VIP همه چیز درباره ادیان و آیین ها «چه دین هایی داریم؟»

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

یهودی
نوشتار اصلی: یهودی
نوشتار(های) وابسته: فرقه‌های یهودی
یهودیت ربانی
نوشتار اصلی: یهودیت خاخامی

یهودیت ارتدکس
- حریدی
- یهودیت حسیدی
- یهودیت ارتودوکس مدرن
یهودی محافظه‌کار
- Masorti
- یهودیت کنسرواتوکس
  - اتحاد برای یهودیت سنتی
یهودیت اصلاحات
یهودیت پیشرو
- یهودیت لیبرال

قرائیم
نوشتار اصلی: قرائیم
یهودیت غیر ربانی مدرن

جایگزین یهودیت
یهودیت انسانگرایانه (به عنوان مذهب شناخته نمی‌شود)
یهودیت متجدد
بازسازی یهودیت

گروه‌های تاریخی

اسنی‌ها
فریسیان (نیای یهودیت ربانی)
صدوقیان (نیای احتمالی قرائیم)
Zealots
- Sicarii

Sects that believed Jesus was a prophet

ابیونی‌ها
الخسائیه
ناصره (فرقه)
دونمه
- Frankists

Rastafari movement
نوشتار اصلی: Rastafari movement
Mandaeans and Sabians
نوشتار‌های اصلی: Mandaeism و Sabians

مندائیان
صابئین
- Sabians of Harran
- Mandaean Nasaraean Sabeans

Samaritanism
نوشتار اصلی: سامری‌ها
Unitarian Universalism
نوشتار اصلی: Unitarian Universalism

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

مذاهب هندی
نوشتار اصلی: مذاهب هندی
Religions that originated in India and religions and traditions related to, and descended from, them.

Ayyavazhi
نوشتار اصلی: Ayyavazhi
Bhakti Movement
نوشتار اصلی: جنبش بهکتی
جنبش عشق به خداوند که پیروان آن در عشق به او تمام فعالیت‌های خود را متمرکز بر خدا می‌نمایند. این گروه با الهام از کتاب بهاگاوادگیتا برای رهایی از بازتاب اعمال، فعالیتهای خود را، به عنوان قربانی برای معبود خود انجام می‌شود.[۱]

Kabir Panth
Sant Mat

بودیسم
نوشتار اصلی: بودیسم
نوشتار اصلی: شاخه‌های بوداگرایی

Nikaya Buddhism (which have historically been called هینه‌یانه in the West)
- ترواده
  - Sri Lankan Amarapura Nikaya
  - Sri Lankan Siam Nikaya
  - Sri Lankan Ramanna Nikaya
  - Bangladeshi Sangharaj Nikaya
  - Bangladeshi Mahasthabir Nikaya
  - Burmese Thudhamma Nikaya
    - Vipassana tradition of Mahasi Sayadaw and disciples
  - Burmese Shwekyin Nikaya
  - Burmese Dvaya Nikaya
  - Thai Maha Nikaya
    - Dhammakaya Movement
  - Thai Thammayut Nikaya
    - Thai Forest Tradition
      - Tradition of Ajahn Chah
مهایانه
- Humanistic Buddhism
- Madhyamaka
  - Prasangika
  - Svatantrika
  - Sanlun (Three Treatise school)
    - Sanron
  - Maha-Madhyamaka (Jonangpa)
- بوداگرایی نیچی‌رن
  - Nichiren Shu
  - Nichiren Shoshu
  - Nipponzan Myohoji
  - Soka Gakkai
- Pure Land
  - فرقه جودو
  - شین بودیسم
- Tathagatagarbha doctrine
  - Dashabhumika (absorbed into Huayan)
  - Huayan school (Avataṃsaka)
    - Hwaeom
    - Kegon
- تیانتای
  - تندای
  - Cheontae
- Yogacara
  - Cittamatra in Tibet
  - Wei-Shi (Consciousness-only school) or یوگه‌چاره شرق آسیا (Dharma-character school)
    - یوگه‌چاره شرق آسیا
    - یوگه‌چاره شرق آسیا
- Chan / ذن / Seon / Thien
  - Caodong
    - Sōtō
      - Keizan line
      - Jakuen line
      - Giin line
  - رینزایی-ذن
    - رینزایی-ذن
    - Obaku (school of Buddhism)
    - Fuke Zen
    - Won Buddhism: Korean Reformed Buddhism
  - Kwan Um School of Zen
  - Sanbo Kyodan
وجره‌یانه
- شینگون
- بودیسم تبتی
  - Bön
  - Gelukpa
  - Kagyupa
    - Dagpo Kagyu
      - Karma Kagyu
      - Barom Kagyu
      - Tsalpa Kagyu
      - Phagdru Kagyu
      - Drikung Kagyu
      - Drukpa Kagyu
    - Shangpa Kagyu
  - Nyingmapa
  - Sakyapa
    - Jonangpa
New Buddhist movements
- اوم‌شینریکیو (now known as Aleph)[۲]
- Diamond Way
- Friends of the Western Buddhist Order
- New Kadampa Tradition[۳]
- Share International
- True Buddha School
- Vipassana movement

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

دین ای الهی

دین ای الهی

هندویسم
نوشتار اصلی: هندوییسم

Swaminarayan
Shrauta
Lingayatism
شایویسم
شاکتیسم
تانترا
- Ananda Marga[۴]
سنت اسمارته
ویشنوپرستی
- Gaudiya Vaishnavism
  - ISKCON (Hare Krishna)[۵]
Hindu reform movements
- آریه سماج[۶]
- Brahmo Samaj
Hinduism in Indonesia

Major schools and movements of Hindu philosophy
نوشتار اصلی: Hindu philosophy

Nyaya
Purva mimamsa
Samkhya
Vaisheshika
Vedanta (Uttara Mimamsa)
- Advaita Vedanta
- سری اوروبیندو
- Vishishtadvaita
- Dvaita Vedanta
یوگا
- Ashtanga Yoga
- Bhakti yoga
- هاتا یوگا
- Siddha Yoga
- سورات شابد یوگا
- تانترا
- Sahaja Yoga

Jainism
نوشتار اصلی: جین (دین)

Digambara
- Bisapanthi[۷]
- Digambar Terapanth
- Taran Panth
- Kanji Panth[۷]
- Gumanapantha[۷]
- Totapantha[۷]
Shvetambara
- Svetambar Terapanth
- Murtipujaka or Deravasi
- Sthanakvasi

سیک (سیخ)
نوشتار اصلی: سیک (دین)

خالصه (سیک)
- Nihang
Namdhari or Kuka Sikhs
Sahajdhari Sikh
Ravidasi

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

دین‌های ایرانی
نوشتار اصلی: مذاهب ایرانی

میترائیسم
مزدیسنا
بابیه
بهائیت
مندائی
مانوی‌گری
مزدکیه
یزدان‌گرایی
- علوی‌گری
- یارسان
- ایزدیان
- زروان‌باوری

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

مذاهب آسیای شرقی
نوشتار اصلی: مذاهب آسیای شرقی
کنفسیوسیسم
نوشتار اصلی: کنفسیوسیسم

نئو کنفسیوسیسم
نیو کنفسیوسیسم

شینتو
نوشتار‌های اصلی: Shinto و Shinto sects and schools
تائوسیسم
نوشتار اصلی: تائوسیسم
دیگران

Caodaism
ادیان قومی چینی
Chondogyo
فالون‌گانگ
Hoa Hao
I-Kuan Tao
Jeung San Do
Legalism (Chinese philosophy)
موهیسم
Oomoto
Seicho-No-Ie
Tenrikyo

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

مذاهب آفریقایی
African diasporic religions are a number of related religions that developed in the Americas among African slaves and their descendants in various countries of the Caribbean Islands and Latin America, as well as parts of the southern United States. They derive from African traditional religions, especially of West and Central Africa, showing similarities to the Yoruba religion in particular.

نوشتار(های) وابسته: مذاهب آفریقایی

Batuque (religion)
Candomblé
Dahomey mythology
Haitian mythology
Kumina
Macumba
Mami Wata
Obeah
Oyotunji
Quimbanda
سانتریا (Lukumi)
Umbanda[۸]
وودوو

Indigenous traditional religions
نوشتار(های) وابسته: Paganism و Folk religion
Traditionally, these faiths have all been classified "Pagan", but scholars prefer the terms "indigenous/primal/folk/ethnic religions".

آفریقایی
نوشتار اصلی: African traditional religions
غرب آفریقا

Akan mythology
Ashanti mythology (غنا)
Dahomey mythology
Efik mythology (Nigeria, Cameroon)
Igbo mythology (Nigeria, Cameroon)
Isoko mythology (Nigeria)
Yoruba mythology (Nigeria, Benin)

مرکز آفریقا

Bushongo mythology (Congo)
Bambuti mythology (Congo)
Lugbara mythology (Congo)

شرق آفریقا

Akamba mythology (East Kenya)
Dinka mythology (Sudan)
Lotuko mythology (Sudan)
Masai mythology (Kenya, Tanzania)

جنوب آفریقا

Khoikhoi mythology
Lozi mythology (Zambia)
Tumbuka mythology (Malawi)
Zulu mythology (South Africa)

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

آمریکایی
نوشتار اصلی: مذاهب بومیان آمریکا

Abenaki mythology
Anishinaabe
اساطیر آزتک
Blackfoot mythology
Cherokee mythology
Chickasaw mythology
Choctaw mythology
Creek mythology
Crow mythology
Ghost Dance
Guarani mythology
Haida mythology
Ho-Chunk mythology (aka: Winnebago)
Hopi mythology
Inca mythology
Indian Shaker Church
اساطیر اینویی
Iroquois mythology
Keetoowah Nighthawk Society
Kuksu (religion)
Kwakiutl mythology
Lakota mythology
Leni Lenape mythology
Longhouse religion
Mapuche mythology
اساطیر مایا
Midewiwin
Miwok
Native American Church
Navajo mythology
Nootka mythology
Ohlone mythology
Olmec mythology
Pomo mythology
Pawnee mythology
Salish mythology
Selk'nam religion
Seneca mythology
Southeastern Ceremonial Complex
Sun Dance
Tsimshian mythology
Urarina
Ute mythology
Wyandot religion
Zuni mythology

اروپایی آسیایی
نوشتار اصلی: دین قومی
آسیا

بن (دین)
اساطیر چین
اساطیر ژاپن
Ko-shinto (Jomon-jin)
Siberian Shamanism
تنگری گرایی

اروپایی

Estonian mythology
Shamanism among Eskimo peoples
Finnish mythology and Finnish paganism
Shamanistic remnants in Hungarian folklore
Sami religion (including the Noaidi)
Tadibya

اقیانوس آرام

Australian Aboriginal mythology
مردمان آسترونزیایی
- Balinese mythology
- Javanese beliefs
- Melanesian mythology
- Micronesian mythology
  - Modekngei
  - Nauruan indigenous religion
- Philippine mythology
  - Anito
  - Gabâ
  - Kulam
- Polynesian mythology
  - اساطیر هاوایی
  - افسانه‌شناسی مائوری
    - Maori religion
  - Rapa Nui mythology
    - موآی
    - تانگاتا مانو

کیش کالا
نوشتار اصلی: کیش کالا

جان فروم
فرقهٔ جانسون
جنبش شاهزاده فیلیپ
وایلالا

Historical polytheism
اطلاعات بیشتر: Prehistoric religion و History of religion
Ancient Near Eastern
نوشتار اصلی: Ancient Near Eastern religions

Ancient Egyptian religion
دین باستانی سامی
Mesopotamian mythology
- اسطوره‌شناسی عرب (اساطیر عرب) (pre-Islamic)
- Babylonian and Assyrian religion
  - Babylonian mythology
  - Chaldean mythology
- Canaanite mythology
  - Canaanite religion
- Hittite mythology
- اساطیر ایران
- Sumerian mythology

Indo-European
نوشتار اصلی: Proto-Indo-European religion

کیش کهن آریایی
- دین ودائی
- مزدیسنا
Baltic mythology
Celtic polytheism
- اسطوره‌شناسی سلتی
- اسطوره‌شناسی سلتی
Germanic polytheism
- Anglo-Saxon mythology
- Continental Germanic mythology
- اساطیر اسکاندیناوی
Ancient Greek religion
Finnish polytheism
Hungarian mythology
Ancient negah religion
اساطیر اسلاو

Hellenistic
نوشتار اصلی: Hellenistic religion

Greco-negah mysteries
- اسرار الوزینیا
- مهرپرستی
- Orphism
مکتب فیثاغوری
Gallo-negah religion

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

Neopaganism
نوشتار اصلی: List of Neopagan movements
New Age, esotericism, mysticism
موج نو
نوشتار اصلی: New Age

نئوشمنیسم
ریکی

Esotericism and mysticism
نوشتار‌های اصلی: Esotericism و Mysticism

حکمت انسانی
عرفان مسیحی
Esoteric Christianity
هندوییسم
- تانترا
- Vaastu Shastra
Martinism
مهربابا[۹]
چلیپای گلگون
- Ancient Mystical Order Rosae Crucis[۱۰]
- Rosicrucian Fellowship
تصوف
تئوسوفی

رازورزانه و جادویی
نوشتار‌های اصلی: Occultism، Magic (paranormal) و Magick

جادوی مراسمی
- جادوی خنوخی
- گوئشیا
جادوی خائوس
Hoodoo (folk magic) (Rootwork)
- New Orleans Voodoo
Kulam – Filipino witchcraft
National Socialism and Occultism
Pow-wow (folk magic)
Seiðr – Norse sorcery
تلما
افسونگری

Left-Hand Path
نوشتار اصلی: Left-Hand Path and Right-Hand Path

دیوشناسی
Luciferianism
شیطان‌پرستی
- کلیسای شیطان
معبد ست

New religious movements
نوشتار اصلی: List of new religious movements
Creativity

The Creativity Movement

Shinshukyo
نوشتار اصلی: Shinshūkyō

Church of World Messianity
Konkokyo
Oomoto
PL Kyodan
Seicho-No-Ie
Tenrikyo

Fictional religions
نوشتار اصلی: List of fictional religions
Parody or mock religions

Church of Euthanasia
هیولای اسپاگتی پرنده
Church of the SubGenius
Iglesia Maradoniana
اسب تک‌شاخ صورتی نامرئی
Kibology
Landover Baptist Church
Last Thursdayism

Others

دادارباوری
Discordianism
اکنکار
Ethical Culture
Fellowship of Reason
انسان‌گرایی
Jediism[۱۱]
جوچه
ساینتولوژی
انسان‌گرایی سکولار
Subud
Universal Life Church
جهان‌گرایی توحیدگرا
راه چهارم

Other categorisations
By demographics
نوشتار اصلی: گروه‌های دینی اصلی

فهرست جمعیت‌های دینی

بر اساس مساحت
اطلاعات بیشتر: Religion geography

Religion in Africa
دین در آسیا
Religion in Australia
Religion in Europe
Religion in North America
فهرست نام دین‌ها
Religion in South America
فهرست کشورها بر پایه مذهب
- دین رسمی
- جغرافیای بوداگرایی
- Christianity by country
  - negah Catholicism by country
  - Protestantism by country
- Hinduism by country
- فهرست کشورها بر پایه جمعیت مسلمان
- Judaism by country, جمعیت یهودی در کشورها
- Sikhism by country
Buddhism by region

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

مسیحیت

عیسی
مسیح

دین مسیحیت یا ترسایی[۱] آیینی یکتاپرستانه است که بر اساس زندگی و آموزه‌های عیسی استوار است. این دین با جمعیت تقریبی ۲٫۵ میلیارد نفر، بیشترین پیرو را در سرتاسر جهان داراست[۲].[۳] پیروان این دین بر این باورند که مسیح بر صلیب کشیده شد، سپس از مردگان برخاست و به آسمان عروج کرد[۴] و دوباره در پایان برای برقراری صلح جهانی به زمین باز خواهد گشت[۵]

پیشینه مسیحیت اولیه
شالوده مسیحی به قرن یکم میلادی و یهودیت برمی‌گردد[۶] که توسط عیسی ناصری (مسیح) پایه‌گذاری شد. مسیحیت اولیه به سه دوران عیسی و رسالت (Jesus and Apostolic period) پدران اولیهٔ کلیسا (Apostolic Fathers period) و دفاعیات (Apology) تقسیم می‌شود.[۷] این سه دوره بازهٔ زمانی ۴۰۰ ساله‌ای در بر می‌گیرند که از سال ۳۰ میلادی به عنوان شروع خدمت مسیح آغاز شده و در اواخر قرن ۴ میلادی به پایان می‌رسد.[۸] در قرن نخست مسیحی و در اولین دهه‌های پس از مسیح نزاع الهیاتی میان مسیحیان درگرفت. اما نزاع خاتمه نیافت و در سده‌های دوم و سوم بیشتر به شکل نزاعهای فرقه‌ای بروز کرد. در میان طرفهای درگیر، برخی شخص پولس و نظام الهیاتی او را از اصل و بنیان قبول نداشتند. مثل فرقه‌های:ابیونی‌ها و ناصریان که همچنان به رعایت شریعت موسوی پایبند بودند.

عیسی و دوران رسولی
نوشتار اصلی: عیسی
این دوره ۷۰ سال نخستین سده میلادی را در بر می‌گیرد که خدمت عیسی از سال ۳۰ میلادی در آن گنجانده شده‌است. پس از به صلیب کشیده شدن عیسی در سال ۳۳ میلادی بدست پنطیوس پیلاطس[۹] حواریون وی از جملهٔ پطرس، متی و یوحنا به مژده و گسترش این دین پرداختند. از جمله آثاری که در این زمانه به‌نگارش درآمده‌اند انجیل‌های متی، مرقس، لوقا و یوحنا و رساله‌های حواریون هستند که در روزگار دفاعیات مسیحی (۱۵۰–۴۰۰ میلادی) به صورت یک گروه و با فرنام عهد جدید گردآوری شدند. این گِردایه با نام انجیل نیز شناخته می‌شود.

روزگار پدران نخستین کلیسا
پدر کلیسای نخستین بیشتر کسانی به‌شمار می‌آیند که در روزگار پیامبری زیسته و پس از مرگ پیام آوران (حواریون) رسیدگی و رهبری کلیسا را بردوش گرفته‌اند. این پدران شامل قدیس کلمنت که به عنوان پلی میان روزگار رسولی و پدران نخستین کلیسا برشمرده می‌شود، شهید ایگناتویس (میانه‌های سده ۱ - آغاز سده ۲ م) اسقف انطاکیه و شاگر یوحنای حواری، پلیکارپ شهید (۶۹–۱۵۵ م) شاگرد یوحنای رسول به همراه کشیش هرماس هستند. کهن‌ترین نوشته از این روزگار رسالهٔ نخست کلمنت است. همچنین هفت رسالهٔ ایگناتیوس، رسالهٔ پلیکاپ به فیلیپیان، رساله دوم کلمنت و رسالهٔ کشیش هرماس از دیگر آثار این زمانه هستند.

تاریخ‌شمار ابتدای مسیحیت

موعظهٔ بالای کوه عیسی

۳۳ میلادی

در این سال عیسی مسیح از سوی مقامات رومی که آموزه‌های او را تهدیدی علیه خود می‌پنداشتند، مورد محاکمه قرار گرفت و به اعتقاد مسیحیان مصلوب و به اعتقاد مسلمانان به آسمان چهارم عروج کرد.

۳۷ میلادی

پولس اهل تارسوس (از شهرهای یونان قدیم)، با دیدن صحنه‌ای در جادهٔ دمشق، به دین مسیحیت می‌گرود و مأموریت خود را برای تبلیغ و مسیحی کردن غیر یهودیان، آغاز می‌کند.

۴۲ میلادی

شمعون ملقب به پطرس (از حواریون مسیح) که برای قرن‌های متمادی به عنوان اولین پاپ، مقام او را جشن می‌گیرند، نخستین جامعهٔ مسیحی را در رم بنیانگذاری می‌کند.

48 میلادی شورای رسولان تشکیل شد. مبلغان مسیحیت، شرط مسیحی شدن را یهودی بودن می‌دانستند. در این شورا قرار بر این شد که مسیحیان یهودی با گرویدن غیریهودیان مخالفت نکنند.[۱۰]

۶۴ میلادی

مسیحیان به خاطر آتش‌سوزی شهر رم مورد اتهام قرار گرفتند. امپراتور نرون طی تلاشی برای بدست آوردن مجدد محبوبیت خود، آنان را مورد شکنجه و آزار قرار می‌دهد. پطرس قدیس (سنت پیتر) در این زمان کشته می‌شود.

۷۰ میلادی

رومیان اورشلیم (بیت‌المقدس) را پس از شورش یهودیان علیه حکومت آنان، شدیداً تخریب می‌کنند. بسیاری از یهودیان از اورشلیم اخراج می‌شوند. مسیحیان در این شورش علیه رومیان شرکت نمی‌کنند. رم به مرکز حرکت‌های رو به رشد مسیحی تبدیل می‌شود.

۳۰۱میلادی

تیرداد یکی از پادشاهان ارمنستان، در سال ۳۰۱ میلادی دین مسیحیت را در سرزمین ارمنستان رسمی و آزاد اعلام می‌کند و این در حدود ۱۲ سال زودتر از رسمی‌شدن دین مسیحیت در امپراتوری روم است.[۱۱]

۳۰۴ میلادی

جوامع مسیحی در اطراف مدیترانه به صورت گروه‌هایی جمع شده و از آنجا تا بریتانیا و درهٔ نیل در مصر، رفتند.

۳۱۳ میلادی

به سبب پشتیبانی امپراتور کنستانتین، مسیحیت خیلی سریع به قویترین مذهب در امپراتوری روم تبدیل شد.

۳۲۵ میلادی

اولین گردهمایی رهبران کلیسای مسیحیت برای تبیین عقاید مسیحیت و سازماندهی جامعهٔ مسیحیت در نیقیه تشکیل شد. اعتقاد نامهٔ حواریون با اعتقاد نامهٔ نیقیه (مجموعه‌ای از باورهای پایه‌ای اعتقادی مسیحیان) نوشته می‌شود. بعد از تعریف و پذیرش این اعتقادنامه، فرقه‌ها و افرادی که الوهیت مسیح را نمی‌پذیرفتند (مانند آریوس) به عنوان بدعت شناخته شدند.

۳۳۰ میلادی

روم جدید در بیزانس توسط کنستانتین، پایه‌گذاری و دوباره به کنستانتینوپول (استانبول کنونی)، نام‌گذاری شده و به عنوان پایتخت امپراتوری مسیحیت، ساخته می‌شود.

۳۸۱–۳۹۱ میلادی

در طول حکومت امپراتور تئودوسیوس، مسیحیت به صورت دین رسمی امپراتوری روم درمی‌آید. پیروان غیرمسیحی کافر و بدعت‌گذاری در مسیحیت (افکار مخالف دیدگاه‌های مسیحیت) غیرقانونی اعلام می‌شود.

ناهمسویان
نخستین گروه مسیحیان از دیدگاه پاگان‌ها (بت‌پرستان و کسانی که خدایان بیشمار را می‌پرستیدند) مورد دودلی بودند. فرنود این مسئله آن بود که آنان گمان می‌کردند مسیحیان برای برگزاری «جشن‌های دوستی» و آدمخواری، نشست‌های نهانی برپا می‌سازند. چرا که گوشت جانوران قربانی شده در پرستشگاه پاگان‌ها (کافران بت‌پرست) را خریداری نکرده و همچنین در شادمانی‌های همگانی ددمنشانه، انبازی (مشارکت) نمی‌کردند. یهودیان و به ویژه آیین‌مداران یهودی، از ناهمسویان رده نخست مسیحیت و گسترش آن به‌شمار می‌رفتند. آیین‌مداران یهودی در بخش یهودیه و دیگر سرزمین‌های یهودی نشین آن زمان تنها نیروهای آیین‌مند و پذیرفته شده سیـاس*ـی به‌شمار می‌آمدند. تعالیم مسیح و کارهای عملی او، در آغاز این دارندگان نیرو را شگفت زده می‌نمود. این آموزه‌ها به‌طور کلی و ریشه‌ای مذهب مورد قبول و پذیرفته شده‌ای را که سال‌ها در میان مردم آن منطقه رواج داشت و از پایه پایه نیروی سیـاس*ـی آیین‌مداران به‌شمار می‌آمد، مورد تردید قرار می‌داد. به علاوه این آموزه‌ها بسیاری از آیین‌ها و قوانینی را که روحانیون یهودی تنها برای نگهداری و استوار کردن نیرو و همچنین درست انگاری نیاز به وجود خود با آیین یهود ممزوج ساخته بودند را از ارزش سرنگون می‌نمود. نگرانی‌هایی که این مسائل در میان قدرتمندان یهود ایجاد می‌نمود، دست‌آویز آن شد که به رویارویی با این جنبش برخیزند. دولت حاکمه بر سرزمین در آن زمان، (که بدست امپراتور قیصر روم برگماشته می‌گردید) به خاطر مسائلی از قبیل نفوذ بیشتر در میان مردم، نگهبانی از یک‌پارچگی منطقه و جلوگیری از ایجاد آشوب و مسایلی از این دست، با روحانیون یهود که در میان مردم دارنده قدرت سیـاس*ـی و معنوی بودند؛ گونه‌ای رابـ ـطه دو طرفه و همدلانه داشت. مأموران دولتی به خاطر حفظ مصالح امنیتی، با مشورت روحانیون هر چند وقت یکبار مسیحیان را مورد اذیت و آزار قرار می‌دادند. بسیاری از مسیحیان شکنجه شده و مردند. اما به هر حال، علی‌رغم شکنجه و آزار فراوان، مسیحیت به گسترش خود ادامه داد.

دوران آشوب
در دوران آشوب بزرگ، که امپراتوری روم مورد تهدید حملهٔ بربرها و امپراتوری بزرگ و قدرتمند ایران قرار داشت، همه امپراتورها درجستجوی خدایی قدرتمند برای کمک به دفع بلا از روم، بودند امپراتور دیوکلتیانوس (۲۴۵–۳۱۳ میلادی)، میترا، الههٔ نور ایرانیان را به عنوان خدای خود اعلام کرد، که از امپراتوری حمایت و حفاظت کند. امپراتور کنستانتین (۲۸۰–۳۳۷) خدای مسیحیت را گزینش نمود.

کنستانتین
در سال ۳۱۲، کنستانتین در حالی که به طرف روم می‌رفت تا آن را از رقیب پس بگیرد، اعلام کرد که نشان مسیحی را روی خورشید دیده‌است و جملهٔ «شما با این علامت پیروز خواهید شد»، را به لاتین روی آن خوانده‌است. روی پل میلویان بر روی رودخانهٔ تیبر، ارتش کنستانتین، به پیروزی رسید. در مدت کوتاهی، مسیحیت به عنوان مذهب رسمی امپراتوری روم، جایگاه خود را تثبیت کرد.[نیازمند منبع] کنستانتین در سال ۳۲۵ شورای را در شهر ننقیه دایر کرد که در آن نزدیک ۳۰۰ اسقف شرکت کردند. طی این شورا بررسی جامعی بر روی کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید{انجیل}) انجام گرفت. تلاشهای تحقیقاتی این شورا در نهایت منجر به استخراج مفاهیم پایه‌ای «ایمان مسیحی» گردید. این مفاهیم پایه تحت عنوان «اعتقاد نامه نیقیه» منتشر و در دسترس عموم قرار گرفت.

مسیحیت در اروپا و امپراتوری روم

مریم مقدس و عیسی
بانی انتشار مسیحیت در اروپا پولس (سنت پل) بود. این شخص که در ابتدا از مخالفین سرسخت مسیحیان بود و از مأمورین لایق دربار روم در زمینه آزار مسیحیان به‌شمار می‌رفت، پس از برخورد فراطبیعی خود با مسیح (در مسیر جاده دمشق) کاملاً متحول گردید. او سپس پیرو مأموریتی که خود عیسی مسیح در همان برخورد ماورایی به او محول نمود به جمع شاگردان مسیح پیوست و سفیر مسیح برای غیر یهودیان گردید. پولس رساله‌های خود را (نامه‌هایی به اقوام مختلف در شرح چیستی مسیحیت و ارتباط با نخستین کلیساها) بعد از صعود مسیح به آسمان نگاشت. در این نامه‌ها او عقاید کلی مسیحیت رادر مورد فلسفه زندگی، مژده‌های آمدن مسیح پیش از ظهور او (در کتب عهد عتیق)، تفاوت «ایمان» و «شریعت» (شریعت به مجموعه دستورهایی گفته می‌شود که خداوند برای نخستین بار در زمان موسای پیامبر برای نوع بشر وضع نمود و در کتاب تورات مکتوب است)، آموزه‌های مسیح در مورد محبت و سایر آموزه‌های اخلاقی، خداوند بودن عیسای ناصری (برابری عیسای مسیح با ذات خداوند) و مسائلی از این دست را بیان داشته‌است. بزرگ‌ترین حادثه‌ای که در قرن چهارم میلادی اتفاق افتاد، موضوع طرفداری کنستانتین امپراتور روم از مسیحیان در سال ۳۱۳ میلادی بود.

کتاب مقدس
مجموعه‌ای از ۶۶ کتاب است. خدا از ۴۰ مردِ باایمان برای نگارش این کتاب استفاده کرد. حدود ۳۵۰۰ سال پیش، موسی پنج کتاب اول این مجموعه را نوشت و بیش از ۱۹۰۰ سال پیش، مردی به نام یوحنا آخرین کتاب این مجموعه را به پایان رساند. نویسندگان کتاب مقدّس، عقاید یهوه خدا را که از طریق (روح مقدسش) با آنان ارتباط برقرار کرد به نگارش درآوردند. (۲سموئیل ۲۳:۲)پس نویسندهٔ کتاب مقدّس، یَهُوَه است._۲تیموتائوس۳ :۱۶ کتاب مقدس شامل «عهد عتیق» و «عهد جدید» است.

عهد عتیق
نام این بخش از کتاب مقدس یعنی «عهد عتیق» به دو معنی می‌باشد یکی دوره زمانی و دیگری به معنی پیمان و قول. این عبارت به معنی دقیق به عهد و پیمانی اشاره می‌کند که خداوند با ابراهیم بست. مفهوم کلی این پیمان این بود که خداوند او را انتخاب نمود تا نخستین انسان پس از آدم باشد که با او ارتباط نزدیک برقرار می‌نماید و او نیز به خداوند ایمان آورد. خداوند همچنین وعده ازدیاد نسل را به وی داد که مدتی بعد توسط اسحاق (همان پسر که یهودیان و مسیحیان عقیده دارند ابراهیم او را برای قربانی کردن به کوه برد) عملی گردید. خداوند همچنین نشانه‌ای برای این عهد و پیمان مقرر نمود که آن بریدن قسمتی از پوست اضافی آلت تناسلی مردانه (خــتنه) است. این بخش از «کتاب مقدس» شامل: شرح چگونگی خلقت جهان و نوع بشر و سپس شرح زندگی و ارتباطات روحانی نخستین پیامبران از ابراهیم به بعد است. این بخش با کتاب پیدایش شروع می‌گردد و پس از چند بخش که حاوی توضیحات کلی در مورد زندگی پیامبران پس از ابراهیم است، کتاب تورات و سپس کتب پیامبران پس از موسی را شامل می‌شود. دو بخش متفاوت نیز در کتاب عهد عتیق وجود دارد که به اشعار دو پیامبر یعنی داوود و سلیمان نبی می‌پردازد. این دو کتاب به ترتیب «مزامیر داوود» و «امثال سلیمان» نام دارند. بخش قابل توجهی از اشارات به آمدن مسیح در آینده، در کتاب «مزامیر داوود» - که حاوی گفتگوی داوود نبی با خداوند و نیز سخنانی که داوود به هدایت روح و وحی خداوند می‌گوید (در قالب بیش از ۵۰۰ قطعه شعری) - آمده‌است. عهد عتیق کلاً شامل ۳۹ کتاب است.

عهد جدید (انجیل)
نام این بخش (عهد جدید) نیز همانند «عهد عتیق» به یک پیمان اشاره دارد که آغازگر دوره جدیدی از ارتباط خداوند و نوع بشر می‌باشد. مفهوم این پیمان برداشتن شریعتی که خداوند به وسیله موسی مقرر کرده بود از زندگی بشر و بخشش کلیه گناهان انسان به وسیله ایمان به خداوند بود. نشانه و در حقیقت اصل محوری این پیمان بخشش کلیه گناهان نوع بشر (از آغاز تا پایان جهان) به واسطه قربانی شدن عیسی مسیح (یعنی صورت بشری خداوند) است.

این بخش شامل کتابهای زیر است (۲۷ کتاب):

چهار انجیل که به‌وسیله چهار حواری (رسول) مسیح نگاشته شده یعنی اناجیل «متی»، «مرقس»، «لوقا» و «یوحنا»؛

کتاب «اعمال رسولان» شامل سرگذشت رسولان پس از عروج عیسی به آسمان

نامه‌های پنج تن از حواریون مسیح یعنی «پولس»، «پطرس»، «یعقوب»، «یوحنا» و «یهودا» به اقوام مختلف غیر یهودی و یهودی

کتاب «مکاشفهٔ یوحنا»

توضیح اضافی: در میان دوازده رسول (حواری) مسیح، دو «یهودا» وجود داشت که یکی از آنان مشهور به «یهودای اسخریوطی» به خاطر چند سکه نقره، مسیح را تسلیم کرد.

عهد جدید

صومعهٔ سنت آنتونی، قدیمی‌ترین صومعه مسیحی در جهان است و در کشور مصر واقع شده‌است.
اناجیل چهارگانه
چهار انجیل در واقع چهار روایت از زندگی عیسی مسیح است. این چهار کتاب که توسط چهار تن از حواریون مسیح نگاشته شده، دارای قسمت‌های مشترک بسیاری هستند اما تفاوتهایی نیز دارند. مسیحیان این چهار کتاب را «مانند چهار تصویر از مسیح ولی از زوایای مختلف» توصیف می‌کنند.

کتاب اعمال رسولان
پس از قیام عیسی مسیح از مردگان (زنده شدن دوباره او) و سپس عروج او به آسمان، برای رسولان او (حواریون) و سپس شاگردان مسیح (که بعدها مسیحی نامیده شدند)، اتفاقات زیادی رخ داد. از آن جمله‌است:

پیوستن «متیاس» به جمع حواریون (که پس از خودکشی یهودای اسخریوطی یازده نفره شده بودند)

نازل شدن روح القدس در روز عید پنتیکاست (یکی از اعیاد یهودیان) بر ۱۲ حواری مسیح

شهادت «استیفان» یکی از شاگردان وفادار مسیح (سنت استفان)

ماجرای ایماندار شدن پولس قدیس و آغاز مأموریت بشارتی او برای غیر یهودیان

شرح این حوادث در کتاب اعمال رسولان و به دست «لوقا» (یکی از حواریون مسیح و نویسنده یکی از اناجیل چهارگانه) نگاشته شده‌است.

رساله‌ها (نامه‌ها) ی حواریون مسیح

کلیسای مقبره مقدس در اورشلیم، یکی از مقدس‌ترین اماکن مذهبی مسیحیان است.
نوایمانان مسیحی و کلیساهای جدیدالتأسیس در ابتدای گسترش مسیحیت، به خاطر نبودن راهنمایی‌های ایمانی لازم و وجود مخالفین بسیار، دچار مشکلات عمده‌ای می‌شدند. از آن جمله‌است: مسائل مربوط به مراسم نیایش و چگونگی برگزاری آن، پیدایش پیشوایان دروغین، آزار و اذیت و شکنجه و تهدید و حتی قتل ایمانداران توسط متعصبین یهود یا بت‌پرستان وسایر فرقه‌های مذهبی و گاهی مأمورین رومی و از این دست… هدف از نگارش این نامه‌ها هدایت این نوایمانان، یادآوری و تبیین مفاهیم کتاب‌مقدس و مطلع شدن از رویدادهای مناطق مختلف بود.

این کتاب حاوی بخش‌های زیراست:

رساله‌های پولس به: رومیان، اول قرنتیان، دوم قرنتیان، غلاطیان، افسسیان و…

رسالهٔ یعقوب

رساله‌های پطرس

رساله‌های یوحنا

رسالهٔ یهودا

کتاب مکاشفه یوحنا
این کتاب شرح سفری است که یوحنای قدیس در رؤیا و به هدایت روح القدس در آن به عرش خداوند دارد و در آن به توصیف عرش خداوند و جایگاه مسیح و پیش‌بینی وقایع آخر الزمان می‌پردازد.

گرایش‌های مسیحی
مسیحیت به‌طور کلی به سه گرایش بزرگ کاتولیک (Catholic) ارتودوکس (Orthodox) و پروتستان (Protestant) تقسیم شده‌است که اعتقاد بر تثلیث دارند و گرایش یکتا پرستان به نام شاهدان یهوه (Jehovah's Witnesse) که به تثلیث اعتقاد ندارند تقسیم شده‌است [۱] و گرایش‌های کوچک و زیادی از مسیحیت شاخه می‌گیرند.

☾♔TALAYEH_A♔☽ · 2019/02/13

اسلام

سیاست در اسلام
اسلام‌گرایی

پایه‌ها

تاریخ اسلام)

فرهنگ اسلامی
اقتصاد اسلامی
سیاست در اسلام
سکولاریسم اسلامی

موضوع‌ها

اعلامیه حقوق بشر در اسلام
خلافت
ولایت فقیه
اجماع (فقه)
حکومت اسلامی
جهاد
احکام اسلام
شورا
امت

نمودها

اسلام‌گرایی
اسلامی‌سازی (اسلامی‌سازی دانش)
جدایی جنسیتی و اسلام
اسلام و مدرنیته)

نمای اسلامی

دموکراسی اسلامی
بنیادگرایی اسلامی
اصلاح‌گری دینی در اسلام
قرآنیان
پان‌اسلامیسم
سوسیالیسم اسلامی

جنبش‌ها

خوارج
الاتحاد الاسلامیه
القاعده
الشباب (گروه نظامی)
احمد الحسن
ابوسیاف
جبهه اسلامی آزادسازی پاتانی
بسیج
بوکو حرام
هیئت امر به معروف و نهی از منکر عربستان سعودی
دارالاسلام (اندونزی)
حزب‌الله لبنان
انقلاب ۱۳۵۷ ایران
اتحادیه محاکم شریعت اسلامی
داعش
جماعت المسلمین
جماعت اسلامی پاکستان
اخوان‌المسلمین
سلفی‌گری
طالبان
وهابیت

فهرست احزاب سیـاس*ـی دموکراتیک اسلامی

نوشتارهای کلیدی

بازسازی اندیشه‌ دینی در اسلام
(اقبال لاهوری)
اصول دولت و حکومت اسلامی
(محمد اسد)
معالیم فی‌الطریق
(سید قطب)
ولایت فقیه
(سید روح‌الله خمینی)

رده:خدا در اسلام
خدا در اسلام

الله خدا در اسلام
خوشنویسی در جهان اسلام
فهرست[نمایش]

رده:خدا در اسلام

درگاه:اسلام

ن

ب

و

بخشی از مجموعه مقاله‌های:

اسلام
اصول

توحید

نبوت

معاد

خاص تشیع:

امامت

عدل

فروع

نماز

روزه

زکات

حج

جهاد

خاص تشیع:

خمس

امر به معروف

نهی از منکر

تولی

تبری

منابع اسلامی

قرآن

عقل

سنت (حدیث)

شخصیت‌ها

محمد

اهل بیت

خلفای راشدین

امامان شیعه

صحابهٔ محمد

مذاهب

تسنن

تشیع

تصوف

علوم

حدیث

تفسیر

فقه

کلام

فلسفه

عرفان

تاریخ

امویان

عباسیان

فاطمیان

مملوکان

عثمانیان

صفویان

آخرالزمان

جغرافیا

مکه

مدینه

بیت‌المقدس

کوفه

نجف

کربلا

سامرا

کاظمین

مشهد

قم

شیراز

دمشق

جهان اسلام (کشورهای اسلامی)

لباس‌های اسلامی

حجاب اسلامی

چادر عربی

برقع

روبنده

دشداش

روسری

چادر

مسائل مرتبط

فرهنگ

جامعه

اسلام‌گرایی

اسلام‌هراسی

نقد اسلام

اسلام، دینی یکتاپرستانه[۱][۲] و ابراهیمی است.[۳][۴] به پیروان اسلام «مسلمان» می‌گویند.[۵] هم‌اکنون اسلام از دید شمار رسمی پیروان، در جایگاه دومِ جهان جای دارد.[۶]

مسلمانان براین باورند که خداوند، قرآن را به محمد از طریق فرشته‌ای به نام جبرئیل فرو فرستاده است. به باور مسلمانان خدا بر بسیاری از پیامبران، وحی فرستاده و محمد آخرین آنان است. مسلمانان محمد را اعاده‌کننده ایمان توحیدی خالص ابراهیم، موسی، عیسی و دیگر پیامبران می‌دانند و معتقدند که اسلام کامل‌ترین و آخرین آیین الهی است.[۷][۸]

به نوشته پل فریدمن، اسلام به معنی تسلیم در برابر خداست. اسلام دین قانون و عمل است، نه ریاضت و رهبانیت. تشویق به کمک به فقیران می‌کند ولی تشویق به ترک دنیا نمی‌کند. اسلام از نوشید*نی‌خواری و قمار منع می‌کند و مسلمانان موظف هستند از خوردن غذای حرام خودداری کند. مسلمانان می‌توانند مستقیماً با خدا راز و نیاز کنند و لزوماً نیازی به واسطه فیض نیست. مسجد تنها مکان تجمع است و مانند کلیسا دارای قدرت مذهبی نیست. اسلام، برخلاف یهودیت، پس از ظهور به سرعت دینی جهانی شد و مردم را به مسلمان شدن تشویق کرد، ولی اصرار زیادی بر مسلمان کردن ندارد.[۹]

اسلام نسبت به ادیان اصلی و پرجمعیت دنیا جدیدترین دین است و حدود یک میلیارد و هشتصد میلیون نفر پیرو دارد که دومین دین پرجمعیت دنیا به‌شمار می‌آید.[۱۰] اسلام سریع‌ترین دین از لحاظ گسترش و رشد در میان ادیان دنیا است. گستره جغرافیایی اسلام از غرب آفریقا تا جنوب شرق آسیا است، همچنین جوامع اقلیت‌های مسلمان نیز در سرتاسر جهان پراکنده هستند. اسلام دومین یا سومین دین پرجمعیت در اروپا و قاره آمریکا می‌باشد.

نشان
نوشتار اصلی: ماه و ستاره

هلال ماه و ستاره سبز
هلال ماه و ستاره (گاهی چندین ستاره) یک نشان باستانی است که طی دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ مجددا به عنوان نماد اسلام یا جامعه اسلامی شناخته شد. این نشان در پرچم بسیاری از کشورهایی که اکثریت مردم، مسلمان هستند همچون ترکیه، آذربایجان، مالزی، الجزایر، لیبی، تونس، موریتانی، پاکستان، سلطنت اچیه ‏(en)‏ در اندونزی و پرچم عثمانی و نشان بسیاری از گروه‌ها و اتحادهای اسلامی مانند اتحاد عربی مغرب ‏(en)‏ و امت اسلام وجود داشته یا دارد و بر نوک مناره‌ها و گنبدهای اسلامی نیز نصب می‌شود. این نشان پیش از اسلام نیز وجود داشته‌است و ریشه آن به قرن ششم پیش از میلاد مسیح و اطراف اسرائیل باستان و موأب برمی‌گردد و در پیکرنگاری سومری رایج بوده‌است. این نشان پیش از اسلام بر روی سکه بیزانتیوم (استانبول کنونی)، سکه‌های رومی و ساسانی نیز ضرب می‌شده‌است. هفتم اکتبر ۱۹۵۱ زمانی که قانون اساسی لیبی این نشان را برمی‌گزیند هلال ماه را یادآور تقویم هجری قمری و ستاره را نشان راه روشن و پشت سر گذاشتن تاریکی اعلام کرد.[۱۲]

واژه‌شناسی
اسلام در زبان عربی از ریشه (س-ل-م) است و معنی لغوی این ریشه «سالم شدن» و «رهایی یافتن از آفات» است.[۱۳][۱۴] واژه «سلام» نیز مشتق شده از همین ریشه است.[۱۵][۱۶] با توجه به معنی اسلام، «مسلم» (در فارسی: مسلمان) یعنی کسی که خدا را خالصانه و بی‌ریا می‌پرستد و اختیار خود را تسلیم امر و نهی او می‌کند.[۱۷]

باورها
معارف اسلامی به سه بخش کلی تقسیم می‌شوند:

اصول عقاید: باورهای بنیادین فکری (اصول دین یا عقاید) که توحید، اساسی‌ترین آن‌ها است.
اخلاق: توصیه‌های اخلاقی که برخی از آنها، عبارتند از:

دادگری
راست‌گویی
امانت‌داری
حیا
مهربانی
گشاده‌رویی
شجاعت
عفت

احکام فقهی: فرامین عملی و عبادی که اساسی‌ترین آن‌ها (فروع دین یا فقه اصغر) هستند. فرامین عملی آداب، مناسک و عبادات را دربرمی‌گیرد.

عقاید را در علم کلام، احکام را در علم فقه و اخلاق را در علم اخلاق شرح و بسط می‌دهند.[۱۸]

اصول عقاید
نوشتار اصلی: اصول دین
از بنیادی‌ترین باورهای مسلمانان تحت عنوان اصول دین یاد می‌شود. اصول دین نزد مسلمانان سه عدد هستند[۱۹] اعتقاد به هر کدام از این اصول، باورهایی را به عنوان زیر شاخه موجب می‌شود:

توحید: یعنی اعتقاد به یگانگی خداوند و اعتقاد به صفات او.
نبوت: یعنی اعتقاد به ضرورت فرستادن پیامبران از سوی خداوند برای راهنمایی بشر. (و اعتقاد به پیامبری محمد).
معاد: یعنی اعتقاد به وجود جهانی که بعد از فروپاشی این جهان کنونی، نمایان می‌شود و در آن جهان نیکان و بد کرداران به سزای کردار خویش می‌رسند.

در میان این اصول آنچه ریشه بقیه‌است، توحید می‌باشد، به‌طوری‌که دین شناسان مسلمان می‌کوشند تا با اثبات آن بقیه اصول و فروع را ثابت کنند[۲۰] شیعیان علاوه بر این سه اصل، به عدل و امامت نیز به عنوان اصلهای چهارم و پنجم معتقدند.

الله

بسم الله الرحمن الرحیم، نخستین آیه قرآن
نوشتار اصلی: الله
الله نام ویژهٔ خدای یکتا در قرآن و نوشتارهای اسلامی است. با این حال فارسی‌زبانان معمولاً از واژهٔ خدا استفاده می‌کنند. به باور مسلمانان خداوند در اسلام به زبان اصلی که همان زبان عربی فصیح (زبان قرآن) است ۱۰۰۱ نام دارد که یک نام خداوند، اسم اعظم است. بیشتر اسامی خدا، در اسلام، نشان‌دهندهٔ برتری مطلق است.[۲۱]

شناخت خداوند اصلی‌ترین باور مسلمانان است و همین موضوع است که این دین را در میان سایر ادیان ابراهیمی متمایز ساخته. خلاصه باور مسلمانان به خدا را می‌توان در جمله‌ای از قرآن دید[۲۲] که در آن گفته می‌شود:

ِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیر (ترجمه: هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست)[۴۲–۱۱]

که در تفسیر آن از علی بن ابی طالب نقل شده که آن را توصیف قابل قبول خدا دانسته‌است[۲۳] و مفسرین هم به تبعیت از وی گفته‌اند: «این جمله در حقیقت پایه اصلی شناخت تمام صفات خدا است که بدون توجه به آن به هیچ‌یک از اوصاف پروردگار نمی‌توان پی برد»[۲۴]

شهادتین

شهادتین، ورودی کاخ توپ‌قاپی در استانبول
نوشتار اصلی: شهادتین
پذیرش اسلام از سه روش امکان دارد: گفتن شهادتین، با انجام دادن کارهای ویژه مسلمانان، اسلام با پیروی از اعمال مسلمانان.[۲۵] شهادتین: «اشهد ان لا اله الا الله» و «اشهد ان محمدرسول الله»

قرآن

بخش نخست سوره نور از کتاب قرآن
نوشتار اصلی: قرآن
قرآن، کتاب مقدس مسلمان است و به زبان عربی نوشته شده‌است، که طبق مندرجات آن و باور مسلمانان توسط وحی الهی به محمد فروفرستاده شد.

به اعتقاد مسلمانان «قرآن وحی نامه اعجازآمیز الهی است، که به زبان عربی واژه به واژه توسط فرشته وحی، جبرئیل امین، از جانب خداوند و از لوح محفوظ بر قلب و زبان پیامبر اسلام هم اجمالاً یکباره، و هم کم‌کم در طول ۲۳ سال نازل شده‌است.»[۲۶]

این کتاب معتبرترین متن دینی نزد مسلمانان است و مسلمانان آن را «معجزه» و «سند اثبات پیامبری» محمد می‌دانند.[۲۷]

اغلب مذاهب اسلامی بر درستی متن آن اتفاق نظر دارند و اختلافات در نحوه خواندن متن، تفسیر و گاهی، ترتیب آن است. میزان این اتفاق نظر به اندازه ایست که شیعیان دوازده‌امامی ایران و وهابیان عربستان رسم‌الخط واحدی از قرآن را به‌کار می‌برند.[۲۸] مسلمانان روی بی‌خطابودن قرآن تأکید دارند.[۲۹] مفسرین اهل سنت به صورت تاریخی همواره معتقد بودند که آیات قرآنی که در امروزه در دست ما است دقیقاً همان چیزی است که محمد بیان کرده‌است و هیچگونه تغییری اعم از حذف یا اضافه در آن صورت نگرفته‌است. مسلمانان قرآن را کتاب مقدس دین خود می‌دانند و از آن با القابی چون «کریم» و «مجید» یاد می‌کنند. قرآن، خود را به عنوان «لوح حفاظت شده» ((به عربی: «اللَوح المحفوظ»)[۳۰]) می‌خواند.∗

خاتمیت اسلام
از دیدگاه مسلمانان، اسلام خاتم ادیان الهی است. خاتمیت به این معناست که اسلام در بر دارنده تمام آن مطالبی است که باید از طریق وحی برای انسان بیان شود.[۳۱] {قرآن دین اسلام را به عنوان خاتم ادیان الهی معرفی می‌کند:

إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ.[۳۲]

یعنی اگر شریعت اسلام را در یکسو و سایر شرایع آسمانی را که برای سراسر حیات بشر در دورانهای گذشته مقدّر شده‌است در طرف دیگری بگذاریم، شریعت اسلام از همه آن‌ها استوارتر است که این خود معنی خاتمیت و شریعت آخرین است.[۳۳]

قُلْ إِنَّنِی هَدانِی رَبِّی إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ دِیناً قِیماً مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکِین.[۳۴]

به جهانیان بگو: پروردگار مرا به راهی راست رهبری فرموده و آن دینی است قیم و زوال‌ناپذیر که بنیادش از همان سنت و رویه ابراهیم است.[۳۵] در سوره بینه پس از آنکه می‌فرماید "مشرکین دست از عقیده باطل خود برنمی‌دارند جز آنکه فرستاده خدا با آیات و بینات فرا رسد و آیات کتاب قیم را برایشان بخواند. اینان دستوری ندارند جز آنکه خدای را با نیت پاک پرستش کنند، نماز بخوانند و…، می‌فرماید: ذلِکَ دِینُ الْقَیمَة.[۳۶] این آیین –اسلام- دینی است قیم و زوال‌ناپذیر.[۳۷]

در سوره آل عمران:

وَ مَنْ یبْتَغِ غَیرَ الْإِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِین.[۳۸] هر که جز آیین اسلام در جستجوی آیین دگر آید، تا اید و انقراض جهان از او پذیرفته نیست و بروز رستاخیز از زیان‌کاران است.[۳۹]

در سوره مائده:

الْیوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً.[۴۰] امروز که پیامبر اسلام عهده‌دار هدایت بشر است، دین را برای شما تکمیل و نعمت را برای شما تمام کردم، و خشنودم که برای همیشه بر دین اسلام باقی باشید.[۴۱] روشن است که آیات فوق آیین اسلام را پابرجاترین راه هدایت و دین قیم و زوال‌ناپذیر و گرویدن به غیر آن را تا انقراض جهان غیرقابل‌قبول دانسته و او را کمال و بلوغ دیانت و تمام نعمت معرفی کرده‌است.

در روایاتی از بزرگان اسلام: نیز به ابدیت آیین اسلام تصریح شده‌است از جمله علی بن ابیطالب گوید:

إِنَّ هَذَا الْإِسْلَامَ دِینُ اللَّهِ الَّذِی اصْطَفَاهُ لِنَفْسِهِ… ثُمَّ جَعَلَهُ لَا انْفِصَامَ لِعُرْوَتِهِ وَ لَا فَکَّ لِحَلْقَتِهِ وَ لَا انْهِدَامَ لِأَسَاسِهِ وَ لَا زَوَالَ لِدَعَائِمِهِ وَ لَا انْقِلَاعَ لِشَجَرَتِهِ وَ لَا انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ[۴۲]}[۴۳] اسلام همان آیینی است که پروردگار بزرگ آن را در میان ادیان برگزیده و قوانین آن را به اندازه‌ای استوار فرموده که دستاویز آن پایان ناپذیر و حلقه‌اش گسستنی نیست. اساس و بنیادش انهدام نمی‌پذیرد و ارکانش زایل و نابود نمی‌گردد. درختش هرگز از ریشه بیرون نیاید [این چنین] مدنش نیز هیچ وقت پایان نمی‌پذیرید.[۴۴]

فروع عملیه
تقویم و اوقات شرعی

گردش ماه، اساس تقویم اسلامی
اوقات شرعی، به زمانهای مشخص و دقیقی از شبانه روز، گفته می‌شود که شخص دین‌دار، در آن زمان‌ها، رفتار دینی زمان‌دار خود را انجام می‌دهد. محاسبه دقیق زمان‌های شرعی، از دیرباز، نزد منجمان، رایج بوده‌است.

اذان
نوشتار اصلی: اذان

محمد پس از فتح مکه بلال حبشی، یک بـرده سیاه آزاد شده، را مأمور کرد که بر بام کعبه اذان بگوید.
فهرست
0:00
اذان به شیوه کنونی اهل تسنن
اهل سنت، عقیده دارند که نخستین بار، اذان در مدینه خوانده شد و حمزه این پیشنهاد را به محمّد داد. در حالی که برخی دیگر، طبل، بوق یا زنگ را برای دعوت مردم به نماز، پیشنهاد کرده بودند.[نیازمند منبع] اهل سنت، همچنین بر این باور هستند که بعضی عبارات اذان، مانند «الصلوة خیر من النوم» را عمر بن خطاب افزوده‌است.[۴۵] این در حالی است که شیعیان اذان را عبادتی می‌دانند که از جانب خدا تعیین گردیده و تغییر در جملات اذان را بدعت می‌دانند، شیعیان همچنین از لفظ اشهد ان علی ولی‌الله و اشهد ان علی حجت‌الله در اذان استفاده می‌کنند ولی هیچ دلیلی از پیامبر مبنی بر کاربرد این الفاظ در نماز ثابت نشده‌است[۴۶] همچنین عقیده شیعه این است که محمّد پیش از هجرت، برای تمام نمازهای واجب خود، اذان می‌گفته‌است.[۴۷] در ایران، اغلب اذان را در آواز بیات ترک در گوشه روح‌الارواح می‌خوانده‌اند. در مراسم تعزیه، اگر اذان گفته شود، به آواز کردی است.[۴۸] اولین اذان سال در یکم هجری و در مدینه بود. در مسند ابوداود به اسناد صحیح از عبدالله پسر زید پسر عبد ربه انصاری آمده که او برای اولین بار پیشنهاد اذان را به محمد داده و محمد از او پذیرفته‌است.[۴۹]

تاریخ اسلام
نوشتار اصلی: تاریخ اسلام

محمد

این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آن‌را از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد.
نوشتار اصلی: محمد
ابوالقاسم محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم (‎۵۷۰ - ۶۳۲)، بنیان‌گذار و پیامبر دین اسلام است.[۵۰][۵۱] دربارهٔ زندگی محمد گزارش‌های فراوان و روشنی در متون تاریخی آمده‌است، ولی مانند هر شخصیت مهم تاریخی پیش از دنیای مدرن، تمام جزئیات زندگی او مشخص نیست. از این‌روی که محمد، از تأثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ بشری است؛ زندگانی، اعمال و افکار او در طی قرن‌ها، بین موافقان و مخالفانش محل اختلاف و منازعه بوده‌است. در دوران جوانی‌اش، او را امانت‌دار می‌دانستند و «محمد امین» خطاب می‌کردند.[۵۲]

در قرون وسطی، محمد در تصور عمومی غربیان بت یا خدایی پنداشته می‌شد که توسط مسلمانان پرستیده می‌شود. پس از اصلاحات پروتستانی، تصور غرب از محمد تغییر کرد، و در نگاه عمومی آنان به شخصی متقلب، مکار و خودخواه تبدیل شد.[۵۳]

پیش از پیامبری
در جوانی همراه گروهی از جوانان قبایل ده‌گانه مکه، درصدد برآمده بودند تا با ایجاد گروهی از پاسبان‌های داوطلب، اجازه ندهند تا حق ستم‌دیدگان توسط ستم‌کاران پایمال شود. نام پیمان این نیروهای داوطلب حلف‌الفضول (پیمان جوانمردان)، و محمد از شمار مؤسسان آن بود. او به این موضوع، که در جوانی در چنین نیرویی عضویت داشته‌است افتخار می‌کرد.[۵۲]

پیامبری در مکه
خدیجه همسرش، نخستین کسی بود که به وی ایمان آورد و پس از وی علی بن ابیطالب پسر عمو، و زید بن حارث پسر خوانده‌اش. شیعیان بر این باورند که طبق اسناد و مدارکی؛ محمد بارها در معرض عموم علی را به عنوان جانشین خود انتخاب کرده که از مهم‌ترین این اسناد به «زمان دعوت از نزدیکان» (عشیره الاقربین)، و به آخرین سفر حج در غدیر خم اشاره می‌کنند و می‌گویند که در آن زمان حتی عمر و ابوبکر و دیگر صحابه با علی بیعت کرده‌اند. سنی‌ها این قضیه را منکرند، ولی علی را نیز همچون دیگر صحابه محترم می‌شمارند.[۵۴][۵۵][۵۶][۵۷] و نیز گفته می‌شود که جعفر ابن ابوطالب، زید (تنها مسلمانی که بجز محمد، نامش در قرآن آمده)، ابوذر، ابوبکر و زبیر نیز از زمره دیگر نخست ایمان آورندگان به اسلام بودند.[۵۸]

اولین مسلمانان

نوشتار اصلی: اولین مسلمانان
پس از شخص محمد امین پیامبر اسلام اولین زن، خدیجه همسر وی، و اولین مرد، علی امام اول شیعیان، و سپس ابابکر، زید بن حارث، اباذر غفاری، سعد بن ابی‌وقاص، لبابه دختر حارث، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبیده جراح، عبدالله بن مسعود، عمار بن یاسر و سمیه مادر وی، در منابع با اختلاف در پسی و پیشی ذکر شده‌اند.[۵۹]

محمد تا سه سال پس از بعثت دعوت خود را آشکار نکرد. اولین گروهی که محمد آن‌ها را آشکارا به اسلام دعوت نمود، بستگان خودش بودند.[۶۰] پس از آن به کوه صفا رفت، و تمام قریش را به پذیرش اسلام فراخواند.[۶۱]

پس از مدتی سران قریش تصمیم به مقابله با وی گرفتند. اولین اقدام آن‌ها گفتگو با ابوطالب بود.[۶۲][۶۳][۶۴] سران قریش پس از آنکه کمک خواستن از ابوطالب را بی‌هوده دیدند، تصمیم به یاری جستن از یهودیان مدینه گرفتند، ایشان، سه سؤال را برای پرسش از محمد، مطرح کردند و گفتند اگر وی پاسخ را بداند، در پیامبری او شکی نیست. محمد درست زمانی که سران قریش احساس پیروزی می‌کردند، پاسخ آن پرسشها را داد.[۶۵][۶۶]

پیامبری در یثرب
گاه‌شمار زندگی محمد در مدینه
رویدادهای زندگی محمد در مدینه
۶۲۲ (آغاز) مهاجرت به مدینه (هجرت محمد)
۶۲۳ آغاز حمله مسلمانان به کاروان‌ها «سریه»
سریه الکدر
۶۲۴ نبرد بدر: مسلمانان به مکه‌ای‌ها حمله کردند
نبرد السویق، غنیمت گرفتن مسلمانان از ابوسفیان
شکست و تبعید بنی‌قینقاع توسط مسلمانان
حمله به ذی عمرو
ترور خالد بن سفیان، ابو رافع بن ابی الحُقَیْق، کعب بن اشرف، ابو عفک و عصماء بنت مروان
۶۲۵ غزوه احد: مکیه‌ای‌ها مسلمانان را شکست می‌دهند
تلفات سنگین گروهای بن عمرو و رجیع اعزامی از طرف محمد
نبرد حمرا اسد، مسلمانان توانستند دشمنشان را بترسانند و از حمله منصرفشان کنند
تبعید بنی نظیر توسط مسلمانان پس از نبرد بنی نظیر
نبردهای نجد، بدر و دومه الجندل
۶۲۷ نبرد احزاب
غزوه بنی‌قریظه، محاصره موفق بنی‌قریظه
۶۲۸ صلح حدیبیه، دسترسی به کعبه
موفقیت مسلمانان در تصرف پناهگاه خیبر
۶۲۹ نخستین سفر حج
حمله به امپراتوری روم شرقی و شکست مسلمانان: غزوه مؤته
۶۳۰ تصرف مکه توسط مسلمانان
نبرد حنین، پیروزی مسلمانان
نبرد طائف، در ماه شوال روی داد و مسلمانان پیروز شدند
۶۳۱ تسلط بر بیشتر شبه‌جزیره عربستان
۶۳۲ حمله به غسانیان: نبرد تبوک
آخرین حج محمد
مرگ در ۸ ژوئن

ن
ب
و

بر پایهٔ روایت‌های اسلامی، قریشیان برای کشتن محمد نقشه‌ای را طرح کردند. محمد به کمک علی ایشان را گمراه کرد، و به همراه ابوبکر از مکه بیرون رفت.[۶۷] به این سان، در سال ۶۲۲ میلادی (برابر با سال سیزدهم پس از آغاز دعوت خود) وی به مدینه که آبادی بزرگی بود هجرت کرد. همراهانی که با وی از مکه به مدینه مهاجرت کردند مهاجران، و مردم یثرب که پیامبر و مهاجران را یاری رسانده بودند انصار نامیده شدند. این هجرت مبدأ تقویم اسلامی شد.[۶۸]

به نوشته محمود طالقانی مسلمانان، معتقد به ذکر مشخصات پیامبری محمد در کتاب‌های مقدس پیش از او هستند، در حالی که یهودیان و مسیحیان چنین موضوعی را نپذیرفتند. او سبب هجرت اقوامی از یهودیان را به سرزمین حجاز، و سکونت در دهکدهٔ گمنام و بی‌نام و نشان یثرب را ناشی از همین پیش‌بینی‌ها و پیش‌گویی‌ها می‌داند.[۶۹]

مرگ

محمد در حجةالوداع، اضافه کردن ماه‌های اضافی را ممنوع می‌کند. (نتیجه اینکه هر سال، فقط ۱۲ ماه، خواهد داشت). نگاره‌ای از نسخه رونوشت عثمانی از کتاب «آثار الباقیه» (نگارنده: ابوریحان بیرونی) متعلق به قرن ۱۷ میلادی.
محمد چند ماه پس از حجة الوداع مریض شد، و چند روزی از سردرد و ضعف رنج برد.[۷۰] در روزی دوشنبه که محمد سخت بیمار بود و نتوانست از خانه بیرون رود، ابوبکر به پیش‌نمازی با مسلمانان نماز خواند.[۷۱] محمد سرانجام در همان روز دوشنبه ۲۸ صفر[۷۲] برابر با ۸ ژوئن ۶۳۲، در حالی که ۶۳ سال زیسته بود از دنیا رفت.[۷۰] پس از درگذشت محمد، ابوبکر وارد مسجد شد و آیه‌ای از قرآن را با این مضمون خواند: «محمد نیست مگر فرستاده‌ای که پیش از او فرستادگان آمده و رفته‌اند؛ پس آیا اگر او بمیرد یا کشته شود به سوی گذشتگان‌تان بازخواهید گشت؟ و هر کس بازگردد به خدا آسیبی نمی‌زند، و خدا سپاس‌گزاران را پاداش می‌دهد. سپس گفت:

ای مردم، هر کس محمد را می‌پرستد، پس بداند همانا محمد مرده است و هر کس خدای محمّد را می‌پرستد، بداند که او زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد.[۷۰][۷۳]

او را در خانه عایشه همسرش دفن کردند. مسجدی که بعدها به محل دفنش افزوده شد، به زیارتگاه مسلمانان تبدیل شد.[۷۴]»[آل‌عمران ۱۴۴]

خلفای راشدین
نوشتار‌های اصلی: خلافت راشدین و خلفای راشدین

گستره قلمروی اسلامی در زمان محمد (۶۲۲–۶۳۲) در زمان خلافت راشدین (۶۳۲–۶۶۱) در زمان بنی‌امیه (۶۶۱–۷۵۰)
ابوبکر، از صحابه[۷۵] و دوستان محمد،[۷۶][۷۷][۷۸] برای نخستین بار، لقب «صدیق» را از او دریافت کرد.[۷۷] او، هنگامی که اسلام را پذیرفت، حدود ۴۰ سال سن داشت.[۷۹] پس از درگذشت محمد، اتحاد میان مهاجران، به خصوص زمینه‌سازی عمر و ابوعبیده بن جراح، کار را برای تصدی مقام خلافت توسط ابوبکر، هموار کرد. هر چند منذر بن ارقم در دفاع از علی بن ابیطالب سخن راند، ولی عدم حضور بنی هاشم باعث شد تا سرانجام، در حالی که علی بن ابیطالب، به تغسیل و تدفین ایشان مشغول بود[۸۰] اهل سقیفه کار را تمام کرده و از هر عملی که موجب سستی پایه‌های بیعت با ابوبکر شود، جلوگیری کنند.[۸۱]

عمر بن خطاب (به عربی: ابو حفص عمر بن الخطاب بن نفیل بن عبد العزی)، از قدرتمندترین خلفای راشدین و فرمانروایان مسلمان در طول تاریخ اسلام می‌باشد[۸۲] که تحت فرمان او، سرزمین بین‌النهرین و سوریه را فتح شده و استیلای بر پارس و مصر آغاز شد.[۸۳][۸۴][۸۵] عمر پس از ابوبکر در سال ۶۳۴ میلادی، به خلافت رسید و نخستین کسی بود که لقب «امیرالمؤمنین» را برای خود برگزید.[۸۶][۸۷] در منابع اهل تسنن ادعا شده‌است، در سال هفتم پس از مرگ محمد، عمر با ام کلثوم دختر علی ابن ابی طالب ازدواج کرد.[۸۸][۸۹] ولی شیعیان ادعا می‌کنند که عمر قاتل فاطمه زهرا است و علی دخترش را هرگز به ازدواج قاتل همسرش درنیاورد.[۹۰] عمر بن خطاب، در طول ده سال خلافت خود، زندگی اقتصادی ساده‌ای داشت و از تجمل گرایی سخت متنفر بود. از جمله خصوصیات عمر بن خطاب سختگیری او دربارهٔ غیر عرب بود؛ به عنوان مثال چنانچه در منابع اهل سنت ذکر شده‌است وی دستور داده بود که سهم بیت المال غیر عرب‌ها برابر سهم بردگانِ عرب باشد[۹۱] و نیز اگر مرد عرب از عجم زن گرفت و بچه‌ای از این ازدواج به دنیا آمد، چنانچه آن بچه در بلاد عرب به دنیا بیاید از پدرش ارث می‌برد و اگر در سرزمین غیر عرب به دنیا بیاید از پدرش ارث نمی‌برد[۹۲] ویا از ورود غیر عرب‌ها به پایتخت حکومت اسلامی که شعار برابری نژادها را داشت[۹۳][۹۴] منع کرد[۹۵] او توسط یک ایرانی به نام پیروز نهاوندی کشته شود.[۸۴] عمر، در آخرین روزهای عمر خود، شش تن از صحابه را مأمور نمود تا در مدت سه روز خلیفه سوم را تعیین کنند. این شش تن، عبارت بودند از: علی بن ابیطالب، عثمان بن عفان، عبدالرحمن بن عوف، زبیر بن عوام، طلحة بن عبید اللّه و سعد بن ابی‌وقاص. عمر چنین دستور داد که: «اگر چهار نفر نظری دادند و دو نفر مخالف شدند، آن دو نفر را گردن بزن و اگر سه نفر توافق کردند و سه نفر مخالفت نمودند، سه نفری که عبد الرحمان در میان ایشان نیست، گردن بزن، و اگر سه روز گذشت و بر کسی توافق حاصل نکردند، همه ایشان را گردن بزن».[۹۶] در این سه روز مذاکرات زیادی انجام شد و نتیجه بین علی و عثمان مردّد شد. سرانجام، عبدالرحمن، عثمان را انتخاب کرد و عثمان، به خلافت رسید.[۹۷]

بخشش فراوان عثمان از بیت المال به خویشاوندانش[۹۸] که پیشاپیش توسط خلیفهٔ دوم پیش‌بینی شده بود،[۹۹][۱۰۰] و مال اندوزی او،[۱۰۱][۱۰۲] از علل طغیان مردم علیه او به‌شمار می‌رود. علاوه بر این دلایل، علی بن ابیطالب، بی‌تابی مردم در برافکندن عثمان از خلافت را دلیل دیگری بر قتل عثمان می‌داند.[۱۰۳] پس از کشته شدن عثمان به دست شورشیانی از مصر و کوفه و بصره، نظرها بر علی و طلحه بود. در این میان اهالی مصر متمایل به طلحه بودند و انصار، بصریان و کوفیان تمایل بر خلافت علی داشتند.

سرانجام، ابوالحسن علی ابن ابی طالب در ۱۹ ذیحجه سال ۳۵ برابر ۱۸ ژوئن ۶۵۶، به خلافت برگزیده شد.[۱۰۴]

علی علاوه بر اینکه در مسائل شرعی (به‌خاطر وقوف بسیار زیاد او بر قرآن و سنت)[۱۰۵] و در فقه، تفسیر، سیاست، محل رجوع مسلمین (به خصوص خلیفه دوم) بود[۱۰۶][۱۰۷][۱۰۸][۱۰۹] در سخنوری و ادبیات نیز چیره بود. مرتضی مطهری به نقل از محمد عبده سخن او را شیواترین سخن پس از قرآن می‌داند.[۱۱۰][۱۱۱] به‌طوری‌که وابستگان بنی امیه، گفتارش را از حفظ می‌کردند، تا بیانشان شیوا شود.∗ بخشی از گفتارها و نوشتارهای وی در کتابی به نام نهج البلاغه جمع‌آوری شد. به گفتهٔ اروینگ، علی، شخصی دلیر، سخنور و بخشنده بود.[۱۱۲]

خلفای اموی، عباسی و فاطمی
نوشتار‌های اصلی: امویان، خلافت عباسیان و خلفای فاطمی
پس از صلح حسن و معاویه، حکومت به بنی امیه و سپس به بنی عباس رسید. عبدالرحمان سوم و جانشینانش در آندلس، فاطمیان، حفصیان و مرینیان نیز خود را جانشین محمد می‌دانستند. سلاطین عثمانی هیچ‌گاه رسماً خلیفه نبودند. تنها عبدالمجید دوم از ۱۹۲۲ تا ۱۹۴۴ خود را خلیفه تمامی مسلمانان خواند.[۱۱۳]

مذاهب اسلامی
نوشتار اصلی: مذاهب اسلامی

مذاهب اسلامی در یک نگاه
مسلمانان به دو مذهب عمده شیعه و سنی بخش می‌شوند. هر یک از این دو فرقه انشعاباتی دارند. برای نمونه صوفی‌گری در میان شیعه و سنی وجود دارد.

شیعه
نوشتار اصلی: شیعه
شیعیان بر این باورند که امام و جانشین پیامبر اسلام از راه نص شرعی تعیین می‌شود و امامت علی، نخستین امام شیعیان و دیگر امامان شیعه نیز از راه نص شرعی ثابت شده‌است.[۱۱۴] اصول دین در تشیّع پنج‌گانه است و علاوه بر سه اصل دین توحید، نبوت و معاد، به دو اصل دیگر یعنی عدل و امامت نیز باور دارند:

عدل:یعنی اعتقاد به عدالت خدا
امامت:یعنی اعتقاد به ضرورت فرستادن امامان از سوی خدا برای راهنمایی بشر.

مهم‌ترین مذاهب شیعه، عبارتند از دوازده‌امامی، اسماعیلیه، زیدیه، کیسانیه، واقفیه و فطحیه.

اهل سنت
نوشتار اصلی: سنی

نقشه پراکندگی مذهبی در میان کشورهای اسلامی
اهل سنت بر این باورند محمد، پیامبر اسلام، پس از خود جانشینی تعیین نکرد و پس از فوت محمد مسلمانان آن زمان بر اساس شورا یک تن را به عنوان خلیفه مسلمین انتخاب کرده‌اند.[نیازمند منبع] در آغاز در سقیفهٔ بنی ساعده، ابوبکر را که از صحابه (یاران) و نزدیکان محمد بود و در میان مسلمانان محبوبیت و اعتبار زیادی داشت، برای خلافت پس از محمد بر جامعه نوبنیاد مسلمانان انتخاب کردند. سنیان به چهار مکتب فقهی عمده که عبارتند از: حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی تقسیم می‌گردند.

دیگر فرقه‌های اسلامی
نوشتار اصلی: خوارج
نوشتار اصلی: تصوف
اسلام در جهان

این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آن‌را از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد.
برخی ادعا دارند که: پیامبر اسلام زمانی که در مدینه بود، برای سران امپراتوری‌های جهان (زمامداران) نامه نگاری کرد و آن‌ها را به اسلام دعوت نمود. یکی از این نامه‌ها خطاب به خسرو پرویز شاه ایران بود. (هرچند مدرک مستند و سند تاریخی برای این نامه‌نگاری‌ها تاکنون به دست نیامده است) پس از درگذشت محمد، مسلمانان در زمان خلیفه دوم به فرمان عمر، به ایران حمله کردند؛ و طی تقریباً ۱۰ سال ایران جز نواحی گیلان و مازندران گشوده شد.

اسلام به سرزمین‌هایی با زبان و فرهنگ متفاوت پا گذاشت. مردمان این سرزمین‌ها که ندای برابری و بالندگی اسلام آنان را جذب کرده بود، برای فهم بیش‌تر کلام خدا به فراگیری زبان عربی پرداختند. به این ترتیب، برای نخستین‌بار یک زبان بین‌المللی در گسترهٔ وسیعی از جهان رایج شد که به گسترش دانش کمک زیادی کرد. زبان مشترک باعث شد که هیچ دانشمندی در سرزمین‌های اسلامی، احساس غربت نکند و برای دانش‌اندوزی به شهرهای مختلف سفر کند. نگارش کتاب به زبان عربی باعث شد هر دانشمندی از دستاوردهای علمی دانشمندان دیگر آگاه شود و ارتباط علمی، که برای پیشرفت دانش اهمیت زیادی دارد، امکان‌پذیر شود. ترجمهٔ آثار علمی تمدن‌های پیشین به عربی باعث شد که برای نخستین بار بخش عمده‌ای از دستاوردهای علمی و فرهنگی بشر تا آن زمان، کنار هم قرار گیرد.[۱۱۵]

بعضی نویسندگان غربی دربارهٔ سهم اسلام در تمدن جهان نوشته‌اند. از جمله دکتر ناصرالدین صاحب زمانی در کتاب خداوند دو کعبه، صص:۲۲۹–۲۲۶ دربارهٔ کتابی با عنوان «سهم اسلام در تمدن جهان»، تألیف استانوود کاب می‌نویسد: «۵ ماه پیش از سفرم به بُستُن، در فروردین ۱۳۴۶ در کتابخانهٔ مسجد زیبای واشینگتن، به کتاب کوچکی از یک نویسندهٔ آمریکایی برخوردم که از جهاتی چند دارای گیرایی خاص بود. کتاب نوشتهٔ استن وود کاب سهم اسلام در تمدن جهان نام دارد (Islamic contribution to civilization) و یکی از کم نظیرترین کتاب‌هایی به‌شمار می‌رود که در کمال اختصار، لیکن با رسایی و دیدی وسیع و جامع، دربارهٔ اهمیت تمدن اسلامی برای تاریخ و فرهنگ انسانی، به یک زبان زندهٔ غربی، تا آنجا که نویسنده آگاهی دارد، تاکنون تدوین یافته‌است.»[۱۱۶]

جدول کشورهای اسلامی بر اساس جمعیت[۱۱۷]

در بی‌طرفی این مقاله اختلاف‌نظر وجود دارد. گفتگوی مربوطه ممکن است در صفحهٔ بحث یافت شود. لطفاً تا پایان حل مناقشه این برچسب را برندارید.
رتبه کشور جمعیت نسبت جمعیت مسلمان‌ها مذهب فرقه
۱

اندونزی ۲۲۸٬۵۸۲٬۰۰۰ ۸۶٫۱٪[۱۱۸] سنی شافعی
۲

پاکستان ۱۷۲٬۸۰۰٬۰۰۰[۱۱۹] ۹۷٪[۱۲۰] سنی/شیعه حنفی/جعفری
۳

بنگلادش ۱۶۲٬۲۲۱٬۰۰۰[۱۲۱] ۸۹٪[۱۲۲] سنی حنفی
۴

نیجریه ۱۵۴٬۲۷۹٬۰۰۰[۱۲۳] ۵۰٪[۱۲۴] سنی مالکی
۵

مصر ۷۷٬۱۰۰٬۰۰۰[۱۲۵] ۹۰٪[۱۲۶] سنی شافعی
۶

ترکیه ۷۱٬۵۱۷٬۱۰۰[۱۲۷] ۹۹٫۸٪[۱۲۸] سنی علوی/حنفی
۷

ایران ۸۱٬۰۰۰٬۰۰۰[۱۲۹][۱۳۰] ۹۸٪[۱۳۱] شیعه/سنی جعفری/حنفی
۸

سودان ۳۹٬۳۷۹٬۳۵۸ ۷۰٪[۱۳۲] سنی مالکی
۹

الجزایر ۳۳٬۷۶۹٬۶۶۹[۱۳۳] ۹۹٪[۱۳۴] سنی مالکی
۱۰

افغانستان ۳۲٬۷۳۸٬۳۷۶[۱۳۵] ۹۹٪[۱۳۶] شیعه/سنی جعفری/حنفی
۱۱

مراکش ۳۳٬۷۲۳٬۴۱۸ ۹۹٪[۱۳۷] سنی مالکی
۱۲

عراق ۳۱٬۲۳۴٬۰۰۰[۱۳۸] ۹۷٪[۱۳۹] شیعه/سنی جعفری/حنفی
۱۳

مالزی ۲۷٬۷۳۰٬۰۰۰[۱۴۰] ۶۰٫۴٪[۱۴۱] سنی شافعی
۱۴

عربستان سعودی ۲۷٬۶۰۱٬۰۳۸[۱۴۲] ۱۰۰٪[۱][۱۴۳] سنی جعفری/حنبلی
۱۵

ازبکستان ۲۷٬۳۷۲٬۰۰۰ ۸۸٪[۱۴۴] سنی الحنفی
اسلام و دیگر اندیشه‌ها
مسلمانان بر این باورند که خدا پیام خود را از راه وحی بر محمد و پیامبران دیگر از جمله آدم، نوح، ابراهیم، موسی و عیسی فروفرستاد.
در واقع مسلمانان معتقدند که دین خدا در اصل از آدم تا محمد یکی است و این اصول در قرآن گردآمده‌اند. متون اسلامی این‌گونه بیان می‌کنند که یهودیت و مسیحیت مشتقاتی از تعالیم ابراهیم بوده و در نتیجه از دین‌های ابراهیمی به‌شمار می‌آیند. قرآن، از یهودیان و مسیحیان (و دیگر معتقدان به ادیان با منشأ الهی) به صورت «اهل کتاب» یاد می‌کند.[۱۴۵]

منتقدان کیش اسلام
نوشتار اصلی: نقد اسلام
علی دشتی در کتاب «۲۳ سال»، عقاید پایه‌ای مسلمانان را مورد انتقاد قرار داد که قرآن از سوی خدا فرستاده نشده و تنها سخنان محمد بوده‌است و قرآن، چیز تازه‌ای برای ارائه نداشته؛ بلکه، تنها افکار و عقاید دیگر را به شکل خودش گردآوری کرده و با سخنان شخصی محمد، خود را مدعی کلام خدا بودن دانسته‌است.[۱۴۶]

شجاع‌الدین شفا هم، در کتاب‌های «تولدی دیگر» و «پس از ۱۴۰۰ سال»، ادیان سامی و دین اسلام را نقد کرده‌است.

احمد کسروی هم، از منتقدان اعتقادات شیعه است.[۱۴۷]

مسعود انصاری نیز، یکی دیگر از روشنگران ایرانی است که در ده‌ها کتاب خود، از جمله، در کتاب‌هایی چون: دین‌سازان بی‌خدا[۱۴۸]، از بادیه‌نشینی تا امپراطوری[۱۴۹]، بازشناسی قرآن[۱۵۰]، شیعه‌گری و امام زمان[۱۵۱]، روز قیامت در اسلام[۱۵۲]، نگاهی نو به اسلام[۱۵۳]، الله اکبر[۱۵۴]، زن در دام ادیان ابراهیمی[۱۵۵] و کورش بزرگ و محمدبن عبدالله[۱۵۶]...، به نقد و بررسی دین اسلام می‌پردازد.

پاسخ قرآن به منتقدان
قرآن در آیات مختلفی، منتقدانی که اصالت قرآن و پیامبری محمد را باور نداشته باشند، به مبارزه طلبیده است. این مبارز طلبی اصطلاحا تحدی نامیده می شود.

این مبارزه طلبی به چهار شکل صورت گرفته است:

۱- تحدی به تمام قرآن «قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یأتوا بمثل هذا القرآن لایأتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا»، ترجمه؛ «بگو اگر همه انس و جن فراهم آیند که نظیر این قرآن را بیاورند نمی‌توانند مانند آن را بیاورند، هر چند آنها پشتیبان یکدیگر باشند.».[۱۵۷]

۲-تحدی به ده سوره

«أم یقولون افتریه قل فأتوا بعشر سور مثله مفتریات»، ترجمه؛ «آیا می گویند این قرآن را به دروغ بافته است بگو اگر راست می گویید شما هم ده تا سوره بافته شده ساختگی مثل این قرآن بیاورید.».[۱۵۸]

۳-تحدی به یک سوره

«و ان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فأتوا بسوره من مثله وادعوا شهداءکم ان کنتم صادقین»، ترجمه؛ «و اگر در مورد آنچه بر بنده خویش نازل کرده ایم شک دارید، سوره ای مانند آن بیاورید و شاهدان خود را به جز خداوند برای داوری فرا خوانید اگر در ادعای خود صادق هستید.» [۱۵۹] و[۱۶۰] می‌توان گفت این دیگر کمترین چیزی است که به آن تحدی شده است.

۴-تحدی بگفتاری (داستانی)

فلیاتوا بحدیث مثله ان کانوا صادقین[۱۶۱]

پس از ذکر انواع تحدی ، عاجز بودن مخالفان از آوردن حتی یک سوره مانند قرآن را پیش بینی کرده است.

«قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یأتوا بمثل هذا القرآن لایأتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا»، ترجمه؛ «بگو اگر همه انس و جن فراهم آیند که نظیر این قرآن را بیاورند نمی‌توانند مانند آن را بیاورند، هر چند آنها پشتیبان یکدیگر باشند.».[۱۶۲]

پاسخ به تحدی قرآن
بعضی از محققان، برای مقابله با تحدّی قرآن در زمینۀ ادّعای اعجاز قرآن، آثاری نوشته‌اند؛ از جمله، کتاب الفرقان الحق... .[۱۶۳]

نگارخانه
نگاهی به اسلام

کعبه در مکه به سال ۱۹۱۰ میلادی
غار حرا در حجاز
سوره حمد از قرآن
دیوارنوشته الله در ادیرنه
مسجد ابراهیمی (الخلیل)
مسجد امام (اصفهان)
مسجد بنی سلمه
قبرستان بقیع (شهر مدینه)
بارگاه علی بن ابی‌طالب
مزار شریف-افغانستان
میثاق امنیتی منسوب به محمد
مشهد (خراسان رضوی)
شهر قونیه-ترکیه
مسجد تاج محل-آگرا-هند
مسجد آبی استانبول
مسجد و آرامگاه ابو حنیفه مدفن امام ابی حنیفه در اعظمیه بغداد.

VIP همه چیز درباره ادیان و آیین ها «چه دین هایی داریم؟»

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

پیشنهادات

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

☾♔TALAYEH_A♔☽

کاربر نگاه دانلود

برخی موضوعات مشابه

شاهر و شالیم، خدایان اوگاریتی

آداب و اخلاق زرتشتی

آمار انجمن

این صفحه را به اشتراک بگذارید