شعر •■مرثیه‌ی جدایی■•

[فاطمه صفارزاده]

ای کرده دلم سوختهٔ درد جدایی

از محنت تو نیست مرا روی رهایی

معذوری اگر یاد همی نایدت از ما

زیرا که نداری خبر از درد جدایی


در فرقت تو عمر عزیزم به سر آمد

بر آرزوی آنکه تو روزی به من آیی


من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم

ای از بر من دور ندانم که کجایی


گیرم نشوی ساخته بر من ز تکبر

تا که من دلسوخته را رنج نمایی


ایزد چو بدادست به خوبی همه دادت

نیکو نبود گر تو به بیداد گرایی


بیداد مکن کز تو پسندیده نباشد

زیرا که تو بس خوبی چون شعر سنایی


سنایی

 

[ZahraHayati]

مثل کاشانی کـه فین ها دیـــده ام
نقطه چین ها نقطه چین ها دیـده ام

هر قــــدم آبستن یـک انفجــــــار
در خودم میــدان مین ها دیـــده ام

چــون مترسک بودم و بعــد از درو
بی وفایی از زمین هـــا دیـــده ام

تاب رویــارویی ام در کس نبــــود
ضربه ها را از کمین ها دیــــده ام

هی تبر از شاخه ی خـــود ساختـم
زخــم هـا را از همین ها دیــده ام


میثم بهـارونـــــد شـاهکــــار

 

[ZahraHayati]

با تواَم عشق قسم خورده ی پنهانی ِمن
با تواَم بی خبر از حال و پریشانی ِ من

با تواَم لعنتیِ پر از احساس بفهم
بی قرارت شده ام شاعره ی خاص بفهم

لعنتی خسته ام از دوری و بی تاب شدن
پای دلگیرترین خاطره ها آب شدن

لعنتی خسته ام از حال بدم، زخم نزن
بی تو محکوم به حبس ابدم، زخم نزن

باورم كن كه به چشمان تو معتاد منم
پادشاهی كه به جنگ آمد و افتاد منم

قافیه باختم و شعر سرودم یعنی
به هر آن كس كه تو را دید، حسودم یعنی...

نفسم بندِ تو و درد مرا می خواند
بعدِ تو حسرت دنیا به دلم می ماند....

پویا جمشیدی

 

[ZahraHayati]

دل خون شد از اميد و نشد يار يار من
اي واي! بر من و دل اميدوار من

از جور روزگار چه گويم؟ که در فراق
هم روز من سيه شد و هم روزگار من

زين پيش صبر بود دلم را، قرار نيز
يارب، کجا شد آن همه صبر و قرار من؟
#هلالي_جغتايي

 

[ZahraHayati]

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سـ*ـینه می فشارمت اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت

در عالم خیال خودم چون چراغ اشک
بر دیده می گذارمت اما ندارمت

می خواهم ای درخت بهشتی، درخت جان
در باغ دل بکارمت اما ندارمت

می خواهم ای شکوفه ترین مثل چتر گل
بر سر نگاه دارمت اما ندارمت

‫‏سعید بیابانکی

 

[ZahraHayati]

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن، عادت کم حوصله هاست

همچو عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مساله ی دوری و عشق
و سکوت تو جواب همه ی مساله هاست

 

[bombak]

چو نی نالدم استخوان از جدایی

فغان از جدایی فغان از جدایی


قفس به بود بلبلی را که نالد

شب و روز در آشیان از جدایی


دهد یاد از نیک بینی به گلشن

بهار از وصال و خزان از جدایی


چه سان من ننالم ز هجران که نالد

زمین از فراق، آسمان از جدایی


به هر شاخ این باغ مرغی سراید

به لحنی دگر داستان از جدایی


چو شمعم به جان آتش افتد به بزمی

که آید سخن در میان از جدایی


کشد آنچه خاشاک از برق سوزان

کشیده است هاتف همان از جدایی

 

[bombak]

ای کرده دلم سوختهٔ درد جدایی

از محنت تو نیست مرا روی رهایی


معذوری اگر یاد همی نایدت از ما

زیرا که نداری خبر از درد جدایی


در فرقت تو عمر عزیزم به سر آمد

بر آرزوی آنکه تو روزی به من آیی


من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم

ای از بر من دور ندانم که کجایی


گیرم نشوی ساخته بر من ز تکبر

تا که من دلسوخته را رنج نمایی


ایزد چو بدادست به خوبی همه دادت

نیکو نبود گر تو به بیداد گرایی


بیداد مکن کز تو پسندیده نباشد

زیرا که تو بس خوبی چون شعر سنایی

 

[bombak]

مشو، مشو، ز من خسته‌دل جدا ای دوست

مکن، مکن، به کف‌اند هم رها ای دوست


برس، که بی‌تو مرا جان به لب رسید، برس

بیا که بر تو فشانم روان، بیا ای دوست


بیا، که بی‌تو مرا برگ زندگانی نیست

بیا، که بی‌تو ندارم سر بقا ای دوست


چه کرده‌ام که مرا مبتلای غم کردی؟

چه اوفتاد که گشتی ز من جدا ای دوست؟


کدام دشمن بدگو میان ما افتاد؟

که اوفتاد جدایی میان ما ای دوست

 

[bombak]

گر یک وفا کنی صنما صد وفا کنم

ور تو جفا کنی همه من کی جفا کنم


گر بر کنم دل از تو بردارم از تو مهر

آن مهر بر که افکنم آن دل کجا کنم


هرگز جدایی از تو نجویم که تو مرا

جانی ز جان خویش جدایی چرا کنم


جانم ز تن جدا باد ار من به هیچ وقت

یک لحظه جان ز مهر تو ای جان جدا کنم