▓▓ मालकीचे मराठी ▓▓

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

शैक्षणिक भाषा
शैक्षणिक भाषा स्वतः एक भाषा आहे. हे विशेष चर्चेसाठी वापरले जाते. तसेच शैक्षणिक प्रकाश्न्यांमध्ये वापरले जाते. तत्पूर्वी, एकसमान शैक्षणिक भाषा होत्या. युरोपियन प्रदेशात, लॅटिन भाषेने खूप काळ शैक्षणिक वर्चस्व राखले. आज, इंग्रजी ही सर्वात लक्षणीय शैक्षणिक भाषा आहे. शैक्षणिक भाषा एका प्रकारची बोली भाषा आहे. त्यात अनेक विशिष्ट अटी असतात. त्यात सर्वात लक्षणीय गुणविशेष म्हणजे प्रमाणीकरण आणि औपचारिकता. काही म्हणतात कि, शैक्षणिक भाषा मुद्दामून मर्यादित स्वरूपाची असते. काहीतरी किचकट आहे, तेव्हा ते अधिक बुद्धिमान दिसते. तथापि, शैक्षणिक संस्था अनेकदा सत्य दिशेने दिशानिर्देशन करतात. त्यामुळे एक तटस्थ भाषा वापरावी. वक्तृत्वकलेसंबंधीचा घटक किंवा अलंकारिक भाषेसाठी ठिकाण नाही. तथापि, फार क्लिष्ट भाषेची अनेक उदाहरणे आहेत. आणि असे दिसून येते कि क्लिष्ट भाषा मनुष्याला भुरळ घालते. अभ्यास हे सिद्ध करतो कि आपण अधिक कठीण भाषांवर विश्वास ठेवतो. परीक्षेचे विषय काही प्रश्नांची उत्तरे देतात. अनेक उत्तरांची निवड याचा यात समावेश आहे. काही उत्तरे अतिशय क्लिष्ट प्रकारे तर काही सोप्या पद्धतीने सोडवली गेली. सर्वाधिक परीक्षेच्या विषयांनी अधिक जटिल उत्तरे निवडली. पण याला काही अर्थ नाही! परीक्षेचे विषय भाषेमुळे फसले होते. मजकूर जरी हास्यास्पद असला, तरी ते त्या स्वरूपावरून प्रभावित होते. एका क्लिष्ट प्रकारचे लेखन तथापि, नेहमीच एक कला नाही. सोप्या भाषेचे रूपांतर जटील भाषेत कसे करायचे हे एखादा शिकू शकतो. दुसरीकडे, कठीण गोष्टी सहज व्यक्त करणे इतके साधे नाही. त्यामुळे कधी कधी, साधेपणा खरोखर क्लिष्ट आहे...

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

मुले योग्य पद्धतीने बोलावयास कसे शिकतील
एखादी व्यक्ती जन्माला आल्यावर लगेचच ती इतरांशी संवाद साधते. लहान बाळांना काही हवे असल्यास ते रडतात. वयाच्या काही महिन्यांचे झाल्यावर ते काही सोपे शब्द बोलू शकतात. वयाच्या दोन वर्षे असताना ते जवळजवळ 3 शब्द असणारे वाक्ये बोलू शकतात. मुले बोलायला लागल्यावर आपण त्यांच्यावर प्रभाव टाकू शकत नाही. परंतु, लहान मुलांनी त्यांची मूळ भाषा किती चांगल्या पद्धतीने बोलावी यावर आपण प्रभाव टाकू शकतो. त्यासाठी, मात्र आपल्याला काही गोष्टींचा विचार करावा लागेल. या सर्वांपेक्षा मुलांच्या शिकण्यास नेहमी प्रवृत्त केले पाहिजे. जेव्हा लहान मूल बोलते तेव्हा त्यास याची जाणीव व्हावयास हवी की तो कशात तरीयशस्वी होत आहे. लहान मुलांना सकारात्मक प्रतिक्रिया म्हणून स्मितहास्य आवडते. मोठी मुले त्यांच्या आजूबाजूच्या वातावरणामध्ये संवाद शोधत असतात. ते त्यांच्या आजूबाजूच्या लोकांच्या भाषेप्रमाणे स्वतःला अभिमुख करतात. त्यामुळे त्यांच्या पालकांचे आणि शिक्षकांचे भाषा कौशल्य महत्वाचे आहे. मुलांनी देखील हे जाणून घेतले पहिजे की भाषा ही मौल्यवान आहे. परंतु, त्यांनी या प्रक्रियेमध्ये मजा लुटली पाहिजे. तथापि, मोठ्याने वाचन केल्याने त्यांना कळेल की भाषा किती रोमांचक आहे. पालकांनी देखील हे शक्य तितक्या वेळा त्यांच्या पाल्याबरोबर केले पाहिजे. जेव्हा गोष्टी मुलांच्या अनुभवास येतात तेव्हा त्यांना त्याबद्दल बोलावयाचे असते. द्विभाषिक म्हणून मोठ्या होणार्‍या मुलांना निश्चित आणि कडक नियमांची आवश्यकता असते. त्यांना माहिती पाहिजे की कोणाबरोबर कोणती भाषा बोलावयाची आहे. अशा पद्धतीने ते दोन भाषांमधील फरक जाणून घेऊ शकतील. लहान मुले जेव्हा शाळेत जायला लागतात, तेव्हा त्यांची भाषा बदलते. ते नवीन बोली भाषा बोलायला शिकतात. अशा वेळी पालकांनी त्यांची मुले कशी बोलतात याकडे लक्ष देणे महत्त्वाचे ठरते. संशोधन असे दर्शविते की, पहिली भाषा मेंदूवर कायमची बिंबविली जाते. लहान मुले म्हणून आपण जे काही शिकतो ते आपल्याबरोबर आयुष्यभर असते. लहान मूल असताना जो त्याची मूळ भाषा व्यवस्थितपणे शिकतो त्याला त्याचे नंतर चांगले परिणाम मिळतात. तो नवीन गोष्टी लवकर आणि चांगल्या पद्धतीने शिकतो - फक्त परदेशी भाषा नाही...

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

विदेशामध्ये परकीय भाषा चांगल्या रितीने शिका
मुलांप्रमाणे प्रौढ लोक भाषा सहजरीत्या शिकू शकत नाही. त्यांचा मेंदू पूर्णपणे विकसित असतो. त्यामुळे, ते नवीन गोष्टी सहज शिकू शकत नाही. तरीही, प्रौढ लोक भाषा चांगल्या पद्धतीने शिकू शकतात. तसे होण्यासाठी प्रौढ लोकांना ज्या देशांमध्ये ती भाषा बोलली जाते तिथे त्यांना जावे लागेल. विशेषतः परदेशात परदेशी भाषा प्रभावीपणे शिकता येते. कोणीही ज्याने भाषा सुट्टी घेतली असेल त्यास हे नक्कीच माहिती असेल. नवीन भाषा ही त्या भाषेच्या नैसर्गिक वातावरणात अतिशय चांगल्या पद्धतीने शिकता येते. नवीन संशोधन एका रोमांचक निष्कर्षाप्रत पोहोचले आहे. या संशोधनाच्या मते नवीन भाषा ही परदेशात देखील वेगळ्या पद्धतीने शिकता येते. मेंदू परकीय भाषेवर मूळ भाषेप्रमाणे प्रक्रिया करू शकतो. संशोधकांचा असा विश्वास आहे की, शिकण्यासाठी वेगवगळ्या प्रक्रिया आहेत. आता एका प्रयोगाद्वारे हे सिद्ध झाले आहे. एका चाचणी विषय समूहास एक काल्पनिक भाषा शिकायची होती. चाचणी विषयांचा काही भाग नियमित धड्यांमध्ये गेला. इतर भाग हा बनावटी परदेशाच्या परिस्थितीत शिकायचा होता. चाचणी देणार्‍यांना स्वतःला परकीय परिस्थितींमध्ये अभिमुख करावयाचे होते. प्रत्येकजण ज्यांच्याशी ते संपर्क साधत होते त्यांचाशी ते नवीन भाषेमध्येबोलत होते. या गटातील चाचणी विषय हे भाषा विद्यार्थ्यांसारखे नव्हते. ते अनोळख्या भाषिक लोकांबरोबर होते. अशा पद्धतीने त्यांना नवीन भाषेच्या त्वरीत मदतीसाठी भाग पाडण्यात आले. काही वेळेनंतर चाचणी देणार्‍यांना तपासले गेले. दोन्ही गटांनी नवीन भाषेबद्दल चांगले ज्ञान दर्शविले. परंतु त्यांचा मेंदू परकीय भाषेवर वेगळ्या पद्धतीने प्रक्रिया करतो. जे परदेशात शिकले त्यांनी जबरदस्त मेंदू प्रक्रिया दर्शविली. त्यांच्या मेंदूने परकीय भाषेच्या व्याकरणावर त्यांच्या मूळ भाषेप्रमाणे प्रक्रिया केली. असेच मूळ भाषिक लोकांमध्ये आढळून आले. भाषा सुट्टी हे सर्वात चांगले आणि परिणामकारक शिकण्याचा मार्ग आहे.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

भाषाशास्त्राचा इतिहास
भाषेने नेहमी मानवजातीला आकर्षित केले आहे. म्हणून भाषाशास्त्राचा इतिहास खूप मोठा आहे. भाषाविज्ञान हे भाषेचा पद्धतशीर अभ्यास आहे. हजारो वर्षांपूर्वी लोकांनी भाषेचे अवलोकन केले होते. असे होत असताना विविध संस्कृतींनी विविध प्रणाल्या विकसित केल्या. परिणामी, भाषेच्या विविध वर्णनांचा उदय होतो. आजचे भाषाशास्त्र कशापेक्षा अधिक प्राचीन सिद्धांतावर आधारित आहे. विशेषतः ग्रीस मध्ये अनेक परंपरा स्थापित करण्यात आली. तथापि,भाषेबद्दल सर्वात जुने कार्य हे भारतातून आले आहे. हे व्याकरणकार साकतायणा यांनी 3,000 वर्षांपूर्वी लिहून ठेवले होते. प्राचीन काळामध्ये प्लाटो सारख्या तत्ववेत्त्यांनी स्वतःला भाषेमध्ये गुंतवून ठेवले होते. नंतर रोमन लेखकांनी त्यांची सिद्धांते पुढे विकसित केली. 8 व्या शतकात अरेबियन लोकांनी देखील त्यांची स्वतःची परंपरा विकसित केली. तरीही त्यांचे कार्य अरेबियन भाषेबाबत नेमके वर्णन दाखवते. आधुनिक काळात, माणसाला भाषा या कोठून आल्या आहेत याचे संशोधन करावयाचे आहे. विद्वान लोकांना भाषेच्या इतिहासामध्ये जास्त रस होता. 18 व्या शतकात लोक भाषेची तुलना एकमेकांबरोबर करू लागले. त्यांना भाषा कशी विकसित होते हे जाणून घ्यावयाचे होते. नंतर त्यांनी भाषा एक प्रणाली म्हणून त्यावर लक्ष एकाग्रित करू लागले. भाषा कशी कार्य करते हा केंद्रीय प्रश्न होता. आजही भाषाशास्त्रामध्ये अनेक विचारधारा प्रचलित आहेत. 1950 पासून अनेक विचारधारा विकसित झाल्या आहेत. यापैकी काही भाग हा विज्ञानामुळे प्रभावित झाला आहे. उदाहरणार्थ मनोभाषाविज्ञान किंवा अंतरसंस्कृती संभाषण. भाषाशास्त्राच्या नवीन विचारधारा या खूपच विशेषीकरणाकडे कलल्या आहेत. याचे एक उदाहरण म्हणजे स्त्रीवादी भाषाशास्त्र. भाषाशास्त्राचा इतिहास चालूच आहे. जो पर्यंत भाषा आहेत, तो पर्यंत मनुष्य त्याचे अवलोकन करीत राहील!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

नकारात्मक शब्द मूळ भाषेत अनुवादित केले जात नाहीत
वाचताना, बहुभाषिक अवचेतनाद्वारे त्यांच्या मूळ भाषेमध्ये भाषांतर करतात. हे आपोआपच घडते; म्हणजेच वाचक त्याच्या अनावधानाने हे करतो. असे म्हणता येईल की, मेंदू हा समांतर पद्धतीने अनुवादकाचे काम करतो. पण तो प्रत्येक गोष्ट भाषांतरित करीत नाही. एका संशोधनाच्या मते, मेंदूमध्ये अंगीभूत गालक असतो. हे गालक काय भाषांतरीत व्हावे हे ठरवितो. असे दिसून येते की, गालक काही विशिष्ट शब्दांकडे दुर्लक्ष करतो. नकारात्मक शब्द मूळ भाषेत अनुवादित करीत नाही. संशोधकांनी त्यांच्या प्रयोगासाठी मूळ चायनीज भाषिकांना निवडले. सर्व चाचणी देणार्‍यांनी इंग्रजी ही दुसरी भाषा समजून वापरली. चाचणी देणार्‍यांना वेगवेगळ्या इंग्रजी शब्दांना मापन द्यावयाचे होते. या शब्दांना विविध भावनिक सामग्री होती. त्या शब्दांमध्ये होकारार्थी, नकारार्थी, आणि तटस्थ असे तीन प्रकार होते. चाचणी देणारे शब्द वाचत असताना त्यांच्या मेंदूचा अभ्यास करण्यात आला. म्हणजेच, संशोधकांनी मेंदूच्या विद्युत कार्याचे मोजमाप केले. असे करताना त्यांनी पाहिले असेल की मेंदू कसे कार्य करतो. काही संकेत शब्दांच्या भाषणादरम्यान उत्पन्न झाले. ते दर्शवितात की मेंदू कार्यशील आहे. परंतु, चाचणी देणार्‍यांनी नकारात्मक शब्दाबाबत कोणतेही क्रिया दर्शविलीनाही. फक्त सकारात्मक आणि तटस्थ शब्दांचे भाषांतर झाले. संशोधकांना याचे कारण माहिती नाही. सिद्धांतानुसार मेंदूने सर्व शब्द एकसारखे भाषांतरित करावयास हवे. हे कदाचित गालकाच्या द्रुतगतीने प्रत्येक शब्द परीक्षण करण्यामुळे असेल. द्वितीय भाषेत वाचत असताना देखील हे तपासले गेले होते. शब्द नकारात्मक असल्यास, स्मृती अवरोधित होते. दुसर्‍या शब्दात, तो मुळ भाषेत शब्दांचा विचार करू शकत नाही. या शब्दाप्रती लोक अतिशय संवेदनशीलपणे प्रतिक्रिया देतील. कदाचित मेंदूला भावनिक धक्क्यापासून त्यांचे संरक्षण करावयाचे असेल.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

आफ्रिकन भाषा
आफ्रिकेमध्ये, विविध भाषां बोलल्या जातात. इतर कोणत्याही खंडामध्ये इतक्या वेगवेगळ्या भाषा नाहीत. आफ्रिकेतील वेगवेगळ्या भाषा कौतुकास्पद आहे. असा अंदाज आहे की आफ्रिकेमध्ये 2000 भाषा आहेत. परंतु, या सर्व भाषा एकसारख्या नाहीत. अगदी विरुद्ध - अनेकदा ते पूर्णपणे भिन्न आहेत! आफ्रिकेच्या भाषा वेगवेगळ्या चार जमातींमध्ये मोडतात. काही आफ्रिकन भाषांमध्ये एखादे वैशिष्ट्य सारखे असू शकते. उदाहरणार्थ, यामध्ये असे काही ध्वनी आहेत ज्या विदेशी व्यक्ती देखील अनुकरण करू शकत नाही. जमिनीच्या सीमा या नेहमी आफ्रिकेमध्ये भाषिक सीमा नसतात. काही क्षेत्रांमध्ये, विविध भाषा आहेत. उदाहरणार्थ टांझानियामध्ये चारीही जमातीतील भाषा बोलल्या जातात. आफ्रिकन भाषेमध्ये अफ्रिकान्स यास अपवाद आहे. ही भाषा वसाहतीच्या काळात आली. त्यावेळी वेगवेगळ्या खंडातून लोक एकमेकांना भेटत असत. ते आफ्रिका, युरोप आणि आशिया मधून आले होते. या संवादी परिस्थितीतून नवीन भाषा विकसित झाली. आफ्रिकन वेगवेगळ्या भाषांचे परिणाम दर्शवितात. तथापि, ते डच लोकांबरोबर सर्वात जास्त संबंधित आहेत. आज अफ्रिकन्स ही भाषा इतर कोणत्याही प्रदेशापेक्षा दक्षिण आफ्रिका आणि नामिबिया मध्ये बोलली जाते. सर्वात असामान्य आफ्रिकन भाषा ही ड्रम भाषा आहे. प्रत्येक संदेश हा ड्रम या भाषेतून लिहून पाठविता येतो. ड्रम भाषेबरोबर ज्या भाषा बोलल्या जातात त्यांना स्वरविषयक भाषा असे म्हणतात. शब्दांचे किंवा अक्षरांचे अर्थ हे स्वराच्या स्वरमानावर अवलंबून असते. म्हणजेच ड्रम या भाषेने स्वरांचे अनुकरण करावयास हवे. आफ्रिकेतील ड्रम ही भाषा लहान मुलांना देखील समजते. आणि तो फार प्रभावी आहे ... ड्रम भाषा 12 किलोमीटर पर्यंत ऐकली जाऊ शकते!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

द्विभाषिकतेमुळे ऐकणे सुधारते
दोन भाषा बोलणार्‍या लोकांना चांगले ऐकू येते. ते अधिक अचूकपणे विविध आवाजातील फरक ओळखू शकतात. एक अमेरिकेचे संशोधन या निष्कर्षाप्रत पोहोचले आहे. संशोधकांनी अनेक तरुणांची चाचणी घेतली. चाचणीचा काही भाग हा द्विभाषिक होता. हे तरुण इंग्रजी आणि स्पॅनिश बोलत होते. इतर तरुण फक्त इंग्रजीच बोलत होते. तरुण लोकांना विशिष्ट शब्दावयव (अक्षर) ऐकवायचे होते. ते अक्षर दा होते. ते अक्षर अथवा शब्द दोन्हीही भाषेशी संबंधित नव्हता. हेडफोनचा वापर करून शब्द किंवा अक्षर ऐकविण्यात आले. त्याचवेळी त्यांच्या मेंदूचे कार्य इलेक्ट्रोडने मोजले गेले. या चाचणी नंतर त्या युवकांना ते शब्द पुन्हा ऐकविण्यात आले. यावेळी त्यांना अनेक विदारी आवाज देखील ऐकू आले. त्याच वेळी विविध आवाज देखील अर्थहीन वाक्ये बोलत होती. द्विभाषिक लोकांनी या शब्दांप्रती जोरदार प्रतिक्रिया व्यक्त केली. त्यांच्या मेंदूने अनेक क्रिया दर्शविल्या. मेंदू विदारी आवाज असताना आणि नसताना देखील शब्द अचूक ओळखत होता. एकभाषी लोक यामध्ये यशस्वी झाले नाहीत. त्यांचे ऐकणे द्विभाषी लोकांएवढे चांगले नव्हते. या प्रयोगाच्या निकालाने संशोधक आश्चर्यचकित झाले. तोपर्यंत फक्त संगीतकारच चांगले ऐकू शकतात असे प्रचलित होते. परंतु असे दिसते की द्विभाषीकांनी देखील त्यांच्या कानांना प्रशिक्षण दिले आहे. जे लोक द्विभाषीक आहेत ते सतत विविध आवाजांशी मुकाबला करत असतात. म्हणून, त्याच्या मेंदूने नवीन क्षमता विकसित करणे गरजेचे आहे. त्यामुळे त्यांचा मेंदू वेगवेगळ्या भाषांमध्ये फरक कसे करावे हे शिकतो. संशोधक आता भाषा कौशल्ये ही मेंदूवर कशी परिणाम करतात याची चाचणी घेत आहेत. जेव्हा एखादी व्यक्ती नंतरच्या आयुष्यात भाषा शिकेल तेव्हा कदाचित ऐकणे त्यास लाभदायक ठरेल...

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

मोठी अक्षरे, मोठ्या भावना
जाहिराती चित्रांचा भरपूर वापर करतात. चित्र आपली एखादी विशिष्ट आवड नजरेस आणते. आपण त्यांच्याकडे अक्षरांपेक्षा अधिक काळ आणि उत्सुकतेने पाहतो. यामुळेच, आपल्याला चित्रांसोबत जाहिराती देखील चांगल्या लक्षात राहतात. चित्रे देखील अतिशय तीव्रतेने भावनिक प्रतिक्रिया निर्माण करतात. मेंदू फार लवकर चित्रे ओळखते. त्यास माहिती पडते की चित्रांमध्ये काय पाहता येईल. चित्रांपेक्षा अक्षरे ही वेगळ्या पद्धतीने कार्य करतात. ते अमूर्त वर्ण आहेत. म्हणून, आपला मेंदू अक्षरांप्रती धिम्या गतीने प्रतिसाद देतो. पहिल्यांदा त्यास शब्दांचा अर्थ समजून घ्यावयास लागतो. एकजण असेही म्हणेल की, मेंदूच्या भाषा विभागाने अक्षरे भाषांतरित केली पाहिजे. परंतु, अक्षरे वापरून देखील भावना उत्पन्न करता येतात. मजकूर फक्त मोठा असणे आवश्यक आहे. संशोधन असे सांगते की, मोठ्या अक्षरांचा मोठा प्रभाव पडतो. मोठी अक्षरे फक्त लहान अक्षरांपेक्षा मोठी असतात असे नाही. तर ते तीव्र भावनिक प्रतिक्रिया देखील उमटवितात. हे सकारात्मक तसेच नकारात्मक भावनांसाठी खरे आहे. मानवास गोष्टींचा आकार नेहमीच महत्वाचा राहिला आहे. मनुष्याने धोक्यास त्वरीत प्रतिक्रिया देणे आवश्यक आहे. आणि जेव्हा काही खूप मोठे असते तेव्हा ते फारच जवळ पोहोचलेले असते! म्हणून मोठी चित्रे तीव्र प्रतिक्रिया उमटवितात हे समजण्यासाखे आहे. आपण मोठ्या अक्षरांना कशी प्रतिक्रिया देतो हे अजूनही अस्पष्ट आहे. अक्षरे प्रत्यक्षात मेंदूस संकेत नाहीत. असे असून देखील जेव्हा तो मोठी अक्षरे पाहतो तेव्हा जास्त क्रिया करतो. हा निष्कर्ष शास्त्रज्ञांस फारच मनोरंजक आहे. हे असे दर्शविते की, आपल्यास अक्षरांचे महत्व किती आहे. कसे तरीही आपल्या मेंदूने लिखाणास प्रतिक्रिया द्यावयाचे शिकलेले आहे.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

विसरू नये याकरिता टीपा
शिकणे नेहमी सोपे आहे असे नाही. कितीही मजा असली तरीही, ते थकवणारे असू शकते. परंतु जेव्हा आपण काहीतरी शिकतो तेव्हा, आपण आनंदी असतो. आपल्याला आपल्या प्रगतीचा आणि स्वतःचा अभिमान वाटतो. दुर्दैवाने, आपण काय शिकलो हे विसरू शकतो. विशेषतः ही समस्या अनेकदा भाषेबाबत येऊ शकते. शाळेमध्ये आपल्या पैकी बरेच जन एक किंवा अनेक भाषा शिकतो. शाळेनंतर ते ज्ञान लक्षात राहत नाही. आता आपण महत्प्रयासाने एखादी भाषा बोलू शकतो. आपली मूळ भाषा आपल्या दैनंदिन जीवनावर जास्त प्रभाव टाकते. अनेक परकीय भाषा या सुटीमध्येच वापरल्या जातात. परंतु, ज्ञानाची जर उजळणी केली नाही तर ते लक्षात राहू शकत नाही. आपल्या मेंदूस व्यायाम हवा आहे. असे म्हणले जाऊ शकते की.तो एका स्नायू सारखे कार्य करतो. या स्नायूस जर व्यायाम मिळाला नाही तर ते कमकुवत होऊ शकते. परंतु, विसाळूपण टाळण्यासाठी अनेक मार्ग आहेत. सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे तुम्ही जे काही शिकलात त्याचा वारंवार वापर करा. सातत्यपूर्ण कार्य इथे मदत करू शकेल. तुम्ही आठवड्याच्या वेगवेगळ्या दिवशी एक छोटीशी दैनंदिन नित्यक्रम आखू शकता. उदाहरणार्थ, सोमवारी तुम्ही परकीय भाषेमध्ये पुस्तक वाचू शकता. बुधवारी परकीय भाषेतील रेडिओ वाहिनी ऐकू शकता. त्या नंतर शुक्रवारी तुम्ही परकीय भाषेमध्ये जर्नल लिहू शकता. अशा पद्धतीने तुम्ही वाचणे, ऐकणे आणि लिहिणे या क्रिया बदलू शकता. परिणामी, आपले ज्ञान विविध प्रकारे सक्रिय राहते. हा व्यायाम फार जास्त वेळ असण्याची गरज नाही अर्धा तास पुरेसा आहे. परंतु, तुम्ही नियमितपणे सराव करणे महत्वाचे आहे! संशोधन असे दर्शविते की आपण जे काही शिकतो ते आपल्या मेंदूमध्ये कित्येक दशके राहते. ते फक्त पुन्हा एकदा ड्रावरमधून बाहेर (सराव) काढणे महत्वाचे आहे.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

चिनी भाषा
चिनी भाषा बोलणारे जगभरात सर्वात जास्त भाषिक आहेत. तथापि, एक स्वतंत्र चिनी भाषा नाहीये. अनेक चिनी भाषा अस्तित्वात आहेत. ते सर्व सिनो –तिबेटी भाषेचे घटक आहेत. अंदाजे एकूण 1.3 अब्ज लोक चिनी भाषा बोलतात. त्यातले बहुतांश लोक चीनच्या पीपल्स रिपब्लिक आणि तैवान मध्ये राहतात. चिनी बोलत असणारे अल्पसंख्यांक अनेक देशांमध्ये आहेत. कमाल चिनी ही सर्वात मोठी चिनी भाषा आहे. ह्या मानक उच्चस्तरीय भाषेला मंडारीनदेखील म्हणतात. मंडारीन ही चीन पीपल्स रिपब्लिकची अधिकृत भाषा आहे. इतर चिनी भाषा अनेकदा फक्त वाक्यरचना म्हणून उल्लेखित आहेत. मंडारीन तैवान आणि सिंगापूर मध्येही बोलली जाते. मंडारीन 850 दशलक्ष लोकांची मूळ भाषा आहे. तरीही, जवळजवळ सर्व चिनी बोलणार्‍या लोकांकडून समजली जाते. याच कारणास्तव,विविध बोली भाषा बोलणारे भाषिक ही भाषा संपर्कासाठी वापरतात. सर्व चिनी लोक एक सामान्य लेखी स्वरूप वापरतात. चिनी लेखी स्वरूप 4,000 ते 5,000 वर्षे जुना आहे. त्याच बरोबर, चिनी लोकांची प्रदीर्घ साहित्य परंपरा आहे. इतर आशियाई संस्कृती देखील चिनी लेखी स्वरूप वापरत आहेत. चिनी वर्ण अक्षरी प्रस्तुति प्रपत्रे प्रणाली पेक्षा अधिक कठीण आहे. पण चिनी बोलणे इतकं इतका क्लिष्ट नाही. व्याकरण तुलनेने सहज शिकले जाऊ शकते. त्यामुळे, शिकाऊ पटकन चांगली प्रगती करू शकतात. आणि जास्तीत जास्त लोकांना चिनी शिकण्याची इच्छा होते. परदेशी भाषा म्हणून वाढत्या प्रमाणात अर्थपूर्ण होत आहे. आतापर्यंत, चिनी भाषा सर्वत्र वापरण्यात येत आहे. ती स्वतःच शिकण्याचे धैर्य बाळगा. चिनी भविष्यातील भाषा असेल ...