رابین ویلیامز برای بازی در نقش روح یک ببر بنگال که در خیابان‌های خونین بغداد پرسه می‌زند ، ریسک بزرگی کرده است.
افتتاحیه نمایش «ببر بنگال در باغ‌وحش بغداد» روز پنجشنبه بود و این در حالی است که نمایش‌هایی با موضوع عراق در آمریکا محبوب نیستند. اما منتقدان با روی گشده به استقبال این نمایش رفتند.
رابین ویلیامز، بازیگر و کمدین مشهور خطر بازی در این نقش را پذیرفته و معتقد است این نقش انتخاب درستی برای او و ورود به برادوی بوده و علاوه بر این این نمایش غنی چالشی برای مخاطبان تئاتر است.
او گفت: «مردم می‌پرسند چرا؟، من هم میگویم چون این نمایشنامه متفاوت است. وقتی آن را خواندم با خودم گفتم ارزش امتحان کردن دارد.»
نمایش چنین آغاز می‌شود: ببری که رابین ویلیامز نقش او را بازی می‌کند در قفسی روی دو پا ایستاده است و درمورد پوچی زندگی حرف می‌زند. سربازی او را آزار می‌دهد و ببر دست سرباز را می‌درد و سپس با گلوله کشته می‌شود.
اما این نمایشنامه که سال گذشته یکی از نامزدهای مرحله نهایی جایزه پولیتزر بود ناگهان تغییر مسیر می‌دهد و به موضوع خشونت جنگ می‌پردازد. روح ببر به خیابان‌های جنگ‌زده عراق سر می‌زند و درمورد سرشت حیوان، انسان و اعتقاد سخن می‌گوید.
داستان «ببر بنگال در باغ‌وحش بغداد» در اولین روزهای حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ می‌گذرد و شخصیت‌های کلیدی آن جدا از این ببر شامل چند سرباز آمریکایی و مترجم عراقی آنهاست که خاطره اعمالشان در جنگ و واقعیت دهشتناک جنگ آنها را رها نمی‌کند.
ویلیامز ۵۹ ساله برای توضیح «ببر بنگال» به بازی خود در سال ۱۹۸۸ در نمایش «در انتظار گودو» نوشته ساموئل بکت در خارج از برادوی اشاره می‌کند.
«نمایش در مورد جنگ، عواقب جنگ، ارواحی دست به گریبان عواقب اعمال دیگر و چیزهای دیگری است، نمایشی چندلایه است. فراتر از «گودو» است چون هم خشونت را تصویر می‌کند… هم سفر معنوی غریبی را نشان می‌دهد.»
از دید یک ببر
راجیو جوزف، نمایشنامه‌نویس آمریکایی منبع الهام نمایشنامه خود را مقاله‌ای در یک روزنامه درمورد ببری واقعی عنوان کرد که پس از خوردن دست سربازی آمریکایی در بغداد کشته شد.
او نوشتن نمایش را در سال ۲۰۰۵ آغاز کرد و نمایش اولین بار دو سال پیش در لس‌آنجلس روی صحنه رفت.
اما چرا روح ببر شخصیت مرکزی نمایش است؟
جوزف در این مورد گفت: «دیدن بغداد از چشمان یک ببر و دیدن آنچه او می‌بیند راوی ما را به شخصیتی غیرسیاسی بدل می کند و این جذاب است.»
در حالی که به نظر می‌رسد ببر بنگال نمایش در دنیایی سوررئال زندگی می‌کند، اما اطراف او را عناصر متعددی از دنیای واقعی فرا گرفته‌اند؛ از جمله پسر بزرگ صدام حسین که همگان از او می‌ترسیدند روی صحنه می‌آید، آن هم در حالی که سر برادر کوچک خود را در دست دارد.
جوزف ۳۶ ساله که تاکنون هفت نمایشنامه نوشته است هیچ نگرانی از عدم استقبال مردم از نمایشی با موضوع عراق ندارد، آن هم مردمی که فیلم‌های جنگی هالیوودی «محفظه رنج» و «منطقه سبز» را پسندیده‌اند.
او در خاتمه گفت: «بخش غالب این نمایش طنز است، هرچند طنزی تلخ. نمایش واقع‌گرا نیست و شخصیت اصلی‌اش حیوانی سخنگو است.»
ویلیامز که از سال ۲۰۰۲ در برادوی به عنوان کمدین روی صحنه رفته است در این نمایش نقش ببر را با ترکیبی از مهر و رنج ایفاء کرده است.
این بازیگر که در هالیوود با بازی در نقش‌های کمدی درخشید، در ادامه فعالیت خود در تغییری مسیری جالب در چند فیلم جدی از جمله «بی‌خوابی»، «عکس یک ساعته» و «انجمن شاعران مرده» چهره دیگری از خود نشان داد. او برای بازی در فیلم «ویل هانتینگ خوب» اسکار بازیگر نقش مکمل را دریافت کرد.
کارگردانی این نمایش برعهده مویزس کافمن است، کارگردان دقیق و خوش‌ذوقی که پیشتر نمایش «من همسر خودم هستم» را روی پرده بـرده بود.
——————————————–
منبع : خبر آنلاین
