق کویری می توان یافت.

    از دیگر جاذبه‌های مهم گردشگری در شهرستان خور، ریگزارهای اطراف مزرعه مصر در 50 کیلومتری خور می‌باشد.

    همچنین دریاچه نمک و پوسته نمکی پلایا و تشکیل دریاچه‌ها در کویر البته در صورت بارندگی در زمستان کویر که در 35 کیلومتری جاده طریق الرضا قرار دارد.

    اماکن مذهبی و تاریخی:

    اماکن مذهبی و تاریخی منطقه خور عمدتا شامل؛ مساجد، امامزاده‌ها، قلعه‌ها، برج‌ها، خانه‌های قدیمی، آب‌انبارها و بقعه‌های متبرکه.
    این مکان‌ها عبارتند از: امامزاده ابومحمد (بیاذه)، امامزاده ابراهیم (آبگرم)، امامزاده سید کمال الدین داوود(خور)، امامزاده جنید و امامزاده عبدا… (گرمه) و بقعه حاج شمس‌الدین(مهرجان).

    نارنج قلعه: این بنا در روستای بیاذه بیش از هزار سال قدمت دارد که نمونه کوچکی از شهرهای ساسانی را می نماید و در قرن 5 ه.ق یکی از مراکز اسماعیلیه در حاشیه کویر بوده است داخل قلعه اتاقک ها و راهروهای پیچ در پیچ در چند طبقه می‌باشد.

    مسجد جامع بیاضه: کنار نارنج قلعه مسجدی است که تاریخ بنای آن معلوم نمی‌باشد و در قرن 7 قمری توسط استاد دهنوی مرمت شده است.

    مسجد جامع جندق: در مرکز قلعه مسجدی به چشم می‌خورد که تاریخ بنای آن قطعاً پیش از سال 960 قمری بوده و گنبد آجری آن با طرح حصیری برفراز مسجد به قلعه جلوه‌ای داده است.

    مسجد جامع فرخی: این بنا در سال 1256 قمری به دستور حاج سید میرزا جندقی مجتهد و قاضی نام آور جندق و بیابانک در دوره قاجاریه ساخته شده است و در محراب آن گچ بری‌هایی دیده می‌شود.

    مسجد عرب‌ها: این مسجد در محله عربها که به محله فاطمی نیز معروف است قرار دارد. این مسجد در سال 1373 باز سازی شده است معماری این مسجد به صورت گنبدی است که روی ستون‌های راست بنا گردیده است.

    قلعه جندق: این قلعه چند هزار ساله هنوز هم دارای ساکنینی است که پدرانشان پشت در پشت، هزاران سال در آن زیسته‌اند. مردم محل می‌گویند که این قلعه زندان انوشیروان بوده است ولیکن بافت قلعه حکایت از کاربری بهتر و دیگری دارد. شاید در گوشه‌ای از آن زندان وجود داشته است ولیکن کاربرد اصلی آن سکونت مردم بوده است. این قلعه هزار تویی از کوچه‌ها و خانه‌هاست. هر کوچه به کوچه‌هایی منتهی می‌شود و در هر کوچه چندین خانه هست. خانه‌ها کوچک ولی کاملند. هر خانه دارای دو اتاق، یک حیاط خلوت، یک چاه و یک محل ویژه برای تنور و دستداس است. یغمای جندقی بزرگ ترین شاعر دوران قاجار و معاصر ناصرالدین شاه اهل این محل بوده است. آثاری از خانه او هنوز برجاست.

    دیوان‌خانه اردیب: خور و بیابانک در اوایل قاجاریه محل حکمرانی امیر اسماعیل خان عامری مدعی تاج و تخت آقا محمد خان بوده است. امیر اسماعیل خان عرب روستای خوش و آب هوای اردیب را به عنوان مقر حکومتی خود قرار داد. کاخ این امیر به نام دیوان خانه معروف و در تالار آن گچبری ظریف و زیبا همراه با تصاویر رنگارنگ از پرنده، درخت، انسان دیده می‌شود و سقف اتاق زمستانی آن مقرنس کاری شده است. این مجموعه در تملک شخصی خانواده ثابتی (آقای فرهنگ و آقای جلال ثابتی) می‌باشد. همچنین در روستای اردیب‌، خانه مسعود لشکر و یخچال کهنسال و قبر ذوالفقارخان حاکم سمنان قرار دارد.

    آسیاب آبی: این اثر بی نظیر در عمق 50 متری زمین در مسیر قناتی قدیمی در روستای مهرجان قرار دارد.

    قلعه گرمه: گرمه یکی از مناطق زیبا و دیدنی شهرستان است. در این روستای زیبا قلعه ای استوار و کهن باقی مانده است درجنوب با دروازه ای متواضع به آرامی از تازه وارد استقبال می کند. اما در سمت شمال با دیوارهای بلند و مستحکم عظیم و شگفت انگیز و مهیب از خود به نمایش می نهد. این قلعه احتمالا متعلق به دوره ساسانیان است و همچون تمام قلعه های کاربرد دوگانه ای داشته است یعنی هم مسکونی بوده و هم دژ دفاعی.

    قلعه ایراج: ایراج یکی از از روستاهای ییلاقی خور و بیابانک است . این روستا در دامنه کوهی کم ارتفاع قرار گرفته، بالای کوه قلعه ای کوچک ساخته شده که قدمت بسیاری ندارد و مصالح آن کاملا با قلعه های بیاذه و جندق متفاوت است. که در سال 1327 ه.ق در جریان درگیری قوای دولتی با رمضان خان باصری به صورت ویرانه ای در آمده است.

    مشاهیر:


    یغمای جندقی در سال 1196 قمری در خور متولد شد. او از شعرای بزرگ قرن سیزدهم و پایه‌گذار نوحه سـ*ـینه‌زنی در ایران بود که پس از 80 سال زندگی چشم از جهان فرو بست و در جوار بارگاه امامزاده سید داود شهر خور به خاک سپرده شد.
    حبیب یغمایی در سال 1276 شمسی در خور متولد و برای ادامه تحصیل عازم دامغان و شاهرود شد. از مهمترین خدمت فرهنگی وی به ادبیات ایران تاسیس مجله یغما و انتشار آن به مدت 31 سال است و مهمترین خدمت او به زادگاهش تاسیس اولین مدرسه دولتی (1305)، تاسیس اولین کتابخانه (1349) و منطقه‌ای کردن آموزش و پرورش است. وی در سال 1363 در تهران درگذشت و در آرامگاهی که خود در زادگاهش احداث کرده بود به خاک سپرده شد. از جمله اشعار معروف وی شعر روباه و زاغ از دروس دوران ابتدائی است.

    شهرها و روستاهای خور


    شهرجندق: شهر جندق در حاشیه جنوبی کویر نمک واقع شده است. این شهر با ایجاد قلعه‌ای در آن پدید آمده و بنا به روایت مورخین، بنای قلعه جندق مربوط به دوره ساسانی است زیرا زمانی زندان انوشیروان عادل بوده و مردم جندق نیز بر این عقیده استوار هستند. جندق در زبان و گویش خوری «گنده» اطلاق می شود و مردمان جندق را «گندشی» می نامند.
    بیشتر منطقه جندق و بیابانک در گذشته دور، دریایی مواج بوده و در بلندای آن مکانی برای زندگی و تنها امید ساکنان این تمدن کهن وجود کشتی بزرگی بوده است که مسیر جندق و بیابانک را می پیموده است.

    روستای ایراج: از روستای ایراج در متون قرون سوم و چهارم هجری با نام «ارا» و «ارابه» یاد شده است و مردم خور به آن «ایرا» می‌گویند. ایراج دارای قلعه‌ای قدیمی است که روی ارتفاعی در روستا واقع شده و در سال 1327 قمری در درگیری بین قوای دولتی با رمضان خان باصری بخشی از آن آسیب دید. از دیگر آثار تاریخی ایراج می‌توان به سرو کهن اشاره کرد که دارای ارتفاعی بیش از 50 متر و عمری حدود یک هزار سال است. بقعه خضرنبی نیز یکی دیگر از آثار تاریخی این منطقه است.

    روستای مهرجان: از روستاهای قدیمی شهرستان خور، مهرجان یا مهرگان است که در گویش محلی مهرگون تلفظ می‌شود. قدیمی‌ترین سنگ نبشه این روستا مربوط به قرن هشتم و نهم ه.ق است.

    روستای بیاضه: این روستا علاوه بر قلعه‌ای زیبا و مشهور، دارای چشم انداز بسیار دل‌انگیز است. بافت روستایی آن با خانه‌های ایوان‌دار و ایوان‌های کنگره‌ای، منحصر به فرد بوده و هم از نظر معماری و هم به لحاظ رعایت جنبه‌های دفاعی دیدنی است. روستای بیاضه در ۵۳ کیلومتری جنوب شرقی خور و بیابانک در بخش نایین قرار دارد. وجود ارگ قدیمی و ساباط‌ها، پایاب‌های سرپوشیده، قنات‌ها، حسینیه و مسجد جامع قدیمی و امام‌زاده و نخلستان‌های انبوه از جمله جاذبه‌های گردشگری این روستا است. خانه‌های قدیمی این روستا عموماً از خشت و دارای حوض‌های بزرگ، ایوان‌هایی با طاق بلند که در تابستان خنک هستند و دارای اتاق‌های زمستانی و تابستانی هستند.

    روستای فرخی: روستای فرخی در فاصله 17 کیلومتری غرب خور واقع شده است و مردمان آنجا بیشتر همانند مردمان خور سخن می گویند. خوری ها در گویش خود به فرخی «فروی» و به اهالی آنجا «فرویگی» می‌گویند. مسجد جامع این روستا از جمله آثاری است که به دستور حاج سید میرزا جندقی مجتهد و قاضی نامور جندق و بیابانک در سال 1256 هجری قمری بنا شده است. این روستا در میان دیگر مناطق خور و بیابانک در گذشته به دارالامان شهرت داشته است و کسانی که از حاکمان جور در امان نبودند خود را به فرخی و به نزد قاضی که شخصی دارای احترام بود می رساندند و او نیز آنان را پناه می داد. در فرخی مسجدی قدیمی با گنبد و ایوانی بزرگ و ساختمانی به نام «عمارت شیخ» که بسیار قدیمی است وجود دارد. آثار چند چهارطاقی در گورستان فرخی دیده می‌شود که یکی از آنها به «پیر» معروف است و جنبة تقدس دارد.

    اردیب: نام این روستا مخفف اردیبهشت است و ایرانیان در این ماه نیکوترین روز را برای رفتن به آتشکده‌ها جهت نیایش انتخاب می‌کردند و اردی، تمثیلی از درستی و پاکی آتش مقدس بوده است.امیر اسماعیل خان عرب عامری یکی از حکام جندق و بیابانک، دیوانخانه اردیب را مقر فرمانروایی خود قرار داده بود. در اردیب زندانی معروف به دیوان‌خانة مسعود لشکر یاغی حاج ابراهیم بیک پسر قدرت الله نایب الحکومه جندق و بیابانک قرار دارد که بنای آن از ساروج است.

    گرمه: این روستا در 30 کیلومتری جنوب خور قرار دارد و ناصر خسرو در سفرنامه خود نامی از آن بـرده است. مردمان گرمه دارای زبان قدیمی هستند و خور را «هسب» می‌گویند. قلعه، قبرستان کشته‌ها، امامزادگان و استودان گبرها از جمله آثار تاریخی روستای گرمه محسوب می‌شوند.

    آداب و رسوم خور

    به دلیل محصور بودن این منطقه در کویر نمک، بسیاری از آداب و رسوم قدیمی در آنجا محفوظ مانده است. از جمله بزرگداشت آخرین شب ماه اسفند و مراسم کشتن نخل.

    آخرین شب ماه اسفند که نزد اهالی به «شب بی بی هور» شهرت دارد اهالی معتقدند در این شب فرشته برکت به خانة آنها فرود می‌آید و بر برکت آنها می‌افزاید. همچنین تا دهه‌های اخیر جشن «سده» در این ناحیه مرسوم بود و در خور و برخی روستاها با افروختن آتش این روز را جشن می‌گرفتند.

    کشتن نخل: در منطقه خور رسم است که هر گاه میهمان عزیزی دارند جهت اکرام آن میهمان، گرانبهاترین و ارزشمند ترین موجودی خود را که همانا نخل خرما است به پای میهمان قربانی کنند. بدین صورت که آن قدر شاخ و بال‌های درخت را از بالا می‌برند تا به مرکز آن که همان قلب درخت و در اصطلاح پنیر درخت است می‌رسند. با این کار عملاً درخت از بین رفته و چون دیگر نه برگ و باری دارد نه آوندی به سرعت خشک شده و از بین می‌رود. اما در این میان گاهی پدیده‌هایی رخ می‌دهد که قدرت و عظمت خداوند را بیشتر می‌نمایاند. به بار نشستن درخت خرما پس از قربانی شدن آن نیز از جمله این استثنائات است.

    ارتفاعات و آب و هوای خور

    از ارتفاعات مهم این منطقه می‌توان به کوه کبود هفت چنگ و گودگاه اشاره کرد. گود جگارگ در شمال آبادی‌های طاهرآباد و میان آباد واقع شده است. تپه‌های شنی در این دهستان دیده می‌شود.

    شهرستان خور و بیابانک چون در حاشیه جنوبی کویر مرکزی ایران واقع شده آب و هوایی گرم و خشک و بیابانی دارد. میزان متوسط بارندگی آن کمتر از 100 میلیمتر در سال است. از ویژگی‌های آب و هوایی منطقه متوسط بالای درجه حرارت، تبخیر زیاد، بارندگی کم، رطوبت نسبتاً ناچیز و اختلاف شدید درجه حرارت در شب و روز می‌باشد.

    این شهرستان دارای 18 چشمه بوده و اقلیم اقتصادی آن، کشاورزی و دامداری – صنایع دستی و معادن می‌باشد و رود شور در 35 کیلومتری شمال شرقی شهر خور به دشت کویر می‌ریزد.

    پوشش گیاهی و جانوری خور

    از جمله پوشش‌های گیاهی این شهرستان می‌توان به تاغ، گز، هنگ، روناس، اسکمبیل، اشنو، قیچ، ریواس، پر سیاوش، بنه، بادام کوهی، انجیر کوهی، قدومه، خارشتر، مارچوبه، آویشن، زیره سیاه، حنظل(هندوانه ابوجهل) اسفند و شیرین بیان که در گویش محلی به مدکی معروف است که اغلب این گونه ها جنبه طبی و صنعتی دارند اشاره کرد.

    حیات وحش: در شهرستان خور و بیابانک در حال حاضر زیستگاه بسیاری از گونه‌های حیات وحش از قبیل:کل و بز، قوچ و میش، پلنگ، یوزپلنگ، جبیر، خرگوش، قمری، کبک و تیهو، با قرقره، هوبره، روباه شنی، روباه معمولی ،گرگ، کبوتر وحشی، عقاب طلایی، انواع زرد پرها ،وسایر گنجشگ سانان،کاراکال، سیاگوش،گربه وحشی، سمور، انواع مارها وافعی ها و…. می‌باشد و درگذشته‌ای دور زیستگاه مناسبی برای آهو و گورِخرآسیایی بوده است.
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    در کتب جغرافیایی قرن چهار و پنجم فقط از سه روستای منطقه خور و بیابانک یعنی جرمق (گرمه) بیادق (بیاضه) و ارابه (ایراج) تحت عنوان سه ده یاد شده است.
    از عهد سلجوقی تا اواخر دوره فتحعلی شاه خور و بیابانک جزء یزد بود اما در سال 1240 به ایالت سمنان پیوست.

    خور و بیابانک که امروزه شهرستان شده است، در سال 1336 قمری ضمیمه خراسان و سیستان و طبس شد از سال 1301 تا 1305 ولایتی مستقل به شمار می‌رفت و از این سال بار دیگر به سمنان و یزد ضمیمه شد.
    در سال 1327 با شهرستان شدن نایین از یزد جدا و به صورت بخشی از شهرستان نایین به استان اصفهان پیوست. در سال 1388 خور به شهرستان ارتقاء یافت.
    شهرستان خور و بیابانک به مرکزیت شهر خور با وسعتی حدود 12 هزار کیلومتر مربع در منتهی الیه شرق استان اصفهان قرار دارد و از شمال به استان سمنان از جنوب و شرق به استان یزد و از سمت غرب به بخش انارک شهرستان نایین محدود است.
    این شهرستان از سه نقطه شهری به نام خور، جندق و فرخی تشکیل شده است. خور در فرهنگ‌ها به معنای خورشید و خلیج‌های کوچک در مصعب رودها آمده است. همچنین در ایران باستان هر روز از هر ماه شمسی نامی داشته و روز یازدهم از هر ماه شمسی خور نام داشته و خور فرشته نگهبان آفتاب بوده است.
    بیابانک، نام متأخر ناحیه‌ای قدیمی در دشت کویر و نیز دهستانی به همین نام در استان اصفهان است. ناحیة بیابانک، ناحیه‌ای قدیمی (تقریبا برابر با بخش خور و بیابانک امروزی) در حاشیة جنوبی دشت کویر که در گذشته بر سر راه اصفهان (نایین) به خراسان (نیشابور) قرار داشت.
    در اصل ناحیه بیابانک قسمتی از بیابان بزرگ و قدیمی است که در منابع عربی از آن به نام «مفازه» یاد شده است. بیابانک به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی به معنای بیابان کوچک یا نیمه کویر است و این نام در منابع و مآخذ قبل از قرن دهم دیده نشده است.
    نشانه‌هایی از مسکونی بودن این منطقه پیش از اسلام وجود دارد از جمله آتشکده‌ای در نزدیکی مهرجان (مهرنجان). به علاوه جندق در این منطقه به زندان انوشیروان معروف است و گنبدی قدیمی به نام «هشت درب» متعلق به دوره ساسانیان دارد.

    جاذبه‌های طبیعی گردشگری خور و بیابانک

    شامل طبیعت خشک منطقه، آسمان پر ستاره کویر، کویر شرقی خور با اشکال لانه زنبوری، ریگزارهای مزرعه مصر و دره‌ها و کتل‌های وحشت‌زا در شمال خور به طور کلی موقعیت ژئو مرفولوژیکی منطقه از نظر بیان گردی، اسکی روی ماسه و غیره دارای جاذبه‌های اکوتوریستی خاص می‌باشد.

    بخش عمده شهرستان خور، سرزمینی کویری است و جاذبه‌های ویژه خود را دارد. در جای جای کویر تپه‌های بزرگی از ریگ پدید آمده که با اندک وزش بادی تپه‌ها تغییر شکل می دهد، هریک از این تپه ها به نامی شهرت دارند از جمله ریگ جن، تخت عباسی و غیره. صحنه‌های زیبا و افسونگر سراب از جلوه‌های بدیعی است که تنها در مناطق کویری می توان یافت.

    از دیگر جاذبه‌های مهم گردشگری در شهرستان خور، ریگزارهای اطراف مزرعه مصر در 50 کیلومتری خور می‌باشد.

    همچنین دریاچه نمک و پوسته نمکی پلایا و تشکیل دریاچه‌ها در کویر البته در صورت بارندگی در زمستان کویر که در 35 کیلومتری جاده طریق الرضا قرار دارد.

    اماکن مذهبی و تاریخی:

    اماکن مذهبی و تاریخی منطقه خور عمدتا شامل؛ مساجد، امامزاده‌ها، قلعه‌ها، برج‌ها، خانه‌های قدیمی، آب‌انبارها و بقعه‌های متبرکه.
    این مکان‌ها عبارتند از: امامزاده ابومحمد (بیاذه)، امامزاده ابراهیم (آبگرم)، امامزاده سید کمال الدین داوود(خور)، امامزاده جنید و امامزاده عبدا… (گرمه) و بقعه حاج شمس‌الدین(مهرجان).

    نارنج قلعه: این بنا در روستای بیاذه بیش از هزار سال قدمت دارد که نمونه کوچکی از شهرهای ساسانی را می نماید و در قرن 5 ه.ق یکی از مراکز اسماعیلیه در حاشیه کویر بوده است داخل قلعه اتاقک ها و راهروهای پیچ در پیچ در چند طبقه می‌باشد.

    مسجد جامع بیاضه: کنار نارنج قلعه مسجدی است که تاریخ بنای آن معلوم نمی‌باشد و در قرن 7 قمری توسط استاد دهنوی مرمت شده است.

    مسجد جامع جندق: در مرکز قلعه مسجدی به چشم می‌خورد که تاریخ بنای آن قطعاً پیش از سال 960 قمری بوده و گنبد آجری آن با طرح حصیری برفراز مسجد به قلعه جلوه‌ای داده است.

    مسجد جامع فرخی: این بنا در سال 1256 قمری به دستور حاج سید میرزا جندقی مجتهد و قاضی نام آور جندق و بیابانک در دوره قاجاریه ساخته شده است و در محراب آن گچ بری‌هایی دیده می‌شود.

    مسجد عرب‌ها: این مسجد در محله عربها که به محله فاطمی نیز معروف است قرار دارد. این مسجد در سال 1373 باز سازی شده است معماری این مسجد به صورت گنبدی است که روی ستون‌های راست بنا گردیده است.

    قلعه جندق: این قلعه چند هزار ساله هنوز هم دارای ساکنینی است که پدرانشان پشت در پشت، هزاران سال در آن زیسته‌اند. مردم محل می‌گویند که این قلعه زندان انوشیروان بوده است ولیکن بافت قلعه حکایت از کاربری بهتر و دیگری دارد. شاید در گوشه‌ای از آن زندان وجود داشته است ولیکن کاربرد اصلی آن سکونت مردم بوده است. این قلعه هزار تویی از کوچه‌ها و خانه‌هاست. هر کوچه به کوچه‌هایی منتهی می‌شود و در هر کوچه چندین خانه هست. خانه‌ها کوچک ولی کاملند. هر خانه دارای دو اتاق، یک حیاط خلوت، یک چاه و یک محل ویژه برای تنور و دستداس است. یغمای جندقی بزرگ ترین شاعر دوران قاجار و معاصر ناصرالدین شاه اهل این محل بوده است. آثاری از خانه او هنوز برجاست.

    دیوان‌خانه اردیب: خور و بیابانک در اوایل قاجاریه محل حکمرانی امیر اسماعیل خان عامری مدعی تاج و تخت آقا محمد خان بوده است. امیر اسماعیل خان عرب روستای خوش و آب هوای اردیب را به عنوان مقر حکومتی خود قرار داد. کاخ این امیر به نام دیوان خانه معروف و در تالار آن گچبری ظریف و زیبا همراه با تصاویر رنگارنگ از پرنده، درخت، انسان دیده می‌شود و سقف اتاق زمستانی آن مقرنس کاری شده است. این مجموعه در تملک شخصی خانواده ثابتی (آقای فرهنگ و آقای جلال ثابتی) می‌باشد. همچنین در روستای اردیب‌، خانه مسعود لشکر و یخچال کهنسال و قبر ذوالفقارخان حاکم سمنان قرار دارد.

    آسیاب آبی: این اثر بی نظیر در عمق 50 متری زمین در مسیر قناتی قدیمی در روستای مهرجان قرار دارد.

    قلعه گرمه: گرمه یکی از مناطق زیبا و دیدنی شهرستان است. در این روستای زیبا قلعه ای استوار و کهن باقی مانده است درجنوب با دروازه ای متواضع به آرامی از تازه وارد استقبال می کند. اما در سمت شمال با دیوارهای بلند و مستحکم عظیم و شگفت انگیز و مهیب از خود به نمایش می نهد. این قلعه احتمالا متعلق به دوره ساسانیان است و همچون تمام قلعه های کاربرد دوگانه ای داشته است یعنی هم مسکونی بوده و هم دژ دفاعی.

    قلعه ایراج: ایراج یکی از از روستاهای ییلاقی خور و بیابانک است . این روستا در دامنه کوهی کم ارتفاع قرار گرفته، بالای کوه قلعه ای کوچک ساخته شده که قدمت بسیاری ندارد و مصالح آن کاملا با قلعه های بیاذه و جندق متفاوت است. که در سال 1327 ه.ق در جریان درگیری قوای دولتی با رمضان خان باصری به صورت ویرانه ای در آمده است.

    مشاهیر:


    یغمای جندقی در سال 1196 قمری در خور متولد شد. او از شعرای بزرگ قرن سیزدهم و پایه‌گذار نوحه سـ*ـینه‌زنی در ایران بود که پس از 80 سال زندگی چشم از جهان فرو بست و در جوار بارگاه امامزاده سید داود شهر خور به خاک سپرده شد.
    حبیب یغمایی در سال 1276 شمسی در خور متولد و برای ادامه تحصیل عازم دامغان و شاهرود شد. از مهمترین خدمت فرهنگی وی به ادبیات ایران تاسیس مجله یغما و انتشار آن به مدت 31 سال است و مهمترین خدمت او به زادگاهش تاسیس اولین مدرسه دولتی (1305)، تاسیس اولین کتابخانه (1349) و منطقه‌ای کردن آموزش و پرورش است. وی در سال 1363 در تهران درگذشت و در آرامگاهی که خود در زادگاهش احداث کرده بود به خاک سپرده شد. از جمله اشعار معروف وی شعر روباه و زاغ از دروس دوران ابتدائی است.

    شهرها و روستاهای خور


    شهرجندق: شهر جندق در حاشیه جنوبی کویر نمک واقع شده است. این شهر با ایجاد قلعه‌ای در آن پدید آمده و بنا به روایت مورخین، بنای قلعه جندق مربوط به دوره ساسانی است زیرا زمانی زندان انوشیروان عادل بوده و مردم جندق نیز بر این عقیده استوار هستند. جندق در زبان و گویش خوری «گنده» اطلاق می شود و مردمان جندق را «گندشی» می نامند.
    بیشتر منطقه جندق و بیابانک در گذشته دور، دریایی مواج بوده و در بلندای آن مکانی برای زندگی و تنها امید ساکنان این تمدن کهن وجود کشتی بزرگی بوده است که مسیر جندق و بیابانک را می پیموده است.

    روستای ایراج: از روستای ایراج در متون قرون سوم و چهارم هجری با نام «ارا» و «ارابه» یاد شده است و مردم خور به آن «ایرا» می‌گویند. ایراج دارای قلعه‌ای قدیمی است که روی ارتفاعی در روستا واقع شده و در سال 1327 قمری در درگیری بین قوای دولتی با رمضان خان باصری بخشی از آن آسیب دید. از دیگر آثار تاریخی ایراج می‌توان به سرو کهن اشاره کرد که دارای ارتفاعی بیش از 50 متر و عمری حدود یک هزار سال است. بقعه خضرنبی نیز یکی دیگر از آثار تاریخی این منطقه است.

    روستای مهرجان: از روستاهای قدیمی شهرستان خور، مهرجان یا مهرگان است که در گویش محلی مهرگون تلفظ می‌شود. قدیمی‌ترین سنگ نبشه این روستا مربوط به قرن هشتم و نهم ه.ق است.

    روستای بیاضه: این روستا علاوه بر قلعه‌ای زیبا و مشهور، دارای چشم انداز بسیار دل‌انگیز است. بافت روستایی آن با خانه‌های ایوان‌دار و ایوان‌های کنگره‌ای، منحصر به فرد بوده و هم از نظر معماری و هم به لحاظ رعایت جنبه‌های دفاعی دیدنی است. روستای بیاضه در ۵۳ کیلومتری جنوب شرقی خور و بیابانک در بخش نایین قرار دارد. وجود ارگ قدیمی و ساباط‌ها، پایاب‌های سرپوشیده، قنات‌ها، حسینیه و مسجد جامع قدیمی و امام‌زاده و نخلستان‌های انبوه از جمله جاذبه‌های گردشگری این روستا است. خانه‌های قدیمی این روستا عموماً از خشت و دارای حوض‌های بزرگ، ایوان‌هایی با طاق بلند که در تابستان خنک هستند و دارای اتاق‌های زمستانی و تابستانی هستند.

    روستای فرخی: روستای فرخی در فاصله 17 کیلومتری غرب خور واقع شده است و مردمان آنجا بیشتر همانند مردمان خور سخن می گویند. خوری ها در گویش خود به فرخی «فروی» و به اهالی آنجا «فرویگی» می‌گویند. مسجد جامع این روستا از جمله آثاری است که به دستور حاج سید میرزا جندقی مجتهد و قاضی نامور جندق و بیابانک در سال 1256 هجری قمری بنا شده است. این روستا در میان دیگر مناطق خور و بیابانک در گذشته به دارالامان شهرت داشته است و کسانی که از حاکمان جور در امان نبودند خود را به فرخی و به نزد قاضی که شخصی دارای احترام بود می رساندند و او نیز آنان را پناه می داد. در فرخی مسجدی قدیمی با گنبد و ایوانی بزرگ و ساختمانی به نام «عمارت شیخ» که بسیار قدیمی است وجود دارد. آثار چند چهارطاقی در گورستان فرخی دیده می‌شود که یکی از آنها به «پیر» معروف است و جنبة تقدس دارد.

    اردیب: نام این روستا مخفف اردیبهشت است و ایرانیان در این ماه نیکوترین روز را برای رفتن به آتشکده‌ها جهت نیایش انتخاب می‌کردند و اردی، تمثیلی از درستی و پاکی آتش مقدس بوده است.امیر اسماعیل خان عرب عامری یکی از حکام جندق و بیابانک، دیوانخانه اردیب را مقر فرمانروایی خود قرار داده بود. در اردیب زندانی معروف به دیوان‌خانة مسعود لشکر یاغی حاج ابراهیم بیک پسر قدرت الله نایب الحکومه جندق و بیابانک قرار دارد که بنای آن از ساروج است.

    گرمه: این روستا در 30 کیلومتری جنوب خور قرار دارد و ناصر خسرو در سفرنامه خود نامی از آن بـرده است. مردمان گرمه دارای زبان قدیمی هستند و خور را «هسب» می‌گویند. قلعه، قبرستان کشته‌ها، امامزادگان و استودان گبرها از جمله آثار تاریخی روستای گرمه محسوب می‌شوند.

    آداب و رسوم خور

    به دلیل محصور بودن این منطقه در کویر نمک، بسیاری از آداب و رسوم قدیمی در آنجا محفوظ مانده است. از جمله بزرگداشت آخرین شب ماه اسفند و مراسم کشتن نخل.

    آخرین شب ماه اسفند که نزد اهالی به «شب بی بی هور» شهرت دارد اهالی معتقدند در این شب فرشته برکت به خانة آنها فرود می‌آید و بر برکت آنها می‌افزاید. همچنین تا دهه‌های اخیر جشن «سده» در این ناحیه مرسوم بود و در خور و برخی روستاها با افروختن آتش این روز را جشن می‌گرفتند.

    کشتن نخل: در منطقه خور رسم است که هر گاه میهمان عزیزی دارند جهت اکرام آن میهمان، گرانبهاترین و ارزشمند ترین موجودی خود را که همانا نخل خرما است به پای میهمان قربانی کنند. بدین صورت که آن قدر شاخ و بال‌های درخت را از بالا می‌برند تا به مرکز آن که همان قلب درخت و در اصطلاح پنیر درخت است می‌رسند. با این کار عملاً درخت از بین رفته و چون دیگر نه برگ و باری دارد نه آوندی به سرعت خشک شده و از بین می‌رود. اما در این میان گاهی پدیده‌هایی رخ می‌دهد که قدرت و عظمت خداوند را بیشتر می‌نمایاند. به بار نشستن درخت خرما پس از قربانی شدن آن نیز از جمله این استثنائات است.

    ارتفاعات و آب و هوای خور

    از ارتفاعات مهم این منطقه می‌توان به کوه کبود هفت چنگ و گودگاه اشاره کرد. گود جگارگ در شمال آبادی‌های طاهرآباد و میان آباد واقع شده است. تپه‌های شنی در این دهستان دیده می‌شود.

    شهرستان خور و بیابانک چون در حاشیه جنوبی کویر مرکزی ایران واقع شده آب و هوایی گرم و خشک و بیابانی دارد. میزان متوسط بارندگی آن کمتر از 100 میلیمتر در سال است. از ویژگی‌های آب و هوایی منطقه متوسط بالای درجه حرارت، تبخیر زیاد، بارندگی کم، رطوبت نسبتاً ناچیز و اختلاف شدید درجه حرارت در شب و روز می‌باشد.

    این شهرستان دارای 18 چشمه بوده و اقلیم اقتصادی آن، کشاورزی و دامداری – صنایع دستی و معادن می‌باشد و رود شور در 35 کیلومتری شمال شرقی شهر خور به دشت کویر می‌ریزد.

    پوشش گیاهی و جانوری خور

    از جمله پوشش‌های گیاهی این شهرستان می‌توان به تاغ، گز، هنگ، روناس، اسکمبیل، اشنو، قیچ، ریواس، پر سیاوش، بنه، بادام کوهی، انجیر کوهی، قدومه، خارشتر، مارچوبه، آویشن، زیره سیاه، حنظل(هندوانه ابوجهل) اسفند و شیرین بیان که در گویش محلی به مدکی معروف است که اغلب این گونه ها جنبه طبی و صنعتی دارند اشاره کرد.

    حیات وحش: در شهرستان خور و بیابانک در حال حاضر زیستگاه بسیاری از گونه‌های حیات وحش از قبیل:کل و بز، قوچ و میش، پلنگ، یوزپلنگ، جبیر، خرگوش، قمری، کبک و تیهو، با قرقره، هوبره، روباه شنی، روباه معمولی ،گرگ، کبوتر وحشی، عقاب طلایی، انواع زرد پرها ،وسایر گنجشگ سانان،کاراکال، سیاگوش،گربه وحشی، سمور، انواع مارها وافعی ها و…. می‌باشد و درگذشته‌ای دور زیستگاه مناسبی برای آهو و گورِخرآسیایی بوده است.

    محصولات عمده این منطقه؛ گندم، جو، پنبه، ارزن، تخمة آفتابگردان، پسته، سنجد، خرما، انجیر، زردآلو و بادام کوهی است. طناب بافی و فرشبافی با طرح نایینی از صنایع دستی آن است. اهالی عمدتا به دامداری و باغداری مشغول‌اند.

    12-2-5-191345khor3.jpg


    12-2-5-191625khor.jpg


    12-2-5-191718khor2.jpg




    12-2-5-192415garmeh20.jpg


    12-2-5-192627khor4.jpg


    khor5.jpg


    khor6.jpg


    masjed-roghayeh.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    گردنه حیران، نام روستایی است در شهرستان آستارا واقع در استان گیلان. جمعیت رسمی این روستا حدود ۷۰ خانوار است.
    گردنه حیران به دلیل زیبایی طبیعی آن ، به عنوان یکی از منطقه‌ های نمونه گردشگری در ایران به شمار می ‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بنا های تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته ‌است.

    گردنه حیران از مهمترین جاذبه ‌های گردشگری این روستا ، گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته ‌است . این گردنه که آخرین منطقه حفاظتی استان گیلان می‌ باشد ، از یک طرف مشرف به کوه ‌هایی است که پوشیده از جنگل ‌های انبوه ‌است و از سویی مشرف به دره ‌ای نه چندان عمیق که از میان آن رود ارس عبور می ‌کند این رود تعیین کننده مرز ایران و کشور آذربایجان است.
    این گردنه در بیشتر زمان ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره ‌ها و کوهپایه ‌های آن ، پوشیده از گل ‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی هستند.

    شاید توصیف شکوه حیران از زبان آنوبانینی ناشدنی باشد ؛ ولی بیشک نام این گردنه زیبا و کم نظیر خود بیان کننده شکوه و عظمتی است که انسان در این منطقه احساس می کند . از دیدن مناظر انسان حیران می ماند که آیا اینجا قسمتی از دنیا است یا قطعه ای از بهشت . همه گردشگران و ایرانگردان باید در سفر های تابستانی خود این منطقه را در ذهن داشته باشند که نباید از آن به سادگی گذشت.
    بی ‌شک می ‌توان حیران را از زیباترین مناطق سرسبز ایران دانست. کوهنوردانی هم که عازم اردبیل می‌ شوند می ‌توانند زیبایی ‌های این منطقه را با کوهپایه ‌های سبلان مقایسه کنند و یا با عبور از آن ، خستگی صعود را در شب سرد زمستانی فراموش کنند . گردنه حیران تقریباً بیشتر مواقع در زیر ابرى از مه پنهان است ، دره ‌ها و کوهپایه‌ هاى پوشیده از گل‌ ها و گیاهان جنگلى و مرتعى و گاو هایى که در حال چرا هستند با چشم ‌انداز زیبایى از کندو هاى عسل ، اولین جلوه ‌هایی است که به چشم هر رهگذری مى ‌آید و آن را فریفته خود مى ‌کند . مسیر رویایى و زیباى گردنه حیران از یک طرف مشرف به کوه هایى است که پوشیده از جنگل هاى انبوه است و از طرف دیگر مشرف به دره اى نه چندان عمیق که از میان آن رود ارس عبور مى کند و تعیین کننده مرز ایران و آذربایجان است . گردنه حیران تقریباً بیشتر مواقع در زیر ابرى از مه پنهان است.
    امکانات و تسهیلات تفریحی، گردشگری، حمل و نقل، اسکان و … : این منطقه دارای مناظر بکر طبیعی می باشد و نصف جنگل ها و مراتع آن متعلق به ایران و نیم دیگر در کشور جمهوری آذربایجان قرار دارد. سازمان جنگلداری استان امکانات تفریحی و گردشگری را ایجاد کرده و همچنین تله کابین در حال نصب بر روی این منطقه می باشد.

    آب و هوا : تابستان معتدل و زمستان سرد و کوهستانی

    آدرس : جاده اصلی اردبیل به آستارا – ابتدای تونل اردبیل تا 5 کیلو متری آستارا، فاصله تا مرکز شهر ، 40 کیلومتر



    %D8%AD%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-2.jpg
    %D8%AD%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-2.jpg
    %D8%AD%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-2.jpg


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!




    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    Please, ورود or عضویت to view URLs content!
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    مسجد گوهرشاد، يكي از بناهاي باشكوه و باستاني عهد تيموري است كه در اوايل قرن نهم قمري بنا شده است اين بناي تاريخي در جنوب حرم مطهر رضوي قرار دارد و به رواق‌‌هاي دارالسياده و دار الحفاظ متصل است.

    اين مسجد به دستور بانو گوهرشاد، دختر امير غياث الدين ترخان، از امراي جغتايي، همسر شاهرخ تيموري در سال 821 قمري توسط معمار معروف ايراني، قوام الدين شيرازي، با به‌كارگيري سبك معماري دوران تيموري ساخته شد.

    كاشي‌كاري مسجد، نمونه‌اي از شاهكارهاي عهد تيموري است. طاق‌‌هاي گنبدي شكل مسجد و مناره‌‌هاي آن با ويژگي و تزيينات خاص و با استفاده از سبك مقرنس، همچنين نقوش و خطوط ديواري بر روي زمينه‌ گچي و معرق‌كاري ممتاز عصر تيموري، جلوه‌‌هاي بي‌نظيري را به نمايش گذاشته است.

    اين بناي باستاني، نمونه كامل و برجسته هنر ايراني به شمار مي‌رود كه تمام خصوصيات و ويژگي‌‌هاي معماري سنتي در آن به‌كار رفته است.

    به‌ويژه ايوان جنوبي مسجد به نام ايوان مقصوره، با حدود 500 متر مربع مساحت، 37 متر طول و 5/25 متر ارتفاع، از باشكوه‌ترين ايوان‌‌هاي مسجد است.

    ضلع‌هاي مسجد، همه با كاشي‌‌هاي معرق نفيس آراسته شده و در تمام ديوارها و غرفه‌‌هاي آن اسماء الله و آيات قرآن و احاديثي كه بعضي مربوط به مسجد است، وجود دارد.كتيبه ممتاز و تاريخي بايسنقر (فرزند گوهرشاد) كه از بهترين ثلث‌نويسان عهد تيموري بوده، با زيباترين خطوط ثلث بر پيشاني ايوان مقصوره خودنمايي مي‌كند و تاريخ بناي مسجد بر كاشي معرق، در اين كتيبه به چشم مي‌خورد.محراب، يك پارچه از سنگ مرمر با تزيينات و كنده‌كاري و كتيبه‌اي در ميان مقرنس‌كاري‌‌هاي آن، نمايانگر هنر آن دوران است.منبر صاحب الزمان (عج) واقع در كنار محراب ايوان مقصوره، از لحاظ قدمت حائز اهميت است.اين منبر نفيس، از چوب گردو و گلابي با شيوه منبت‌كاري بدون به كار رفتن ميخ در آن، به دست پر توان استاد محمد نجار خراساني، منبت كار معروف عصر فتحعلي شاه قاجار ساخته شده است.

    منبر صاحب الزمان (عج) در سال 1325 شمسي توسط مرحوم استاد حيدر نيكنام گلپايگاني مرمت شد.گنبد رفيع مسجد بر فراز ايوان مقصوره، بر عظمت اين بنا افزوده است. ارتفاع گنبد حدود 41 متر و فضاي خالي بين دو پوشش گنبد، 10 متر است. سطح خارجي آن با آجر لعاب‌دار و يك كتيبه با خط كوفي تزيين شده است.در دو طرف اين ايوان، دو مناره هر كدام به ارتفاع 43 متر از كف مسجد ساخته شده و داراي كتيبه‌‌هايي چند است. مسجد گوهرشاد صحني به وسعت 2800 متر مربع دارد و زيربناي آن 9400 متر مربع است.

    بناي مسجد شامل 8 ايوان بزرگ و هفت شبستان است. گنبد خانه پشت ايوان مقصوره، با شبستان‌‌هاي يك طبقه، بخش‌‌هاي مختلف مسجد را به هم ربط مي‌دهد.

    ايوان جنوبي، ايوان مقصوره نام دارد و ايوان شمالي، معروف به ايوان دار السياده است. ايوان شرقي، ايوان اعتكاف ناميده مي‌شود و ايوان غربي، ايوان شيخ بهاء الدين نامگذاري شده است.نام بانو گوهرشاد، باني مسجد، در ايوان شمالي مسجد (ايوان دارالسياده) بر كاشي معرق به رنگ زرد و خط ثلث نوشته شده است. اين ايوان با معرق‌كاري زيبايي تزيين شده و بر سر در ورودي آن به رواق دارالسياده، پنجره‌اي نقره از آثار عهد قاجاريه نصب شده است.ايوان شرقي و غربي مسجد گوهرشاد، با معرق‌كاري ممتاز و كتيبه‌‌هايي به خط ثلث، مسجد را به رواق امام خميني (قدس سره) و بست شيخ بهاء الدين مرتبط مي‌كند.اين مسجد در طول زمان بر اثر عوامل طيبعي و انساني صدمات زيادي ديده است؛ از جمله در زمين لرزه سال 1084، ايوان مقصوره صدماتي ديد كه مورد بازسازي قرار گرفت.مرمت‌‌هاي ديگر مسجد پس از گلوله باران روس‌‌ها در سال 1330 هـ.ق بود كه به صدمه ديدن گنبد و ايوان‌‌هاي مسجد انجاميد. گنبد و ايوان مقصوره و ايوان‌‌هاي شرقي و غربي مسجد در سال 1339 قمري مورد بازسازي اساسي قرار گرفت.

    سردرها:

    سردرها براي شكل دادن به مجموعه بارگاه منور امام (عليه السلام) طراحي شده‌اند. در سه ورودي از خيابان‌‌هاي شيرازي، نواب صفوي و طبرسي، سردرهايي با زيربناي بيش از 70 هزار متر مربع احداث شده است.

    سردر شيرازي:

    سردر شيرازي، در مسير ورود زائران از خيابان شيرازي واقع شده و با 24625 متر مربع مساحت و 25492 متر مربع زيربنا، در غرب اماكن متبركه ساخته شده است.

    سردر نواب صفوي:

    اين سردر، در مسير ورود زائران از خيابان نواب صفوي واقع شده است. 16164 متر مربع مساحت، 16850 متر مربع زيربنا دارد و در شرق اماكن متبركه واقع شده است.

    سردر طبرسي:

    سردر طبرسي، در مسير ورود زائران از خيابان طبرسي و در شمال اماكن متبركه و روضه منوره واقع شده است و 26923 متر مربع مساحت و 27715 متر مربع زيربنا دارد.

    معماری

    تاریخ ساخت:۸۲۱ ه.ق

    نام معمار: به دستور گوهر شاد(قوام الدین بن زید الدین بد طیان)

    گوهرشاد ، یادگار یک معماری باستانی است از عهد تیموری در جنوب حرم رضوی که بنا به دستور گوهرشاد همسر شاهرخ تیموری در سال ۸۲۱ هجری قمری ساخته شده است .کاشی کاری مسجد با طاق های گنبدی شکل و مناره های آن جلوه ی خاصی به بنا داده به طوری که آن را به نمونه ی کاملی از هنر ایرانی در قلب حرم تبدیل کرده است . ایوان مقصوره ، ایوان جنوبی مسجد است که با ۵۰۰ مترمربع مساحت ، شکوه خاصی آفریده است .منبر صاحب الزمان در کنار محراب ایوان مقصوره به لحاظ قدمت ، حایز اهمیت است . این منبر به دست استاد محمد نجار خراسانی منبت کار معروف عصر فتحعلی شاه قاجار ساخته شده است . به کارگیری چوب گردو و گلابی با شیوه ی منبت کاری و بدون به کار رفتن میخ ، این اثر را بسیار ارزشمند و هنری کرده است .

    کاشی های معرق نفیس ، همه ی اضلاع مسجد را پوشانده و تمام دیوارها به اسماء الله ، آیات قرآن و احادیث تزیین شده است . کتیبه ی ممتاز و تاریخی بایسنقر ( فرزند گوهرشاد ) با زیباترین شکل بر پیشانی ایوان مقصوره خودنمایی می کند . تاریخ بنای مسجد بر کاشی های معرق این کتیبه به چشم می خورد .

    گنبد رفیع مسجد برفراز ایوان مقصوره ، برعظمت این بنا افزوده است . سطح خارجی این گنبد با آجر لعابدار و کتیبه ای به خط کوفی تزیین شده است و در دوطرف ایوان مناره هایی به ارتفاع ۴۳ متر از کف مسجد ساخته شده و دارای کتیبه های متعدد است . دو ایوان شرقی و غربی مسجد آن را به رواق امام خمینی و بست شیخ بهایی مرتبط می کند .
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    گوهرشاد دارای صحنی به وسعت ۲۸۰۰ مترمربع است . بنای مسجد شامل ۸ ایوان بزرگ و هفت شبستان است . گنبد خانه ی پشت ایوان مقصوره با شبستان های یک طبقه ، بخش های مختلف را به هم مرتبط می کند . ایوان جنوبی ، ایوان مقصوره نام دارد و ایوان شمالی معروف به ایوان دارالسیاده است . ایوان شرقی ، ایوان اعتکاف است و ایوان غربی ، ایوان شیخ بهاء الدین نام گذاری شده است .

    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-2.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-3.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-4.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-5.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-6.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-7.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF-8.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1-%D8%B4%D8%A7%D8%AF.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-1.jpg


    %DA%AF%D9%88%D9%87%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-2.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    منطقه حفاظت شده الموت از نظر تنوع حیات وحش و غنای ساختارهای طبیعی در استان قزوین و در كشور منحصر به فرد است. این منطقه با مساحت 118 هزار هکتار از مناطق شکار و تیراندازی ممنوع استان قزوین است که دارای مراتع مناسب، زیستگاه‌های صخره‌ای و پوشش جنگلی می‌باشد.

    منطقه الموت به دلیل كوهستانی بودن و ویژگی‌های خاص خود، زیستگاه گونه‌های مختلفی از حیات وحش مانند كل و بز كوهی، سیاه گوش، گرگ، گراز، پلنگ، خرس قهوه‌ای، خرگوش، جوجه تیغی، روباه، شغال، انواع پرندگان همچون عقاب، هما، كبک، كبک دَری، تیهو، كبوترسانان، لاشخور و گنجشک‌سانان (سهره، بلبل) می‌باشد. انواع مارمولک‌ها، مارها، لاک‌پشت‌ها از خزندگان این منطقه و وزغ و قورباغه از دوزیستان آن به شمار می‌روند. در زیستگاه‌های آبی منطقه حفاظت شده الموت ماهی سفید رودخانه‌ای، زردپر و قزل‌آلا ساکن می‌باشند.

    %D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%88%D8%AA.jpg


    %D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%88%D8%AA2.jpg


    %D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87-%D8%AD%D9%81%D8%A7%D8%B8%D8%AA-%D8%B4%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%88%D8%AA3.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    دریاچه اُوان بزرگ‌ترین و زیباترین دریاچه در استان قزوین است كه در منطقه تاریخی الموت و در فاصله 85 كیلومتری شمال قزوین در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد. این دریاچه آب شیرین بیش از 70 هزار مترمربع مساحت دارد و عمق آن در ژرف‌ترین نقطه در حدود 6 متر می‌باشد.

    بخش اعظم آب این دریاچه از طریق چشمه‌های آب زیرزمینی موجود در بستر دریاچه و درصد ناچیزی توسط نزولات جوی تأمین می‌شود. در واقع همین جوشش دائمی سبب صافی و زلالی آب دریاچه اوان شده است.

    دریاچه اوان زیستگاه انواع ماهی‌های قزل‌آلای خال‌دار، کپور و اردک ماهی و در فصل پاییز مأمن پرندگان مهاجری همچون قو، غاز و مرغابی می‌باشد.

    دریاچه اوان با چشم‌انداز مسحورکننده خود گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را در چهار فصل سال به خود جذب می‌کند. این دریاچه با حضور نماینده سازمان ملل و برافراشتن پرچم سازمان ملل و پرچم ایران، رسماً به عنوان قطب گردشگری جهان اعلام شده است. این دریاچه در فصل تابستان محل ماهیگیری، آب‌تنی و قایق‌سواری و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ بستن سطح دریاچه، قابل اسکیت سواری است. در کنار دریاچه امکان برپا کردن چادر وجود دارد.

    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%868.jpg


    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86102.jpg


    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%8611.jpg


    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%8613.jpg


    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%8615.jpg


    %D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%8620.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    کال جنی در موقعیت جغرافیایی 33° 49′ 24.77″ N 56° 50′ 4.23″ E در استان خراسان جنوبی قرار دارد. کال اصطلاحی است که به دره یا مسیر ایجاد شده به وسیله سیلاب ها و جریان آب اطلاق می شود. کال جنی یا دره جن ها دره ای است که در شمال طبس و در اطراف روستای ازمیغان و در امتداد خروجی قناتی که در نزدیکی آن قرار دارد واقع شده است و 35 کیلومتر با شهرستان طبس فاصله دارد. دره ای زیبا و حیرت انگیز که بومیان قدیمی آن را دره جن ها نامیده اند و آن را خوف انگیز و محل زندگی ارواح و جن ها میدانستند. برای دست یابی به کف دره نیازمند آشنایی به منطقه است. دره دارای دیواره های بلند و پرشیب است که وارد شدن به آن میتواند خطراتی به همراه داشته باشد. وجود تونل ها و خانه هایی بنام خانه گبرها در دل دیواره ها که برای سکنای زرتشتیان زمان خود ساخته شده است از دیگر جدابیتهای این دره است. ساخت این تونلها و حفرها احتمالا به زمان ساسانیان بازمیگردد. این حفره ها و تونلها در دامنه جداره های این دره قرار گرفته اند. مسیر دسترسی به این حفره ها بسیار دشوار است. در مسیر این حفره ها تونل هایی دیده می شد که احتمالا راه های ارتباطی آنها با هم بوده است.

    پس از جدا شدن از جاده آسفالت و دو راهی استخر شاعر و طی حدود ۵ کیلومتر جاده خاکی به محل دره ای می رسیم. از دو مسیر می توان وارد این دره شد. یکی انتهای جاده خاکی که به واقع ابتدای این دره می باشد و متصل به کوه است و دیگری میانه های این جاده خاکی که می توان از طریق یک شکاف ایجاد شده بوسیله فرسایش به درون دره راه یافت. ما راه ابتدایی را توصیه می کنیم. در این محل که متصل به کوه می باشد چشمه آبی روان است که یک منطقه سرسبز را ایجاد کرده است. درختان در هم تنیده نخل که بصورت خودرو روییده اند و نیزار را می توان در اینجا مشاهده کرد.

    از این محل میسر آب را دنبال کرده و چشم اندازهای زیبای طبیعی آن را مشاهده می کنیم. در طول این دره بر اثر فرسایش باد و آب ،نقوش و پستی و بلندیهای شگرف و زیبایی ایجاد شده است. در طول مسیر نیزارها و تک درختان نخل را در چند قسمت شاهد هستیم. در قسمتهایی می توان دره را به شکل U و در بعضی نقاط به شکل V مشاهده نمود . در بعضی نقاط هم همگرایی دو دهنه دره را در قسمت بالایی آن می بینیم که بی نظیر است.

    دره را که ادامه می دهیم در نقاطی آبشارهای کوچک که در زبان محلی شلن (sholan) نامیده می شود وجود دارد . در جاهایی آب بصورت حوضچه هایی جمع شده که در فصل تابستان مناسب برای آب تنی و فرار از گرمای طاقت فرسای هواست و بالاخره در محلی این آب بوسیله راه آب و تونلهایی که توسط اهالی روستاهای پایین این منطقه ایجاد شده به داخل قنات هدایت می شود.

    در این محل فرسایش آب به اوج خود رسیده و نقوش و برجستگیها و خلل و فرج عجیبی را در کف رودخانه ایجاد کرده است. بعد از این منطقه دیگر دره خشک و بی آب و علف می شود. آب به داخل قنات هدایت شده و دره بی نصیب از آب. کمی دیگر در مسیر دره به راه خود ادامه می دهیم که در دیواره دره حفراتی نگاه ما را متوجه خود می سازد.

    شاید در نگاه اول احساس کنیم که اینها نیز حاصل فرسایش طبیعت باشد اما با کمی کنکاش می یابیم که اینها ساخته دست بشر است. در ارتفاع ۲ متری از سطح زمین چاه ورودی قرار دارد که با کمک یک همراه می توان به درون آن رفت و سپس از این چاه که حدود ۷-۸ متر ارتفاع دارد و بوسیله جای دست ها و حفرات بدنه آن بالا می رویم و به تالاری بر می خوریم. در دو طرف این تالار دو دالان قرار دارد و هر کدام شامل چندین اتاق می باشد. همه اینها بوسیله بشر و در دل دیواره این دره عجیب پدید آمده است. هنوز می توان رد تیشه معماران آن را بر در و دیوار اتاقکها مشاهده نمود. طبق نظر کارشناس سازمان میراث فرهنگی تاریخ بنای این مکان به دوره ساسانیان بر می گردد و به نظر می رسد محل چله نشینی یکتا پرستان بوده است.

    اگر مسیر دره را باز هم بسمت انتهای دره ادامه دهیم به یک محل دیگر اینچنینی بر می خوریم که بر اثر فرسایش سیلابهای موسمی، چاه و محل دسترسی از پایین دره به اتاقکهای آن از بین رفته و دسترسی به آن را از راه پایین دره غیر ممکن کرده است.

    در سال ۱۳۸۰ یک مربی صخره نوردی از فدراسیون کوهنوردی از بالای دره و بوسیله ایجاد کارگاه فرود به داخل آن رفته و مشاهدات وی حاکی از شباهت این محل با اتاقکهای قبلی بوده است.

    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C-1.jpg


    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C-2.jpg


    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C-4.jpg


    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C-5.jpg


    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C-6.jpg


    %DA%A9%D8%A7%D9%84-%D8%AC%D9%86%DB%8C.jpg
     

    ATENA_A

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/02/17
    ارسالی ها
    23,992
    امتیاز واکنش
    29,350
    امتیاز
    1,104
    روستای مصر در 45 کیلومتری شرق شهرستان جندق و در 30 کیلومتری شمال شهرستان خور از توابع استان اصفهان قرار دارد . مو قعیت جغرافیایی روستا 04/34 شمالی و 47/54 شرقی می باشد .

    روستای مصر بدلیل قرار گرفتن در جنوب کویر بزرگ دارای آب و هوای گرم و خشک می باشد . جمعیت این روستا بر طبق آخرین سرشماری 120 نفر می باشد و مردم این روستا از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند . مهمترین محصولات این روستا زعفران و گندم می باشد . این روستا دارای دفتر مخابرات است و برق روستا از طریق ژنراتور دیزلی تامین می شود .

    نقاط دیدنی :

    منطقه امیر آباد در فاصله 2 کیلومتری روستا دارای تپه های شنی و پوشش گیاهای غنی از درختچه های گز و تاق و نخلهای زیبا می باشد که مناظر بسیار زیبایی را پدید آورده است .

    روستای فرحزاد در شمال روستای مصر دارای نخلستانهای زیبا می باشد که توسط شنهای روان محصور گشته است .

    نیزار مصر در 6 کیلومتری شرق مصر قرار دارد که در اثر آب چشمه ای زیبا پدید آمده است . این نیزار دارای نیهای بلند می باشد که ارتفاع بعضی از آنها به 4 متر می رسد . چشمه این نیزار آبشخور حیوانات منطقه می باشد .

    از دیگر نقاط دیدنی این منطقه می توان به دریاچه نمک خور و كوير طبقه واقع در 50 کیلومتری جاده خور-طبس , روستای گرمه , روستای محمدآباد کوره گز , روستای عروسان , روستاي فرحزاد ، جاده کاروان گذر عروسان-بیدستان، جاده آف رود ابراهيم زهرا، ريگ كله و کویر مركزي اشاره کرد .

    از ديدنيهاي اطراف اين روستا ميتوان به چال سلكنون، نيزار مصر، درياچه نمك سلكنون، تخت عباسي، تخت عروس و رملهاي ماسه اي اطراف روستا اشاره كرد.

    راه های ورود به منطقه :

    مسیر اول مسیر جاده خاکی جندق به روستای مصر به طول 45 کیلومتر می باشد

    مسیر دوم مسیر جاده خاکی – آسفالته در 15 کیلومتری غرب شهرستان خور به طول 35 کیلومتر تا روستای مصر است .

    %DA%A9%D9%88%DB%8C%D8%B1%D9%85%D8%B5%D8%B1.jpg


    %DA%A9%D9%88%DB%8C%D8%B1%D9%85%D8%B5%D8%B11.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B1-1.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B1.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B12.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B13.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B14.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B15.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B16.jpg


    %D9%85%D8%B5%D8%B17.jpg
     

    برخی موضوعات مشابه

    بالا