شعر •■مرثیه‌ی جدایی■•

[bombak]

روز نوروزست، سرو گل عذار من کجاست؟

در چمن یاران همه جمعند یار من کجاست؟


مونسم جز آه و یارب نیست شبها تا به روز

آه و یارب! مونس شبهای تار من کجاست؟


گشته مردم، هر یکی، امروز، صید چابکی

چابک صید افگن مردم شکار من کجاست؟


نیست یک ساعت قرار این جان بی آرام را

یارب! آن آرام جان بی قرار من کجاست؟


سوخت از درد جدایی دل بامید وصال

مرهم داغ دل امیدوار من کجاست؟


روزگاری شد که دور افتاده ام، آخر بپرس

کان سیه روز پریشان روزگار من کجاست؟


بود عمری بر سر کویت هلالی خاک ره

رفت بر باد و نگفتی: خاکسار من کجاست؟

 

[bombak]

بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست

رها مکن که دلم را ز غم رهایی نیست


دلم ببردی و گر سر جدا کنی ز تنم

به جان تو که دلم را سر جدایی نیست


بریز جرعه که هنگامه غمت گرم است

بگیر باده که هنگام پارسایی نیست


اگر ربوده به زلف تو شد دلم چه عجب

چو کار زلف تو، الا که دلربایی نیست


بر آب دیده روانی تو همی خواهم

اگر چه آب مرا بر درت روایی نیست


مرا بپرسی کاخر مرا ز تو غم نیست

اگر نیایی هست و اگر بیایی نیست


به بنده خسرو بوسی بده مکن حکمت

که بنده نیز حکیم است، اگر سنایی نیست

 

[bombak]

به من بازگرد ای چو جان و جوانی

که تلخست بی تو مرا زندگانی


من اندر فراق تو ناچیز کردم

جمال و جوانی، دریغا جوانی


دریغا تو کز پیش رویم جدایی

دریغا تو کز پیش چشمم نهانی

 

[bombak]

ای آنکه ز هجر تو ندیدیم رهایی

باز آی، که دل خسته شد از بار جدایی


هر چند مرا هیچ نخوانی که: بیایم

این نامه نبشتم که: بخوانی و بیایی


ما را همه کاری به فراق تو فرو بست

باشد که ز ناگه در وصلی بگشایی


گفتی که: ز تقصیر تو بود این همه دوری

تقصیر چه باشد؟ چو ندانم که: کجایی؟


از بار غم خویش نبایست شکستن

ما را که شب و روز تو بایستی و بایی


ای رفته و بر سـ*ـینهٔ ما داغ نهاده

سوگند به جان تو که: اندر دل مایی


هر چند پسند همه خلقی ز لطافت

اینت نپسندیم که در عهد نیایی


بنمای بنا معقتدانم رخ رنگین

تا بیش نپرسند که: دیوانه چرایی؟


ز آیینه عجب دارم آرام نمودن

وقتی که تو آن روی به آیینه نمایی


اندر دل یکتا شدهٔ اوحدی امروز

سوزیست که آتش برساند به دوتایی

 

[bombak]

دلا از دست تنهایی بجانم

ز آه و نالهٔ خود در فغانم

شبان تار از درد جدایی

کند فریاد مغز استخوانم


*


عزیزان از غم و درد جدایی

به چشمانم نمانده روشنائی

بدرد غربت و هجرم گرفتار

نه یار و همدمی نه آشنائی

 

[bombak]

روز و شب خون جگر می‌خورم از درد جدایی

ناگوار است به من زندگی، ای مرگ کجایی

چون به پایان نرسد محنت هجر از شب وصلم

کاش از مرگ به پایان رسدم روز جدایی

 

[bombak]

ای بی خبر از محنت روز افزونم

دانم که ندانی از جدایی چونم

باز آی که سرگشته تر ازفرهادم

دریاب که دیوانه تراز مجنونم

 

[bombak]

با اهل زمانه آشنایی مشکل

با چرخ کهن ستیزه رایی مشکل

از جان و جهان قطع نمودن آسان

در هم زدن دل به جدایی مشکل

 

[bombak]

بیا بیا که مرا طاقت جدایی نیست

رهامکن که دلم را زغم رهایی نیست

دلم ببردی و گر سرجدا کنی زتنم

به جان تو که دلم را سر جدایی نیست

 

[bombak]

دی ما و می‌و خوشـی‌ خوش و روی نگار

وامروز غم جدایی و فرقت یار

ای گردش ایام ترا هر دو یکیست

جان بر سر امروز نهم دی باز آر