Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
ناسا باکتری به فضا میفرستد/ مسافران قاچاقی راه زندگی انسان را در مریخ باز می‌کنند؟
آلوده کردن سیاره‌ای دیگر با باکتری‌های زمینی یکی از کابوس‌هایی است که ناسا دارد روی آن کار میکند. این سازمان فضایی حالا می‌خواهد متوجه شود که آیا زمینی‌های تک‌سلولی هم میتوانند تا مریخ خود را برسانند و روی سطح این سیاره سرخ زنده بمانند؟ برای اثبات این موضوع باکتری‌هایی از ارتفاع 3600 کیلیومتری زمین به سمت زمین رها میشود.
ناسا برای فرستادن باکتری‌های زمینی به فضا از یک بالن هلیومی استفاده کرد و مجموعه‌ای از باکتری‌های مختلف را سوار بر این بالن از تاسیسات «بالن علمی کلمبیا» در نیومکزیکو راهی فضا کرد. مسافران تک‌سلولی این بالن داخل کانتینرهایی قرار دارند تا در حین سفرشان به استراتوسفر زمین آسیبی نبینند.
به محض اینکه بالن به ارتفاع مورد نظر برسد، محفظه باز میشود و باکتری‌های نمونه خود را برای مدت زمان‌های مختلف 6، 12، 18 و 24 ساعته رها می‌کنند. در پایان، بالن منفجر میشود و محموله میکروبی آن با چتر نجات به زمین بازمی‌گردد.
دلیل اینکه ناسا استراتوسفر را برای آزمایش این باکتری‌ها در نظر گرفته، این است که این سطح از جو زمین محیطی کاملا جهنمی دارد. زیرا آن‌قدر دمای آن زیر نقطه انجماد است که استخوان را کاملا خشک میکند. از سوی دیگر در شرایط خلاء و پر از اشعه ماوراءبنفش است.
در اصل، محیط این سطح از جو شبیه به سطح مریخ است و تقریبا تصور نجات هر موجودی حتی تک‌سلولی در این وضع کار سختی است. اما تحقیقات پیشین دانشمندان نشان داده که برخی حشرات سمج میتوانند در استراتوسفر و حتی با وجود توفان‌های شن یا هاریکن‌ها زنده بمانند.
حتی مطالعات اخیر ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که باکتری خفته، هاگ‌های قارچی و حتی دانه‌های برخی گیاهان میتوانند در فضای اطراف یک فضاپیما و در شرایط وجود سپر مخصوص پرتوهای فرابنفش سالم باقی بمانند.
با توجه به این حقیقت که زندگی مستلزم سرسختی است، امکان آلوده کردن محیط بیگانه یکی از مواردی است که نیاز به مطالعه و درک بسیاری دارد. البته ناگفته نماند که ناسا به غیر از مریخ، به فراتر از آن هم فکر میکند و براساس پروژه «Europa» که اخیرا معرفی کرده، قصد دارد کاوشگر فضایی را به «انسلادوس»، ماه یخ‌زده زحل بفرستد.
انسلادوس ششمین ماه بزرگ زحل است که ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۹ آن را کشف کرد و کاوشگرهای ویجر در دهه ۱۹۸۰ بر سطح آن یخ یافتند. انسلادوس فقط ۵۰۰ کیلومتر قطر دارد و تمام پرتوهای تابیده‌شده از خورشید را بازمی‌تاباند. سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده است.
به هر حال، هر کدام از این دو ماموریت که موفقیت به انجام برسد، شکاری برای زندگی بیگانه است یعنی می‌توان گفت که این مسافران قاچاقی (باکتری‌ها) راهگشای ورود ما به سیارات دیگر برای زندگی کردن خواهند بود.
مترجم: نسترن صائبی
آلوده کردن سیاره‌ای دیگر با باکتری‌های زمینی یکی از کابوس‌هایی است که ناسا دارد روی آن کار میکند. این سازمان فضایی حالا می‌خواهد متوجه شود که آیا زمینی‌های تک‌سلولی هم میتوانند تا مریخ خود را برسانند و روی سطح این سیاره سرخ زنده بمانند؟ برای اثبات این موضوع باکتری‌هایی از ارتفاع 3600 کیلیومتری زمین به سمت زمین رها میشود.
ناسا برای فرستادن باکتری‌های زمینی به فضا از یک بالن هلیومی استفاده کرد و مجموعه‌ای از باکتری‌های مختلف را سوار بر این بالن از تاسیسات «بالن علمی کلمبیا» در نیومکزیکو راهی فضا کرد. مسافران تک‌سلولی این بالن داخل کانتینرهایی قرار دارند تا در حین سفرشان به استراتوسفر زمین آسیبی نبینند.
به محض اینکه بالن به ارتفاع مورد نظر برسد، محفظه باز میشود و باکتری‌های نمونه خود را برای مدت زمان‌های مختلف 6، 12، 18 و 24 ساعته رها می‌کنند. در پایان، بالن منفجر میشود و محموله میکروبی آن با چتر نجات به زمین بازمی‌گردد.
دلیل اینکه ناسا استراتوسفر را برای آزمایش این باکتری‌ها در نظر گرفته، این است که این سطح از جو زمین محیطی کاملا جهنمی دارد. زیرا آن‌قدر دمای آن زیر نقطه انجماد است که استخوان را کاملا خشک میکند. از سوی دیگر در شرایط خلاء و پر از اشعه ماوراءبنفش است.
در اصل، محیط این سطح از جو شبیه به سطح مریخ است و تقریبا تصور نجات هر موجودی حتی تک‌سلولی در این وضع کار سختی است. اما تحقیقات پیشین دانشمندان نشان داده که برخی حشرات سمج میتوانند در استراتوسفر و حتی با وجود توفان‌های شن یا هاریکن‌ها زنده بمانند.
حتی مطالعات اخیر ایستگاه فضایی بین‌المللی نشان می‌دهد که باکتری خفته، هاگ‌های قارچی و حتی دانه‌های برخی گیاهان میتوانند در فضای اطراف یک فضاپیما و در شرایط وجود سپر مخصوص پرتوهای فرابنفش سالم باقی بمانند.
با توجه به این حقیقت که زندگی مستلزم سرسختی است، امکان آلوده کردن محیط بیگانه یکی از مواردی است که نیاز به مطالعه و درک بسیاری دارد. البته ناگفته نماند که ناسا به غیر از مریخ، به فراتر از آن هم فکر میکند و براساس پروژه «Europa» که اخیرا معرفی کرده، قصد دارد کاوشگر فضایی را به «انسلادوس»، ماه یخ‌زده زحل بفرستد.
انسلادوس ششمین ماه بزرگ زحل است که ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۹ آن را کشف کرد و کاوشگرهای ویجر در دهه ۱۹۸۰ بر سطح آن یخ یافتند. انسلادوس فقط ۵۰۰ کیلومتر قطر دارد و تمام پرتوهای تابیده‌شده از خورشید را بازمی‌تاباند. سن انسلادوس ۱۰۰ میلیون سال تخمین زده شده است.
به هر حال، هر کدام از این دو ماموریت که موفقیت به انجام برسد، شکاری برای زندگی بیگانه است یعنی می‌توان گفت که این مسافران قاچاقی (باکتری‌ها) راهگشای ورود ما به سیارات دیگر برای زندگی کردن خواهند بود.
مترجم: نسترن صائبی
