Miss.aysoo
کاربر نگاه دانلود
کاربرد گیاه شناسی در پزشکی قانونی
بخش نخست
یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
یک گیاه شناس جنایی گیاهان و مواد گیاهی مرتبط با صحنه جرم را بررسی می کند و از مهارت های خود برای پی بردن به این که کجا و چه موقع جرم اتفاق افتاده و این که چه کسی مرتکب آن شده است استفاده می کند. گیاه شناس های جنایی گیاهان را می کارند و پرورش می دهند تا درباره جرم های ممکن اطلاعات به دست آورند. برگ ها، دانه ها و گرده های گل که روی جسد یا در صحنه جرم یافت می شوند می توانند اطلاعات با ارزشی درباره مقیاس زمانی جرم به دست دهند و تعیین می کنند که چگونه جسد به دو یا چند نقطه مختلف جا به جا شده است. مطالعه جنایی گرده گل، «گرده شناسی جنایی» نامیده می شود که اغلب کمک می کند یافته های خاصی درباره محل وقوع مرگ، تجزیه جسد و زمان دقیق یا فصل در سال به دست آید. گیاه شناسی با دانستن دانش رده بندی این امکان را می دهد تا مدارک در صحنه جرم شناسایی شوند. بررسی های ریخت شناختی و آناتومیک کمک
می کند تا نمونه هایی از صحنه جرم و تجزیه تحلیل های آزمایشگاهی
جمع آوری شود. همچنین در ارائه مدارک و شواهد در دادگاه بسیار کمک رسان است.
علی رغم اهمیتی که این رشته تخصصی در حوزه جنایی دارد هنوز آن طور که باید از آن بهره برداری نمی شود. این تخصص حوزه ای از علم است که طبقه بندی سنتی گیاه و شناخت
گونه ها یا اجزای گیاه و مواردی که به عنوان مدرک مورد استفاده قرار می گیرند و نقشه برداری از صحنه جرم که مرتبط با یک پرونده جنایی خاص هستند را مورد ملاحظه قرار می دهد. جمع آوری مدرک با دقت بسیار، مستندسازی و ارائه مدارک و حفظ
آن ها برای آنالیزهای علمی بعدی در ارزیابی مدارک به دست آمده از گیاهان بسیار حائز اهمیت است. بالاخره این که ارزش گیاه شناختی یک مدرک در بازرسی جنایی بستگی به این خواهد داشت که چه چیزی در صحنه جرم فاش شده یا نادیده گرفته شده است. اگر بازرس ها یا تکنیسین های صحنه های جرم موفق نشود جریان کار را شروع کنند دانشمندان نیز نخواهند توانست از بررسی های گیاه شناختی خود برای حل مسائل بسیار مهم استفاده کنند. لازمه کار گیاه شناسی جنایی این است که پژوهشگران به رابـ ـطه نمونه گیاهی یافت شده پی ببرند، به درستی ثبت کنند که از چه نقطه ای آن مدرک را پیدا کرده اند، ارتباط بین آن و محیط اطراف را کشف کنند و از روش های مناسب جمع آوری مدارک و نگهداری از آن ها استفاده کنند. یکی از ساده ترین کارها در صحنه جرم که شناسایی مدرک مرتبط با جرم است در حقیقت از دشوارترین کارها به شمار می رود. ریشه این مشکل در این واقعیت است، چیزی که امروز در صحنه جرم اهمیت دارد ممکن است فردا بی اهمیت باشد. بنابراین نه آموخته های دانشگاهی و نه سیاهه های فراهم شده می توانند به بازرس صحنه جرم مهارت های لازم را اعطا کنند. به علاوه، در حین این که تجربه ارزش زیادی در این کار دارد، به تنهایی
نمی تواند تعیین کننده رابـ ـطه بین یک شیء یا ماده مشخص که به عنوان مدرک جرم است با تحقیقات ویژه مربوط به آن باشد.
مدرک گیاهی جمع آوری شده از صحنه جرم مانند DNAو اثر انگشت فقط مختص یک گونه گیاهی خاص و منطقه اکولوژیکی خاص است، در نتیجه گیاه شناس جنایی می تواند با استفاده از آن محدوده اکولوژیکی و مولکولی گونه های مختلف گیاهی را تشخیص دهد و احتمالات غیر مرتبط درباره این که چه کسی، در کجا و چه وقت مرتکب جرم شده است را حذف کند. مدرک جرم گیاهی برای تعیین این که آیا مرگ بر اثر تصادف، خودکشی یا قتل اتفاق افتاده است یا این که در چه موقعی از سال جسد دفن شده است به کار می آید. به علاوه، از نمونه گیاهی برای تعیین این که آیا صحنه جرم اولیه یا ثانویه است و نیز برای پیدا کردن اجساد گم شده مورد استفاده قرار می گیرد.
گیاه شناسی جنایی (Forensic Botany) شامل استفاده از مدرک جرم گیاهی در مسائل حقوقی و قانونی است. اگر چه مواد گیاهی که از صحنه جرم جمع آوری می شوند به عنوان مدرکی برای ردیابی مجرم به کار می روند، فقط گاهی و نه همیشه با کمک میکروسکوپ قابل شناسایی هستند و حتی به ندرت با استفاده از روش های بیولوژی مولکولی که برای منفردسازی و کشف منشأ نمونه به کار می روند شناسایی می شوند. مدرک گیاهی به طور معمول با موارد قتل و جسدهایی که مخفیانه دفن شده اند مرتبط است و اگر به صورت گرده گل روی لباس، وسیله نقلیه، بسته بندی یا حمل مواد مخـ ـدر باشد برای ردیابی بسیار مفید است. تشخیص آرایش توالی مولکولی DNAبه ویژه برای شناسایی مقادیر بسیار کوچک مدرک، برای تشخیص دادن گیاهانی که از روی
ویژگی های ریخت شناختی و ظاهری نمی توان آن ها را از هم تشخیص داد بسیار کمک رسان است.
گیاه شناسی جنایی مطالعه علمی گیاهان یا به کارگیری علوم گیاهی در پژوهش های جنایی است و زیرشاخه های زیر را
شامل می شود:
گرده شناسی، سن شناسی درختان (مطالعه حلقه های تنه درخت)، لیمنولوژی (مطالعه محیط های آبی)، سیستماتیک (طبقه بندی گیاهان)، اکولوژی (مطالعه اکوسیستم ها) و زیست شناسی مولکولی.
گیاه شناسی جنایی تخصص دشواری است، زیرا نه فقط به مطالعه گیاهان می پردازد، بلکه دانه ها، برگ ها، گل ها، هاگ ها (مربوط به قارچ ها)، چوب ها، میوه ها، سلول ها، تارها و تارهای غده ای آن ها را نیز مورد مطالعه قرار می دهد. سیستم پزشکی قانونی بین المللی بیش از ۸۰ سال پیش گیاه شناسی جنایی را تأیید کرد، یعنی زمانی که از این تخصص به منظور یافتن مدرکی برای دزدیده شدن پسربچه خانواده لیندبرگ در سال ۱۹۳۵ استفاده شد.
علی رغم دیگر دانشمندان حوزه جنایی، مانند
انسان شناس های جنایی یا دندان پزشک های جنایی،
گیاه شناس های جنایی به طور کلی با بقایا یا اجزای انسانی سر و کار ندارند؛ در عوض نقش آن ها ارتباط دادن مدرک با جرم مرتکب شده است.
در گیاه شناسی جنایی از دانش گیاه شناسی برای حل مسائل قانونی استفاده می شود. پایه گیاه شناسی جنایی روی اصل تبادل Exchange Principle)) استوار است که امروزه به آن
«سرنخ های ارتباط دهنده» (contact traces)می گویند. این اصل را که نخستین بار «ادموند لوکارد» در سال ۱۹۱۰ مطرح کرد، بدین قرار است که یک مجرم همیشه چیزی از خود در صحنه جرم به جا می گذارد یا چیزی را از آن جا می برد. در بیشتر موارد مدارک گیاه شناختی ردیابی کننده می تواند یک شی ء را به صحنه جرم ارتباط دهد یا از مظنونی رد اتهام کند یا عدم حضور او در محل ارتکاب جرم را تأیید کند. برداشت درست از یک مدرک گیاه شناختی اطلاعات بسیار مهمی درباره صحنه جرم یا محلی که یک مظنون یا قربانی در آن جا است را فراهم می کند.
کاربرد مدارک گیاهی در تحقیقات قانونی نسبتاً جدید است. نخستین شهادتی که بر اساس یافته های حاصل از گیاه شناسی جنایی در دادگاه شنیده شد در دادگاهی در آمریکای شمالی بود. این پرونده توانست با کمک خرده چوب کوچکی از یک نردبان که در ربودن «چارلز لیندبرگ» از آن استفاده شده بود حل شود و منجر به این شد که در سال ۱۹۳۵ «برونو هاپتمن» به دلیل ارتکاب جرم محکوم اعلام شود.
برای مثال در گرده شناسی، گیاه شناس های جنایی گرده های گیاه کشف شده در صحنه جرم و روی بدن مظنون که به راحتی به لباس، مو و پوست او می چسبند و با او همراه می شوند را مطالعه می کنند تا موقعیت قرارگیری او را در صحنه جرم مشخص کنند. از آن جا که حتی گیاهان متداول در نقاط مختلف جغرافیایی دارای مجموعه گرده های مخصوص به خود هستند، گیاه شناس های جنایی می توانند از طریق آن ها ارتباطی بین مظنون و یک صحنه یا مکان جرم به طور خاص ایجاد کنند.
ادامه دارد…
*مرتضی جوهری
*عکس ها از: pbs.org
*مقالات، پرسش ها، انتقادات و پیشنهادات خود را به آدرس [email protected](ذکر شود مربوط به ضمیمه دانش) ارسال کنید.
code
بخش نخست
یکشنبه ۲۸ شهریور ۱۳۹۵
یک گیاه شناس جنایی گیاهان و مواد گیاهی مرتبط با صحنه جرم را بررسی می کند و از مهارت های خود برای پی بردن به این که کجا و چه موقع جرم اتفاق افتاده و این که چه کسی مرتکب آن شده است استفاده می کند. گیاه شناس های جنایی گیاهان را می کارند و پرورش می دهند تا درباره جرم های ممکن اطلاعات به دست آورند. برگ ها، دانه ها و گرده های گل که روی جسد یا در صحنه جرم یافت می شوند می توانند اطلاعات با ارزشی درباره مقیاس زمانی جرم به دست دهند و تعیین می کنند که چگونه جسد به دو یا چند نقطه مختلف جا به جا شده است. مطالعه جنایی گرده گل، «گرده شناسی جنایی» نامیده می شود که اغلب کمک می کند یافته های خاصی درباره محل وقوع مرگ، تجزیه جسد و زمان دقیق یا فصل در سال به دست آید. گیاه شناسی با دانستن دانش رده بندی این امکان را می دهد تا مدارک در صحنه جرم شناسایی شوند. بررسی های ریخت شناختی و آناتومیک کمک
می کند تا نمونه هایی از صحنه جرم و تجزیه تحلیل های آزمایشگاهی
جمع آوری شود. همچنین در ارائه مدارک و شواهد در دادگاه بسیار کمک رسان است.
علی رغم اهمیتی که این رشته تخصصی در حوزه جنایی دارد هنوز آن طور که باید از آن بهره برداری نمی شود. این تخصص حوزه ای از علم است که طبقه بندی سنتی گیاه و شناخت
گونه ها یا اجزای گیاه و مواردی که به عنوان مدرک مورد استفاده قرار می گیرند و نقشه برداری از صحنه جرم که مرتبط با یک پرونده جنایی خاص هستند را مورد ملاحظه قرار می دهد. جمع آوری مدرک با دقت بسیار، مستندسازی و ارائه مدارک و حفظ
آن ها برای آنالیزهای علمی بعدی در ارزیابی مدارک به دست آمده از گیاهان بسیار حائز اهمیت است. بالاخره این که ارزش گیاه شناختی یک مدرک در بازرسی جنایی بستگی به این خواهد داشت که چه چیزی در صحنه جرم فاش شده یا نادیده گرفته شده است. اگر بازرس ها یا تکنیسین های صحنه های جرم موفق نشود جریان کار را شروع کنند دانشمندان نیز نخواهند توانست از بررسی های گیاه شناختی خود برای حل مسائل بسیار مهم استفاده کنند. لازمه کار گیاه شناسی جنایی این است که پژوهشگران به رابـ ـطه نمونه گیاهی یافت شده پی ببرند، به درستی ثبت کنند که از چه نقطه ای آن مدرک را پیدا کرده اند، ارتباط بین آن و محیط اطراف را کشف کنند و از روش های مناسب جمع آوری مدارک و نگهداری از آن ها استفاده کنند. یکی از ساده ترین کارها در صحنه جرم که شناسایی مدرک مرتبط با جرم است در حقیقت از دشوارترین کارها به شمار می رود. ریشه این مشکل در این واقعیت است، چیزی که امروز در صحنه جرم اهمیت دارد ممکن است فردا بی اهمیت باشد. بنابراین نه آموخته های دانشگاهی و نه سیاهه های فراهم شده می توانند به بازرس صحنه جرم مهارت های لازم را اعطا کنند. به علاوه، در حین این که تجربه ارزش زیادی در این کار دارد، به تنهایی
نمی تواند تعیین کننده رابـ ـطه بین یک شیء یا ماده مشخص که به عنوان مدرک جرم است با تحقیقات ویژه مربوط به آن باشد.
مدرک گیاهی جمع آوری شده از صحنه جرم مانند DNAو اثر انگشت فقط مختص یک گونه گیاهی خاص و منطقه اکولوژیکی خاص است، در نتیجه گیاه شناس جنایی می تواند با استفاده از آن محدوده اکولوژیکی و مولکولی گونه های مختلف گیاهی را تشخیص دهد و احتمالات غیر مرتبط درباره این که چه کسی، در کجا و چه وقت مرتکب جرم شده است را حذف کند. مدرک جرم گیاهی برای تعیین این که آیا مرگ بر اثر تصادف، خودکشی یا قتل اتفاق افتاده است یا این که در چه موقعی از سال جسد دفن شده است به کار می آید. به علاوه، از نمونه گیاهی برای تعیین این که آیا صحنه جرم اولیه یا ثانویه است و نیز برای پیدا کردن اجساد گم شده مورد استفاده قرار می گیرد.
گیاه شناسی جنایی (Forensic Botany) شامل استفاده از مدرک جرم گیاهی در مسائل حقوقی و قانونی است. اگر چه مواد گیاهی که از صحنه جرم جمع آوری می شوند به عنوان مدرکی برای ردیابی مجرم به کار می روند، فقط گاهی و نه همیشه با کمک میکروسکوپ قابل شناسایی هستند و حتی به ندرت با استفاده از روش های بیولوژی مولکولی که برای منفردسازی و کشف منشأ نمونه به کار می روند شناسایی می شوند. مدرک گیاهی به طور معمول با موارد قتل و جسدهایی که مخفیانه دفن شده اند مرتبط است و اگر به صورت گرده گل روی لباس، وسیله نقلیه، بسته بندی یا حمل مواد مخـ ـدر باشد برای ردیابی بسیار مفید است. تشخیص آرایش توالی مولکولی DNAبه ویژه برای شناسایی مقادیر بسیار کوچک مدرک، برای تشخیص دادن گیاهانی که از روی
ویژگی های ریخت شناختی و ظاهری نمی توان آن ها را از هم تشخیص داد بسیار کمک رسان است.
گیاه شناسی جنایی مطالعه علمی گیاهان یا به کارگیری علوم گیاهی در پژوهش های جنایی است و زیرشاخه های زیر را
شامل می شود:
گرده شناسی، سن شناسی درختان (مطالعه حلقه های تنه درخت)، لیمنولوژی (مطالعه محیط های آبی)، سیستماتیک (طبقه بندی گیاهان)، اکولوژی (مطالعه اکوسیستم ها) و زیست شناسی مولکولی.
گیاه شناسی جنایی تخصص دشواری است، زیرا نه فقط به مطالعه گیاهان می پردازد، بلکه دانه ها، برگ ها، گل ها، هاگ ها (مربوط به قارچ ها)، چوب ها، میوه ها، سلول ها، تارها و تارهای غده ای آن ها را نیز مورد مطالعه قرار می دهد. سیستم پزشکی قانونی بین المللی بیش از ۸۰ سال پیش گیاه شناسی جنایی را تأیید کرد، یعنی زمانی که از این تخصص به منظور یافتن مدرکی برای دزدیده شدن پسربچه خانواده لیندبرگ در سال ۱۹۳۵ استفاده شد.
علی رغم دیگر دانشمندان حوزه جنایی، مانند
انسان شناس های جنایی یا دندان پزشک های جنایی،
گیاه شناس های جنایی به طور کلی با بقایا یا اجزای انسانی سر و کار ندارند؛ در عوض نقش آن ها ارتباط دادن مدرک با جرم مرتکب شده است.
در گیاه شناسی جنایی از دانش گیاه شناسی برای حل مسائل قانونی استفاده می شود. پایه گیاه شناسی جنایی روی اصل تبادل Exchange Principle)) استوار است که امروزه به آن
«سرنخ های ارتباط دهنده» (contact traces)می گویند. این اصل را که نخستین بار «ادموند لوکارد» در سال ۱۹۱۰ مطرح کرد، بدین قرار است که یک مجرم همیشه چیزی از خود در صحنه جرم به جا می گذارد یا چیزی را از آن جا می برد. در بیشتر موارد مدارک گیاه شناختی ردیابی کننده می تواند یک شی ء را به صحنه جرم ارتباط دهد یا از مظنونی رد اتهام کند یا عدم حضور او در محل ارتکاب جرم را تأیید کند. برداشت درست از یک مدرک گیاه شناختی اطلاعات بسیار مهمی درباره صحنه جرم یا محلی که یک مظنون یا قربانی در آن جا است را فراهم می کند.
کاربرد مدارک گیاهی در تحقیقات قانونی نسبتاً جدید است. نخستین شهادتی که بر اساس یافته های حاصل از گیاه شناسی جنایی در دادگاه شنیده شد در دادگاهی در آمریکای شمالی بود. این پرونده توانست با کمک خرده چوب کوچکی از یک نردبان که در ربودن «چارلز لیندبرگ» از آن استفاده شده بود حل شود و منجر به این شد که در سال ۱۹۳۵ «برونو هاپتمن» به دلیل ارتکاب جرم محکوم اعلام شود.
برای مثال در گرده شناسی، گیاه شناس های جنایی گرده های گیاه کشف شده در صحنه جرم و روی بدن مظنون که به راحتی به لباس، مو و پوست او می چسبند و با او همراه می شوند را مطالعه می کنند تا موقعیت قرارگیری او را در صحنه جرم مشخص کنند. از آن جا که حتی گیاهان متداول در نقاط مختلف جغرافیایی دارای مجموعه گرده های مخصوص به خود هستند، گیاه شناس های جنایی می توانند از طریق آن ها ارتباطی بین مظنون و یک صحنه یا مکان جرم به طور خاص ایجاد کنند.
ادامه دارد…
*مرتضی جوهری
*عکس ها از: pbs.org
*مقالات، پرسش ها، انتقادات و پیشنهادات خود را به آدرس [email protected](ذکر شود مربوط به ضمیمه دانش) ارسال کنید.
code
