ABAN dokht
کاربر نگاه دانلود
✍✍ @reihanehbeheshti✍✍
#سوال
با عرض سلام و ارادت پسردوساله ام بسیار به من وابسته اس طوریکه نماز میخانم یا دستشویی میرم به گریه می افته و تا زمانیکه نمازم تمام نشود مدام گریه میکنه در مورد دستشویی هم در مورد پدرشم همین حالت و داره دو ساله که مرخصی گرفتم و بخاطرش سر کار نرفتم امسال مه تصمیم گرفتم سر کار برم از هر شیوه ای استفاده کردم از من جدا نشد طوریکه از مهد تماس میگرفتن که بچه دایم گریه میکنه و دیگه نپذیرفتنش پیش پرستار هم نمیمونه با خودم میبرمش سر کار و دایم نغ میزنه که بریم واقعا مستاصل شدم نمیدونم چکار کنم از من جدا بشه لطفا راهنمایی م بفرمایید
#پاسخ
سلام
اجازه دهید در کارهای شخصی اش (پوشیدن لباس و کفش، خوردن غذا، استحمام با نظارت شما و...) مستقل باشد. اتاق مستقل نیز مؤثر است.ارتباط او را با همسالان در منزل یا بیرون از منزل بیشتر کنید.
از بازی قایم باشک استفاده کنید (فاصله شما از کودک در بازی، به میزان و شدت وابستگی او بستگی دارد؛ یعنی هر قدر وابستگی شدیدتر است، به گونه ای که دائم پای شما را می گیرد و لحظه ای از شما دور نمی شود فاصله پنهان شما باید کمتر باشدباید به مرور و به طور مقطعی از او جدا شوید (میزان جدایی باید با توجه به حدّ وابستگی کودک باشد).
بکوشید آغار جدایی شما از او با نزدیکترین و محبوبترین فرد به او (پدر، پدر بزرگ، مادر بزرگ و...) باشد. در صورت استفاده از دوست یا پرستار، بهتر است کسی باشد که کودک او را می شناسد و در صورت عدم آشنایی کودک با او، مطلوب است دست کم یک ساعت قبل از جدایی، در منزل شما حضور یابد.
اضطراب جدایی اگر توسط پدر و مادر به شیوه صحیحی مدیریت شود، در 3 سالگی برطرف می شود اما مشکل از اینجا شروع می شود که والدین راه برخورد درست با این مسئله را نمی دانند و اضطراب طبیعی کودک را تبدیل به اختلالی می کنند که هم خودشان و هم کودک را قربانی خواهد کردعادت دادن کودک به تنها ماندن و عادت دادن خودتان به سر و صداهای او راه حل اساسی این مشکل است. پس اگر بچه‌ای دارید که بیش از حد به شما می چسبد و به قول اطرافیان کمی لوس شده است، بهتر است خودتان را برای یک قشقرق حسابی آماده کنید و بعد او را در جریان قرار دهید که قرار است چند دقیقه در جمع یا چند ساعت در خانه تنهایش بگذارید و به امور شخصی خودتان برسید.شنیدن صدای گریه کودک یا دیدن اشک هایی که روی صورتش می غلتد منظره خوشایندی نیست و شاید وجدان تان را به درد بیاورد اما یادتان باشد که دارید او را برای یک زندگی مستقل در دوران بزرگسالی آماده می کنید
#آیلین_روانشناس_بالینی
@reihanehbeheshti
#سوال
با عرض سلام و ارادت پسردوساله ام بسیار به من وابسته اس طوریکه نماز میخانم یا دستشویی میرم به گریه می افته و تا زمانیکه نمازم تمام نشود مدام گریه میکنه در مورد دستشویی هم در مورد پدرشم همین حالت و داره دو ساله که مرخصی گرفتم و بخاطرش سر کار نرفتم امسال مه تصمیم گرفتم سر کار برم از هر شیوه ای استفاده کردم از من جدا نشد طوریکه از مهد تماس میگرفتن که بچه دایم گریه میکنه و دیگه نپذیرفتنش پیش پرستار هم نمیمونه با خودم میبرمش سر کار و دایم نغ میزنه که بریم واقعا مستاصل شدم نمیدونم چکار کنم از من جدا بشه لطفا راهنمایی م بفرمایید
#پاسخ
سلام
اجازه دهید در کارهای شخصی اش (پوشیدن لباس و کفش، خوردن غذا، استحمام با نظارت شما و...) مستقل باشد. اتاق مستقل نیز مؤثر است.ارتباط او را با همسالان در منزل یا بیرون از منزل بیشتر کنید.
از بازی قایم باشک استفاده کنید (فاصله شما از کودک در بازی، به میزان و شدت وابستگی او بستگی دارد؛ یعنی هر قدر وابستگی شدیدتر است، به گونه ای که دائم پای شما را می گیرد و لحظه ای از شما دور نمی شود فاصله پنهان شما باید کمتر باشدباید به مرور و به طور مقطعی از او جدا شوید (میزان جدایی باید با توجه به حدّ وابستگی کودک باشد).
بکوشید آغار جدایی شما از او با نزدیکترین و محبوبترین فرد به او (پدر، پدر بزرگ، مادر بزرگ و...) باشد. در صورت استفاده از دوست یا پرستار، بهتر است کسی باشد که کودک او را می شناسد و در صورت عدم آشنایی کودک با او، مطلوب است دست کم یک ساعت قبل از جدایی، در منزل شما حضور یابد.
اضطراب جدایی اگر توسط پدر و مادر به شیوه صحیحی مدیریت شود، در 3 سالگی برطرف می شود اما مشکل از اینجا شروع می شود که والدین راه برخورد درست با این مسئله را نمی دانند و اضطراب طبیعی کودک را تبدیل به اختلالی می کنند که هم خودشان و هم کودک را قربانی خواهد کردعادت دادن کودک به تنها ماندن و عادت دادن خودتان به سر و صداهای او راه حل اساسی این مشکل است. پس اگر بچه‌ای دارید که بیش از حد به شما می چسبد و به قول اطرافیان کمی لوس شده است، بهتر است خودتان را برای یک قشقرق حسابی آماده کنید و بعد او را در جریان قرار دهید که قرار است چند دقیقه در جمع یا چند ساعت در خانه تنهایش بگذارید و به امور شخصی خودتان برسید.شنیدن صدای گریه کودک یا دیدن اشک هایی که روی صورتش می غلتد منظره خوشایندی نیست و شاید وجدان تان را به درد بیاورد اما یادتان باشد که دارید او را برای یک زندگی مستقل در دوران بزرگسالی آماده می کنید
#آیلین_روانشناس_بالینی
@reihanehbeheshti
