دلنوشته ~•°درهــــم کــــده ~•°

[☆ℳสみძịყξ☆]

همیشه لازم نیست برای هرکاری که تو زندگیتون انجام میدید یه دلیل منطقی وجود داشته باشه،
پس انجامش بدید چون دلتون میخواد، چون باحاله، چون این طوری خوشحال میشید‌...

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

آن روزها رفتند
و گم شدند آن کوچه های
گیج از عطر اقاقیها...
در ازدحام پر هیاهوی خیابانهای بی برگشت...
و دختری که گونه هایش را با برگهای شمعدانی رنگ میزد
آه ... اکنون زنی تنهاست ...

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

یکی از جذاب ترین تعریفها از آدمیت اونجاست که فلوریان زلر گفته :
بعضی وقتها آدم فکر می‌کنه کسی رو خوب می‌شناسه.اما در واقع فقط نقابش رو می‌شناسه!

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

به او بگوئید...
که قرار از من گرفته و خود نمیداند
به او....
که خواب شب و فکر تمام روزم را گرفته
به او بگوئـید ..
که نفسم به شماره می افتدو گلویم خشک میشود در همان سلام نخست
به اوبگوئید من لیلی شده ام اندکی مجنون شدن که گناهی ندارد
به او بگوئـید..نکند دیر شود و آروزهایم را به خاک گور ببخشم
من در عقبی و سرای آخرت او را از خدا آرزو میکنـم
به او بگـویـید چند تار موی سفید به تازگی جلوی آئینه خودنمائی میکنند
راستـی نکند دیر شود...
من از آغاز اینگونه نبودم
شاعـر تـوئـی مـن فقـط مشـق میکنـم

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

گاهی دلم به اندازه غاری
که آدم هایش به جای دیگری کوچ کرده اند
می گیرد
و تنهایـی
مثل مورچـه ای روی دسـتم راه مـی رود.

گاهـی دلـم گـلی مـی شـود
کـه زنبـوری در آن مـرده اسـت

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

بعـد از تـو، تـا همیـشه
شـب هـا و روزهـا
بـی مـاه و مهـر مـی گـذرنـد از کنـار مـا
امـا
پشـت دریچـه هـا
در عمـق سیـنه هـا
خـورشـید ِ قصـه هـای تـو همـواره روشـن اسـت

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

مثـل هـرشـب مـانـده ام
درحسـرت
یـک شـب بخیـر
گـاهـی آدم بـی قـرار
چیـزهـای
سـاده اسـت...

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

امشب که بگذرد قول میدهم از فردا دیگر دوستت نداشته باشم
و" من "بمانم و یـک دوست داشتن سرکـوب شـده و" تویـی" که هر روز به صورت خودکار در قلبم به روز رسـانی می شـوی...

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

دلـم برایـت تنـگ اسـت
دیشـب خـوابـت را ديـدم رسیـده بـودم بـه تـو،
بـه تـویـی کـه رفتـه بـودی ..
مـن بـودم،
مـاه بـود و ستـاره هـایـی کـه
بـرای دیدنـت آمـده بودنـد.
همـه آنهـا رفتنـد
ولـی مـن،مانـده ام ..
مانده ام به دیـدنـت بـه رسيـدنـت ..کجـایـی ..؟! جـانِ دل ...

 

[☆ℳสみძịყξ☆]

‌‌‌‌‌‌‌‌سـالهـاسـت
شنـاسنـامـه ام را
بـادهـا ورق مـی زننـد
وَ شمـع هـای بـودنـم را
یـک بـه یـک
خـامـوش مـی کنـند...

مـن ولـی همچـنان
در صفـحه ی دوم شـناسنـامـه ام
بـا لبـاس سفیـد
منتظـرت نشسـته ام ،

منتظـر تـا بیـایـی ؛
قبـل از آنکـه بـادهـا
بـه صفـحه ی سـوّم بکشـانـند مـرا...